‘Dat vind ik vervelend om te horen’

Het is een warme benauwde zondag en ik heb geen plannen. Er komt een zinnetje in me op, ‘een dag met ongekende mogelijkheden ligt voor je’. Gelukkig is er niemand in de buurt die dat soort dingen zegt, alsjeblíeft niet vandaag, niet nu. Jammer genoeg is er niemand in de buurt.
Ik voel die golf van verdriet, dat gevoel van niet-verbonden-zijn weer omhoog komen. ‘Doe íets’, zeg ik tegen mezelf, ‘anders wordt het alleen maar erger’. Ik begin aan een mail naar een vriendin in het buitenland waar ik de afgelopen maanden erg weinig van gehoord heb door drukte, tegen haar kan ik bijna alles zeggen.

Weer komt de gedachte in me op om nu eindelijk A., een goede vriend van H. te bellen en hem mijn kant van het verhaal te vertellen. Hoe er acht maanden geleden na vijfentwintig jaar abrupt een eind kwam aan de relatie met m’n allerbeste maatje ooit. Liefde bestaat wel. Alles kan kapot.
‘Nee’, denk ik, ‘ik voel me nu te slecht om dat soort dingen te doen, straks barst ik nog in huilen uit’. Maar als ik me beter voel, doe ik het niet, besef ik. Ik loop naar m’n oude adresboekje vol geesten uit het verleden en tik A.’s nummer in, terwijl de telefoon overgaat voel ik m’n hart bonzen. Hij gaat eindeloos over, A. is niet thuis.


Zonder na te denken zoek ik het nummer van P. op, een ex-vriend waar ik heel lang bevriend mee ben geweest en die ik ook mijn visie wil geven. Ik heb hem meer dan zeven jaar niet gesproken en klik op het bel-icoontje. Een paar seconden later hoor ik zijn vertrouwde stem weer.
‘Met Marjelle’, zeg ik, ‘ik hoop dat je nu niet van je stoel valt als je daar tenminste op zit!?’ Het is heel even stil, hij lacht, ‘nee, maar ik ben wel verbaasd om jóu te horen’. Hij blijkt niet veel te weten over de breuk behalve dat die er is. ‘Je kent H.’, zegt hij, ‘hij praat daar weinig over’. Ik vertel hem mijn kant, hij luistert, af en toe kom ik niet uit m’n woorden, de emotie slaat op m’n stem. Midden in m’n verhaal wordt de verbinding verbroken met een ‘probeert u het later nog een keer’, dat gebeurt daarna nog twee keer. Ik denk weer aan Murphy die me het afgelopen jaar blijft achtervolgen.

Hij klinkt als altijd, alsof ik hem gisteren nog gesproken heb en hij voelt dat ook zo. Het gaat goed met hem. ‘Jij hebt je draai gevonden’, zeg ik. Dat is mooi, denk ik erachteraan, zonder wrok of verwijten. Op het einde vraagt hij hoe het met mij gaat. Ik vertel het hem eerlijk, hij is even stil, zoekt naar woorden, ‘dat vind ik vervelend om te horen, nou ja, het is natuurlijk veel vervelender voor jou dat het zo is’. Ik hoor iets van emotie in z’n stem als hij zegt ‘ik wou echt dat het beter met je ging’, en ik weet dat hij het meent. We wensen elkaar het beste, hij moet lunchen met vrouw en drie stiefzoons en ik moet niets. Ik leg de telefoon neer en laat m’n tranen de vrije loop.
Marjelle

Cuby and the Blizzards

15 Reacties op “‘Dat vind ik vervelend om te horen’

  1. Nee, geen fijne zondag geworden, zo.
    De muziek van Cuby zegt het waarschijnlijk het best.
    Kop op maar – veel anders weet ik niet te zeggen, nu….
    Groet, Bart

  2. Bedankt voor je reactie, Bart, dat doet me goed. Ik was al bang dat mensen mss niet wisten hoe ze moesten reageren en het dus niet zouden doen, terwijl alleen al dat iemand even laat merken dat hij het gelezen heeft fijn is bij zo’n heel persoonlijk blog als dit. It feels naked, but it has to be said. Cuby zegt het heel goed idd. 🙂 Hetzelfde nummer trouwens wat onlosmakelijk verbonden is met m’n eerste liefde M.
    Toch zie ik ook het positieve van vandaag, ik heb mezelf weer overwonnen en i.i.g. een poging gedaan om A. te bellen, ik heb P. ook daadwerkelijk gesproken voor het eerst in jaren en heb hem mijn kant van het verhaal kunnen vertellen, iets dat voor mij erg belangrijk was.
    Ik wil zoveel mogelijk unfinished business op een goede manier afronden, ook en juist omdat ik toen daar de kans niet voor kreeg.
    Groet je terug.

  3. Mooi dat je ook weer goede puntjes uit deze dag kunt putten, Marjelle, zo werkt zo’n rot middag op een rare manier misschien ook wel weer een beetje louterend en opluchtend… 🙂
    Je hebt jezelf in ieder geval tot aktie gebracht, wat die unfinished business betreft…en daar mag je best ook wel weer een beetje góed gevoel aan overhouden… 🙂

  4. *Ja, je verwoordt het goed, Bart. Huilen kan soms idd opluchtend werken, hoe verdrietig dingen ook zijn, het moet eruit (bewust-zijn, onder ogen zien, voelen… ).
    *Bedankt, Mo. 🙂

  5. Zo, dat staat er dan toch maar weer. Fijn dat je gewoon je gevoel beschrijft. Eerlijk. Oprecht.
    En een mooie foto weer, van die Willemsbrug. Je hebt geen miskoop gedaan en na de opstartmoeilijkheden geeft hij je als een trouwe maat veel plezier, geloof ik. En nooit word je verkeerd begrepen. Wat je camera zegt is de waarheid,
    Huilen is goed voor de mens. net als lachen overigens.
    Fijn melancholisch muziekje. Ik geloof dat Cuby e.d. Bl. over twee weken in Dordt komen op het Big Rivers festival. Als ik thuis ben misschien reden voor een oversteek?
    Liefs en sterkte, O.

  6. Bedankt voor je aardige reactie, Oliphant. 🙂
    Die bulldozer erop vond ik wel toepasselijk. Idd absoluut geen miskoop, mijn camera&ik zijn vriendjes. 😉
    Klinkt op zich goed, lijkt me leuk om Cuby weer eens te horen! Als de tijd, vervoer, etc. te doen is, dan duik ik mss op in Dordt. 😉

  7. @Marjelle: Droef verhaal maar zeker ook mooi beschreven. Mooie zin overigens: m’n oude adresboekje vol geesten uit het verleden.
    En goeie muziek natuurlijk. Muziek die voor de zoveelste keer meer zegt dan woorden alleen…
    Koppie op hè!
    Groet,
    KokopelliOff-topique:
    Ja, ik ben licht geïrriteerd. Soms wordt ik een beetje héél erg moe van bepaalde mekkerblogs. Alsof ze snotverju de Ontdekking van het Jaar hebben gedaan. Terwijl bepaalde zaken al weken bekend zijn. Dus kwam mijn reactie er even wat scherper uit dan eigenlijk de bedoeling was.

  8. Dank, Kokopelli, en fijn dat je even reageert. 🙂
    Ja, dit nummer van Cuby heb ik altijd het mooiste gevonden, een van de weinige nummers waar ik echt veel herinneringen aan heb. Wie weet, zie ik ze binnenkort dus weer live.
    Ik heb nog steeds m’n gevoel voor humor, als dat weg is, dan houdt het op, denk ik. Even een opbeurende gedachte zo midden in de nacht. 😉 Maar ach, ik hou nu eenmaal van duidelijkheid en merk steeds meer hoe weinig mensen die voorkeur met me delen, wel in woord maar niet in daad. >>
    Groet terug.O.T.
    Dat idee had ik idd, Koko, ik heb nog zitten redigeren, blijft lastig om niet verkeerd begrepen te worden, bepaalde humoristische opmerkingen kunnen weleens in het verkeerde (al geirriteerde) keelgat schieten. 😉
    Blij dat je dat laatste er even bij zegt overigens. Ik heb de afgelopen week een paar keer gehad dat ik terechtkwam in een soort van communicatiedraaikolk, waarbij ik mezelf moest blijven voorhouden dat het heel logisch was wat ik zei en het echt niet aan mij lag. Je zou er onzeker van worden. >

  9. Ja, daar kun je alleen Cuby bij draaien

  10. aanbevolen

  11. kom ff een virtueel knufje achter laten voor je
    na zo’n zondag heb je die wel verdiend
    rianne

  12. *Klopt, Paco, bittersweet…
    *Bedankt, Robert. 🙂
    *Lief, Rianne, en leuk om je weer te zien!

  13. Ik vind bovenal dat je het mooi beschreven hebt, de ellende en dan de spanning, de opluchting en uiteindelijk weer de eenzaamheid.

  14. Bedankt voor je compliment, René.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.