‘Net als in de film’

Aan een zonovergoten tafeltje in Delfshaven op een doordeweekse dag in september voel ik dat de indian summer waar ik op hoopte z’n intrede heeft gedaan. Ik geniet van de nazomerzon op m’n gezicht en probeer m’n knorrende maag te negeren. Hier wordt geen lunch meer geserveerd en m’n andere favoriete bootterrasje was vandaag dicht omdat het te hard waaide. M’n relatieve rust wordt even verstoord door de jongen die alvast wil afrekenen omdat er straks een bockbierpresentatie is. Ik zag aan de overkant al cameramannen rondsjouwen met statieven en dat heeft daar alles mee te maken. M’n blik dwaalt verder en blijft hangen bij eetcafé Abrikoos en dé IJsgalerie, op de monumentale gevel staat om voor mij onduidelijke redenen in zwarte letters FOTOGRAFIE geschilderd. Straks nog wat foto’s maken, neem ik mezelf voor.




ondertussen zijn de filmmannen steeds dichterbijgekomen, ik besluit snel m’n glas leeg te drinken omdat ik geen zin heb om per ongeluk in een presentatiefilmpje terecht te komen. een andere gedachte schiet nu door m’n hoofd, daarstraks heb ik me opgegeven bij de volksuniversiteit voor een uur indidviduele coaching. al zegt die man maar één ding waarmee ik de impasse kan doorbreken of stelt hij net die ene vraag die me stimuleert en andere invalshoeken laat zien, dan is het ’t al waard. of ik daar ook een vervolgcursus frans ga volgen is nog onzeker, de titel van het lesboek in het vierde jaar is ‘voyages 2‘ en dat klinkt wel erg schools en simpel, maar laat ik er eerst eens ter plekke doorheen bladeren voordat ik de knoop doorhak.
marjelle


toontje lager


14 Reacties op “‘Net als in de film’

  1. Wat wil je gaan doen dat je coach nodig hebt?
    Ik heb er ook een, maar ik moest.

  2. Als ik dat precies wist had ik geen coach nodig, Martin. 😉
    Als aanvulling, soms kan een buitenstaander net iets anders naar de dingen kijken en je bv. uitdagen, inspireren, wie weet mss zelfs kwaad maken. 😉 Om impasses te doorbreken moeten er dingen in beweging worden gebracht, dit is een van de mogelijke manieren zonder dat ik daar overigens veel van verwacht. Zoals Hans vaker zei, van de tien dingen die je onderneemt, zijn er negen niks of vreselijk, maar je doet het voor dat ene of die ene die overblijft. Hij zei het iets anders trouwens.

  3. Ja, misschien inderdaad wel een goed idee, zo’n kort gesprek met een individuele coach…soms kan een ander je stimuleren of dingen laten zien die je zelf even niet ziet…
    En…ben je nog op tijd ontsnapt uit de Bockbierreclame…ik mag het hopen… ;-))
    Ik vind de tweede foto heel mooi, het zachte, warme licht erop, de kleuren, de schaduw…

  4. Precies, Bart, dat dacht ik ook toen ik dat ene coaching uur zag staan in het programma-aanbod van de VU. Ik mis voor het eerst dit jaar iemand in mijn omgeving die me stimuleert en uitdaagt, dus wie weet kom ik hier een ministapje verder mee, het is ontzettend hard nodig i.i.g…
    Ja, ik was meteen weg daar. 😉
    Dank je, had je de alt-text nog gezien? :))

  5. O ja, nu lees ik de alt-tekst, en…komt foto 2 nog beter uit de verf (dan ie al deed…)!
    Mooi hoor, zo is er meteen het onlosmakelijke verband tussen de twee foto’s, goed gezien (fotograferen is vooral kijken hè, het blijkt maar weer eens…)

  6. Ik hou van kijken, Bart, of het nu naar mensen is of situaties, dieren of natuur. :))

  7. Beetje in je wiek geschoten?

  8. Voyages 2′ Klinkt als een goedkope science fiction serie

  9. *Pas maar op als ik dat echt ben, Trek. 🙂 Al kreeg ik gisteren wel even een rood waas voor ogen, maar dat lag aan de foto’s. 😉
    *Thanks, Paco, nou krijg ik nog meer zin (niet echt). 😉

  10. Dus die molen staat er nog. Al in de Dubbelde Palmboom geweest? Kun je heerlijk koffiedrinken.
    En als die fotografen je meepikken, kan je alleen nog maar bekender worden. En daar bloggen we ook voor, bekendheid. Of zie ik het verkeerd?
    In ieder geval bekijk ik het hier ‘van de andere kant’ , en levert interessante beelden op.
    Spoedig weer thuis, groet ik vanuit Oz, O.

  11. Eeh, je prendrait voyages 4, si j’etais toi. Ces voyages iront en Australie et a la Nouvelle Zelande…
    Kletspraat, en op het Engelse toetsenbord kan ik geen accenten aanbrengen. Soit.
    Je vous prie, madame, de vouloir accepter met salutations cordiales, toujours a vous, Oliphant.

  12. Jazeker, die molen staat nog met beide pootjes (nou ja ;)) op de grond.
    Ik heb zelfs een vakantiebaantje ooit gehad in de DP, had toen de nobele taak om o.a. de afwasmachine in en uit te ruimen. 😉
    Het moet dan wel de goeie soort bekendheid zijn, en dat was dit niet.
    Down under and far away things sometimes can have very different perspectives, I know. Jij gaat Frans lullen, dan ik Engels, mis ook een accent hier en daar. 😉
    Merci beaucoup, et je te souhaite un bon voyage, Eléphant.

  13. Marjelle goede gedachtes sukses er mee en groet Robert Kruzdlo

  14. Bedankt, Robert!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.