Vanmiddag zag ik vanuit m’n raam allerlei mensen op een kluitje staan en wat mannen ingewikkeld heen en weer lopen in de verte. In eerste instantie dacht ik nog aan tv-opnames of misschien een verdwaalde landmeter en besloot meteen wat plaatjes te schieten. Doordat ik het deze week noodgedwongen rustig aan moest doen in verband met m’n rug was van veel weinig terechtgekomen en dat gold ook voor fotograferen. Ik was nog druk bezig met inzoomen toen de bel ging.
Geen zin, dacht ik, en ging verder met foto’s maken. Weer rinkelde de bel, en nog een keer. Besluiteloos keek ik om me heen, ik had me nog niet opgemaakt, m’n rug deed pijn- vervoigens werd er hard op de deur geklopt. Degene die mij dringend wilde spreken stond dus al in de gang. Ik haalde m’n schouders op en riep ‘ik kom!’ Voor mij stond een man met een legitimatiebewijs in z’n hand. ‘Politie’, zei hij. ‘Was u gisteren tussen half vier en half vijf thuis?’ Ik vroeg hem wat er gebeurd was, terwijl ik ondertussen koortsachtig nadacht waar ik toen was.
De agent vertelde dat er ’s middags een kind van acht gewond was geraakt op het pleintje hierachter en nu op de intensive care lag. Er was een projectiel in z’n hoofd gevonden, ging hij verder, maar het was onduidelijk of het om een kogel(tje) ging of iets van vuurwerk. Ze waren momenteel bezig met een grootscheeps buurtonderzoek om erachter te komen wat er zich precies had afgespeeld. Inmiddels herinnerde ik mij dat ik na de fysiotherapeut en boodschappen om drie uur thuis was en hij vroeg of ik iets gezien of gehoord had.
‘Helemaal niets’, zei ik, en voegde eraantoe dat het hier ook wel vaker lawaaiig is zodat andere geluiden minder opvallen. Nadat ik m’n persoonsgegevens had doorgegeven drukte hij me op het hart om contact op te nemen als me nog iets te binnen schoot. Ik knikte, wenste hem veel succes en sprak de hoop uit dat het met het jongetje helemaal goed zou komen. ‘Bizar’, zei ik nog, wat hij beaamde, vervolgens deed ik enigszins beduusd de deur achter hem dicht. Toen ik later de foto’s op m’n beeldscherm zag, bekeek ik ze opeens met andere ogen.
Marjelle
Hearts in the parc Patrick Watson
Politie onderzoekt verwonding kind
Jongen 8 mogelijk beschoten tijdens spelen
http://www.blikopnieuws.nl/bericht/106752/8-jarig_jongetje_mogelijk_in_hoofd_geschoten.html
Ik vond er een berichtje van. Inderdaad nogal bizar.
Jeetje, dat is dan schrikken zeg. Ineens een agent aan je voordeur. Dan ook nog voor zo’n ernstige situatie.
*Klopt, K, en zo vlakbij ook. Ik had er zelf twee links ondergezet, een uit de Volkskrant en een uit Trouw, en ook bedankt voor jouw link.
*Edit, ik zie nu net jouw reactie binnenkomen, Pat. 🙂 En ik was eigenlijk niet eens geschrokken, meer een beetje beduusd, nu schrik ik ook niet gauw van dat soort dingen, dat scheelt wel.
ja het vuurwerk begint weer, ben je nergens meer veilig. Maar een luchtbuks kogeltje kan natuurlijk ook, zijn nogal wat mensen die daar mee spelen.
Er zijn idd een aantal mogelijkheden, Antoinette, ik ben benieuwd of het buurtonderzoek e.d. nog wat opgeleverd heeft of gaat hebben. Voor mij ook geen vuurwerk, hooguit een sterretje (ben ietsje te onhandig en er sowieso niet dol op). 😉
Jeetje, wat een verhaal..
Sterkte met je rug, toch iets wat je elke dag nodig hebt om je recht te houden!
Bedankt, Aad, kan ik goed gebruiken. 🙂 Je bent idd wel beperkt als je bv. iets aan je rug hebt, alles kost extra moeite, gaat langzamer en wat je wilt kan niet. *stampvoet* 😉 Gelukkig doet het niet meer continu pijn, ga zo voor het eerst een poging wagen om voorzichtig (als de egeltjes) te fietsen.
je weet allemaal dat er geweld word gepleegd
maar als het in je achtertuin opeens werkelijkheid word
dan schrik je je de blubber
herkenbaar,
groetjs Moonfairy
Sterkte met je rug
Allemachtig, een kind op de IC, vanwege een ‘projectiel’? Nederland is echt niet leuk meer. Het wordt staads gekker daar.
het beste met je rug Marjelle,
groet,
cor
Bedankt voor jullie reacties, heb even weinig tijd, kom er later op terug. Wil nog wel even benadrukken (zie ook de links) dat aangezien onduidelijk is wat de precieze toedracht is, het de vraag is of er van geweld sprake is geweest, het kan ook een ongelukje met vuurwerk zijn geweest bv.
*Hopelijk komen ze erachter wat de oorzaak was, Moonfairy, maar sowieso is het wel een vreemde gewaarwording als de politie opeens voor je deur staat idd. Hij was heel aardig trouwens.
*Bedankt, Paco, m’n eerste fietstochtje ging redelijk daarstraks (maar kouddddd…). 😉
*Jij ook bedankt, Cor. 🙂 Valt best nog wel mee met Nederland, hoor en ik woon toch echt in ♥-je Rotterdam, mensen maken elkaar ook (steeds) bang(er), vind ik en verder hangt veel ook van je eigen benadering van mensen af denk ik.
Mooi vanuit de razende wereld om je
heen en de wazigheid van het zien soms
vergetend, en dan opnieuw herinnerend
wat een hoop gebeurtenissen zo in klein
bestek……zo rustig beschreven maar het
innerlijk vuur is voelbaar……
het is toch wat Marjelle…….
Heel mooi die muziek van Patrick Watson
doet inderdaad denken aan die supergevoelige
Jeff Buckley….wát een muziekkenners hier
op het blog!
Ik hou wel van wat innerlijk vuur, Annet. 😉 Heel gevoelige zang(ers) allebei.
En speciaal voor jou nog een nummer van Jeff Buckley.http://www.youtube.com/watch?v=8K6BSqi9F5A
Ja, dat is schrikken.
Hopelijk komt het goed, we ontkomen niet aan het geweld om ons heen.
En dat #$%-vuurwerk, elk jaar vanaf eind november, terwijl ik dit tik hoor ik al weer een flinke knal hierbuiten…
Het beste met je rug, altijd zo vervelend als dat pijnlijk is en vast zit…
Groetjes, Bart
En is je nog iets te binnen geschoten? Vaak hebben dat soort dingen even tijd nodig. Doe voorzichtig!
*Ik hoop het ook, Bart. Dat geknal vind ik vooral vervelend op straat, omdat ik dan bang ben dat ik tegen een onhandige soortgenoot (maar dan mét vuurwerk) aanloop. Een stuntend rund dus. 😉
Bedankt, deze keer is het een stuk erger en pijnlijker ook dan vorige keer, maar er zit wel vooruitgang in gelukkig.
*Nee, niets, Blew, je hoort hier allerlei geluiden en dan valt een event. knal(letje) niet op.
Thanks, ik doe m’n best (maar sommige dingen kun je niet half zoals fietsen voor het eerst daarstraks, en m’n rug zegt nu dat ik morgen maar beter kan gaan lopen).
het zou zo kunnen dat de politie zelf misschien… ?
je hoort dat toch tegenwoordig vaker…
bij mij in Feijenoord is het schering en inslag
dat er weer wat gebeurd is
de traumahelicopter doet de buurt vrijwel maandelijks aan
ook de politie weet hoe je sensatie maakt
nog recentelijk reedt zo’n dwaas een vluchtende Antilliaan tegemoet
sprong uit zijn auto (brak een arm voor Onze Veiligheid…
en knalde bovenop de v luchters
ze hadden niks en verdwenen tussen de huizen
de agenten waren helemaal in beslag genomen door hun gewonde collega
helaas zijn daar geen foto’s van
ook niet vande jongen die gearresteerd werd omdat hij een blikje nuttigde
waar hij van weigerde het egtiket te laten zien, waar trouwens niks mis mee was
hoe meer regels
hoe meer vlegels
hoe meer kogels
hoe minder vogels
Tja, altijd lullig, kit aan de deur. Kreeg ooit de politie hier, jaren geleden. Vrouw vermoord in de buurt. En ze kwamen er niet uit, zelfde, of ik iets gehoord had enz. Diegene die het gedaan had (ook uit de buurt) heeft zich voor een paar jaar geleden aangegeven. Vent was op een avondwandeling gewoon ergens naar binnen gelopen (deur stond open) vrouw vermoord en weer weg gegaan. Zonder reden. Geen verkrachting…niks. Dat maakte het sporenonderzoek ook zo lastig. Ik schrok wel toen ze me die foto lieten zien, want ik dacht dat het om een meisje ging, maar vrouw van in de 35/40 ongeveer.
Deed goed werk bij een asielzoekerscentrum.
Het moet niet gekker worden.
Nog een prachtig nummer van Patrick Watson:http://www.youtube.com/watch?v=YA2h9PrIUxs
Blijf binnen.
Houd ramen en deuren gesloten.
En pas op jezelf.
@Vroems, je hebt natuurlijk wel gelijk, als het kind beschoten is…afschuwelijk.
Maar ja, met deze kou is het so wie so handig ramen en deuren dicht.
@Marjelle, hoe is’t .
Met je rug en zo.
*Ik wist niet dat je ook in Rotterdam woonde, Marius, ik had Amsterdam in m’n hoofd. Dat de politie hier iets mee te maken heeft lijkt me erg stug. 😉 Maar ik ben het wel met je eens dat daar zeker ook fouten worden gemaakt en dat het ‘stoere’ cowboygedrag zoals jij o.a. schetst idd bizar is. Ik heb daar weleens (m.n Amerikaanse) tv-beelden van gezien, en dat was echt te idioot voor woorden zo wildwest als dat eraan toeging met alleen maar ellende/verliezers als gevolg.
Teveel regels is ook niet goed idd.
*Het is nog maar de vraag of dit een ongeluk was of iets anders, Vroems, dus je kunt er eigenlijk pas meer over zeggen als daar duidelijkheid over is. 🙂
Ik geloof niet zo in binnen blijven & deuren op slot, maar mss maakte je een grapje(?). Humor is soms lastig op het internet weet ik zelf ook uit ervaring.
Bij dat laatste sluit ik me aan, ik moet voorzichtiger doen met mij, en bedankt voor het ook heel mooie nummer van Patrick Watson.
Iets anders is, ik had je nog een berichtje willen sturen, maar dat kon niet omdat de berichtenoptie bij mij niet werkt (vandaar m’n gmailadres in de infokolom). Ik denk af en toe aan je, ook al weet ik dat je daar niets aan hebt. En ik heb dat bewust niet onder je laatste blog geschreven omdat ik bang was dat dat mss vreemd over zou komen, maar in m’n eigen blog doe ik het wel. Sterkte met alles.
*Altijd lullig idd, Gus, omdat er dan iets aan de hand is wat je liever niet wilt dat gebeurt.
Lief dat je nog even vraagt hoe het is. 🙂
Het valt me eerlijk gezegd nogal tegen na ruim een week, ik heb vandaag expres geen oefeningen gedaan want die leken het alleen maar erger te maken en ik heb nogal wat (negatieve) ervaringen op verschillende gebieden met artsen, fysio’s, etc. Altijd op je eigen verstand en gevoel afgaan heb ik geleerd. 😉
Denk dat dat het beste is, beetje uitkijken met bukken en tillen.
Een goeie lighouding, als je gaat slapen is ook belangrijk.
Goh, ben al vanaf gister 10 uur op.
Things happen sometimes. ☼
Beetje uitkijken met alles idd, Gus, en ik ga zo héél voorzichitg naar buiten waar de sneeuw ligt en ik hoop dat ik m’n nek niet breek, maar goed, de kaboutertjes doen geen boodschappen, somebody’s gotta do it.
Al op vanaf gisterochtend 10 uur!? Ben je niet vreselijk moe nu dan? Hopelijk was daar een leuke aanleiding voor. 🙂