Over het water glijd ik steeds dichter naar Dordt. M’n fiets staat geduldig op het dek uit te waaien terwijl ik lekker warm binnenzit en luister naar Ingrid die zich net als ik vol melancholie afvraagt ‘and are we there yet? Home, home, home‘. Uit het raam zie ik een grijsgrauw landschap voorbijtrekken, water en lucht zijn eensgezind vandaag.
‘My love’s too big for you my love‘, zingt ze verder, ik hou van haar stem, op de een of andere manier krijg ik altijd weer wat energie van deze muziek. Lief, teder, krachtig, als je zo kunt zingen is er nog hoop, ondanks het feit dat de wereld één grote regenwolk is vandaag.
Holland op z’n treurigst, weer eens wat anders dan op zijn smalst, toch probeer ik ook daar iets van schoonheid in te ontdekken. Als ik dat niet meer kan, is het leven echt onleefbaar geworden. De waterbus deint de haven binnen en ik kijk zoekend om me heen of C. op de kade staat. Op dat moment hoor ik iemand fluiten en ik herken z’n postuur in de verte. Door de motregen fiets ik naar het restaurant waar hij op me wacht, een prachtige locatie aan het water. Ook binnen ziet het er bijzonder uit, een soort van glazen koepel is rond het oude veerhuis gebouwd door een bevriend architect, vertelt hij. We praten, eten en drinken bij. Met een glas wijn geniet ik nog even van het sprookjesachtige uitzicht op de Beneden Merwede voordat ik in een inmiddels donker Dordrecht weer afscheid neem en de volgende boot terug.
Marjelle
The Chain Ingrid Michaelson
‘The sky looks pissed.
The wind talks back.
The bones are shifting in my skin and you my love are gone.‘
De tweede foto is onuitsprekelijk mooi! Ik was in Haarlem vandaag, voor werk helaas. Alles gaat daar zo langzaam dat ik wel eens bang ben dat het stil gaat staan. Regen en hagel tijdens de verplichte stadswandeling. Ut nood het verstofte en versufte Teylers Museum ingevlucht (Mauve, wat een ellende!). Maar het licht in Haarlem is prachtig, zelfs in dit donkere getijde.
Dank, Blew, die foto is vanuit de waterbus genomen. Regen en hagel zelfs! Mss toch weer een keer naar Haarlem met camera, op zoek naar dat mooie licht, de stad zelf heeft ook wel wat bijzonders. 🙂
En zomaar begon hier vanmiddag de zon ineens volop te schijnen. Dan ziet alles er ineens heel anders uit! Daar wordt je weer vrolijk van!
Ach, ik probeer je ook maar wat op te vrolijken..
Maar van die zon vandaag, is echt waar :-))
Ik kan ook hier (met wat moeite) wel de schoonheid van inzien, Aad, maar zon is altijd beter! En al hoeft het niet, het is toch lief van je en dat is ook echt waar. 🙂
Ik vind het wel een grappige uitdrukking.
Herfstweer weer. Hoort erbij 🙂
Doe mij maar lenteweer weer, K. 😉
… ‘Eerst nog een héleboel nachtjes slapen’, mompelt Beer slaapdronken.
Hier in Finland is het ook Nederlands weer: mist motregen regen nattesneeuw wind. Hou die rotzooi toch daaro! Kwilwinter!
Misschien niet het beste weer, maar het levert mooie foto’s op:-)
prachtig blog
hier houd ik van
voor mij een genietmoment
groet je
Fotos waar ik zeer van geniet, MArjelle
Heerlijk rillende foto’s.
Leuke plek die koepel om te eten en te kijken
volgens mij ’t gouden Hoofd
uit m’n herinnering.
groet
simon
*’t Is kennelijk besmettelijk, Paul. 😉 Maar beloofd, als de winterdreiging hier serieuze vormen aanneemt, dan stuur ik onmiddellijk een paar handjes sneeuw en een paar ijsschotsen (oké, ‘-jes’) jouw Finse kant op. 😉
*Dank, Antoinette, het was weer eens wat anders deinend achter glas. 😉
Nu nog bekijken hoe je mooie foto’s maakt in avonddonker Rotterdam, ben niet gewend aan flitser, etc.
*Mooi compliment, Vuurjuffer!
En een groet terug.
*Bedankt, Paco, vanuit een waterbus heb je i.i.g. niet zo’n koude vingers. 😉
Ik fotografeer ook een stuk minder nu het kouder is, toch minder animo, de volgende keer maak ik wel foto’s van een knapperende open haard als ik die kan vinden. 😉
*Een heel mooie plek idd, Kuifje, het was niet ’t Gouden Hoofd, maar Het Veerhuis, als je in m’n blog op ‘veerhuis’ klikt kom je bij een gedicht over het veerhuis terecht en ook meteen op de site van het restaurant. 🙂 Wie weet ga ik binnenkort weer even, dan kun je een aantal dagen gratis over het water…
Lekker binnen met een wijntje en een babbel,
kijken we even niet omhoog
maar naar mooie
druppels
op een
ruit,
Ook gezellig
gr frp
Gaan jij en je fiets misschien weer uit elkaar? (…lees ik op je alt-tag…).
De tweede foto is heel mooi, door het scherpstellen op de druppels op de ruit….
Het natte donkere weer ben ik nú (ook) al zat, dat wordt nog wat, deze lange periode….
Groet, Bart
Gelukkig worden m’n alt-tags ook gelezen, Bart. 😉 Die kans zit er helaas in, aangezien hij toch iets te groot blijkt, wat ik al dacht, maar ik ben er nog niet helemaal uit wat voor mij nu in deze periode het meest handig is en het minste gedoe qua proberen in te ruilen, tijd weer geen fiets hebben, etc., etc…
Ik ben het ook zat dat vroegdonkere, kille, veel te veel binnen, van mij mag het altijd lente en zomer zijn, maar dat wist je al. 😉
O jee, ja, een net te groot frame is niet lekker inderdaad. En al helemaal als je gevoelig bent voor spier- of rugklachten…..
Maar zonder fiets is ook vervelend natuurlijk…tja….misschien kun je wel een deal maken om meteen te ruilen voor een iets kleinere, let’s hope so…. 🙂
En dat kille donkere, brrrrrr, laten we de wintertijd maar afschaffen – en de late herfst erbij…..
De zon kan niet altijd schijnen.
Schoonheid ontdekken in treurigheid, zoals je zegt, dat is de kunst.
Het is je aardig gelukt met deze foto’s.
*Zo is het, Fravapa. 😉
*Die deal kan wrs wel gemaakt worden, Bart, als hij een vergelijkbare fiets had zou het event. kunnen zei hij toen. Alleen moet ik dan wrs weken een fiets missen (enige vervoermiddel) of langer zelfs voordat hij weer eentje heeft van dezelfde prijs (zijn voorwaarde) en ook het goede type en model. En daar staat m’n hoofd nu helemaal niet naar, dus mss stel ik het uit en zie ik het in de lente wel weer. Dan fiets ik ook veel meer.
We schaffen het gewoon af, eens. 😉
*Dat hoeft ook niet, Lokhof (lett. en fig. niet), het weer speelt een muisgrijze rol, het gaat vooral om het onderliggende gevoel en alles wat ik niet noem. 🙂
Dank je. Ja, schoonheid ontdekken in alles wat los- en vastzit en zelfs om de treurigste dingen soms nog kunnen lachen en om jezelf. Het komt er niet uit zoals ik wil, ik heb drie slokken wijn op en ben moe, maar ik laat het lekker weer staan. 😉
Heb geluisterd naar Ingrid….
kende alleen de franse Ingrid met
een steengoed lied…….
Kan zelf erg genieten van treurig weer
ik weet dat er gelachen wordt achter
de wolken en alleen maar treuren is ook
heerlijk……mooi die gestalte die wacht
aan de kade…….
warme groet
Ik ben die man. Buikje, kalend, bijna vijftig
*Ben benieuwd naar je Franse Ingrid, Annet. 🙂
Soms is het weer zo treurig, de regen hard en de wind fel dat het bijna lekker wordt om het gewoon allemaal te ondergaan…
Ja, achter de wolken wordt soms gelachen. 😉
*Was jij het toch, Ruud. 😉