Afscheid

In Barclay wacht ik op L. Vanmiddag heb ik m’n tegenzin overwonnen en voor het eerst in weken met haar afgesproken. Daarnet heb ik een tosti-kaas besteld, de confrontatie moet nog even wachten tot erna. Eten heeft voor mij veel te maken met sfeer, gezelligheid. Bij moeilijke onderwerpen krijg ik geen hap door m’n keel en het komende gesprek zal… ‘hallo’, onderbreekt L. m’n gedachtenstroom en gaat tegenover me zitten. We praten eerst wat over koetjes, kalfjes en kerst, dat wil zeggen zij praat. Het oude patroon herhaalt  zich, ook als ze een vraag aan mij stelt weet ze het in no time weer op zichzelf te betrekken. Ik merk dat de vorige keer de druppel is geweest, ik ben dit eenrichtingsverkeer zat en voel de energie wegvloeien. Zonder veel te proeven hapslik ik m’n tosti weg, besluit niet langer te wachten en haar te vertellen wat me al een hele tijd dwarszit, namelijk dat ze het voornamelijk over zichzelf heeft en dat ik enige wederzijdse interesse mis.

Ze schrikt ervan, voelt zich aangevallen en reageert met ‘nou als ik jou was, dan zou ik niet meer met me omgaan en er meteen mee stoppen! Je moet me maar nemen zoals ik ben, ik verander toch niet en jij bent ook niet perfect’. Ik probeer haar uit te leggen dat het met al dan niet perfect zijn niets te maken heeft, maar dat er op deze manier weinig sprake is van echte communicatie en het me steeds meer energie kost. Vanaf dat moment wordt de toon iets grimmiger. Ze begrijpt niet waarom ik überhaupt met haar afgesproken heb als ik niks leukers te melden heb, want dit is wel het laatste waar ze nu behoefte aan heeft. Ik leg uit dat ik het niet netjes vind om zomaar van de aardbodem te verdwijnen, maar eerlijk wil vertellen wat er aan de hand is zodat zij weet waar ze aan toe is en ook daar weer op kan reageren. Haar blik is inmiddels enigszins vijandig geworden.Wellicht ben ik ook veel te direct, denk ik, als ik eenmaal op dreef ben word ik soms de overtreffende trap van duidelijk. Bovendien heb ik me te lang ingehouden en teveel geaccepteerd, dát kan ik een ander niet kwalijk nemen. Een kat in het nauw maakt rare sprongen blijkt, ze begint opeens over iets van een maand geleden, waarbij ze het zo draait dat het met de realiteit weinig meer te maken heeft, iets wat ik haar ook meteen duidelijk maak. Deze keer laat ik haar voor het eerst níet uitpraten, de omgekeerde wereld, en het bevalt haar voor geen meter. ‘Wel een beetje flauw dat je er nou pas mee komt trouwens’, zeg ik, ‘dat had ik toen al kunnen verhelderen’. De essentie van mijn verhaal – wat ze kennelijk niet begrijpt of niet onder ogen wil zien – is dat ze zo op zichzelf gericht is dat al het andere in het gedrang komt.

Nu er een punt achter de vriendschap is gezet, kan ze het niet laten om op de valreep nog een paar lullige opmerkingen te maken en eraan toe te voegen dat het allemaal aan mij ligt en ik te kritisch ben. Even doet ze me aan m’n moeder denken die zelf als de dood was voor kritiek, maar wel vaker anderen de maat nam, soms ook op een onderhuidse manier met veel glimlach. Daar komt onder andere m’n afkeer van alles wat neigt naar hypocrisie, achterbaksheid en leugens vandaan. Inmiddels is m’n lijf in de stress geschoten, het gesprek verloopt heel anders dan ik had gewild, ik voel de adrenaline door m’n lichaam gieren en ben niet tevreden over m’n aanpak. Misschien had ik diplomatieker moeten zijn, maar hoe vertel je op een leuke manier dat je doodmoe van iemand wordt? Dat leer je niet op school.
Marjelle

Leave me be
Kate & Anna McGarrigle

22 Reacties op “Afscheid

  1. Wat jammer.

  2. Lieve reactie, Knutselsmurf, en dat is ergens ook zo, maar eerlijk gezegd merkte ik later dat het ook een opluchting was (daar gaat een van m’n volgende blogs over).

  3. K met P… maar ik ken ze die mensen. Het heelal draait om hun.
    Soms is het pure zenuwachtigheid, maar vaker is er alcohol in het spel.
    Jij moet naar ‘hun’ luisteren, wat voor nitwit info er ook uit die mond komt.
    Mijn gedachten dwalen dan vaak af en zeg op gezette tijden ah ha! of ‘meen je dat?’.
    Zelfs wel eens zo sterk gehad;
    Iemand aan de telefoon, en het maakte niet uit of ik nou luisterde of niet dus legde ik de foon op het tafeltje naast me, af en toe oppakken "Ah ha"! "Hm hm". En legde het weer terug.
    Tja.
    Nu maar hopen dat diegene dit niet leest. 🙂

  4. Zo is het idd, Gus. 😉 Leuk dat je weer terug bent trouwens.
    In dit geval had het niet met alcohol of zenuwen te maken, maar wel met het dermate gericht zijn op zichzelf en niet de energie, interesse of wat dan ook meer kunnen of willen opbrengen om ook eens naar iemand anders te luisteren, waardoor ik af en toe het gevoel kreeg dat ik in een B-film was beland en het zuigt energie. Ik heb me dan ook voorgenomen om daar vanaf nu nog meer korte metten mee te maken en iedereen die tegen me aanzeikt (wat iets heel anders is dan over zijn of haar problemen praten) af te kappen. Je voorbeeld spreekt idd boekdelen. 😉

  5. Dan nog maar een tosti. "Eten heeft voor mij veel te maken met sfeer, gezelligheid."
    Hier zit je toch niet op te wachten?

  6. Het is altijd een beetje triest als een goede vriendschap over is. Maar misschien steekt ze haar hand wel in eigen boezem;-)
    Soms hebben mensen wat meer tijd nodig om kritiek te kunnen verwerken en komt ze een keer met begrip voor jouw standpunt.

  7. Je hebt het heel goed gedaan hoor! Mensen waar je niks aan hebt, moet je niet te lang om je heen houden. Het is alleen wel eens dat je (in het algemeen, niet jij specifiek) te lang wacht voordat je er iets van zegt en dat het dan als een donderslag bij heldere hemel komt. Ach, leven is moeilijk soms…

  8. Er is iets heel raars aan de hand met een reactie versturen, ik probeer nu al tig keer om m’n gewijzigde reactie erin te krijgen en steeds staat er een half vorig berichtje in plaats daarvan.

  9. Nog een poging, nu hij de vorige wel pakt blijkbaar. 😉
    Eureka, hij breekt de tekst steeds af nadat ik ergens een pijltje had gezet, is voor hem dus code.
    *Ik begrijp je reactie eerlijk gezegd niet, Aad. Ik had nog niet gegeten, vandaar dat ik gauw even een tosti bestelde voordat ik dat moeilijke gesprek met L. aanging. Ik snap niet wat er onduidelijk aan is eigenlijk?
    *Bedankt voor je aardige reactie, assyke. Het was geen echt goede vriendschap, dat wist ik eigenlijk wel en de manier waarop ook dit ging was ergens typerend, al schrok ik wel van haar vijandigheid.

  10. Klopt, Blew, we zijn het eens. 🙂 In dit geval had ik wel iets te lang gewacht, al heb ik tussen de bedrijven door af en toe wat gezegd, maar als iemand dat niet oppakt / op wil pakken, dan houdt het ook ergens op. Ik vind het wel vervelend dat je soms bijna bot moet worden om tot iemand door te dringen, maar goed, als het echt niet anders kan dan moet het maar.

  11. Wees niet te streng voor jezelf, Marjelle.
    Mensen -c.q. vrienden – die je leeg zuigen en alle aandacht telkens op zichzelf richten, zonder echt naar jou te willen of kunnen luisteren, daar heb je echt niets aan.
    Energieverslindend!!
    Dikke knuffel voor jou.

  12. ‘Streng doch rechtvaardig’, Geroma. 😉 Dat zei H. vaker.
    Klopt, daarom is ze ook exit. Ik ga maar eens strenger worden voor anderen. 🙂
    Een knuffel is altijd welkom natuurlijk. 😉

  13. Ik sluit me graag bij de woorden van Geroma aan, ikzelf had ook zulke ervaringen, en…het afscheid nemen viel me ook niet makkelijk, en ging me eigenlijk slecht af…
    Het is net wat je zegt, Marjelle, ze luisteren ook niet naar je hints, en dan lijk je wel heel bot te moeten worden om door te dringen…pijnlijk is dat ja….
    Maar heel goed dat je de knoop hebt doorgehakt, dat kost best moed….
    Groetjes, Bart (nog knap laat op, voor mijn doen hè!)… 🙂

  14. Pijnlijk soms idd, Bart. Ik hou van duidelijkheid, ook andersom, als je (men) ergens moeite mee hebt, zeg het me dan recht in m’n gezicht, daar heb ik respect voor, maar ga niet achterbaks, enz., daar kots ik van. Voor mij een heel belangrijk punt en daar probeer ik dan ook zoveel mogelijk consequent in te zijn. ‘Wat jij niet wilt dat jou…’ 😉
    Je was zeker nog laat op voor jouw doen. 😉 Je zult inmiddels allang in bed liggen, maar toch ‘sweet dreams’ of neem ze anders mee naar morgen!

  15. Nu er een punt achter de vriendschap is gezet, kan ze het niet laten om op de valreep nog een paar lullige opmerkingen te maken en eraan toe te voegen dat het allemaal aan mij ligt en ik te kritisch ben"
    met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig

  16. Die vijandigheid daar kan ik ook nooit zo goed mee overweg.
    Ik probeer zelf ook steeds meer te denken, dat het niets over mij zegt, maar kwetsend blijft het toch.

  17. @Marjelle:
    == Ik begrijp je reactie eerlijk gezegd niet, Aad. Ik had nog niet gegeten, vandaar dat ik gauw even een tosti bestelde voordat ik dat moeilijke gesprek met L. aanging. Ik snap niet wat er onduidelijk aan is eigenlijk? ==
    Zoek er maar niet te veel achter Marjelle. Het was een reactie met een knipoog 😉

  18. *Als je er een punt achter hebt gezet, leer je je ‘vrienden’ kennen, Paco. 😉
    Maar idd, dat heb ik dus ook bij een paar mensen een aantal keer gedacht. Wat ik onder vriendschap versta is ook zoveel meer dan gewoon wat praten, bellen, mailen, een broodje hier en daar, zus en zo.
    *Klopt, Assyke, dat zegt ook niets over jou, maar het blijft wel vervelend. Het probleem is dat als mensen niet met hun onzekerheid, angst kunnen omgaan of het niet onder ogen willen/durven zien, dat zich vaak vertaalt in vijandigheid, agressie naar de ander toe. Een nog groter probleem vind ik de afgelopen jaren dat heel veel mensen daartoe niet in staat blijken te zijn (ik spreek uiteraard louter vanuit m’n eigen ervaring daarmee).
    *Doe ik ook niet, Aad, daarom stel ik een vraag. 😉 Dan was die knipoog zeker even weggelopen. 😉
    Ach, ’t blijft lastig soms met dat getyp, ik heb afgelopen weken voor het eerst erg veel gesms’t met iemand, daar (spraakverwarringen enzo) zou ik ook nog een (mini-)blog over kunnen schrijven (maar dat doe ik niet; er staan trouwens nog een stuk of zes blogs te trappelen in de wachtrij). 🙂

  19. Ik ken ook van die mensen die uuuren over zichzelf kunnen lullen en die ook nog voordat ze hun jas uitgetrokken hebben het gesprek al op zichzelf geleid hebben. Laat maar lullen. Wij als bloggers hebben het ook vaak over onszelf (ik wel).

  20. Zogauw ze hun neus om de deur steken idd, Paul. 😉
    Ik ook. Bloggen is wel een heel ander medium dan real life contact, als iets me niet interesseert, sla ik het gewoon over, als iets of iemand me irriteert kan ik wegzappen, en v.v. Dit soort mensen laat zich niet zo makkelijk ‘uit’zetten. 😉

  21. Heb met opzet de andere reacties niet gelezen, maar ik vind het een moedige actie. Eerlijk tegenover jezelf en goed verwoord in dit bericht.
    Mooi, groen en dapper

  22. Bedankt, Thrammy, ik probeer altijd zo eerlijk mogelijk te zijn, ook over en tegen mezelf. Een dagtaak welhaast. 😉 In dit geval, op een gegeven moment kun je niet anders meer, althans ik niet, en de volgende keer kaart ik het eerder aan. Of beter nog in dit soort gevallen, dan komt er geen vervolg op mail / ontmoeting en vertrouw ik helemaal op m’n intuitie. 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.