Als ik uitvinder was…

Er zijn van die dagelijkse simpele dingen die onvermoede problemen kunnen opleveren. Je denkt: ik laat even m’n cartridge bijvullen op de hoek, koop erna een flesje Chi Teatree-olie, eenmaal thuis print ik snel wat formulieren uit en klaar is Kees. Nee, dus. Het begon met de cartridge, nadat ik het volle patroon met veel pijn en moeite in de printer had teruggestopt – ik heb helemaal geen dikke vingers, maar het is bijna onmogelijk om dat op een voorzichtige manier te doen – kreeg ik nog steeds de melding dat de inkt op was. Ook uitlijnen en reinigen hielpen geen fluit, dus meteen weer de winkel gebeld. ‘Kom maar langs’, zei de refill-dokter, ‘dan kijk ik wat ik eraan kan doen.’ Na een bliksembezoek stop ik thuis de onder handen genomen cartridge vol verwachting in m’n Canon. Weer verschijnt de melding dat de inkt op is, weer maakt de printer louter wat schijnbewegingen maar spuwt geen druppel inkt. Bah, nu moet ik dus voor de derde keer naar de shop toe en waarschijnlijk moet de printer ook meegezeuld worden.

Tibet
Klik op de foto voor een groter formaat

Hierna wilde ik het flesje Chi Teatree-olie openen. Piece of cake, zou je denken. Je draait braaf aan de dop, duwt en trekt tegelijkertijd en er gebeurt niets. Je herhaalt alle handelingen, maar wat je ook probeert: de dop weigert mee te werken. Afijn, ik besluit terug te gaan naar de reformwinkel. De twee vrouwen  achter de toonbank kijken me enigszins bevreemd aan als ik binnenkom met de mededeling: ‘ik krijg de dop er niet af en voordat ik het hele flesje mol, mogen jullie een poging wagen.’ Mevrouw 1 begint meteen te wrikken en te draaien, maar er komt geen beweging in. Mevrouw 2, iemand met wie je beter geen ruzie kunt krijgen, stort zich vervolgens ook op de dop en krijgt het tot haar eigen verbazing níet voor elkaar. ‘Ik moet toch de leverancier hiervan op de hoogte gaan brengen’, sputtert ze. Vele flesjes later… elke dop levert bijzondere taferelen op, springt er dan eindelijk eentje open. ‘Sorry voor het ongemak’, zegt mevrouw 2. ‘Ach, er zijn veel ergere dingen’, antwoord ik glimlachend. Ze is even stil en zegt dan enigszins verrast ‘ja, dat is waar’.
Marjelle

Als ik uitvinder was… dan zorgde ik voor handige en gebruiksvriendelijke apparaten, verpakkingen en bijsluiters. Ook die laatste bezorgen me af en toe een punthoofd, veelal vertaald uit het Chinees door iemand die én de taal nauwelijks spreekt én van het onderwerp niks begrijpt.

Foto Pixabay

14 Reacties op “Als ik uitvinder was…

  1. Leuk verhaal en een mooie foto. Gelukkig hoeven foto’s geen gebruikshandleiding. 🙂

    • Ja, mooie foto van Tibet, kwam ik op Pixabay tegen en dat stond er ook onder, maar ik zie nu dat dat zinnetje is weggevallen (vreemd), dus ik zet het er weer even bij.
      Klopt, dan gaat het erom dat je kijkt met gevoel.

  2. Als je uitvinder was, zou je zeggen : ik wou dat ik normaal was. Dan was het hier niet zo’n rommel en had ik tijd voor leuke dingen.

    • Dan ken je mij nog niet, zoiets zou ik niet zeggen, normaal is ook een heel relatief begrip. 😉 Volgens mij vind je – als je uitvinder bent – uitvinden een van de leukste dingen die er zijn.

  3. En dan kun jij nog beide handen gebruiken. V oor mensen die maar één goede hand hebben, zijn zulke zaken helemaal een crime!

  4. Soms kan het allemaal mislopen… Morgen beter hoop ik 😉

    • Dit blog was wel met een knipoog. 😉 Al geef ik toe dat ik me niet verheug op het morgen voor de derde keer naar de refill-winkel moeten plus het eventueel meezeulen van een printer. Maar al die kleine dingen vallen in het niet bij gezondheidsproblemen en bepaalde onvervulde basisbehoeften (Maslow).

      • Ja, dat was me wel duidelijk, Marjelle. Ik vond je blog ook wel grappig. Het is soms in de kleine dingen die niet helemaal lopen zoals het hoort dat de fijnste humor te vinden is. Zolang je die nog ziet, is het ok. Ik moet wel zeggen dat je verhaal ivm je huisvesting me bijblijft. Is er echt niemand onder de bloggers die jou volgen of die jij volgt die in de buurt woont en een deftige kamer/huisje voor een aanvaardbare prijs ter beschikking heeft?

        • Idd als ik mijn gevoel voor humor en relativeren kwijt ben, dan houdt het op. Dit speelt al ca. zeven jaar, in die periode ben ik in b-huizen beland en heb erg veel burenoverlast gehad (met alle gevolgen op gezondheid vandien). Van drummende, stampende, springende tot schreeuwende varianten. Ik probeer dus ook al die tijd heel hard om uit die vicieuze cirkel te komen en ben noodgedwongen zelfs 2x in een half jaar verhuisd (in dat huis zaten geen plafonds, etc., dat was ook een nachtmerrie, heb er diverse blogs over geschreven). Wat betreft bloggers en volgers: ik heb allerlei oproepen gedaan op mijn blog, op Twitter, etc., woningbouw, Marktplaats, makelaars gebeld, niet te tellen zoveel. Maar niemand die me kon helpen, op wat meer malafide figuren na. Het struikelblok is elke keer m’n financiële situatie als freelancer. Maar ik hoop nog steeds uit deze situatie bevrijd te worden (nee, niet door een prins), maar door iemand met een goed hart… 🙂
          Wat een lang verhaal. 😉

          • Hey Marjelle, een lang verhaal en één om stil van te worden. Mocht ik zelf over kapitaal beschikken, ik zou je direct helpen. Jammer genoeg heb ik zelf nauwelijks over. Ik werk ook al langer dan een jaar niet meer, wegens mijn burn-out. Ook geen sociale woning mogelijk?
            Het is mooi dat je je gevoel voor humor kan behouden, dat is toch wel belangrijk zoals je zegt. Naar welke soort projecten kijk je precies uit? Lieve groet, Myriam

            • Ik laat ook nog een aantal essentiële dingen weg om mensen niet te overvoeren… ‘te veel leed’ – ook al is het allemaal echt gebeurd – vinden mensen eng is mijn ervaring. Ze facebooken liever een leven op een roze wolk, al is de werkelijkheid vaak heel anders. 😉 Lief, je reactie, dat doet me goed. En je hebt zelf ook het nodige meegemaakt (ik kom zo even bijlezen), maar dat zie je vaak dat dat juist de mensen zijn met de meeste empathie.
              Ik zoek louter naar sociale woningen, in Nederland betekent dat onder een bepaalde max. huurgrens, vrijesectorwoningen zijn voor mij veel te duur. Qua werk: ik zoek o.a. freelance correctie- en redactieklussen (ik heb meer dan tien jaar ervaring), daarnaast ben ik puzzelmaker en een uitbreiding van aantal opdrachten/opdrachtgevers is meer dan welkom!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.