Vanmiddag gaat het voor het eerst mis met m’n bestelling. In plaats van een broodje kaas-naturel krijg ik een tostini rijkelijk besmeerd met tomatensaus en belegd met ham én kaas, die ik vriendelijk weer teruggeef aan het meisje dat op dat gebied nog wel iets van mij kan leren, bedenk ik, als ik naar haar chagrijnige gezicht kijk. Op het tweede bord dat een tijdje later gebracht wordt blijkt nu een tosti de plaats van een tostini te hebben ingenomen, en jawel… daar piept weer een plak ham ondeugend onder de kaas uit. Ik zeg lachend tegen het andere wel-aardige meisje dat er alweer ham opzit en zie op de achtergrond de vorige naar mij kijken en hardop verzuchten ‘wat is er nóu weer!’
Die opmerking en toon bevallen me niet zo en ik twijfel even of ik mijn assertieve ik tevoorschijn tover en er vriendelijk maar duidelijk iets van zeg of dat ik me een beetje ongemakkelijk blijf voelen hier op dit zonnige terras midden in Het mooie Park. Ik besluit tot het eerste en spreek haar aan. ‘Nee’, zegt ze verontschuldigend en legt uit dat ze het helemaal niet tegen mij had, maar tegen de keuken waar ze ruzie mee heeft en die steeds fouten maakt. ‘Sorry, hoor’, vervolgt ze. ‘Oké’, reageer ik, ‘ik begreep het al niet, want ik had niets verkeerds besteld en zit hier voor m’n lol’, voeg ik er glimlachend aan toe.
Later komt dan de derde poging, driemaal is…? Deze keer een mix van tosti en tostini, wat inhoudt een paar slappe sneetjes brood bedolven onder een berg kaas met daaronder rauwe tomaatjes die bulten vormen onder de kaasvlakte. Het lijkt wel een maanlandschap, maar dan vergeeld. Manmoedig neem ik er een hap van en pulk de koude tomaatjes eronderuit. Dit is gewoon echt niet te (vr)eten, concludeer ik en dat zeg ik vrijwel nooit. Ik schuif het bordvol kaastomaten na een paar happen aan de kant, besluit een glas witte wijn te bestellen en er verder niets meer over te zeggen.
Mijn vertrouwen in een goede broodjekaasafloop is inmiddels verdwenen als sneeuw voor de zon – en het is warm vandaag. Later hoor ik dat ik noch de thee noch de gemuteerde tosti hoef te betalen, wat fijn is, alleen denkt m’n maag daar heel anders over.
M’n blik valt opeens op het bordje tegenover me, ik vraag aan de aardige serveerster of het betekent wat ik denk dat het betekent. Grappig dat uitgerekend ik naast een wespennest kom te zitten, grinnik ik, terwijl ik nog wat ijsklontjes in m’n wijn gooi en een slokje neem. Humor is overal.
Marjelle
Be OK Ingrid Michaelson
Broodje aap
dat ene glas wijn was toch iets teveel op een lege maag blijkbaar
Was meer een broodje desinteresse !!
Ja, dat is ongelukkig, als zo’n bestelling maar niet goed wil komen…
En dan nog wepsen ook, brrrr…. 😉
Gistermiddag zaten we, in de warmte, met een groepje in de haven van Uithoorn aan de heerlijke patat-mét-in-zo’n-fijne-puntzak, toen…er ook wespen aan kwamen.
Alles liep goed af, ik heb niet eens een fladderfobie, maar prettig is het niet, hè….
Mooie foto, een echte Bob Ross – en ik meen het! :))
*Een broodje-nieuwe-kok, Kuifje! 😉 Die wrs ook een beetje doof was of nu al geen zin meer in z’n baan had.
Ik vond die ‘monkey burger’ ook wel wat hebben (link). 😉
*Tot drie keer toe heb ik niet eerder meegemaakt, Bart, maar ik heb geleerd om me van dit soort dingen erg weinig aan te trekken en er ook de humor van in te zien. 😉
Ondanks dat bordje waren er veel minder wespen dan in Den Bosch, maar als je ze lekker in hun nest laat stoeien dan heb je weinig last. 😉
Klinkt ondanks wespen wel lekker die frites-met! 🙂
Bedankt, welke van de twee bedoel je? ;))
Ach, ik zit (al) te slapen, haha, …maar ik bedoel – natuurlijk – de tweede foto, die zo prachtig bewogen is… :))
En…we hebben door de wespen de pret niet laten bederven, gelukkig maar! 🙂
@Marjelle: Humor is het zeker ;-)))
Maar te zot voor woorden ook dat men tegenwoordig niet eens meer in staat is om, zoals door jou gevraagd is, één broodje met kaas in één keer bij de hongerige af te leveren.
En het is weer het klassieke voorbeeld van aartsluiheid (en een aanfluiting en respect voor de gasten) om een lullig A4-tje neer te hangen in plaats van het wespennest te ruimen (of op zijn minst een paar wespenvangers neer te hangen maar dat kost natuurlijk weer een paar tientjes en 10 minuten werk). Typisch een ook door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat gehanteerd principe om een bord te plaatsen langs een enorme kuil in de weg in plaats van de kuil te repareren…
Je voelt wel aan dat je bij deze vis een gevoelig punt hebt aangeboord. Ik voel me als door een wesp gestoken ;-)))
Groet,
Kokopelli
*Oké, Bart, ik twijfelde even omdat de eerste veel groener was, maar kon het me ook al niet voorstellen, want het ging vooral (=alleen) om het wespen-A4-tje. 😉
Inmiddels slaap je allang als het goed is. 🙂
*O jee, Kokopelli, ik heb zeker een gevoelige vissenplek aangeboord, merk ik, maar daar zijn er meer van, weet ik. 😉 Je hebt toch niet per ongeluk net als ik maan in Leeuw, dat zou mss je irritatie enigszins verklaren. ;-)) Hoewel ik me eerlijk gezegd aan dat soort dingen allang niet meer irriteer. In dit geval snap ik ook niet wat daar zo moeilijk aan is (broodje kaas), maar het heeft vaak met dingen als onderlinge sfeer en slechte communicatie te maken, dat blijft lastig tussen mensen, I know. ;))
Nou waren die wespen behoorlijk huismusserig toen ik er was, hoor. 🙂 Ben het met je eens dat een bord plaatsen om te ‘zeggen’ dat er een kuil is (je zult toch blind zijn of analfabeet) i.p.v. ‘m te repareren bizar is idd.
Hopelijk laten de échte wespen je met rust! :))
Tja, als je ijsklontjes in je wijn gooit, dan vráág je erom! :-))
Hier is het personeel heel aardig. En áls ze al bij hoge uitzondering een verkeerde bestelling doen, dan eten ze het zelf in de keuken op.
Ceesgegroetjes
"…nog wat ijsklontjes in m’n wijn gooi…"
Hoe ‘Chateau Migraine’ een wijn ook is, men drinkt hem niet met ijsblokjes want dat is aanlengen met water. Dat is hetzelfde als bergschoenen dragen onder een avondjurk, vloeken in de kerk. Wie een dorstlesser wil drinken bestelt een frisdrank met ijs, desnoods een druivensap. Dat is nog veiliger ook.
Ze haden dat bord "pas op" nog wel wat kunnen uitbreiden begrijp ik 🙂
De beweging wel goed weergegeven op de foto
Even op internet opgezocht wat een tostini is. Tosti weet ik wel, wat echter als er -ni aan toegevoegd is? Een vrouwelijke variant of zo? Tegenwoordig kan alles… Tell what you can sell. En bovendien: een broodje kaas naturel is toch gewoon een (onverwarmd) broodje met (ongesmolten) plakjes kaas ertussen; zonder sla of andere dingen?
Hmm Tostini, …plaats in Midden-Italië, nee dat is hier niet bedoeld. Als ik het goed begrijp is het een (soort) tosti met allerlei extra ingrediënten Moet daarbij denken aan dat nieuwe zaakje op Churchillplein (Rotterdam), verkoopt allerlei soorten tosti’s (en dus ook tostini’s). Wel lekker. Heb er een paar geprobeerd. Overigens ben ik sinds een jaar of vijf vegetariër, dus een gewone tosti ook voor mij graag zonder ham.
Netjes dat ze je niet lieten betalen Marjelle, maar is ‘een kaal broodje kaas’ (eventueel met boter) te eenvoudig of te armoedig voor ze of zo? Wel grappig dat je vlak bij een wepsennest blijkt te zitten en daar dan heel rustig onder blijft. Leuk muzieknummer trouwens. Ingrid Michaelson heeft een mooie en bijzondere stem.
*Ha ha, Cees. 😉
Nou, ik denk niet dat mijn bordvol kaastomaten veel aftrek vond in de keuken. 😉
*Sterker nog, ik gooi regelmatig water bij de wijn, Guus. 😉 Van wat wel of niet ‘hoort’, trek ik me steeds minder aan, dat soort opgelegde dingen is niets voor mij. Ik bepaal zelf wel hoe ik iets (mijn wijn in dit geval) wil drinken, wat ik waar bij aantrek en hou niet van dit soort ‘regeltjes’. Iemand heeft ook maar op een goede(?) dag gedacht, ‘goh, ijsklontjes in wijn, dat kan écht niet!’ ;)))
Smaken verschillen, laten we het daar op houden en daar is niets mis mee. 🙂
*Idd, een paar borden naast elkaar, Aad, plus nog eentje ‘voor’ de chagrijnige serveerster. ;))
*Dank, vond ik ook wel, Draver. 😉
*Tostini is een benaming voor een geroosterd broodje waar dan meer opzit dan gewoon alleen kaas, meestal ook met iets van saus eroverheen, John. 🙂
Broodje kaas naturel krijg je bijna nergens meer, ik heb geleerd om erbij te zeggen ‘sla apart graag’, omdat er meestal ook een berg sla op dat naturelle broodje ligt. 😉
Er was een nieuwe kok, stress en miscommunicatie, was geen onwil ofzo.
Ach, ik heb al zoveel meegemaakt dat ik niet zogauw meer schrik, behalve natuurlijk als het hele nest spontaan uitgevlogen was op het moment dat ik daar zat, maar dat was gelukkig niet zo. ;)))
Mooie muziek, vanavond meer wrs.
Meer drinken dus, je houdt er mooie fotos aan over
Volgens mij zaten we net ongeveer gelijktijdig bij elkaar te reageren, Paco. 😉
Ha ha, dan heb je die foto erna nog niet gezien (heb je ook niet, weet ik ;)), mss zet ik die binnenkort er wel in, bij het blog van vanavond past-ie niet.
Beste Marjelle,
Het is kennelijk niet best gesteld met de klantvriendelijkheid en de deskundigheid van de Nederlandse horeca. Ik zou daar nog een paar gezellige horrorverhalen over kunnen vertellen. Het is kennelijk een mix van doorgeschoten mondigheid en een gebrek aan bereidheid om dienstbaar te zijn. Dit alles voortspruitend uit de verwennerij van een vrije opvoeding. Hoi!. wat wil je eten?
Geef mijn portie maar aan Fikkie. Dat is een hond en niet gevoelig voor onbeschoft gedrag. Als tie maar te vreten krijgt. En dan kwispelt tie ook nog.
Groeten
Dag Rein-john, dit was de eerste keer dat dit me overkwam, dat schreef ik ook, wat dat betreft vind ik het reuze meevallen, eerlijk gezegd. Verder speelde hier dus ook een rol dat de kok nieuw was en het niet goed liep tussen hem en het andere personeel zo te horen, over het algemeen heb ik altijd wel begrip voor dit soort omstandigheden al ging het hier natuurlijk wel wat ver. Alleen als mensen echt bot of onbeschoft gaan doen, dan denk ik ook ‘de ballen!’ ;)) Ik heb zelf niet zoveel vervelende ervaringen, chagrijnen heb je natuurlijk overal in elke branche. 😉 Maar kan me voorstellen dat jij andere horror-dingen hebt meegemaakt. Ik zie overigens niets verkeerds in ‘hoi’ als dat met een brede glimlach wordt gezegd. 😉
Fikkie denkt, ‘ze kunnen me wat, als ik maar te eten krijg!’ 🙂