Categoriearchief: Natuur

De ogen van mijn eerste lief


Klik op de foto voor een groter formaat

Rood
Het terras lag soms blank van het water
en in mijn herinnering steeds
blinkend rood
maar in waarheid vaak bemost

Roze
De bleekroze bloemen op oma’s servies
ik kneep er uit een tube hardvochtig mayonaise op
Het behang van de kamer van de meid
Het gezicht van mijn lievelingspop
Die brak toen ik zes werd

Oranje
Een sinaasappel
voor de eerste fruitpap van mijn oudste zoontje
in het oranje bord
In de koralen kinderkamer
zijn pril protest

Geel
Een lepel in een ei
de dooier loopt over de witte
porseleinen rand

Groen
De muntdrank met ijs die mijn moeder bracht
omdat ik hard studeerde
De ogen van mijn eerste lief
het kroos van de vijver waarin mv verdronk

Blauw
Kobaltblauw de flessen op de schoorsteenmantel
en de mantel van het oud mariabeeld
de kristallen voor het raam
en de lucht na regen in april

Violet
Een zeldzame kleur in mijn kindertijd
de zijden bloes in de kast op zolder
En het eerste rouwlint dat ik zag
paars met goud rond witte lelies

Zwart
Zwart heeft vele tinten
diep en vaal en dof en schitterend en blinkend
Het zwartst is het zwart met mijn ogen
dicht voor ik slaap
Patricia Lasoen
(Uit: De witte binnenkant)

Who let the dogs out!

Na een paar uur werken geef ik er de brui aan. Zal ik een fiets huren, op m’n dakterras uit de wind in de zon gaan zitten of… Ik spring gewoon in de trein naar Breda. Die gedachte komt opeens in me op en ik besluit er meteen gehoor aan te geven. Ik google nog snel op parken en groen en met een A4’tje vol aanwijzingen loop ik vervolgens de deur uit. Ruim een half uur later stap ik in Breda uit de trein. Op een steenworp afstand van het station ligt stadspark Valkenberg. De zon laat zich van haar beste kant zien en ik geniet van de wandeling en het lenteweer. In de verte zie ik een witglimmende ijscokar staan en nog verder weg schuimbekt een fontein. Wat is het hier weldadig groen. Op m’n gemak slenter ik door het park en kijk naar de verliefde stelletjes in het gras, spelende kinderen en families met limonadeflessen en broodjes.


Klik op de foto voor een groter formaat

Opeens besef ik dat er iets geks aan de hand is. Ik ben relaxed, hoef niet op m’n hoede te zijn. Er is geen hónd te zien, dringt het tot me door. Nergens een rottweiler die op je afstormt of een gefrustreerde pitbull die je begerig van top tot teen opneemt, in dit park heb je geen César Millán nodig die baas en hond een spoedcursus geeft. Er hangt hier een serene rust. ‘Mogen er geen honden in het park?’ vraag ik aan een voorbijgangster. Ze beaamt dat en vindt het de normaalste zaak van de wereld, maar in Rotterdam waar ik lang woonde en in Tilburg waar ik sinds kort ben zijn honden niet weg te denken uit parken. Met als dieptepunt – hoe mooi het bos ook is – de Oude Warande waar soms meer honden loslopen dan mensen. Ik hou veel van dieren, maar het zou fijn zijn als er niet alleen een veilig losloopgebied voor viervoeters is maar ook voor tweevoeters zoals in Breda.

Koetjes & kalfjes


Klik op de foto voor een groter formaat

Foto gemaakt op de grens van Tilburg en De Moer

Houdoe!

Het inburgeren verloopt anders dan ik had gedacht. Toen ik drie maanden geleden vanuit Rotterdam naar Tilburg verhuisde had ik grootse plannen. Helaas gooiden gezondheidsproblemen roet in het eten waardoor er van al die ideeën nog weinig in de praktijk kon worden gebracht. Ik wilde leuke, nieuwe mensen & dito plekken ontdekken, een beetje cultuur opsnuiven, hier en daar een festival bezoeken, ik had zelfs al een weekendkaart voor het International Gipsy Festival, maar moet die nu helaas verkopen vanwege tinnitus. Ook had ik zin om op de fiets (die ik dan nog wel tweedehands moest aanschaffen) tochten te maken naar De Loonse en Drunense Duinen, lange wandelingen door Moerenburg, het Leijpark en de Oisterwijkse bossen om vervolgens uit te puffen bij Boshuis Venkraai. Kortom genieten van al het moois wat Brabant te bieden heeft en de leukste plekjes op de foto zetten.

‘Blijf van m’n staart af!’

Een aantal dingen heb ik nog steeds niet kunnen doen omdat m’n lijf tegensputtert, wel ben ik verschillende keren naar Oude Warande geweest, een mooi sterrenbos waar alles wat hond is losloopt, rent en blaft en me soms met begerige blikken aankijkt. Een waar paradijs voor honden maar niet echt voor mij. Verder heb ik een paar musea van binnen en buiten gezien, zoals De Pont en het TextielMuseum, en lekker geluncht bij de Spaarbank en Bij Maud Eten & Drinken. Ook ben ik recent nog bij Safaripark Beekse Bergen beland, dat vond ik een verademing na De Oliemeulen waar een troosteloze sfeer hing. Dieren moeten niet in kleine hokjes worden opgesloten, ze moeten de ruimte hebben zoals in het safaripark het geval is. Leuk om daar rond te lopen op een doordeweekse zonnige lentedag en onder andere speelse mantelbavianen – van jonkie tot opa – te fotograferen.
Marjelle

Chillen in het klooster Marjelleblogt 02-05-2012

Foto gemaakt in de Beekse Bergen (klik op de foto voor een groter formaat)

Wat hebben Jamie en Floortje gemeen?

http://www.tompkinsconservation.org/news/wp-content/uploads/2013/12/Screen-Shot-2013-12-12-at-11.34.37-AM.png

Lekker eten is een van m’n favoriete bezigheden, of het nu om een knapperig stokbroodje met kruidenboter gaat of een dampend bord fasolakia vergezeld van een glas retsina. Soms praten mensen zo vol enthousiasme over eten dat het water je al in de mond loopt. Jamie Oliver is zo iemand. Laatst zapte ik langs ‘Jamie’s American Road Trip‘ en belandde in de Amerikaanse keuken, niet die van megaporties en Big Macs, maar een keuken met bijzondere smaken en bereidingswijzen, van spicey soulfood tot Cajun-gerechten. Ik moest opeens aan Floortje Dessing denken die in ‘Floortje naar het einde van de wereld‘ reist naar de meest verlaten uithoeken waar mensen soms jarenlang alleen of met z’n tweeën in de meest primitieve omstandigheden wonen.

Ze hebben voor dit leven gekozen. Een warme douche is er een onbekend fenomeen, boodschappen doe je eens per jaar. Yendegaia in Chili en het kleine Restoration Island in Australië zijn daar voorbeelden van. Helaas heb ik het eerste deel gemist, maar tegenwoordig zit ik aan de buis geplakt als Floortje weer op verkenningstocht uitgaat. Prachtige natuurbeelden die een gevoel van Fernweh oproepen, portretten van markante mensen die hun hart hebben gevolgd. Wat Jamie en Floortje gemeen hebben is hun passie en interesse in andere mensen en culturen. Allebei mensen waar ik graag een keer mee zou gaan eten ergens in nowhere land.
Marjelle

Foto internet

Voor een prikkie…


Klik op de foto voor een groter formaat

Liefste

100_3985

Klik op de foto voor een andere invalshoek

ik zoek een woord
een heel nieuw woord
een woord dat niemand
kent
ik zoek een woord
dat zeggen wil
dat jij de liefste bent
Hans en Monique Hagen

Poëzie om te kussen

Boommensen


Klik op de foto’s voor een groter formaat


Klimmen in het Kralingse bos

Twee zielen, één gedachte

100_2044
Klik op de foto voor een groter formaat

Schaapscheerfeest 26 mei

Perfect day


Klik op de foto voor een groter formaat