M’n afspraak om kerstdag één naar Hollandsche Rading te gaan ging niet door hoorde ik een paar dagen vantevoren, T. was ziek geworden. Ik had al een bijzondere B&B in Hilversum op het oog, waar ik zelfs toen ik nog in Weesp woonde een keer naartoe wilde. (Maar die was volgeboekt.) Een andere vriendin lag met koorts in bed en kreeg als klap op de vuurpijl ook nog familie te logeren, dus dat was zeker geen optie. ‘Ik hou een dekbeddag’, dacht ik, ‘als ik de volgende ochtend m’n ogen loom weer opendoe is dat samen-knus-onder-de-ballenboomgedoe weer voorbij’, en vergat dat er ook nog een kerstdag twee komt.
I., degene met koorts en familie, had me op kerstavond nog gestimuleerd om er in ieder geval uit te gaan, de glijsneeuw in en dan voorzichtig foto’s maken. Met haar woorden in m’n hoofd wandelde ik de volgende middag naar buiten, glibberde over de stoep op weg naar m’n eerste vliegles. Met de camera in m’n inmiddels verkleumde handen probeerde ik de vogels te vangen die door de lucht zweefden, over elkaar heen buitelden en af en toe een snoekduik namen. zoom-in, zoom-uit, klik-klik-klik… ‘Ooit moet er toch een behoorlijke bijzitten’, dacht ik. (Je denkt wat af met kerst.) Inmiddels waren m’n schoenen doorweekt en voelde ik ook m’n sokken nat worden, het was tijd om weer naar huis te gaan.
Diezelfde kerstavond had ik een telefoongesprek met A. waar ik een aantal keer mee had gemaild. Hij schreef dat zijn afspraak eerste kerstdag ook niet doorging en of ik zin had om langs te komen. Toen ik hem sprak, kwam hij heel anders over dan ik hem op basis van z’n blog had ingeschat en bleek ook een paar borrels verder. (Nu hoeft dat geen probleem te zijn.) Na een paar opmerkingen die nogal bot klonken, begon bij mij de animo te zakken. Omdat hij op het punt stond met vrienden weg te gaan, stelde hij voor om de volgende middag terug te bellen. ‘Oké’, zei ik, want ondanks het wat vreemde gesprek was ik toch wel benieuwd naar zijn nuchtere ik en andere kanten.
Anderhalf uur later legde ik kerstdag één met een knorrende maag de telefoon neer, hoogste tijd om een visburger in de pan te gooien. (Ooit wil ik weer eens fonduen.) Sommige dingen bleken verkeerd overgekomen, één ding is zeker, de man aan de andere kant was allesbehalve saai. Van een afspraak is het die avond niet meer gekomen, maar als hij in Rotterdam had gewoond was ik graag een glas rode wijn met hem gaan drinken.
Marjelle
Happy Xmas John Lennon
Volgens Mijn Plan, was het dus Witte Wijn.
Daar zeg ik ook geen Nee tegen. 😉
Sjees, ik krijg een kunstkop van die vatar van AK godsamme.
AK? Als je dit leest? Kan dat godverdomme ook anders?
godsklere.
Oké, terugkomend op je stukje Marjelle, als iemand kiest voor zijn ‘maats’, heb je geen fuck aan.
Simple, vergelijk het maar met de situatie, vrouw heeft een relatie met een getrouwd iemand.
In the end, kiest die niet voor jou. (mij)
This moment, same problem, vermoedelijk krijg ik een telefoontje "ik hou zo veel van jou" . 5 of 9 of…januari. Misschien morgen. Of net even voor oud/nieuw stiekem foontje.
( ik kan niet te hard praten, want…maar ‘ik hou van je’) heb je helemaal niks aan.
Als iemand voor zijn vrienden kiest i.p.v. voor jou, laat maar zitten.
Ik heb het 3 keer uitgemaakt, maar ze stalkt me, heeft ze me ook verteld.
‘Ik kan er niks aan doen Gus, maar ik stalk je’.
Tot in cafe’s waar ik wel eens kom, het barpersoneel weet er van.
Het trekt een wissel op me.
Écht psychisch. Telefoon opnemen…….
Ik laat hem 8 keer over gaan zodat anderen weten; nu bel ik weer.
En dan pas neem ik op.
Als ie 20 of 30 keer over gaat weet ik dat zij het is. (ik heb geen nummermelder)
It’s a burden.
Vreselijk jaloers ook. "Heb je nog gesekst???".
Dat.
Oké, ik ben wat openhartig nu op je blog, maar misschien voor anderen?
Good times, better times.http://www.youtube.com/watch?v=ZO2qO9FaIWU
I’ve had my share.
Niks geen stoere taal nu, I’ve had my share.
Godsklere, ben je een beetje irri? 😉 Maar goed, lieve Gus, door je irritatie heb je wrs over een paar dingen heen gelezen, in dit geval ging het er helemaal niet om dat hij voor z’n vrienden koos, dat was niet the issue. Ik belde hem terug op het moment dat hij met een paar vrienden bleek te zijn, en die eventuele afspraak was voor de dag erna. 😉
Wat betreft jouw verhaal, het lijkt me idd vreselijk om een stalker te hebben, ik hoop voor jou dat dat op de een of andere manier uiteindelijk ophoudt… Het doet me ook even denken aan wat ik ooit las over Harry Saksioni, die heeft heel veel problemen met een stalker gehad. Ik wens je i.i.g. veel sterkte ermee! Dat helpt niet echt , weet ik, maar het idee mss a tiny bit… And thanks for Led Zeppelin.
@Marjelle: Een zware anticlimax met Kerst. Rot voor je.
Meer heb ik op dit moment even niet te zeggen…
Marjelle, die kerst is lekker voorbij, nu nog even door Oud & Nieuw heenbijten ( ook zo’n lekkere hype elk jaar) en dan is alles weer normaal. De dagen zijn aan het lengen en over niet al te lange tijd fiets jij hand in hand met een man die je veel aan het lachen maakt door het Kralingse Bos *zet glazen bol uit* 😉
groet,
cor
Marjelle, mooie foto’s, ja vliegende meeuwen zijn moeilijk te vangen, daarom neem het zoals het is. Echt je went eraan.
In 2010 gaat alles anders worden. Ik garandeer het je!
Een succesvolle blogger dus
*Lief, Kokopelli. Eerlijk gezegd, viel eerste kerstdag nog best mee, ik verwachtte er verder ook niets van. Over de tweede hou ik wijselijk mijn mond, gelukkig ook weer voorbij. 😡
*Leuk zo’n glazen bol, Cor, vertel verder… 😉
Ja, het moet zeker iemand zijn waar ik mee kan lachen, en hij om mij.
*Bedankt, Antoinette, op die vogels ga ik nog wel een beetje oefenen (vliegles 2, …, 10), al loop ik daarbij wrs ook tegen de beperkingen van m’n camera aan. 😉 Ik neem aan dat je met het laatste kerst bedoelt, ik neem de dingen steeds meer zoals ze zijn, dat heb ik wel geleerd de laatste jaren, maar dat weerhoudt me niet om er -vaak met een (glimp van een) knipoog- over te schrijven of juist dan erover te schrijven.
*Mooi, Aad, en als het niet zo is, dan krijg ik m’n geld terug of kan ik ‘hem’ inruilen. 😉
*Succesvol, Paco? 😉
Het blog als dagboek en de meeuwen kijken mee.
Oef, wat een mooie foto’s van Blew en zijn vriendjes. En zoals Antoinette al aangeeft: een vliegende meeuw is moeilijk te vangen. Groet en plezier, Marjelle, het is zo weer januari.
Glas rode wijn is altijd ok.
Glas rode wijn is altijd ok.
Twee keer een glas wijn is ook goed.
WAT is het vandaag weer rommelig in blogland mensen.
Mijn blog werd daarnet ook al drie keer geplaatst!
*Niet alles is wat het lijkt, Klaverblad.
*Ik kom jouw vriendjes maar steeds tegen, Blew. 😉
*Doen we er toch gewoon twee, Sjoukje. 😉
Hmmmm, moet vreselijk lachen om Sjoukje! Heerlijk:-)))