De taal van wolken

To write or not to write… Soms wil je wel, wil je het er uit schreeuwen, maar word je tegengehouden door moeheid in het kwadraat of laat je je tegenhouden door wat mensen zouden kúnnen denken als ze weer lezen over de heilloze situatie qua buren enzovoort. Natuurlijk moet je je daar niks van aantrekken. Mensen projecteren regelmatig hun eigen ideeën op een stukje tekst en trekken al te voorbarige conclusies in plaats van te vragen hoe het nu werkelijk zit. Inmiddels ben ik al vier zinnen verder en heb het woord huis nog niet één keer genoemd. Grin. Smileys zette ik vroeger te pas en te onpas, als ik nu soms reacties van toen teruglees denk ik, kan het niet een beetje minder.

Klik op de foto voor een groter formaat

Als ik mijn gevoel zou moeten beschrijven komen woorden als afzien, geschreeuw, door merg en been, klemzitten, buiten mijn schuld, kamperen in huis, oververmoeid, maagpijnburen, onmacht en opboksen tegen in me op. De dagen cirkelen voorbij. Ik probeer de moed niet op te geven, werk door, werf door, struin woningsites af, bel met makelaars, pep mezelf op, maar af en toe grijpt de angst me finaal bij de strot. Kom ik hier ooit nog weg, krijg ik genoeg klanten om van rond te komen? Ik wil zo graag dat gouden randje om die donkere wolk. Dat rustige huis waar ik op adem kan komen. Waar m’n creativiteit weer tot bloei komt in plaats van in de knop gesmoord. Komt het ooit nog goed? Ik heb geen idee.
Marjelle

14 Reacties op “De taal van wolken

  1. Ik hoop met je mee dat het allemaal goed komt. Vrees wel voor je dat het dit jaar niet meer gaat lukken.

  2. Hoi Marjelle, dat klinkt ernstig en dat is begrijpelijk gezien de vervelende situatie waar je je nu al veel te lang in bevindt. Is er geen plek waar je b.v. een paar dagen kan logeren om weer een beetje op adem te komen en misschien weer wat energie op kan bouwen om, met frisse tegenzin, weer verder te zoeken naar een goeie plek waar je je thuis voelt? Ik weet dat het een lapmiddel is maar soms is dat genoeg om de situatie te veranderen, danwel draaglijk te maken. Ik hoop van harte dat je gauw een goed huis hebt.
    Hartelijke groet, jan

    • Klopt, het is al veel te lang (na 4 1/2 jaar overlast verhuizen en dan in de volgende nachtmerrie belanden door grove nalatigheid verhuurder Grouwels en misleiding makelaar Woonvisie).
      Mijn bedoeling was ook om de kerstvakantie hier te ontvluchten en te logeren bij vriendin die dan in buitenland zou zijn, maar dat kan helaas niet omdat ze onverwachts midden in een verhuizing zit. Verder heb ik nu geen rust qua werk en geld om ergens vakantie te vieren om vervolgens terug te komen in dit vreselijke huis. De extra energie die je dan krijgt is zo weer weg als je hier even bent, weet ik uit ervaring.. Bedankt, en mocht je iets weten dan heel graag!

      • Zoek je alleen in de omgeving Rotterdam? Die omgeving ken ik niet maar mocht ik iets voor jou zien, dan laat ik je dat uiteraard weten. Bedankt voor je reactie op m’n picasa! Groeten, Jan

        • Graag gedaan. Het liefste zou ik in Rotterdam blijven wonen – stad naar mijn hart – maar de situatie is nu zodanig dat ik ook andere plaatsen overweeg. Als ik 1 of meer jaar ergens op adem kan komen, dan is dat eventueel ook een optie…

  3. Kijk niet langer achterom of vooruit, leef vandaag , en morgen zie je wel weer, want overal zorgen om maken en je ergeren, daar verandert niets door , als je maatregelen neemt dan moet je pas kiezen, Daarna is er rust om na te denken aan leuke dingen en geniet van even simpel in een bos of in een trein op een bankje te gaan zitten en met een wildvreemde, die je nooit weer ziet, even al je zorgen te delen, dan wordt het leven gemakkelijker..

    • Reiny, je kent mij niet, weet niks van de werkelijke situatie en het lijkt erop dat je geen idee hebt wat langdurige burenoverlast teweegbrengt. Dat laatste geeft niet, maar wat je zegt klopt niet, je projecteert je eigen gedachten. Wat dat betreft had ik een vooruitziende blik toen ik deze zin schreef. 😉 Mensen projecteren regelmatig hun eigen ideeën op een stukje tekst en trekken al te voorbarige conclusies in plaats van te vragen hoe het nu werkelijk zit.

  4. Schrijven is altijd goed.

  5. Ieder huisje heeft zijn kruisje, maar bij jou is dat me dunkt toch een stevig uit de kluiten gewassen exemplaar. Ik wens je voor 2014 dat je kruisweg mag evolueren naar een kruis wég.

  6. Ik probeer telkens weer te lezen wat er staat, de subtitel van mijn logje was daarom vroeger niet voor niets “listen without prejudice”. Maar tussen lezen en de context juist inschatten nadien is er een zee van ruimte. Ik wens je de rust van een echte thuis. In 2014 ten allerlaatste.

    • Mooie subtitel. Klopt, er is een zee van ruimte voor interpretatie, vandaar mijn ‘lijfspreuk’ ook: trek nooit voorbarige conclusies, maar stel altijd vragen.
      Dank je wel, ken jij geen rustig stulpje in het Vlaamse land?

      NB In dit geval is het overigens zo dat als ik een vaste baan had gehad ik nooit in deze ellendige spiraal was terechtgekomen. Dan had ik uit het normale aanbod van panden kunnen kiezen – dus niet de meest gehorige flats in verkeerde buurten met idem dito makelaars – en was ik nu niet aan het kamperen in een huis met maagpijnburen na een verhuizing out of hell en 3000 euro armer.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.