Vorige week
‘Het is nog steeds herfst’, dit briljante zinnetje probeer ik nu al een paar minuten op m’n scherm te toveren, maar m’n typepogingen worden belemmerd door een update van McAfee waardoor even alles stilligt, nu ook virtueel. Daarstraks vlogen de kabouters me nog om de oren, als je ze nodig hebt zijn ze in geen velden of wegen te bekennen, maar bij Zylom trekken ze gewoon iedere keer een vers blik open. Voordat ik het wist, was ik met een hamer onschuldige puntmutsjes aan het bewerken en Witklapje (zo heet dit kabouterinnetje écht) moest zelfs twee meppen krijgen voordat ze zich overgaf. ‘Ach ja, vrouwen’…
Deze weken komt vooral m’n speelscore tot grote hoogten, over peilloze diepten zal ik het nu niet hebben, het woord zegt het al, die zijn peilloos.
Het goede nieuws is dat ik toch niet zo onhandig ben als ik dacht, al heb ik dat ooit al eens bewezen met Wolfenstein, samen met H. schoot ik me toen een weg door de gevangeniscatacomben. We probeerden elkaar ook af en toe af te troeven, dat hoort erbij en maakt het spannender, léuk was het al. Schieten in een strak tempo lukt nog steeds heel aardig, al wordt m’n schouder daar een stuk minder blij van. Jammer, anders zou ik misschien toch een schietcursus gaan doen en dan lekker knallen op alles wat beweegt of me afreageren op een boksbal, verder doe ik geen vlieg kwaad. Het is de energie die er niet uitkan en die steeds vaker niet meer in beweging te krijgen is. Tussen het gezap en gehang door doe ik af en toe ook wat nuttigs. Zo ben ik alvast een beetje afscheid aan het nemen van vriendin E. en van al het andere dat het afgelopen jaar niet langer houdbaar bleek.
Marjelle
Vesilahden Veräjillä Korpiklaani
Witklapje! Dat is nog eens wat anders als Sneeuwitje 🙂
Dat is het zwaardere werk idd, K. 😉
Het zal wel weer "jouw vorm van humor" zijn, want ik kan er geen touw aan vast knopen…
Dat onze humor mijlenver uit elkaar ligt wist ik al langer, Landheha, dat de essentie hier een volstrekt andere is ook. Maar mss heeft het wel vooral met niet goed lezen te maken, met name met niet de dubbele lagen kunnen onderscheiden. Verder wordt er in dit blog o.a. verwezen naar computerspelletjes wat duidelijk blijkt uit de titel (inmiddels veranderd), de naam Zylom, het kabouterspel en ‘Wolfenstein’ (met link). Het zal dus wel weer "jouw vorm van lezen" zijn.
Ik heb er nog wel twee links bijgezet al is mijn ervaring dat mensen die nauwelijks aanklikken.
Als liefhebber van Amon Amarth, http://www.youtube.com/watch?v=eABVwEgzIss
kan ik je link wel waarderen
Vesilahden Veräjillä Korpiklaani
nooit van gehoord, maar ga ik wel uitzoeken,
dank en groeten
Die laatste zin doet het em
Van Witklapje tot Sneeuwwitje, het is niet ver, met al die over elkaar buitelende ‘akties’ in de supermarkten…mag ik je hamertje even lenen, Marjelle? :-)))
Je verveelt je toch niet? 😉
*Thanks, ik ga straks nog even naar jouw link luisteren, Jan.
*In die laatste zin komt alles samen, Paco. Fijn dat je dat gezien hebt.
*Dat mag, Bart, geef ze maar flink op hun kop. 😉
*Het heeft niet met vervelen te maken, Aad, daar heb ik op zich geen last van, het gaat veel verder dan dat. Ik had natuurlijk ook kunnen schrijven ‘het gaat niet goed met mij, help’ of woorden als lethargie, latente depressie, gemis, etc., maar ik heb het op een ingehouden manier gedaan met hier en daar een vermoeide, soms sarcastische knipoog. 😉
(De titel verwijst naar de twee betekenissen van doordraaien.)
Een griezelige bloem. Is het een bloem? *U spreekt met een natuurontkenner* 😉
Heb je al een nieuw stalen ros om mee door R’dam te dansen? Willikweten!
Landhaha heeft overigens wel een punt, want die trekt elke avond volle zalen…
groet,
cor
Ha ha, zo had ik het nog niet bekeken -ik vond het wel een aardige foto- het is het stekelbaarsje onder de bloemen zullen we maar zeggen, Cor. 😉 Mooi, en ik ben een cultuurbarbaar die daarnaast niet geinteresseerd is in de namen van dingen, maar wel in het gevoel wat je erbij krijgt. ;-))
Dat zeg je leuk, maar helaas, nog geen nieuwe stalen prins gevonden. 🙂
Mijn eerste spelletje was Prince of Persia (1989 zie ik nu), ik ben nog steeds een kei in zwaardvechten, en daar heb ik veel aan hier in Grimbergen ;-)… tegenwoordig gooi ik me op de tuin, soms met lood in m’n schoenen, jezelf dwingen is niet makkelijk, ik voel met je mee !!
Dat spel ken ik niet, Annelies, zwaardvechten is niet m’n fort. 😉 Leuk, iemand die ook (oeverloos) spelletjes heeft gespeeld. Is het zo erg in Grimbergen? 😉 Ken het niet, ik heb m’n jeugd in Sint-Pieters-Woluwe doorgebracht. Bij afwezigheid van een tuin kan ik me altijd nog op of van het balkon storten, denk ik dan maar. 😉 Klopt, steeds maar weer je eigen stok achter de deur moeten zijn in barre tijden waarin ik m’n beste vriend ooit vreselijk mis, is een van de moeilijkste dingen die er is. Bedankt, doet me goed.
ongewild boeddhiste: niets is houdbaar
mooi blog Marjelle
Dank je, Joost.
Waarom denk je dat dat ongewild is? 😉
Tja Marjelle, ook mijn standpunt blijkt onhoudbaar.
😉
Humor is het enige dat een levenlang meegaat, Joost, al klink ik nu een beetje als een tegeltje, maar dat nemen ‘we’ voor lief. ;))
@Marjelle: Aha, heb jij ook zoveel "plezier" van meneer McAfee die iedere dag zichzelf wil vernieuwen (een kolossaal programma). Ik heb een tijdje geleden die auto-update afgezet. Maar dan begint dat programma na een paar dagen om de paar uur in pop-up venstertjes te mekkeren dat de beveiliging niet up to date is. Maar goed, die klierschermpjes zijn sneller weggeklikt dan inderdaad ruim een kwartier (en dan heb ik toch echt geen trage computer) zitten wachten tot al die nieuwe software voor de zoveelste keer is gedownload.
Van een incrementele update hebben ze daar bij McAfee kennelijk nog nooit gehoord.. (*zucht*)Zo ben ik alvast een beetje afscheid aan het nemen van vriendin E. en van al het andere dat het afgelopen jaar niet langer houdbaar bleek.
Bij stukjes en beetjes Marjelle. Net zoiets als incrementeel iets opbouwen maar dan andersom…Cheer up!
Groet,
Kokopelli
Meneer McAfee komt idd soms op de slechtste momenten, Kokopelli, het lijkt net een mens. 😉
Mijn pc is toch al veel trager geworden door Joost mag weten wat (CCleaner heeft wel geholpen, maar de laatste week minder) dus als-ie dan aan het auto-updaten is, is hij helemaal niet vooruit te branden en op dat punt heb ik net wat minder dan engelengeduld.
Precies, ik geloof niet in meteen reuzestappen of -sprongen, meestal sla je dan een aantal noodzakelijke fasen over en val je weer twintig stappen terug…
Dat Hans na 25 jaar van de ene dag op de andere uit m’n leven wegwandelde, een paar dagen na m’n verhuizing naar Rotterdam, nu een jaar geleden, was zo heftig (zeker gezien de situatie waarin ik verkeer(de)) dat ik zelfs meer dan een half jaar nodig heb gehad voordat ik uberhaupt kon beginnen met rouwen, want dat is het feitelijk. Er ging toen onmiddellijk een soort van automatische beveiliging aan (‘system overload’ ;)) van dit kun je er niet meer bijhebben. Dit even als uitleg, je weet ik ben een uitlegger pur sang, maar dat zul je wel herkennen. 🙂 Bedankt dat je nog even reageerde.