Duizelingwekkend

De hitte valt boven op me als ik de deur uitloop. M’n hoofd tolt een beetje, iets waar ik afgelopen zondag op het duizelfestival geen last van had. Het was er wel vredig in het Vroesenpark, maar vooral leuk om E. weer te zien na haar vakantie. Al vind ik het soms moeilijk om m’n verhaal kwijt te kunnen zonder dat het door haar bijna doodgeanalyseerd wordt. Ze benadrukt vaak zozeer de drijfveren van de ander dat ik af en toe het gevoel krijg dat er nauwelijks nog ruimte is voor het gewoon vertellen van dingen die me raken. Ik leg nog een plakje kaas op een schijf komkommer en neem een hapje.

Gisteren fietste ik naar Hillegersberg op weg naar de mij onbekende Bergse Plas die zo mooi is volgens andere E. Deze keer denk ik niet aan Hans, maar aan hij die lief is en toch ook weer niet. Het begin van een vriendschap lijkt te zijn gesmoord en de gedachte eraan leidt me af. Met de zon in m’n rug en de wind tegen me trap ik door het steeds groener wordende landschap over eindeloze fietspaden. ‘Rotterdam laat zich weer van z’n mooiste kant zien’, besef ik terwijl ik de plas in de verte zie glinsteren. Als ik op een gegeven moment langs een bord kom waar met grote letters ‘Hondenuitlaatgebied’ op staat, voel ik me meteen iets minder op m’n gemak. Aan de jongen met de prachtig helderblauwe ogen vraag ik of er ook een terras in de buurt is, hij wijst naar iets in de verte wat uiteindelijk alleen voor watersportleden blijkt te zijn.



Het is erg warm onderweg en ik besluit verstandig te zijn en niet nog een paar kilometer door te rijden op een lege maag maar terug te gaan naar Malle Babbe, het cafeetje waar ik eerder langskwam. Dezelfde grijzige man van begin zestig zit er nog, hij begroet me vriendelijk en we raken in gesprek. Algauw blijkt hij een zeer uitgesproken mening te hebben en niet echt gewend te zijn aan tegenspraak. Zeker niet van een vrouw, denk ik erachteraan. Ik trek me daar weinig van aan, maar betrap mezelf er wel op dat ik een paar keer u zeg en schakel terug naar jij.

Hij vertelt over zijn werk bij de politie in Den Haag, dat hij een van degenen is geweest die in 1992 aan de wieg heeft gestaan van het ‘handhavingsbeleid’ en een vriendje is van Lubbers. Ergens komt hij me wel bekend voor, maar meer ook niet. Hij heeft de hele wereld gezien, vertelt hij, Nederland is maar een heel klein onbetekenend vlekje op de kaart. Nu woont hij in Hillegersberg en heeft het daar prima naar z’n zin. Tijdens ons gesprek wordt iedere voorbijganger hartelijk begroet en worden de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Er hangt een merkwaardige ons-kent-ons-sfeer en ik voel me even een vreemdeling in m’n eigen stad.

Hier zijn geen junks, vertelt hij trots, en er is maar 2% werkloosheid. We hebben buurtposten in elke straat, gaat hij verder, en alles wat niet deugt, vegen we schoon. Hij is het type ‘niet lullen, maar doen’, besef ik, terwijl ik hem observeer, maar dan de overtreffende trap ervan.
Als ik af wil rekenen, is er geen pinapparaat en contant geld heb ik ook niet bij me. Ik zeg tegen de vrouw achter de bar dat ik even geld ga halen en loop de deur uit.
‘Zie je wel, ze is tΓ³ch teruggekomen’, zegt hij tegen z’n terrasmaat als hij me even later ziet langsfietsen.
‘Natuurlijk kom ik terug’, antwoord ik glimlachend.
Marjelle

I am Mine Pearl Jam

23 Reacties op “Duizelingwekkend

  1. Natuurlijk komt ze terug! :))

  2. ‘Ze komt altijd terug, K!’ ;))
    Maar ik zou ook echt geen rust hebben als ik niet terug was gegaan om te betalen, dat soort dingen is niets voor mij gewoon.

  3. Hoi Marjelle, hier ben ik even bij Aad vandaan.
    Kwam vroeger voor mijn werk veel in Rotterdam, ook in H’berg wat ik toen al een leuke wijk vond.
    We hebben familie in Charlois en reed toen ook vaak met de brommer vanuit 020 naar 010 en dan kwam je daar langs.
    Later wel eens moeten vergaderen in restaurant Beau Rivage aan de Bergseplas, jou ook bekend?
    Verder trekt Rotterdam me niet zo erg….ik ‘versta’ ze als Mokummer niet zo, eufemistisch uitgedrukt…

  4. Prachtig geschreven stuk Marjelle;
    glashelder, helemaal meebeleefd.
    Mooie titel ook.

  5. Dan ken jij het i.i.g. een stuk beter dan ik, Rubio. πŸ™‚
    Beau Rivage is een bekende naam wel, maar ben er nooit geweest.
    Dat heb ik andersom met Amsterdam, nou ben ik niet eens een echte Rotterdammer, kun je nagaan. ;))

  6. Dank, Joost, fijn om te lezen midden in de nacht. πŸ™‚
    Dat laatste vond ik ook wel. πŸ˜‰

  7. Eens een wout, altijd een wout.
    Aan de Bergse Plas moet ook nog een Van der Valk-toestand zijn, met terras, niet direct aan de straat, maar niet ver van een tramhalte. Het personeel daar werkt nog steeds zonder cao, net als die grijze wout want die is met pensioen. Zijn naam is bekend, maar Lubbers heeft het handhavingsbeleid nooit verheven tot een van zijn echte successen.

  8. Die Van der Valk-toestand ken ik niet, Kat. Deze man was nog niet met pensioen, wrs bedoel je iemand anders.

  9. Genoten van je wandeling, Marjelle!
    (‘Niet lullen, maar poetsen.’)
    Ceesgegroetjes

  10. Genoten! prachtig geschreven

  11. Mooi sfeergevoelig stukje Marjelle….
    Op de Bergse Plas heb ik nog geschaatst:)
    Hillegersberg vond ik prachtig!
    Ik woonde beneden in Schiebroek…
    Leuk dit alles wat je oproept…..

  12. Nog niet eerder gehoord van Pearl Jam
    mooie titel: I am mine
    groetjes van A.

  13. Ah, ja, Hillegersberg is een van Rotterdams goudkustjes. Nog niet zo heel lang geleden was het een zelfstandig dorp, met een eigen stadhuis (mijn ouders trouwden daar nog). Ik werd er geboren en woon nu net over de grens, ietsjes minder chique, in het oude noorden.

  14. ‘Rotterdam laat zich weer van z’n mooiste kant zien’
    Marjelle ook πŸ™‚

  15. Fijne tekst

  16. *Fijn, Cees. πŸ™‚
    ‘Niet lullen, maar doen‘ zeg ik zelf, er zijn meer manieren dan één om iets uit te drukken. πŸ˜‰
    *Dank, Paco! πŸ™‚
    *Leuk dat het allerlei herinnneringen bij je oproept, Annet, het is wel een mooie plas, ook in de zomer als de bootjes op het water deinen en camera en ik ernaar staan te kijken. πŸ˜‰
    Die titel bleef ook bij mij hangen. Ik heb Pearl Jam weer herontdekt sinds m’n blog ‘Bloggers in beeld (4)’. πŸ™‚

  17. *Het Oude Noorden heeft idd weer een andere sfeer, easywriter. πŸ™‚ Ik woon zelf in Rubroek, noem het steeds Kralingen-Crooswijk, maar Rubroek is het officieel. Dus jij bent wél een echte Rotterdammer. πŸ˜‰
    *Dan passen we toch goed bij elkaar, Aad, R’dam & ik. ;))
    *Bedankt, Robert. πŸ™‚

  18. "En alles wat niet deugt vegen we schoon" – Nazi’s noemden we dit soort types vroeger. En waarom zouden we dat nu niet nog steeds doen. Wel een prachtig stukje, Marjelle. Het loopt rond en alles klopt. Mooie foto’s ook, vooral de tweede!
    Groetjes en tot blog, Blew (tijdens het pakken van mijn rugzak – heb ik alles?).

  19. Mooi dat ze je meteen gewoon vertrouwden – ikzelf zou er ook niet over denken om níet terug te komen om te betalen.
    Ik vind het fijn als ik op zo’n manier gewoon op mijn woord geloofd en vertrouwd word, gelukkig komt het nog voor… πŸ™‚

  20. Er zat ergens ook een andere kant, Blew, waar je doorheen moet prikken bij dit soort zwartwit figuren die ook nog eens erg stoer praten. πŸ˜‰ Het woord nazi zal ik niet gauw gebruiken en zeker niet als ik iemand niet ken, ik denk dat het nog erger klonk dan hij het in essentie bedoelde en voor een deel ook niet. πŸ™‚
    Dankjewel voor je compliment!
    Tot blog idd en… had je alles? πŸ˜‰

  21. We kruisten elkaar net, Bart. Daar denken we dan hetzelfde over. πŸ™‚ Mss hebben we ook wel zo’n lieve onschuldige uitstraling, dat scheelt een hele hoop natuurlijk! πŸ˜‰ Aan de andere kant hadden ze weinig keus, ik had precies 1 hele euro in m’n portemonnaie zitten.

  22. Mooi stukje.

  23. Dankjewel, Iris, ik kom net thuis van de Oude Haven, L. en iets teveel wijn. πŸ˜‰

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.