Geen titel

De verhuisdag begint met verhuizers die drie uur te vroeg op de stoep staan. Snel schiet ik een T-shirt en spijkerbroek aan en doe met slaperige ogen en verward haar de deur open. Vanaf dat moment gaat alles in uptempo, mannen lopen in en uit, dozen worden voortvarend ingepakt, ik kan nog net m’n make-uptas veiligstellen als ik even later de douche uitkom. Klusvrouw heeft zich maandag wéér niet aan de afspraak gehouden, ze zou eindelijk de muren afmaken en rails ophangen in de slaapkamer. Dinsdagavond werd ze gespot door m’n Tsjechische tapijtlegger en zei tegen hem dat ze de dag erna nog wel even kwam schilderen. Waar zit in godsnaam je verstand om dat tegen alle afspraken in zonder overleg uitgerekend op de verhuisdag te gaan doen!?

Ik vrees het ergste als ik op weg ga naar m’n nieuwe huis. Eenmaal binnen tref ik klusvrouw aan die sinds een half uurtje nonchalant met een lakrollertje in de weer is. De muren zijn nog niet af, de rails is niet opgehangen en het is overal één grote teringbende van verfblikken en rollers. Ik moet me bedwingen om niet in tranen uit te barsten en zeg tegen haar dat ze onmiddellijk moet stoppen met verven en de troep moet gaan opruimen aangezien de verhuizers al onderweg zijn. De stress schiet door m’n lijf. Ondanks m’n rugblessure – ik moet eigenlijk revalideren niet verhuizen – stort ik me op de keuken, ruim verf op, boen kastjes uit. Ik vlieg door het huis en probeer niet in paniek te raken. Er komt maar geen einde aan deze nachtmerrie.


‘De Schreeuw’ Edvard Munch (Internet)

‘Heb je nu in stilte kunnen slapen? Want daar is het toch allemaal om begonnen! #verhuizing #benieuwd’ twitterde @AadVerbaast gisteren. ‘Het korte antwoord is nee. #hetlangeantwoordwiljenietweten’, antwoordde ik. Vier dagen woon ik hier nu. Inmiddels weet ik dat in tegenstelling tot wat de makelaar beweerde het appartement onder mij wat te koop staat niet leeg is maar er een gezin woont. Als ik geen onjuiste info had gekregen was ik natuurlijk eerst gaan kijken wat voor mensen dat waren. Kortom, als ik had geweten dat ik 1 augustus in een onbewoonbaar huis terecht zou komen met allerlei verborgen gebreken – om het raampje in de slaapkamer open te doen bijvoorbeeld moet je telkens op bed/vensterbank gaan staan – en dat er een luidruchtig gezin woonde, dan had ik nooit het contract ondertekend en was voor het andere huis gegaan.
Marjelle

14 Reacties op “Geen titel

  1. zelfstandigjournalistantwerpen

    We hebben het er al over gehad op Twitter: daar zit je dan met de gebakken peren. Misschien eerst eens kennis maken met de buren? Misschien zijn deze wel voor rede vatbaar?

    • Ja, ‘dat is van de ene stortbui in de andere geraken’ schreef je terecht. Ik heb al kennisgemaakt met de buurman. Hij heeft een harde stem, knalt met deuren, staat vroeg op ook in het weekend, etc. Hij is niet vervelend, meer iemand die zich er niet van bewust is. Het is bovendien een heel gehorig huis, je hoort hem ook praten, de tv, het kind kan ik af en toe letterlijk verstaan. Ik probeer nu zelf wat minder zacht te doen soms, want hoe stiller ik doe hoe meer last ik heb. Alleen kan dat niet als je in bed ligt en probeert te slapen.

  2. zelfstandigjournalistantwerpen

    Het is een kwestie van geven en nemen. Ik heb er geen probleem mee als mijn buren overdag wat lawaai maken. Ook bij mij zijn het maar dunne muurtjes. Als ze ’s avonds om 22/23 uur nog bezig zijn, ja dan word ik pissig en geef ik ze een koekje van eigen deeg. Het is overigens maar één buurman waar ik nu nog last van heb en hij schijnt deze weken weg te zijn. Heerlijk rustig.

    • Alles in het leven is een kwestie van geven en nemen. Dat is hier niet het punt, ik wil eindelijk weer eens normaal kunnen slapen na jaren overlast en niet weer wakker gebonkt worden elke dag.

  3. Hmmm. klinkt niet lekker inderdaad.
    Goede suggestie van ZJA. Tussen neus en lippen laten horen dat je hem letterlijk kan verstaan. Dat zou een belletje moeten doen rinkelen dat het wat zachter moet en voorzichtiger.
    Verder toch maar even afwachten zou ik adviseren. Met een kin in huis zal het ’s nachts wel wat rustiger zou zou je verwachten.
    En (zonder gekheid) investeren in goed afsluitende oordoppen voor de nacht. Komt altijd van pas!

    • Even een korte samenvatting: vanaf 31 juli toen ik te horen kreeg dat tegen alle afspraken in de nieuwe plafonds er niet inzaten, er ook aan andere gebreken helemaal niets was gedaan en ik kort daarna finaal door m’n rug ging ben ik in een nachtmerrie beland. Vraag me ook af of dit geen reden voor contractbreuk is, het opleveren van een huis wat onbewoonbaar is (zie foto’s in een vorig blog). De fouten / grove nalatigheid van verhuurder en makelaar hebben me niet alleen geld gekost en veel tijd, maar ook extreem veel stress opgeleverd terwijl ik aan het revalideren ben. Ik moest daardoor noodgedwongen in 1 week (voordat ik m’n oude huis uit moest) nog even snel de verhuizing regelen. Kon toen eerst geen verhuizer meer vinden die tijd had, dat is echt megastress als je weet dat je straks op straat staat. Nog los van de stukadoors die op het allerlaatst pas kwamen en vlekken maakten op de pasgeverfde muren, en het feit dat ik gedwongen werd een verkeerde kleur tapijt te nemen, omdat het zo extreem kort dag was door die plafonds (alleen het tapijt wat op voorraad was kwam in aanmerking), etc. etc.
      Ik was al van plan om met de buurman te gaan praten, maar heb nu even geen energie ervoor. Het valt zwaar tegen qua gehorigheid en dat ik opeens wel buren heb ondanks wat de makelaar zei, als ik die van tevoren had gesproken was het huis niet doorgegaan. ’s Nachts is het probleem niet, wel ’s ochtends vroeg, ook in de weekends. Ik heb bijna alle soorten oordoppen al geprobeerd en het werkt niet bij mij. Je voelt het bloed suizen, etc. Ik kan er niet mee slapen. Wat een lang antwoord. 😉 Ik moest het even van me afschrijven.

  4. Ik zou nu toch echt RADAR moeten inschakelen, Marjelle.
    Je casus is zo bizar. Gelet op het gemak waarmee iedereen verzaakt, moet er een structurele kant aan zitten. Malafide makelaars, verhuurders, aannemers, klusjesboeren, lawaaiburen enz. trekken mij te vaak aan het langste eind. Als je je sterk genoeg voelt, neem dan contact met RADAR op. Dit verhaal moet je aan hen kwijt! .

    • Het is een zootje bij elkaar idd en ook nog alle verantwoordelijkheid afschuiven zoals makelaar, aannemer en klusvrouw. Momenteel heb ik er de energie niet voor, al zal ik wel deze week met de verhuurder in conclaaf moeten over compensatie, contract openbreken (nu zit ik er 12 maanden aan vast), etc. Ik wacht sowieso eerst af wat daar uitkomt. Stapje-voor-stapje want ik ben zo moe. Bedankt voor het meedenken!

  5. Vooral ook weer die burenoverlast (hoe verzin je het) moet een tegenvaller zijn, ja…
    Een mens zou onderhand cynisch worden over het gebrek aan goede bedoelingen en competentie bij woningbouwverenigingen (en nog veel meer instanties, als je pech hebt)…
    Door jouw, en mijn eigen, ervaringen heb ik onderhand geen fraai beeld van mijn meeste medemensen, het is niet anders.
    Aardig, redelijk en niet-hufterig lijkt onderhand in de minderheid te zijn.

    • En toen was ik mijn reactie kwijt (sloeg op een verkeerde toets).
      Grootste tegenvaller vind ik dat het huis zo gehorig is. En dat er uberhaupt buren (weer een gezin) onder me zitten itt wat de makelaar zei.
      Inmiddels weet ik dat de man aan een kant bijna doof is – ik heb daarstraks met ze gesproken en ze vroegen of ik last had – al heeft dat volgens hem niks te maken met zijn harde praten (wel met harde tv, etc.), z’n zoontje heeft ook zo’n stem helaas. Dus hij bedoelt het niet slecht wat ik al dacht.
      Ja, gebrek aan competentie en een belabberde communicatie en coordinatie van de kant van vrijwel iedereen waar ik mee te maken heb gehad de afgelopen maand op een paar uitzonderingen na zoals Tsjechische klusser. Al waren daar ook communicatieproblemen maar dat had met taal en mijn gebrekkige technische kennis te maken.

  6. Getverderrie Marjelle!
    Komt er dan nooit een eind aan (!!!!)

    • Het punt is ook dat ik na 4 1/2 jaar burenoverlast zo moe ben geworden en zo graag weg wil… plus dat ik maar een zeer beperkte keuze had qua makelaars die uberhaupt met een herstartende freelancer in zee willen gaan dat je dan al heel gauw in de categorie gehorige goedkope huizen terechtkomt. Het eind is zoek…

  7. Wat Annet zegt. Weet je zeker dat deze verhuizing je verder brengt? Ik heb bewondering voor je daadkracht. Let’s hope for the best! Sterkte!

    • Als ik had geweten dat ik in een onbewoonbaar en zeer gehorig huis terecht zou komen met een halfdove buurman onder me, dan had ik het huis nooit genomen. Ik heb me gebaseerd op de ‘feiten’ en beloften zoals die door makelaar en verhuurder gedaan werden, die deels niet klopten en waar men zich ook deels totaal niet aan gehouden heeft. Verkeerde en gebrekkige informatie dus. Een geval van dwaling of grove nalatigheid… een jurist kan het me zeker wel vertellen. Bedankt!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.