Al vaak heb ik me verbaasd over het gemak waarmee sommige artsen bijvoorbeeld medicijnen voorschrijven zonder zich af te vragen of de patiënt ook daadwerkelijk van plan is die te slikken. Op die manier verdwijnen er ontelbare pillenstrips in keukenkastjes en stroomt er tegelijkertijd veel geld in het laatje van de farmaceutische industrie. Hoeveel geld er precies in de gezondheidszorg bespaard zou kunnen worden weet ik niet, maar dat het om een substantieel bedrag gaat is duidelijk. Waarom bijvoorbeeld geen kleinere verpakkingen promoten in plaats van het klakkeloos voorschrijven van een megadosis pijnstillers terwijl de te verwachten (na)pijn in veel gevallen niet langer aanhoudt dan een paar dagen? En wat te denken van al die medicijnen die mensen na het lezen van de bijsluiter alsnog in de afvalbak deponeren? Of van het gemak waarmee bepaalde artsen met antibioticumkuren strooien als ware het pepernoten, soms ook bij virusinfecties waartegen ze helemaal niet werken? Steeds meer probeer ik de laatste jaren aan medici duidelijk te maken waarom ik bepaalde medicijnen niet wil, af en toe is het middel erger dan de kwaal, en vraag ik naar bijwerkingen en minder ongezonde alternatieven.
Dat doet me aan een voorval denken waarbij de chirurg op een gegeven moment tegen me zei ‘ik kan je een ruggenprik geven, je opereren en dan is de pijn meteen over’. Toen hij m’n gezicht zag voegde hij eraan toe ‘maar als je het nog een week volhoudt dan geneest het vanzelf.’ Ook op röntgenfoto’s kan veel worden bespaard. Nadat er recent bij de tandarts een overzichtsfoto was gemaakt werd ik doorverwezen naar de kaakchirurg en kreeg een fotoprint mee. Gelukkig had ik van iemand de tip gekregen om de digitale versie naar de kaakchirurg te laten doorsturen zodat er niet weer nodeloos een nieuwe foto zou worden gemaakt. Ondanks mailverkeer erover loodste de assistente me op de dag van de behandeling toch gewoon naar het fotohok, pas nadat ik uitdrukkelijk naar m’n mail verwees werd besloten dat er inderdaad geen extra foto nodig was. Niet alleen belangrijk uit het oogpunt van besparing en efficiency, ook m’n lijf is niet dol op een onnodige portie röntgenstralen. Stel je voor hoeveel geld* je alleen al zou kunnen besparen als na elke verwijzing van de tandarts de betreffende foto werd doorgemaild naar de kaakchirurg.
Marjelle
*Een overzichtsfoto (OPT) kost ca. 60 euro, als in een paar duizend gevallen per jaar na verwijzing de oorspronkelijke tandartsfoto wordt gebruikt bespaar je al ruim 100.000 euro
Wereldwijde verspilling medicijnen NOS 02-10-2012
Bezuinigen op ziekenhuisonderzoekjes Ivan Wolffers Joop/Opinies 24-09-2012
The drugs don’t work: a modern medical scandal The Guardian 21-09-2012
CVZ: ‘Laat fabriek niet-werkend medicijn zelf betalen’ Joop/Leven 30-08-2012
100 miljoen te besparen op medicijnkosten RTL Nieuws 10-02-2012
Met de ‘menselijke’ medicijnen gaat het hier wel goed, qua zuinigheid en ‘alles gebruiken en opmaken’. Komt denk ik ook omdat ik altijd meedenk, en bovendien aktief bezig ben om in ieder geval optimale (en zo laag mogelijke) dosering te bereiken. In het geval van mijn astma medicijnen betekent dat ook: regelmatig blaastestjes doen.
De dierenarts daarentegen geeft vaak te grote hoeveelheden mee. Dat betekent sowieso een nog gepeperder rekening dan die al is.
Ik laat me wel goed voorlichten over deze medicijnen, en weet ze in voorkomende gevallen dan veel later goed in te zetten, zoals van de week met een zalfje voor Knor zijn oren, dat ik netjes bewaard had, mét bijsluiter.
Meedenken is idd heel belangrijk en het zoveel mogelijk zelf in de gaten houden.
Knor wil ook dat zijn zalfjes goed bewaard worden en niet op de verkeerde plaatsen gesmeerd worden. 😉
Soms is dat door omstandigheden niet of nauwelijks mogelijk, zoals laatst na de kaakchirurg. Toen ik vlak na de behandeling met veel pijn in de apotheek stond kreeg ik te horen dat de voorgeschreven zware pijnstillers (iets op bruisbasis) niet door Menzis vergoed werden (ad 23 euro) en dat in plaats daarvan even sterke pillen (Ibuprofen 600) – maar geen bruistabletten – wel vergoed werden. Ik kon op dat moment niet meer echt helder denken, voelde me erg beroerd, en wist nog wel uit te brengen dat die variant toch nog slechter voor je maag was, wat stellig werd ontkend. (Als het helemaal niks uitmaakt voor (de opname in) je maag wat ik betwijfel, dan hoef je ook geen twee verschillende versies te maken.) Afijn, ik heb ze meegenomen en durfde ze later thuis toch niet te slikken in combinatie met m’n zware antibioticumkuur en het feit dat ik (mijn maag) gevoeliger reageer op dit soort dingen dan de gemiddelde mens. Kortom, er ligt nu een onaangebroken pak met 30 pillen. Een vb. van weggegooid geld dus.
Ja, ongelukkig gerommel dus met die medicijnen, ook al doordat je helemaal niet lekker was, en er niet goed tegenin kon gaan…
En zonde is het, ja…
En op zo’n moment denk je laat ik het maar meenemen, straks wordt de pijn nog erger, is het midden in de nacht en heb ik niks wat sterk genoeg is.
Geldverspilling indeed. Daarom is o.a. goede voorlichting en goede communicatie tussen patient en arts ook zo belangrijk, maar goed dat lopendebandwerk in sommige ziekenhuizen werkt daar niet bepaald aan mee.
Medicijnen moet je sowieso mee uitkijken. Las vorige week in Le Soir over een onderzoek waaruit bleek dat zeker meer dan de helft gewoon niet werkt.
Idd, altijd mee oppassen. Ik heb ook laatst een artikel gelezen met die strekking, weet helaas de titel niet meer anders had ik er een link bijgezet.
Gelukkig zie ik meer en meer dat deze terechte discussie wordt aangezwengeld. Totale omzet medicijnen in Nederland 8 miljard!
Farma bedrijven maken wereldwijd 20% netto winst!
Bizar idd! N.a.v. mijn bezoek aan de kaakchirrug en het automatisme (de vanzelfsprekendheid) waarmee onnodige rontgenfoto’s gemaakt worden terwijl de oorspronkelijke foto’s gewoon bij de tandarts liggen wilde ik dit blog schrijven en dat punt onder de aandacht brengen. Ook daar valt veel op te besparen, ik noem hier alleen de tandarts en kaakchirrug, maar er zijn veel meer voorbeelden te bedenken.
De commercie is ruim vertegenwoordigd in de gezondheidszorg.
Ja, dat kun je zeker wel zeggen.
Dubbele foto’s (tandarts en kaakchirurg) heb ik ook meegemaakt. Ik moest ze ook nog zelf betalen dus was ik kwaad.
Ja, dat kan ik me voorstellen.
Grappig stukje dit. Toevallig vandaag ook bij de huisarts geweest en wat pillen gekregen voor mn rug. Voor de verandering weer eens door mn rug gegaan, maar dit keer wat erger dan normaal. Lees je de bijsluiter dan kunnen dit mogelijke bijwerkingen zijn:
– ongewone bloeding of blauwe plekken
– hoge koorts of aanhoudende keelpijn
– allergische reactie met zwellingen van het gezicht in combinatie met huiduitslag en jeuk
– plotselingen hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid, verdoofd gevoel
– stijve nek
– stuipen
– verhoogde bloeddruk
– rode of paarse huid, mogelijk met ontsteking van bloedvaten
– ernstige maagpijn met bloedbraken
– gele verkleuring van de huid door leverontsteking
– ontsteking van de alvleesklier
– hartaandoening
– verandering in de leverfunctie
– evenwichtsstoornis
– slaperigheid
– tinteling in of slapende handen en voeten
– zichtstoornissen
– oorsuizen
– longontsteking
– haaruitval
– afname in rode en witte bloedcellen
– zweer van de slokdarm
Dus ja…. ik kan me wel voorstellen dat er mensen zijn die de pillen dan weggooien. 😉
Idd. 😉 En dan te bedenken dat een groot deel van de medicijnen ook nog eens niet werkt! Ik vond een aantal van die artikelen (zie links) dan ook interessant, alleen jammer dat ik het artikel van NRC next ‘NRC.next meldt donderdag dat zo’n negentig procent van alle nieuwe medicijnen nauwelijk tot geen klinisch voordeel opleveren. Dat de medicijnen toch op de markt komen heeft te maken met marketing en tekortschietend overheidsbeleid’ nergens kan vinden.
Beterschap met je rug!
Dit voorbeeld van besparing op röntgenfoto’s wordt aangehaald in het artikel ‘Verspilling van miljoenen in de zorg’ van Floor Ligtvoet (de Gelderlander van vandaag) met verwijzing naar m’n blog.