Vorige week
De afspraak van vanmiddag nam een onverwachte wending, ondertussen begon ik ook steeds meer last van m’n rug te krijgen. Daarstraks had ik met O. afgesproken bij mij thuis op de nieuwe rode bank. We zouden erna nog wat gaan drinken bij Taste aan het Kralingse Plas-jachthaventje. Hij reed in z’n auto ernaartoe en ik trapte op de fiets die kant op. Ik was toe aan wat frisse lucht.
Tot zover ging alles van een leien dakje, we zaten geanimeerd te praten, een prachtig uitzicht op de wolkenluchten, lekkere broodjes erbij, waarvan een met een oerhollandse bal gehakt. Terwijl ik net een hap wilde nemen, wandelden er opeens twee mannen naar binnen met een pitbull en een mastiff aan hun zij. De eerste aan de lijn, de tweede los. Ik voelde onmiddellijk alle haren, ook die in m’n nek, opveren en hield m’n adem in toen hond nummer twee op me afkwam. Loom en nieuwsgierig nam hij me op, verstijfd keek ik terug. Het liefst was ik meteen boven op de tafel gesprongen maar ik vermande me.
toen z’n baas hem tergend langzaam terugriep wierp ik hem m’n meest stralende glimlach toe en keek erbij met een blik van ‘ik heb echt niets tegen mastiffs, hoor, ik vind ze alleen een beetje eng, maar dat ligt hélemaal aan mij’. op de een of andere manier, hoe weet ik niet meer, heb ik de rest van m’n broodje naar binnen weten te werken en hoorde ik mezelf op de automatische piloot terugpraten, ondertussen kwam de hond nog een aantal keer op me afgeslopen en werd even vaak weer teruggefloten.
Opvallend was dat hij bijzondere interesse voor mij toonde en O. geen blik waardig keurde. Ik was opgelucht toen ik de deur uitliep en reed meteen door naar de Schone Lei waar later ook O. zich na allerlei omzwervingen bij me voegde. Een fiets mag heel veel dingen die een auto niet mag en dat scheelt een hoop tijd. Schitterend uitzicht weer, nu op de Rotterdamse skyline die twinkelend naar ons knipoogde.
‘Proost!’ zei ik tegen hem en probeerde de steeds erger wordende pijn in m’n rug te negeren.
Marjelle
9 crimes Damien Rice
Maaarru….heeft O je nu ook van top tot teen bekeken, Marjelle…..?
Ha ha, daar lette ik verder niet meer op, Geroma, ik was volkomen afgeleid. 😉
Komt dat ergens vandaan; je angst voor zulke honden. Iets naars meegemaakt met honden ofzo?
Ik denk dat honden altijd afkomen op iemand die angst heeft. Ze voelen dat.
Klopt, dat voelen ze, K. Als je met je muis over het woord ‘interesse’ glijdt dan zie je ook staan dat ik… 😉
Eerlijk gezegd kan ik me dat niet echt herinneren, met insecten is dat wel een stuk duidelijker. We hebben vroeger thuis (lang geleden) zelfs nog twee honden gehad, jaja. 😉 En in het weekend soms vier. Allemaal totaal onopgevoed ook nog. Ik hou wel erg van dieren en ben dol op puppies, voor sommige honden zoals Golden Retrievers ben ik ook niet bang, maar ze moeten niet gaan grommen of me met glinsterendfelle tanden aankijken, van die dingen…
@Marjelle: Nee, ik ben ook geen hondenmens. Vroeger bij mijn ouders thuis een keer ongenadig door onze Duitse herder in mijn hoofd gebeten, later op straat bij het passeren van een baasje met "hij is lief en doet echt niks" hond twee keer in mijn arm – "och, dat doet ie anders nooit" – en sindsdien geloof ik het wel.
Geef mij maar poefjes 😉
Dat kan ik me helemaal voorstellen, Kokopelli! En heb je dan een beetje dezelfde reactie ook als ik als je bv. dit soort* honden tegenkomt? Ik steek af en toe de straat over als het echt niet anders kan. 😉
Ja, die poefjes van jullie hebben zeker wel wat. 🙂
*Ik begrijp natuurlijk heel goed dat niet elke pitbull of mastiff agressief is of hoeft te worden, maar in combinatie met sommige bazen (die laatste zijn soms nog enger dan de hond bijna ;)) en dus gebrek aan opvoeding, sowieso de ernome kracht van die honden, dat maakt me wel bang. Mensen hebben af en toe geen idee wat ze in huis halen.
@Marjelle: Nee, ik ga er niet de straat voor oversteken. Maar ik ben wel iedere keer bedacht op een mogelijke uithaal van een passerende hond. En juist dat is waarschijnlijk voor de hond een "uitnodiging" om eventueel aan te vallen.
Dan ben je stoerder dan ik, Kokopelli. 😉 Al doe ik het zelf ook niet echt vaak, want feitelijk is het m’n ‘eer’ te na, maar soms… dan denk ik ‘wegwezen’.
Dat is lastig idd, je bent je er heel erg bewust van en weet ook dat de hond dat weet, enz., maar af en toe dan loop ik ook stoicijns door alsof er niets ‘♪♫♪♫’ aan de hand is.
Ik zie jullie zitten, zelfontspanner dus en toen heel, heel erg hard gerend, terwijl een wolk,,,
Ik was m’n camera vergeten, ZVV, dus deze foto’s zijn van een tijdje ervoor, wel vanaf dezelfde plek, gelukkig hoefden we niet hard te rennen (had ook niet gekund met m’n rug). 😉
Mooie foto’s weer Marjelle.
en of ik van honden hou? Ja….gekookt of gefrituurd.
Ik ben net als Koko en groot liefhebben van katten. Een aantal jaar terug een straatkat in huis gehaald. Nou ja "in huis’ is geen goede term, want alles staat altijd open, maar ze bleef altijd rond het huis scharrelen en we gaven haar natuurlijk te eten. Na een paar maanden kreeg Pussycat (zo heette ze) een vriendje. Nog voor ik had kunnen vragen wat de vader van Pussycat’s vriendje deed voor de kost zijn ze gezamelijk weggelopen. Ze hokken nu waarschijnlijk ergens samen en we hebben geen contact meer 😉
groet,
cor
Ja, honden, bij mij ook een probleem, of liever hun bazen. Sommige zou wat willen doen, die bazen bedoel ik.
Ik sluit me aan bij de niet-honden-liehebbers hierboven. Het is al een indrukwekkend lijstje aan het worden. Een goed begin van de dag. Ik was al bang dat ik de enige in Nederland was…
Goed mogelijk dat die hond alleen maar op het broodje afkwam. Maar dan nog moet de hond aangelijnd.
Het is niet gemakkelijk om met die angst te leven
niet veel mensen begrijpen dat
sterkte Moonfairy
♫ Marjelle, Ik denk dat die hond smoor en smoorverliefd op je is. Die wil graag bij je op schoot zitten en zo. Volgende keer gewoon toelaten, het arme beestje…..:-)))
Ik durf er haast bijna 100 Euro onder te verwedden dat ie gek is op een gehaktbal met Wasabi mosterd en Surinaamse sambal.
‘k krijg trek in Erwtensoep, wordt er wel weer weer voor.
Take care, met je rug. ☺♥
*Bedankt, Cor. Nou, ik vind ze juist lief, hoor, alleen niet de grommende, bijtende, sluipende variant. 😉
Leuk verhaal van Pussycat & lover, ja, op een gegeven moment gaan ook huisstraatkatten hun eigen leventje leiden. Jammer dat ze niet af en toe langskomen om te vertellen hoe het met ze gaat. 😉
*Klopt, die bazen zijn vaak het grootste probleem, Antoinette, als je ziet hoe sommigen hun hond behandelen, daar zou ik ook niet vriendelijker van worden. 🙁
Ik heb zelf vroeger thuis meegemaakt hoe vervelend het is als honden volstrekt onopgevoed zijn, ik heb me daar wel vaker mee proberen te bemoeien maar dat had geen enkele zin. Later had ik weleens een van die honden te logeren (na een week kon je me wegdragen ;)), alleen al met het O.V. reizen was een ramp met zo’n hysterisch piepende blaffende en trekkende hond naast je. Ik schaamde me kapot. Maar goed, nu zijn vooral puppies en Golden Retrievers nog van harte welkom, dus zit je een middag omhoog, drop je puppy bij mij. :))))
*Ik moest nog aan je denken toen ik dit blog schreef, Aad, ik herinnerde me je angst voor honden. Dus, nee, je bent lang niet de enige! 😉
*Dat was niet zo, Henk, hij kwam telkens doelbewust op mij af, het broodje bal stond in eerste instantie aan de andere kant van de tafel die hij noch O. een blik waardig keurde en in latere instantie(s) was er geen bal meer te bekennen, want ‘op’. 😉
Ik vind ook dat in dat soort gelegenheden de hond aangelijnd moet, we zijn ook veel eerder weggegaan daardoor, maar ik was te bang om daarover in discussie te gaan met de baasjes. 😉
*Dat heb ik wel vaker gemerkt, Moonfairy, dat sommige mensen vaak niet in staat zijn om de angsten van anderen enigszins te begrijpen (oké, vooruit snap ik wel) of op z’n minst te accepteren dat het zo is. Ik denk nu ook weer aan m’n fladderfobie (mss schrijf ik daar eens een blog over ;)) die trouwens wel een stuk minder is geworden (als ik bedenk in welke bloeiende hortussen ik het afgelopen jaar ben geweest terwijl er van alles om me heen fladderde en zoemde) en m’n hondenangst groter. In totaal schiet dat dus niet op. ;))
*Ha ha, zo keek-ie anders niet, hoor, Gus. 😉 Arme beest’je’… als hij op m’n schoot was gesprongen dan waren we samen door stoel, rug en al heengezakt! Los van het feit dat ik dan een hartverzakking had gekregen, kennelijk ging die dag z’n voorkeur uit naar Marjelle i.p.v. gehaktballen. 😉
Snertweer is het wel, ja. 😉 Eet smakelijk als je het gaat maken! En bedankt.
Brrr, honden! Als ik ergens een hekel aan heb… Op het strand, zo vervelend, bijna net zo erg als vliegers. Nee, dan katten. Gistermiddag op bezoek bij een zieke collega (zit al een half jaar overspannen thuis, maar gaat nu beter). Hun kat sprong meteen op mijn schoot en heeft daar wel een uur gelegen. Tot het vrouwtje (van de kat ;-)) thuiskwam natuurlijk. Mooie foto’s, spannend stuk!
Ja, ze pikken dat een beetje op, honden, lijkt het wel, als je niet op je gemak bij ze bent (in jouw geval geloof ik een eufemisme, Marjelle)…….
De eerste foto, vooral, vind ik echt prachtig – zo zou ik ze ook graag willen maken. Veel contrast en tegenlicht, hmmmm, heerlijk…. 🙂
*Dan vind ik het wel knap dat je er alleen op uittrekt op verlaten stranden, Blew, daar zijn juist vaak veel (grote) losspringende en -blaffende honden. Iek. Of vind je het meer vervelend dan dat je er bang voor bent?
Bedankt, en nu moet ik (leren) de kou (te) trotseren en voor het eerst foto’s gaan maken van sneeuwwitte taferelen, maar dan niet op z’n Anton Piecks. 😉 Eerst halve handschoentjes kopen.
*Idd, Bart, maar zolang ze niet te groot, schattig en lief zijn, doen en kijken, is er niets aan de hand. 😉
Bedankt, het is ook een heel mooie locatie. Die had ik eerst in m’n hoofd voor m’n bloggersborrel in 2010, maar het is qua bereikbaarheid niet echt handig. Mss maak ik er een ‘hondenvrijebloggersborrel’ van. ;-))
Apart was ook dat ik net door Amnesty gebeld werd of ik mee wilde doen met collecteren, naar waarheid zei ik toen ‘helaas, ik kan jullie niet helpen, want ik ben bang voor honden’. Het was even stil. 😉
Zo;’n stralende glimlach..en zo’n blik..Ben maar blij, Marjelle, dat hij je niet achterna is gekomen, toen je wegfietste ..dan had je nog eerder een schone lei gehad!
Die glimlach en blik waren voor z’n baas bestemd, Joost. 😉 Nou ben ik ook vrij abrupt vertrokken, omdat ik idd bang was dat we daar op een gegeven moment tegenover elkaar zouden staan bij het weggaan. Dus ik ben naar buiten gelopen, op m’n fiets gesprongen en heb al rondjes cirkelend op O. gewacht. 😉
Marjelle, ik kom opeens op een idee, maar kweet niet of het klopt.
Zo’n hondefluit. geeft een hele hoge toon af waar ze niet tegen kunnen, voor ons niet hoorbaar.
Ik meen voor jaren geleden, gelezen te hebben dat dat werkt!
Maar, dat is het hem nou juist, of je roept ze of je jaagt ze er mee weg.
Stel dat je fluit en je zit opeens met 30 Rothweilers, Dobermans dat lijkt me geen pretje.
Weet je wat trouwens echt erg is, dat is als je hond ‘loops’ is.
Heb je er een stuk of 5 van in je tuin staan, allemaal met die stom idiote blik in de ogen.
Sommige mannen zijn ook zo.
Maar misschien zijn er hondebezitters of anderen die hier meer van weten.
Zo’n hondefluit?
Hi hi, ik moest wel om je verhaal lachen, Gus, dat is echt iets voor mij idd om dan het verkeerde fluitje te hebben en juist omsingeld te worden door honden! 😉 Op het moment zelf lach ik natuurlijk helemaal niet meer.
Gelukkig trek ik dat soort type mannen niet aan en dat is volledig wederzijds. 😉 En bedankt voor het meedenken!
Ja Mevrouw Marjelle lacht U mij maar uit, :-)))
Met dien verstande dat een gullen lach spontaan opwellende uyt Uwen borst, geheel in overeenstemming is met mijn oprechte diepe bedoelingh.
CU
oh ik zie je hebt een nieuw stukje?
Ah, gelukkig, het was humoristisch bedoeld, Gus. ;)) Ik lach nooit iemand uit nl., en nu durf ik wel ‘nooit’ te zeggen.
Ja, m’n Sneeuwwitje-blog staat erop, inmiddels met foto. 🙂
De gehaktbal smaakte goed en..een auto is om in te rijden. Volgende keer de hond mee?
Groet O.