Als ik nu de deur uitsprint, kan ik het misschien nog net halen. Ik heb exact negentien minuten om op spoor 1 te komen, onderweg m’n fiets te stallen en een kaartje te pinnen. Ik besluit het erop te wagen, mocht het niet lukken dan kan ik altijd nog naar m’n tweedekeusbestemming Gouda of Delft. Hijgend loop ik om 1 minuut voor vertrek het perron op, plotseling galmt een stem door de ruimte ‘er heeft zich een computerstoring voorgedaan in ons technisch besturingssysteem, de vertraging zal ongeveer een half uur duren. Onze excu-‘ Ik kijk naar het kaartje met Hoek van Hol Str erop dat ik in m’n hand geklemd hou.
Het is al kwart voor drie en ik heb geen enkele animo om hier een half uur rond te hangen. Op naar de buren dan maar, een van de ongezelligste La Place‘s die ik ken. Met een croissant-voor-onderweg en een minipotje thee loop ik naar het dichtstbijzijnde tafeltje. Het is er erg benauwd, straks lekker uitwaaien aan het strand, een zomerse temperatuur bedenk ik er dan wel zelf bij. Naast me hoor ik zangerig Frans, ik krijg bijna de neiging om te vragen ‘tu habites aussi à Rotterdam, je voudrais bien parler Français avec quelqu’un’, maar onderdruk dat meteen.
Met Maggie Bell in m’n oor rolt de trein het volgende station binnen. Opeens zie ik een bord met ‘Hoek van Holland Strand’ voorbijschieten, ik gris m’n spullen bij elkaar en spring eruit. In geen velden of wegen een strand te bekennen. Een voorbijganger vertelt me dat ik in Vlaardingen West ben uitgestapt en de volgende moet nemen. Weer een half uur wachten, waarom zetten ze dat soort verwarrende borden dan ook neer voor mensen die met hun gedachten ergens anders zijn. Op zoek naar drank beland ik deze keer op Danny’s snackterras, gelukkig kruipt de zon even achter een wolk vandaan terwijl ik een slok thee neem, maar van m’n oorspronkelijke animo is weinig meer over.
Bij Hoek van Holland Haven stroomt de trein leeg, het lijkt wel of ik de enige ben die vandaag het briljante plan heeft opgevat om naar het strand te gaan. Als ik op het eindstation aankom, is het er uitgestorven, een eindeloze weg met betonnen huizen en zelfmoordflats strekt zich voor me uit. Ik moet me bedwingen om niet meteen rechtsomkeer te maken, verman me en begin aan de winderige tocht. Eerst kom ik door een hondenlosloopgebied, ik ga een stuk sneller meteen, een eenzame fietser steekt onderweg nog even goedkeurend z’n duim omhoog en vraagt of ik amateur-fotograaf ben, later loop ik langs verlaten terrassen met opgebonden parasols.
Het begint steeds harder te waaien en ik probeer m’n camera tegen het opstuivend zand te beschermen. Ik had beter een dikke trui mee kunnen nemen in plaats van een handdoek besef ik met enige zelfspot. Daar sta ik dan op een vrijwel leeg strand om half vijf ’s middags, m’n camera wordt haast uit m’n handen geblazen, de golven komen briesend op me af en ik heb het koud zo in m’n eentje tussen miljoenen zandkorrels. Toch ben ik trots op mij dat ik het doorgezet heb. Honden mogen hier gelukkig niet, net op dat moment zie ik een paard enthousiast op me afkomen, in een flits bedenk ik dat ik altijd nog in zee kan springen als hij te dichtbij komt.
Op de terugweg glimlacht een knappe rugzakdame naar me, even een moment van herkenning, wat doen wij hier allebei in the middle of bloody nowhere. Als ik een in het rood uitgedoste wielrenner langs zie scheren, denk ik weer aan Hans. Even later zet ik het blotevoetenstelletje voor me op de foto. Onderweg strijk ik neer op het leukste terras van vandaag waar een aardige neger zegt dat ik best een foto van hem mag maken, ik reageer verrast dat de meeste mensen dat juist niet willen. Hij laat z’n stralendwitte tanden zien en antwoordt ‘ik heb er geen probleem mee, ik word niet gezocht’.
Hoek van Holland, misschien kom ik ooit terug als je zon heter is en je wind minder stormachtig, maar je haven wil ik zeker een keer zien.
Marjelle
Somewhere over the rainbow Ingrid Michaelson
Ik mis de neger.
Ik ook.
Ik niet, ik mis de knappe rugzak dame.
Het waaide te hard, Gus. ;))
ik mis de kou..nu is het betrekkelijk koud..en ik rook een brand lucht..deed me gelijk weer denken aan de visafslag in de winter..efin…als ik dan weer lees over vertragingen , dan ben ik weer blij met warm curacao.
Ik woon niet in een warm land (helaas), Sylvia, dus ik kan me niet voorstellen dat ik de kou ooit zou missen, volgens mij ben ik stiekem in het verkeerde land terechtgekomen wat dat en sommige andere dingen betreft. 😉 Qua vertragingen vind ik het wel meevallen, eerlijk gezegd, soms is er een technische storing maar dat kan overal gebeuren. 🙂
Een reis met hindernissen – het lijkt wel zo’n droom, waarin het maar niet wil lukken… 😉
Vandaag en morgen herkansingen mogelijk, denk ik, qua weer…Buienradar belooft droog weer, met af en toe zon, en weer wat oplopende temperaturen. Vandaag 19 graden, en zaterdag zelfs 23 graden… 🙂
…en nu ingelogd, ik hou niet van on-ingelogd zijn (mopperde de moppersmurf) 🙂
Prachtig, die fotos
Harmonie in alles bij jouw. Haast of geen haast.
Groet robert kruzdlo groen
Tip voor als je naar de haven gaat:
In De Torpedoloods kun je achter een warm drankje o.i.d. de hele haven en nog veel meer overzien.http://www.torpedoloods.nl/
Groet,
Henk
Heerlijk uitstapje weer, kikker helemaal op van dat verliefde stel!
Mooi, zo’n dag die in eerste instantie alles had om te mislukken en dan zulke mooie foto’s en zo’n opwekkend blog oplevert,
groet,
cor
Het ziet er allemaal erg koud en winderig uit.
*Dat soort dromen heb ik wel vaker, Bart, en niet alleen in bed. 😉
Die 23 graden had ik ook gezien bij Weeronline, ik denk dat de zee me dan weer roept, hoewel op een zaterdag… We’ll see. 🙂
*Thanks, Paco. 🙂 Daar zal ik volgende keer aan denken als ik bíjna weer om wil draaien terwijl de rukwinden aan mij (hoe kan het ook anders) trekken. 😉
owww
ik ben het ZO met J de Kat eens………………..
scrolde al vol verwachting door
maar zag hem niet………………de neger
*Mooie reactie, Robert, op een bepaalde manier herken ik wel wat je zegt, al is het dan niet in alles. 🙂
Ik heb lang geleden afgeleerd om me aan dat soort triviale dingen (teveel) te ergeren, laat staan erover te zeuren, en had daar gelukkig toch al niet veel aanleg voor. Ben overigens allergisch voor mensen die dat wel doen. 😉
*Bedankt voor je tip, Henk, ik ga zo even kijken naar de link. 🙂 Heb je in R’dam gewoond dat je daar kwam of hou je gewoon van (de) haven(s)?
*Leuk om te lezen, Trek. De volgende verliefdfoto zal ik speciaal voor jou hier neerzetten om je op te kikkeren. Ik vind het ook altijd leuk om mensen zo gelukkig met elkaar te zien, gisteren nog in ‘Grenzeloos verliefd’, een programma waarin mensen alles achterlaten om in een volstrekt ander land met andere cultuur te gaan wonen. Ik vind het interessant om te zien hoe hun leven in korte tijd verandert en het valt me op dat die mensen iets gemeen hebben, het talent om zich aan te passen, om de dingen zoveel mogelijk te nemen zoals ze komen, om van sommige nadelen juist een voordeel te maken, kortom ‘gaan voor hun liefste wens’. Maar dit geheel en al terzijde. 😉
*Iemand moet mij moed inspreken, Cor, dus dat doe ik dan maar zelf. 😉 Daar heb ik de afgelopen jaren een (ik geef het toe, wat langdurige) stoomcursus in gekregen. 🙂
*Klopt helemaal, M.O. 😉
*Ik was zo verbaasd dat hij op de foto wilde, Rianne, dat ik er geen genomen heb. ;)) Wat ook meespeelde en -speelt, is dat ik een hekel aan geposeerde foto’s heb, dan krijg je van die ‘doe maar vooral gewoon’-plaatjes. 😉
Alleen op een winderig strand vind ik wel wat hebben! Het geluid van woeste zee is mooi.
*Dat vond ik ook, K, alleen tussen al die zandkorrels terwijl alles om je heen tekeergaat. 🙂
*Mooie link trouwens, Henk, als ik in Hoek van Holland Haven ben, ga ik daar zeker naartoe. Prachtig uitzicht, las ik op de site.
Meid, meid, je maakt nog eens wat mee. Maar inderdaad was mijn eerste vraag: waar is die neger dan???
Ik kom ook al veel te weinig op het strand, krijg meteen zin in een strandwandeling dankzij jouw verhaal. Zeker met wind en eenzaamheid tussen duizenden zandkorrels ;-)))
Het was nogal een eenzaam ‘avontuur’, Heyta. 😉 Tja, die neger, die had maar een bijrolletje. 🙂
Leuk dat m’n verhaal je strandzin opwekt. M’n Calimero-gevoel was nog veel erger, nl. ik tussen miljoenen korrels zand. :-))
Tja, eenzaam maar niet alleen? Ik kom liever op het strand met windkracht 9 en geen mensen, dan dat je struikelt over de foute badpakken. Heerlijk uitwaaien, en dan nog het liefst op een paard…..
Beide met momenten, Heyta, maar ook wel weer een lekker gevoel daar zo nietig tussen al dat woest opstuivend zand, dat vind ik dan juist mooi, dus wat dat betreft bedoelen we hetzelfde, denk ik. :))
‘Op een paard’… dat doet me aan een van m’n volgende blogs denken (ze staan soms in de wachtrij ;)).
In plaats van dat gedoe met die trein, had je ook de bus kunnen nemen. Was je naar Station Schiedam gegaan, had je met lijn 86 naar Naaldwijk gereisd en vanaf daar via ’s Gravenzande naar De Hoek. Of via die weg terug. Dan had je vanaf Naaldwijk met lijn 128 naar Delft kunnen reizen. De R.E.T. rijdt vanaf december 2008 weer de buslijn tussen Delft en Rotterdam C.S.
Ik vond het ook altijd wel iets hebben, hoor, de bus naar De Hoek sturen. En Delft? Delft mis ik wel een beetje. Het was wel leuk om weer even op het Car Art Festival te zijn.
Bedankt voor de tip, maar ik zit liever in de trein, voor jou mss moeilijk voor te stellen. 😉 In een bus word ik nl. algauw misselijk, dus die neem ik bijna nooit. En Delft wil ik binnenkort ook weer naartoe.