Vannacht moest ik weer om mezelf lachen, ik heb in m’n leven al meer vreemde dingen uitgehaald, sommige vertel ik misschien nog wel een keer, andere niet. Ik stond op het punt naar bed te gaan, deed eerst nog een rondje langs de gordijnen, zette m’n mobieltje uit en gewone telefoon op speechless, wierp nog een laatste blik op m’n pc voordat ik ook die afsloot en klikte vervolgens alle lichten uit. Ik keek op de klok, het was hoogste bedtijd, Beer lag allang op één oor.
Hoe het kwam weet ik niet, maar opeens voelde ik de drang om de ijskast open te doen en stond ik oog-in-oog met een macaronischotel. Resoluut deed ik de deur weer dicht en liep naar m’n slaapkamer. Onderweg hield ik stil — de pasta lonkte — al waren het maar een paar happen, ik moest en zou ze proeven. Toen ik mezelf daar zo zag staan, half vier ’s nachts met één been al bijna in bed smachtend naar macaroni, moest ik lachen. Ik herinnerde me weer die keer in dat verlaten huis ergens op het uitgestorven Franse platteland terwijl het bliksemde en donderde, de telefoon afgesloten was en de enge kettinghond buiten zich schor gromde, maar dat is een heel ander verhaal en niet echt om te lachen.
Opeens zag ik mezelf teruglopen, het bakje uit de ijskast pakken, de magnetrondeur opendoen, het bakje erin leggen, na het vijfminutenpiepje er weer uithalen en de dampende macaroni op een wit ontbijtbordje scheppen. Ik nam een hap, en nog één en dacht: mmm… Op dat moment stak een slaperige Beer z’n gapende snuitje om de hoek. Hij kwam kijken wat ik allemaal aan het uitspoken was midden in de nacht. Toen hij mij met een mondvol macaroni zag, werden z’n kraaloogjes drie keer zo groot. Hij keek me aan en riep: ‘Voel jij je wel helemaal lekker!?’ Ik glimlachte en zei: ‘Ik had er gewoon zo’n zin in!’
Marjelle
Foto Beer: Witold Riedel
Meer Beer o.a. in:
‘Wát ga je doen?’
Beer wil meer!
Turkse buurtflarden
Ha, wel een wervende titel! :)))
Het kan je soms zo overvallen hè, die malle plotselinge trek….en ach, voor een keertje…ik wed dat Beer het best begrijpen kon, hij kan misschien ook weleens niet slapen, terwijl hij een heerlijke pot honing voor zijn geestesoog ziet…. 🙂
Vond ik ook, Bart, en het klopt ook nog! 😉 Eerlijk gezegd, heb ik dit nog nooit zo sterk meegemaakt midden in de nacht, het was sterker dan ik. ;)) Nee hoor, je bent er altijd nog zelf bij.
Idd voor een keertje mag het best, ook al voelt het wel een beetje raar, maar ach, ik heb gekkere dingen gedaan. 😉 Beer snapte het idd wel bleek achteraf, maar hij was zo overvallen op dat moment, lag net heerlijk te dromen van andere donzige Beertjes en een zee van honing… werd hij ruw gestoord door het gepiep van de magnetron, tja. 🙁
Ik heb dat soms met koekjes… Nou ja, soms.
En de foto? Een nachtmerrie van beer?
Heb je dat ook weleens midden in de nacht, Ron? Voordeel is dat je ze meteen kunt opeten. 😉
Ja, die foto is met zeer gemengde gevoelens idd, his worst nightmare. :((*
Ik weet ook eerlijk gezegd niet wat Witold Riedel ermee bedoelde.
De enige remedie is vroeger naar bed gaan. Of niet meer in de ijskast kijken! 🙂
Ik moest er wel om lachen juist, K, iets dat zo zelden voorkomt hoeft niet opgelost te worden. :))
Hopelijk heeft het prima gesmaakt!
O jee, ook al een midnight plunderer? heb er zo nu en dan ook last van….
Oeps, verder gelezen, en maar even snel wat glimlachers toegevoegd. (ik vergeet die dingen altijd)
🙂
😎 (met bril;-)
Om half vier??? Getver…..
*Zoiets maar dan anders zou ik normaal ook gezegd heb, Paco, maar ’t was gewoon erg lekker (om aan toe te geven). 😉
van het begin tot eind boeiend;
je hebt mezelf goed laten zien
Dank, Joost. Ik denk dat ik begrijp wat je bedoelt (hoewel je met dit soort zinnen moet oppassen, voor hetzelfde geld zit je er toch naast ;)), ook al heeft dit voor mij dan wel een andere lading.
Lekker toch?
Dat was het zeker, Roland. 🙂 En vanavond heb ik de rest opgebakken en opgepimpt met kaas en toefjes peterselie. Mmm!