De stem van Herman van Veen schalt uit de luidsprekers, ‘Contrapunt’ van Enquist vers uit de bieb ligt binnen handbereik en een mandje ovenwarm stokbrood staat voor me, er zijn ergere dingen.
Ik mijmer even verder op het zonovergoten terras, pluk in m’n gedachten een nieuw lief van de straat en zet meteen een streep door m’n fitnessafspraak van vandaag. Veel liever ga ik heerlijk uiteten in een echt Grieks restaurantje-aan-de-Maas.
frank boeijen zingt nu door m’n mijmeringen heen ‘want iedereen is de weg kwijt’. soms denk ik dat ook weleens, dat mensen veel te veel als kippen zonder kop elkaar en zichzelf voorbij- en achternalopen.
In m’n dromen kan dat allemaal, dan mag ik zoveel fasolákia eten als ik wil, zwaai ik ontspannen naar alle wild rondfladderende beestjes en hou ik grenzeloos veel van hém. Het woordje ‘sweet-oh’ komt even in me op, dat kwam ik lang geleden tegen en vond ik meteen zo lief klinken. Toch heb ik geen van m’n exen ooit zo genoemd, hoe dan wél, daar ga ik het nu niet over hebben. There’s a time and a place for everything.
Met een plof kom ik weer met beide voeten op de grond, een vrachtwagen dendert langs. Bijna proefde ik de Griekse boontjes en voelde ik jouw lippen op de mijne.
Marjelle
Internetfoto
Muziek Anders anders Herman van Veen – Kronenburg Park Frank Boeijen
chaque jour la chance flambée
Een nieuw lief, hmmm, dat is een goeie gedachte van je. Elke dag een paar keer denken en dan lukt het wel. En dan samen die boontjes eten.
en ineens staat hij daar..
*Elke dag een…, Paco, maar wat voor een kans? 😉 Flamber doet me aan zo’n gerecht denken wat ‘vlammend’ opgediend wordt. 😉
*Vind ik ook, K, voor het eerst in een paar jaar sta ik er een beetje open voor. Was ook de bedoeling samen idd, en dan veel Retsina erbij. 😉
*Da’s wel even schrikken dan, Aad, maar misschien is hij wel héél lief! 😉 Botteriken zijn sowieso niet aan mij besteed, wat wel? Daar wordt mss binnenkort een tip van de sluier van opgelicht. 😉
Ha, gelukkig is er naast het ‘leesbrillengeweld’ ook nog tijd en ruimte voor heerlijk bereide boontjes en ander Grieks eten… 🙂
Visualiseren, raden ze aan hè, wat je graag zou willen…en vast geen botteriken, nee, dat kun je Beer toch ook niet aandoen… ;~)
ik ben van veen aan het herontdekken
zachte teksten, wel mooi
*Lekker zijn ze, hé, Bart, ik heb lang geleden met H. van die heerlijke Griekse vakanties gehad, om 12 uur ’s middags zaten we al aan de fasolakia met brood en een fles retsina. 🙂
Nee, dat kun je hem en mij niet aandoen idd, maar vergis je niet, hoor. Beer lief, pluchezacht en schattig als-ie is, kan ook verdomd assertief zijn als hem onrecht wordt gedaan. 😉
*Er zitten idd mooie teksten bij, Vuurjuffer. 🙂 Dat had ik een hele tijd geleden ook met Liselore Gerritsen waar ik per toeval weer op stuitte (kende haar wel al), ook daar zaten af en toe heel mooie – ook/juist door hun eenvoud soms – stukjes bij.
En nu, maintenant, tout de suite, spring ik op de fiets naar de Kralingse Plas, de zon roept me, de vogeltjes roepen me, m’n blocnote roept me, en al riep er niemand, ik ga toch. 😉
Retsina! De lievelingswijn van mijn man. Het liefste de echte, zegt ie dan, niet zo’n toeristisch slap aftreksel. Onze meest bekende Griek weet dat.
Ja, lekker, K, ik zal nog eens kijken hier waar ik die kan vinden, AH heeft het i.i.g. niet.
Het is maar goed dat ik je bijdrage lees op een tijdstip dat ik al gegeten heb. Want hoewel ik spinazie at, ook lekker, had ik met een nog lege maag toch als een blok gevallen voor de fasolákia…. Ik had casette-bandjes vol met Frank B. en Herman van V. Je haalt alles weer omhoog nu….
Hartelijke groet, Coby
Gelukkig las je het na het eten, Coby, en zelfs als ik geen honger heb smelt ik als ik Griekse boontjes zie en ruik… 😉 Ik hoop dat ik ze ooit weer kan eten, en dan zijn er genoeg Griekse restaurantjes te vinden in R’dam!
Hopelijk had je er leuke herinneringen aan. :)Reactie is geredigeerd
Het bordje bonen, ondanks de naam vond ik er niet zo lekker uitzien.
Sfeervol, maar even de azijnpisser uithangen, is het niet nog rustgevender zonder de muziek?
U bent is van de fantasie, okrabonen, dromen, mannen. En dat allemaal in Rotterdam. Ze moesten daar eens weten.
*De naam klonk wel lekker dus, Sprakeloos. 😉
Dank voor sfeervol; nou vooruit, een azijnpisser met zelfkennis. 🙂 Op het terrasje waar ik zat klonk deze muziek echt uit de luidsprekers (waarmee ik niet wil zeggen dat alles wat ik schrijf altijd 100% autobiografisch is), dus het hoorde er wel bij, en het zijn ook nog eens mooie nummers. 😉
*Dromen moet je soms om de werkelijkheid te overleven, Rene. 😉 Sperziebonen en mannen in R’dam, ja, ze moesten idd eens weten. But they don’t. 😉
De liefde in het hoofd. 🙂
Je moet ergens beginnen, Edu. 😉