Kamperen

Voor sommige mensen zijn tenten, haringen en rugzakken dé ingrediënten van een ideale vakantie, andere brengen hun vrije tijd liever door in wat luxere oorden. Ik behoor tot die laatste categorie. Het aantrekkelijke van met een wc-rol over de camping sjokken heb ik nooit gezien, ik ging pas overstag toen m’n toenmalige vriend met zus naar Italië ging en ik hem op het laatste nippertje toch niet wilde missen. Die vakantie was geen succes, maar dat lag niet alleen aan het benauwde tentje, de klamme hitte of de opdringerige muggen. Toch ging ik een aantal jaren later, de herinnering was iets vervaagd, met m’n beste vriend kamperen in Luxemburg. Wat me vooral is bijgebleven zijn de grote glazen Moezelwijn, de onberispelijke grasvelden die eruitzagen alsof ze met een nagelschaartje werden bijgehouden en het verband om m’n hand. Ik had mezelf weer eens gesneden in plaats van de groenten op de snijplank. Dankzij die bellen wijn is het ergste kampeerleed uit m’n geheugen verdwenen.

100_4667


De afgelopen weken
komt het woord kamperen vaak in me op. Na de nachtmerrie waarin ik 1 augustus belandde, de verhuizing out of hell waarbij m’n  stressniveau op het kookpunt kwam, heb ik voornamelijk gebroken nachten gehad. Elke ochtend lig ik vanaf kwart over 6 te wachten tot buur 1 de deur uit is, vervolgens buur 2 plus kind weg is – het trappenhuis is een klankkast, de deuren uit het jaar nul, het knalt er dus flink op los en mijn slaapkamer grenst aan de hal. Als ik dan denk dat de kust eindelijk veilig is en me nog even om kan draaien, komt daar buur 3 die haar huis begint te verbouwen. Althans zo klinkt dat op het laminaat in deze zeer gehorige flat waar volgens de makelaar geen benedenburen woonden. Na drie weken ben ik gesloopt. Ik heb nu ook te weinig energie en te veel aversie om de nalatige verhuurder, onbetrouwbare makelaar en onbeschofte aannemer terug te bellen. Een paar muren zijn half geverfd en kijken me mistroostig aan, erfenis van klusvrouw, schilderijen staan kriskras op de grond, lange elektriciteitssnoeren steken her en der uit de plafonds.

100_4665-001


M’n nieuwe tapijt
begint zelfs al slijtplekken te vertonen op de plaats waar m’n bureaustoel heen en weer rolt. Ik registreer het, meer niet. Niet alleen zit er nog geen deur in de douche, ook de living heeft geen deur. Dat werd pas echt een probleem toen ik voor het eerst de verwarming aanzette. Om toch een beetje warmte binnen te houden moest ik de wc-deur aan de gangkant openzetten. Kamperen is er niets naast. ’s Avonds laat sta ik op het bed te balanceren om het bovenraampje dicht te draaien. Toen ik net na de verhuizing nog aan het revalideren was ben ik een keer midden in de nacht tegen het raam aan gevallen. In een tent zit je veiliger. De eerste ochtend na de verhuizing wist ik het al. Hoe gehorig het was. Hoe hard de buren alles deden. Al die moeite, al dat geld, en dan 1 augustus terechtkomen in een huis zonder plafonds met een buurman die halfdoof is. Als ik alles geweten had, de verborgen gebreken… Ik hou het hier niet vol, ik wil alleen maar wég.
Marjelle

100_4670

12 Reacties op “Kamperen

  1. Ach meis, om gek van te worden. Ik kan me goed voorstellen dat je onderhand wanhopig bent. Dit is net zo gehorig als op een camping.
    Veel sterkte, ik denk aan je.

    • Klopt, ik ben zodanig gesloopt inmiddels door slaapgebrek en ook door de enorme stress van de afgelopen maanden. Niet normaal. Op een bepaald moment kon ik zelfs geen verhuizers meer vinden, maar moest ik wel 1 week later mijn huis uit (eerder regelen kon niet, omdat ik pas op het laatste nippertje van de verhuurder hoorde wanneer de plafonds er eindelijk inkwamen). Bedankt voor je hart onder de riem!

      • Is het een huur- of koopflat? Probeer niet alles tegelijk aan te pakken maar doe het beetje voor beetje. Creëer mooie hoekjes, zodat je je thuis kunt voelen. Muziek wil de geluiden van buitenaf ook wel eens dempen. Lapmiddelen, ik weet het.

        • Het is een huurflat en de enige reden voor mij om te verhuizen was nu juist jarenlange burenoverlast in Crooswijk. Dus ik begon al moe aan de hele onderneming. Als ik had geweten dat ik 1 aug. in een onbewoonbare flat zou komen en i.t.t. wat de makelaar zei er wel benedenburen waren, dan had ik never nooit het contract ondertekend maar het andere huis gekozen.
          Ik heb geen animo meer om ook nog maar iets te doen in dit huis, het is ook dweilen met de kraan open, en het heeft me al zoveel geld gekost. Dit voelt ook niet als mijn huis, vanaf dag 1 al niet toen ik wakker geschreeuwd en gebonkt werd door de benedenburen.
          Klopt, dat laatste, bovendien ben ik ondertussen ook nog bezig met een herstart als freelance puzzelmaker en nieuwe website. Alles kwam dus tegelijk de afgelopen maand. Ik werk thuis. Althans probeer dat.

  2. zelfstandigjournalistantwerpen

    In een beetje goede tent heb je denk ik meer luxe. De foto’s spreken voor zich. Mocht ik vanmiddag te kort door de bocht zijn geweest op Twitter: mijn oprechte excuses. Ik reageerde vanuit de gedachte dat zoiets toch niet mag gebeuren en alles op papier moet worden vastgelegd tegenwoordig. Niet dus.

    • Lijkt er wel op. Excuses aanvaard. Niet idd, hoe het zou moeten en hoe het werkt in de praktijk zijn vaak twee verschillende dingen. Bovendien zet je bepaalde dingen, opmerkingen als ‘er woont niemand onder, het staat te koop’ normaal niet op papier. Je gaat ervan uit dat de makelaar zoiets niet verzint, maar de waarheid vertelt.

  3. Ja, zo jammer dat je er ondanks de moeite en energie dus geen steek mee opgeschoten bent, vergeleken met je vorige situatie.
    Ik heb wel eens verteld dat ik ook wel overlast heb, maar dat verbleekt werkelijk helemaal hierbij, en is ook niet constant – een belangrijke factor, dat je regelmatig bij kunt komen.
    Niet leuk voor je, en dat is natuurlijk een understatement…

    • Klopt, erger nog, het heeft me heel veel energie gekost, bakken vol geld en het is een enorme domper. Ik ben nu dus nog verder van huis. Letterlijk en figuurlijk. Als ik hier maar normaal zou kunnen slapen en dus ook m’n lichaam eindelijk een periode van rust zou krijgen, essentieel voor m’n gezondheid die nu al jaren wordt ondermijnd door overlast en stress, wat weer negatieve effecten heeft op andere dingen, rug en schildklier bv., dan zou ik er al een stuk mee opschieten. Langdurig slaaptekort en chronische stress breekt een mens op / af. Ja, ik weet dat je ook last hebt van een aantal dingen, dat praat makkelijker dan met mensen die geen flauw idee hebben wat het behelst en de impact ervan.

  4. zelfstandigjournalistantwerpen

    Dat hij je voor het lapje heeft gehouden over de buren is een grove nalatigheid op zijn minst.

    • Ja, en zelfs al deed hij het niet expres(?), ik ga er meestal van uit dat mensen van goede wil zijn en niet erop uit om anderen te bedriegen, dan nog zijn de consequenties even groot. Ik had nooit het huurcontract ondertekend als ik dat geweten had.

  5. Jemig Marjelle wat een sof voor je. Je had er zó naar uitgezien. Ik heb erg met je te doen. Niet dat dat nou enige zoden aan de dijk zet, maar toch…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.