Vandaag is een grijze, mistige dag, de aangekondigde lentetemperaturen zijn nergens te bespeuren. Gewapend met verse broodjes en twee stempassen loop ik naar het stemlokaal dat weggestopt is in een verzorgingstehuis. Nadat ik het rondje van mijn keuze* rood heb gekleurd wil ik hetzelfde doen op het Waterschapsbiljet. Tot mijn verbazing staat die partij er helemaal niet bij, dus met enige tegenzin – de overige partijen zie ik nog minder zitten – kras ik een PvdA’er aan. De afgelopen jaren wordt steeds meer duidelijk dat politici vooral bezig zijn met zichzelf en de kiezers naar de mond te praten. Wat vóór de verkiezingen nog enthousiast wordt aangeprezen, soms zelfs met de hand op het hart beloofd – de € 1000 van Rutte bijvoorbeeld in 2012 – wordt erna ingeslikt of door zoveel sloten water bij de wijn onherkenbaar.
Geen roos, geen tomaat, maar iets verfrissends
“Vluchtelingkinderen in de cel, Europa tikt Nederland op de vingers inzake mensenrechten, illegalenquotum, Fyra-fiasco, aardbevingen en aardgaswinning in Groningen, problemen en verspilling in de zorg, doorgeslagen regelgeving van de sociale diensten waardoor ook een oma(!) die op haar kleinkinderen past een torenhoge boete krijgt… het zijn maar een paar voorbeelden uit een lange rij.”
De VVD, liberaal als het zo uitkomt, stemde wel tégen de vrije artsenkeuze. De PvdA, allang geen linkse partij meer, met Samsom en Rutte steeds meer als twee handen op een buik. D66 met kopman Pechtold, nu kun je veel van hem zeggen maar enig gevoel voor humor heeft hij wel. Ook hij praat regelmatig in makkelijke oneliners, draait de dingen en cijfers naar z’n hand net als veel van zijn collega’s. Of het pluche nu plakt of trekt, de regels die voor de heren en dames politici gelden – Teeven met de bonnetjesaffaire, schandalen rond Verheijen en De Kruif – gelden niet voor de gewone sterveling. Het wordt de hoogste tijd dat daar een einde aan komt. Geen holle woorden als ‘transparantie’ blablabla. Zeg wat je bedoelt en doe wat je zegt. Daar gaat het om.
Marjelle
* En ik? Deze keer ging mijn stem naar de SP.
Foto Pixabay
Blijkbaar dezelfde bullshit als in Belgie. Het is me toch wat hoor. Mochten ze doen wat ze beloven voor de verkiezingen, het leven zou toch véél mooier zijn.
Het zou wel een stuk beter zijn idd. Al begrijp ik wel dat als je samen regeert je allebei water bij de wijn moet doen, maar dat is iets anders dan machtspelletjes en liegen. Of: ‘onjuiste informatie verstrekken’ zoals ze dat laatste eufemistisch noemen. 😉
SP. Ook altijd een partij geweest met veel intern gedoe. Ik mocht dit keer niet stemmen, maar zou weer bij de PvdD zijn uitgekomen.
Het was voor mij deze keer een kwestie van wegstrepen, welke partijen zeker niet. Ook bij de SP heb ik wel bedenkingen, bv. dat verplichte deel van het salaris moeten afdragen vind ik bizar. Ik geloof ook in individuele vrijheid. 😉 De PvdD vind ik toch te veel op dieren gericht en al hou ik daar veel van, voor mij ligt de nadruk/focus toch op de mens, maar daarbij vind ik het heel belangrijk dat dieren mens-/dierwaardig worden behandeld. Dus geen lange veetransporten, plofkippen en kiloknallers…
De visie van PvdD op de (wereldwijde) economie en de toekomst van de aarde die daarmee samenhangt, spreekt mij zeer aan. Anders zou ik er ook niet direct op stemmen, want al die aandacht voor individuele ganzen en andere dieren is heel sympathiek, maar een beetje ver doorgedreven af en toe :-).
Duidelijk. Ja, dat vind ik ook dat het af en toe te ver doorgedreven wordt. Moet in dit verband opeens aan de hysterie rond de bultrug Johanna denken: https://marjelleblogt.wordpress.com/2012/12/22/ik-lust-je-rauw/
Individuele dieren zijn de achillespees van de PvdD. Ze kunnen het niet goed doen. Geen mening is niet goed, wel een mening is belachelijk. Nederland moet zo nodig proberen de Chinese markt voor babymelkpoeder te veroveren. En aangezien China nogal groot is en Nederland nogal klein, moeten de mensen maar een beetje inschikken en hun neus dichtknijpen. En er passen meer koeien in een stal dan in een weide. Net zoals Chinese werknemers ook met veel meer in een hokje passen.
Bedankt voor je reactie.
Het wordt tijd voor een kiesdrempel, of een andere manier om het aantal partijen in NL terug te brengen tot een stuk of 3 of 4.
Ik weet niet of ik daarvoor ben, versplintering is niet alles maar een kiesdrempel kan ook weer nadelen hebben.