Vanmiddag had ik een afspraak met de teammanager en consulente van Havensteder. Ik zag ertegen op vanwege een aantal redenen. Niet alleen ben ik doodmoe door de nachtmerrie waarin ik ben beland nadat de voorgenomen verhuizing plotseling niet doorging buiten mijn schuld, ook de hele moeizame gang van zaken rond de afhandeling ervan heeft voor veel stress gezorgd. Af en toe zie ik het dan ook niet meer zitten, soms overvalt me een gevoel van pure moedeloosheid als ik voor de zoveelste keer weer van het kastje naar de muur gestuurd word. Ook het terugdraaien van alle regeldingen is geen pretje. Instanties die er ondanks diverse telefoontjes nog steeds van uitgaan dat je op het nieuwe adres woont, energiebedrijven die me bestoken met brieven over meterstanden die ik allang heb doorgegeven.
Klik op De Waslijn voor een groter formaat
Ondertussen stampen de bovenburen als vanouds op het laminaat boven mijn hoofd. Die overlast is nu juist de reden dat ik graag weg wilde. Aangezien opgeven (nog) geen optie is vecht ik dapper door in m’n eentje, tegen de desinteresse, de bureaucratie, het onderling afschuiven van de verantwoordelijkheid. Momenteel sta ik zelfs rood doordat de huur en contractkosten van augustus tegen de afspraak in nog steeds niet zijn terugbetaald en de huur van september ten onrechte is afgeschreven.
Op de afgesproken tijd meld ik me ’s middags bij de balie. De teammanager, een grote man met doordringend blauwe ogen, maakt meteen duidelijk dat er met hem niet te spotten valt. ‘Misschien komt het wat kort door de bocht over’, zegt hij, ‘maar ik ben niet geïnteresseerd in allerlei details, ik ben pragmatisch en wil tot een oplossing komen die voor beide partijen goed is.’
Tot zover kan ik met hem meegaan, ook ik wil een bevredigende oplossing. Het is tijd dat er nu eindelijk een goede afhandeling plaatsvindt en dat er een regeling voor de gevolgschade komt. ‘Doe een voorstel voor de kosten die je gemaakt hebt’, zegt hij, ‘dan zal ik je laten weten wat mijn grens is, maar aan een bedrag met drie nullen moet je sowieso niet denken.’ Ik vraag bedenktijd en beloof volgende week met een bedrag te komen. Ook essentieel vind ik dat er ter compensatie van de fout van de woningbouw – alleen al de verhuisperikelen hebben mij vijftig uur gekost – een gelijkwaardige woning aangeboden wordt. ‘Tot nu toe is er geen reëel alternatief aangeboden’, zeg ik. De consulente is het daarmee oneens, zij vindt het aanbod van een 3-kamerwoning op vier hoog zonder lift in Crooswijk wel een goed alternatief voor het mooie 2-kamer-appartement op de prachtige locatie aan de Noordsingel.
Klik op de Euromast voor een groter formaat
De manager wil er verder niet veel woorden aan vuil maken en stelt ‘ik doe je nog één aanbod en dat is het laatste. Als je dat niet neemt, dan houdt het op. Ben je het daarmee niet eens en wil je er een zaak van maken, dan vind je mij tegenover je.’ ‘Het gaat hier ook om een precedentwerking’, zeg ik en voeg eraan toe ‘dan vecht ik door’. Veel stoerder dan ik me op dat moment voel, tegen zulke mastodonten is het lastig opboksen in je eentje en dat weten ze. ‘Ik beschouw dit als jullie eerste en enige aanbod, dus feitelijk geven jullie mij geen enkele keuze. En eerlijk gezegd vind ik dat wel bizar’, concludeer ik. Het huis kan ik nog niet bekijken, ik weet alleen dat het om een 3-kamer parterrewoning in de Agniesebuurt gaat. Dat ik in verband met langdurige burenoverlast het liefst nooit meer bovenburen wil was bekend, dus of ik hier iets mee opschiet is nog maar helemaal de vraag.
Marjelle
Je bent cool en stoer! Dat soort types bluffen zich door het leven. Ik wed dat er bij hen nog veel meer ‘ruimte’ zit dan ze nu suggereren. Maar hoog spel spelen is waarschijnlijk nu niet in jouw belang. Hoop voor je dat die woning in de Agniesebuurt iets is! Is toch niet ver van Centraal?
Wat betreft geld denk ik niet, hij moet zich ook weer verantwoorden naar zijn leidinggevende, maar je weet het nooit idd.
Een van de eerste dingen die hij overigens zei was dat in dit soort gevallen veel managers bij hen helemaal niks zouden aangeboden hebben, maar dat hij het daar niet mee eens was, wel daarvoor ‘op zijn kloten gekregen had’ zoals hij het noemde van zijn baas, maar dat gaf verder niet. Ik denk dat hij daar wel oprecht in was, hem zo inschattende.
De ligging is prima, idd vlak bij CS, maar een benedenwoning wil ik liever niet, ik heb toen een uitzondering gemaakt voor de Noordsingel omdat het zo’n bijzonder pand en prachtige locatie was.
Dat soort zaken mensen zijn nooit oprecht, het is een standaard verkoop praatje om jou te paaien. Kort gezegt is zijn opdracht van zijn baas het voorkomen van een rechtzaak. Als ik jou was dan zou ik even gaan spitten in wat jurispurdentie.
Ik ben het met je eens dat de teammanager (ondanks dat hij op het einde doet alsof het hem niet echt kan schelen) een rechtszaak probeert te voorkomen. Of zoals een medewerkster van het Juridisch Loket het vandaag verwoordde: ‘woningbouwcorporaties moet je af en toe dreigen, want als het erop aan komt hebben ze geen zin in rechtszaken’.
Ik denk dat hij verder op sommige punten wel oprecht was, maar hoe dan ook, ik was sowieso al van plan (en ben er al vaker en langer mee bezig geweest de afgelopen tijd) om weer verder te gaan spitten in jurisprudentie en nogmaals contact op te nemen met het Juridisch Loket en/of gratis advies in te winnen bij een advocaat.
Ja, volgens mij ook. Blijdorp toch die kant? Kan wat zijn of niet. Je moet je in elk geval niet laten afkatten, want dan trek je sowieso aan het kortste eind.
In de buurt van Schiekade en station. Het is wel zo dat als je in je eentje tegenover twee ‘afgevaardigden’ zit dat dat het lastiger maakt, je wordt eerder overvallen door de opmerkingen van de een terwijl je net je aandacht bij de ander hebt. Maar me in dit soort situaties laten ‘afkatten’ zoals jij het noemt, dan moet je toch echt van heel goede huize komen, mijn grote rechtvaardigheidsgevoel, zelfs nu ondanks vermoeidheid nog wel strijdlustig en m’n hekel aan onzinverhalen houdt me alert.
Feitelijk spelen er twee zaken. De Woningbouwvereniging erkent een fout te hebben gemaakt anders waren ze niet bereid geweest tot een schadevergoeding. De hoogte van die vergoeding moet nog worden vastgesteld en is een kwestie van onderhandelen. Kom je niet met ze uit kun je een advocaat in de arm nemen. Ik zou daar altijd mee dreigen. Anderzijds kunnen ze de schade weer claimen bij hun verzekering. Dus wat ze nu doen is het eigen risico beperken door zelf met een aanbod te komen.
De tweede zaak is een vervangende woonruimte voor je huidige huis. Daar kun je de Woningbouwvereniging niet toe dwingen. Waar je wel een zaak van kunt maken is de overlast van je bovenburen. Ongetwijfeld zul je het huurcontract hebben nageplozen op de voorwaarden. Daar zal wel iets in staan over overlast. Om iemand uit zijn huis te kunnen zetten heeft de Woningbouw niet zoveel juridische mogelijkheden. Alleen bij een huurachterstand, onderverhuur en het kweken van wiet kan de Woningbouw zelf ingrijpen.
Jij staat als buurvrouw veel sterker en kan via de rechter de Woningbouw dwingen de bovenburen uit hun huis te zetten. Daarbij verwijs je naar de voorwaarden van het huurcontract. Uiteraard moet je wel bewijslast aandragen. Dat doe je door keer op de politie in te schakelen als je weer last van je buren hebt. Zo ontstaat er een rapport. Mooi zou zijn als meer buren last ondervinden en willen getuigen.
Uiteraard is de beste oplossing voor jou een ander huis, dan ben je snel van alle problemen af. Maar als er aan je huidige woning weinig mankeert en je er prettig woont, dan zou ik me niet weg laten jagen.
Dat de woningbouwvereniging een fout heeft gemaakt, zgnd. dwaling, is wel duidelijk idd. Ze hebben een onjuiste voorstelling van zaken gegeven, in dit geval essentiele informatie over het a.s. bouwproject niet gegeven die als ik die info wel had gekregen ertoe geleid had dat ik nooit het huurcontract had ondertekend.
Op basis van het feit dat ze mij een andere woning hebben aangeboden ivm de hun bekende burenoverlast* (daar ben ik al 3/4 jaar mee bezig, is een dossier van aangelegd, etc., situatie ligt een stuk gecompliceerder, het is ook een combinatie van vreselijk gehorige huizen die niet van deze tijd zijn, uithuiszetting is geen optie in dit geval) en de nachtmerrie waar ik vervolgens in beland ben doordat die rustige woonruimte dat helemaal niet bleek te zijn door hun fout, zijn ze dus verantwoordelijk voor hun aandeel daarin en de gevolgen ervan. Deels betreft dat gevolgschade, maar door die woning aan te bieden hebben zij ook een bepaald precedent geschapen m.i. Als zij (de woningbouw) dachten dat het helemaal niet nodig was / zij ermee weg konden komen, waarom zouden ze me dan een paar woonalternatieven hebben aangeboden (waarvan ik het huis vier hoog in Crooswijk zonder lift dus geen gelijkwaardig aanbod vind), het enige serieuze aanbod is dat huis van vandaag, al zit je daar weer met bovenburen en daar wilde ik nu juist zo graag vanaf ivm geluidsoverlast.
*Vandaag werd dat trouwens specifiek ontkend dat mij om die reden een huis was aangeboden toen, het verhaal is nu ‘omdat het zo uitkwam’. Ik was door deze plotse mededeling enigszins overvallen en heb het maar laten gaan, maar het is pertinent onjuist. De enige reden dat ik dat huis aangeboden kreeg was de langdurige geluidsoverlast. Het was nl. de enige reden voor mij om te verhuizen, anders had ik ook nooit een veel kleinere woning geaccepteerd.
Dat wordt dus 999 euro en een andere flat….
😉 Ik ga eerst overleggen met iemand van het Juridisch Loket en/of kijken of ik 1x gratis consult (gratis inloopspreekuur) van een advocaat kan krijgen.
Hoe dat met die andere flat gaat moet ik nog maar zien, een benedenwoning wil ik sowieso liever niet. Maar zij stellen de zaken zo voor dat als ik geen appartement op de vierde etage wil (zeer terecht in mijn geval) het dan dus een benedenwoning wordt. Alsof alle bovenwoningen altijd op de vierde etage zijn(!). En dat heb ik hun ook duidelijk gemaakt dat dat niet zo is, maar daar werd niet op ingegaan. Zoals het ernaar uitziet (Google street view) zijn deze locatie en etage niet te vergelijken met het appartement aan de Noordsingel.
Ik vind dat je je meer als kranig gehouden hebt in dit alles, dat dient beloont!
We zijn het eens! 🙂 Alleen denken woningbouwcorporaties daar vaak heel anders over, die houden niet van kritische mensen die opkomen voor zichzelf, gemaakte fouten aankaarten en ipv ‘ja en amen’ te roepen de dingen bij de naam noemen.
Goed dat je je rug recht houdt. Wat een schandalige manier om je zo te benaderen zeg. Ze zouden er voor jou moeten zijn en niet andersom!
Laat je niet afbluffen en afblaffen.
In mijn eerste contact met de teammanager van Noord (een andere dan deze) probeerde ze bij voorbaat al zichzelf in te dekken en de schuld bij mij neer te leggen, ze durfde zelfs op een gegeven moment te stellen (zonder enige kennis van zaken, ze ging er meteen al van uit dat het ook wel aan mij zou liggen) dat ‘door mij de woningbouw een maand huur misliep’…
Ik heb haar toen heel duidelijk gemaakt dat er maar een verantwoordelijk was voor deze nachtmerrie en dat zij dat waren. Na m’n aangetekende brief werd de toon meteen iets anders. Al heb ik nog erg m’n best moeten doen om ervoor te zorgen dat ze instemde met het vergoeden van bepaalde kosten zoals het teveel aan huur, contractkosten, 10% annuleringskosten verhuizers, etc.
Ik denk dat hun strategie er een is van kijken waarmee ze wegkomen, ervan uitgaand dat ik toch geen rechtszaak durf aan te spannen. Iemand die minder assertief en verbaal sterk is dan ik had wrs helemaal niets vergoed gekregen, dat vind ik wel heel triest. Hij/zij was wrs met een kluitje in het riet gestuurd (‘je mag blij zijn dat je op je oude adres mag blijven wonen, dat we dat nog niet verhuurd hebben’, dat werd nl. bij mij ook een beetje zo gebracht, zo van ‘nu is het opgelost, toch?’).
Voelt toch wel als intimidatie, laat je in ieder geval niet dwingen tot overhaaste beslissingen.
Het ‘nachtje erover slapen’ is wel het minste, en bij conflictsituaties ben je heel vaak gewoon veel wijzer als je een paar dagen verder bent.
Toen ik wakker werd vandaag passeerden alle gebeurtenissen en gespreksflarden weer de revue… ik werd met een naar gevoel wakker. Daar kwam bij dat ik ook heel raar gedroomd heb vannacht, over mensen die elkaar met zwaarden bevochten, ik deed daar niet aan mee, probeerde voornamelijk overeind te blijven, over metershoge golven, over een man die met kleren aan die woeste zee inliep en ik was de enige die schrok en riep ‘wat ga je doen!?!’… maar dit even terzijde. 😉
Ik ben achteraf niet tevreden over mijn aandeel, het is toch lastig in je eentje tegenover twee mensen zoals ik eerder al zei, waarvan er een je de hele tijd strak blijft aankijken (er kon geen lachje van af). Bovendien verwachtte ik de teammanager van Noord (ik kende deze man helemaal niet), dus ik stond sowieso op het verkeerde been. Daar kwam bij dat die andere woning op de vierde etage opeens een maisonette bleek wat niemand mij verteld had, dus mss was het effectief de derde etage, dat zou voor mij een twijfelgeval zijn geweest en dan was ik zeker gaan kijken.
Communicatie daar draait het om, ik heb meermaals geprobeerd telefonisch contact te krijgen met de consulente nav de laatste mail over dat huis en voor het eerst in 3/4 jaar bleek dat niet meer mogelijk zonder enige uitleg daarover, en zo krijg je dus misverstanden, etc., etc.
Het zit me hoog, dat moge duidelijk zijn. Niet alleen wordt het lastig om een concreet bedrag te noemen, waar blijft bv. de compensatie voor die 50 uur die ik heb besteed aan de verhuizing en voor de ellende op het gebied van gezondheid (kaakklemmen -> wortelontsteking -> kaakchirurg) die ik door die extra stress heb gekregen. Daarbovenop… wat als ik het benedenhuis niet accepteer (ik wil liever geen begane grond om diverse redenen met als belangrijkste bovenburen, geluidsoverlast is de enige reden voor mij om te verhuizen), ben ik dan gedoemd nog jaren op deze supergehorige etage in Crooswijk te blijven wonen waar mensen als sardientjes in een blik bovenop elkaar zitten.
Hoe zit het precies met die precedentwerking… ik hoop dat als een advocaat dit leest hij/zij zo lief is om te reageren, al is het maar even. 🙂
Lijkt me op zich een prima buurt.
Het is iig centraal gelegen, verder ken ik de buurt niet.
Update: ik heb inmiddels ook het mailadres en telefoonnummer van de directeur van de woningbouwcorporatie.