Ondanks de aangekondigde sneeuwbuien verloopt m’n treinreis naar Geldermalsen voorspoedig. De gele Micra van H. staat bij het station al op me te wachten. Ik ben in the middle of nowhere beland. Lang geleden was ik hier op uitnodiging van iemand die ik in de trein had ontmoet. Hij bleek alleen niet zo leuk te zijn als ik me herinnerde en die keer overviel me hetzelfde desolate gevoel als nu, met dat verschil dat ik ditmaal in een dorpje verderop moet zijn voor een workshop die al langer boven aan m’n lijstje prijkt. The ins and outs van opmaken, kortom een lesje visagie. Best wel confronterend bedenk ik, als we even later bij de studio gearriveerd zijn, om te midden van een aantal vreemden alle make-up van je gezicht te halen en vervolgens naakt voor een met felle lampen omrande spiegel te zitten waarin je elk rimpeltje, elke oneffenheid ziet. Bovendien heb ik maar vier uur geslapen, vandaar dat een dodelijk vermoeide Marjelle me nu aanstaart.
Tot overmaat van ramp wordt m’n gezicht vuurrood na behandeling met een reinigingsproduct. ‘Ik heb een heel gevoelige huid, het trekt wel weer weg’, zeg ik tegen het workshopmeisje dat haar verhaal niet echt met veel vuur en passie vertelt. Een aantal tips die voorbijkomen zijn zeker nuttig, al had ik toch iets meer informatie verwacht tijdens deze drie uur durende sessie. De sfeer is ontspannen terwijl we met borsteltjes en kwasten in de weer gaan, eerst wordt de basis behandeld, vervolgens komen de ogen aan bod. Ik raak een beetje tureluurs van de verschillende penselen en penseeltjes, nat of droog, en besluit m’n groenglimmende en roestbruine oogschaduw maar een beetje op de gok aan te brengen. Later komt ze toch nog bij iedereen het lijnenspel vervolmaken.
De workshop wordt afgesloten met een fotoshoot, ik besluit me ook over die drempel heen te zetten en hoop dat er in ieder geval één goede foto bij zit. Vanaf het moment dat ik de helverlichte ruimte betreed, vervolgens op de hoge zwarte kruk plaatsneem en naar haar aanwijzingen luister, weet ik dat het niks zal worden. Ik voel me totaal niet op m’n gemak, de glimlach bevriest op m’n gezicht, en als ze dan ook nog opnames maakt van de verkeerde kant zakt de moed in m’n schoenen. Na afloop scroll ik snel langs de foto’s en kies de leukste uit. Er zijn veel betere foto’s te maken, maar dan heb je wel iemand nodig die zijn vak met liefde uitoefent en echt aandacht heeft voor degene die tegenover hem staat, zodat je er niet uit komt te zien als een opgejaagd konijn gevangen in het felle schijnsel van de koplampen. Ondanks dat was het alles bij elkaar toch een leuke middag. Eenmaal buiten blijkt ook de gele Micra een make-over te hebben gekregen, de sneeuw heeft hem witgetoverd.
Marjelle
Buried in teeth Mariee Sioux
Opgejaagd konijn….LOL!
En brrrrrrr; niks voor mij, dit.
Ik houd niet van make-up en loop er elke dag naakt bij dan? 😉
Ja, alleen op het moment zelf was het iets minder. 😉 Het zijn van die ondertafelkruipmomenten.
Als je je nooit opmaakt dan ben je gewoon ‘aangekleed’, hoor. 🙂
Roerend verhaal, een heus avontuur, prachtig geschreven!
Meer een avontuurtje (dat zou ik trouwens wel weer eens willen). 😉 En dank voor je compliment!
Oh, gelukkig dan maar 🙂
Ik houd niet van camouflage-gedoe.
(met carnaval daargelaten)
Ha ha, en ik hou niet van carnaval. 😉
Voor een deel is het ook spelen met kleuren, schaduwen, met jezelf mooier maken. Als kind gaf ik m’n Barbies al make-overs, alleen jammer dat hun haar niet aangroeide. :p
Tsja, dan zit je toch te wachten op een foto van de nieuwe Marjelle… toch?!
Nietes! Eerlijk gezegd vond ik dat ik er erna slechter uitzag, vond mezelf ervoor leuker. :-0)
Hahahahahaha……Een make-over die jezelf onthult…. 😉
Ik voel door jouw woorden inene ontzettend veel behoefte zelf ook op schilderles te gaan.
Wil ik een beetje binnen de lijnen blijven van het esthetische kleurenspel dan moet mijn leesbril op en je begrijpt dat dat reuze zooierig wordt al die mascara op het glas. Zijn er misschien ook cursussen voor beginnende brildragers?
Ocharm…als een opgejaagd konijntje…nee, dat kan toch niet de bedoeling geweest zijn, Marjelle! 🙂
*Zeg kuiken, zo grappig was het helemaal niet. 🙁
Dat ik er erna slechter uitzag lag aan de make-up en smaken die verschillen, dat heeft uiteraard niets met jezelf onthullen te maken, integendeel.
*Gewoon doen, Ghijsa. Er waren een aantal mensen met bril en die zaten met hun neus boven op de spiegel, een zakspiegeltje doet ook wonderen. 😉
Onze reacties kruisten, Bart.
Idd, jij begrijpt het, konijntjes in het nauw die zijn heel zielig. 🙂
Prijs jezelf dat je jezelf nog wat kan opleuken met een poedertje hier en een kleurstiftje daar.
Op het moment dat je voor je verjaardag strijkijzers en tegoedbonnen voor stucadoors- en liftonderhoudscursussen krijgt, dan zit je echt in de problemen. :-0
Ik heb dat altijd leuk gevonden, Aad, een soort van schilderles zoals Ghijsa zegt. 😉
Wat een rare verjaardagscadeaus krijg jij. :p
@Marjelle:maar dan heb je wel iemand nodig die zijn vak met liefde uitoefent en echt aandacht heeft voor degene die tegenover hem staat
Als een fotograaf je niet op je gemak weet te stellen en niet de juiste aandacht aan je schenkt wordt een portretfoto tien keer niks.
Het verhaal van de gevoelskant en zakelijke gezichtshelften is nieuw voor mij.
Weer wat geleerd.zoadat je er niet uit komt te zien
Zodat lijkt me beter 😉
M’n reactie verdween net in cyberspace, ‘website tijdelijk’ enz. Ik typ de verkorte versie later wel.
Sorry… ~:
@Marjelle:
@Grutte:
Volgens mij hebben de Belgen een partijtje sterk afgeprijsde stookolie voor de VKservers op de kop getikt. Het spul is niet meer vooruit te branden.
*Een kuiken met een pruillip… 😉
*Die olie is heel stroperig, Glaswerk, ik dacht heel even dat het aan mijn pc lag, gelukkig niet.
Goed, verkorte reactie opnieuw. 😉
Mee eens. Sowieso alles wat je doet zoveel mogelijk met liefde proberen te doen. En toen volgde er nog een stukje over hoe een injectie er bv. door de een in geramd wordt en door de ander rustig, met aandacht gegeven zodat je er haast niets van voelt. Datzelfde principe werkt op alle gebieden.
Ja, twee helften, en m’n link had je ook wel gezien denk ik, ik vond die voorbeelden van de fotograaf wel komisch.
Zodat heeft die ‘a’ niet idd, en grappig dat we elkaar vanavond zitten te corrigeren. 😉
Maar het lijnenspel
van de micra
is vast dezelfde
gebleven.
Als je er maar iets van hebt opgestoken. Of was je haar geen onderdeel van de workshop :-).
Moste je veel overmaken voor die maak over?
*Niet helemaal, Duval, een laagje sneeuw geeft net even dat maatje meer. 😉
*Wie weet, komt dat in een eventuele volgende aan bod, ZJ…
*Viel mee, we hadden korting, Paul, vandaar ook helemaal naar Geldermalsen.
In de winter is dat extra randje geen probleem
als het bij de eerste zomerse dagen
maar als sneeuw voor de zon
verdwenen is.
En dan wel helemaal naar Geldermalsen …
*Zo is het, Duval.
*Nou, dan zoek ik het wel dichterbij, ZJ. 😉
Lijkt me verstandig :-).
Wat moet je nou in hemelsnaam in Geldermalsen????waar ligt dat 🙂
Als je ergens niet heen gaat…….
Lijkt me zoiets als Tietjerksteradeel 😉
Daar ga je ook niet heen.
Alhoewel, ik moest er een keer spelen, dus eh…..
Ik heb daar in een kroeg een handdoek gemoost.
Dus dan is het legitiem. Ontzettend gelachen ook.
Maar Geldermalsen?
Enfin, je hebt het overleefd.
Hey, ik ben vrij goed in opmaken.
De juiste gezicht/kleurcombinatie maken.
Veel vrouwen smeren een felrode kleur lipstick op terwijl een zachtroze veel beter uitkomt.
Geraffineerder is.
Zelfde met eyeliner, mascara…pleuren er maar wat goedkoop hemaspul op.
Ik hoop dat je een goeie kerst hebt.
Take it easy.
En laat je nooit meer opmaken door onkundige handen.
Geen idee, waar dat precies ligt, Gus, ik typ het op de NS-reisplanner in, stap op het station uit en word opgehaald. 😉
Ik kon daar met korting naartoe (via een tip), vandaar dat ik er belandde.
Die dingen die jij noemt, felrode lippenstift enz., doe ik dus niet, dat staat me ook niet.
Inmiddels heb ik griep, met dank aan de chiropractor, dus het wordt een lappenmandlkerst…
Ze was zeker niet onkundig, hoor, alleen ik was er niet van onder de indruk, en smaken verschillen sowieso.
Ik wens je fijne dagen,Marjelle
Wat mij betreft zal ik blij zijn als deze maand voorbij is, Paco, niet iedereen heeft familie, etc., inmiddels lig ik met zware griep in bed en weet niet eens of het me gaat lukken om boodschappen te doen.
Ik wens je alvast een mooi 2011.
verdomme, dat is weer zwaar kut.
FF, ik haat kerst en kou!!! maar vooral kerst. precies zoals je zegt iedereen naar family and friends, iedereen weg, winkels dicht. Naar de kroeg gaan geen zin in…zit je daar een beetje.
Op de TV al die ‘vrolijke’ kerst reclames, zielige kerstfilms waarin het dan uiteindelijk toch goed afloopt en of religieuze kerstzang.
gadverdarrie.
Maar jij ligt dus op bed met een griep. Shit joh.
Drink veel, veel thee. Ik hoop dat je nog wat in huis heb kunnen halen of wat in voorraad had.
Doe de CV lekker aan, dat je je behaaglijk gaat voelen
Sterkte. ♥ X
Idd, Gus, zo is het, ik heb de afgelopen dagen vooral in bed gelegen, kruip er straks ook weer in met een beker thee. Hoe het boodschappengedoe is afgelopen kun je in m’n nieuwe blog lezen. En bedankt voor je hart onder de riem.