‘Marjelle in hortus ambulat’

Zo vlakbij is dit historisch lapje Kralings groen en toch ben ik er nog nooit geweest in de negen maanden dat ik nu in Rotterdam woon. Mijn nieuwe-oude stad waar ik me steeds meer thuisvoel, maar tegelijk ook steeds meer echte verbondenheid mis. Toen ik over Trompenburg Tuinen & Arboretum las moest ik onmiddellijk aan dat ene Latijnse zinnetje denken, ‘Marcus et Aurelia in hortus ambulant‘, Een van de weinige dingen die ik van die paar jaar Latijn onthouden heb op de slang na, die heeft ook indruk gemaakt kennelijk. Aangezien mijn kennis ervan inmiddels miniem is ben ik even gaan spieken bij de werkwoordsvormen, nietsvermoedend klikte ik op ambulant


Het is een benauwde 25 graden als ik op de fiets stap, boze wolken verzamelen zich al aan de hemel, klaar om los te barsten. ‘Wacht nog even’, zeg ik tegen de dondergoden, ‘ik wil graag droog blijven en m’n camera ook’. Onder aan de Honingerdijk zie ik Trompenburg liggen, ik ben nog nooit zo dicht bij Hans z’n huis geweest en tegelijk zo ver weg.
De ingang zit naast In Den Rustwat, een restaurant waar ik ooit met Martin, m’n eerste liefde, ben gaan eten, Veel te duur en te chic voor ons, maar voor een keer is het leuk, zeker als je verliefd bent. Nadat ik een half uur door het groen heb geslenterd, besluit ik de pijlen naar de Uithoek te volgen, het wordt steeds warmer en ik heb zin om wat te drinken in het Theehuis.





het gekeuvel van een paar dames achter me, het ruisen van de bomen, de geluiden kabbelen om me heen op het terras waar ik aan een boomstamtafel zit te schrijven. dit is het op een na rustigste plekje in rotterdam, misschien maak ik nog wel eens een paar rotterdam-topvijfjes of een ‘eten & drinken in rotterdam’-groep aan. het gevoel dat het leven hier stilstaat is aangenaam voor even. de mensen praten ook zachter, ze lijken op kousenvoeten te lopen, zo stil. de bediening in deze uithoek is vriendelijk-beheerst en doet me aan die van de wereldwinkel denken, maar dan professioneler. gelukkig kan ik ook heel goed stil zijn, al zou je dat niet zeggen als je me hoort praten.






ik kijk rond en ga op in het groen om me heen, hoewel dat letterlijk niet lukt met m’n felrode shirt dat afsteekt tegen de bob ross-tinten. die man is toch op een bepaalde manier blijven hangen met z’n rustige, baardige stem die mij lang geleden ’s nachts soms bijna in slaap wiegde. hij zou naadloos passen in deze omgeving.
De dreigende luchten klaren op, zouden de dondergoden mij dan toch gunstig gezind zijn?
Heerlijk ook dat deze tuinen hondvrij zijn, hoeveel ik ook van dieren hou, het loopt heel wat relaxter als je weet dat er niets vanachter een boom of struik tevoorschijn kan schieten. Ik probeer zo min mogelijk op alles wat rond m’n hoofd fladdert te letten en heb me vooral gericht op kijken en foto’s maken. Zachtjes zet ik m’n kopje op de stam, het werkt aanstekelijk. Ik blik even op m’n plattegrondje en hoop dat ik de weg vind naar het oude deel.






‘dit zou ook een taart kunnen zijn voor wilma’, hoor ik de vrouw achter me met een enigszins raspende stem zeggen, de man naast haar bromt iets. ze herhaalt de zin en hij mompelt weer wat. de energie en chemie spátten er bepaald van af, hoewel je nooit kunt oordelen op basis van een paar minuten uit een mensenleven.
‘Passie wil ik’, mijmer ik, ‘veel herkenning en samen lachen, dat je voelt dat je leeft en er echt toe doet. Liever alleen dan in een voorspelbaar patroon gevangen zitten en elkaar niets meer te vertellen hebben’. Echte vriendschap vinden is nu het belangrijkste, daar hadden Leila en ik het gisteren nog over aan de plas, maar ik dwaal af. Ik ga zo m’n rugzak weer pakken en dan verder dolen in deze hortus waar geen tijd bestaat. Eerst maar eens op zoek naar de historische Overtuin.






om daar te komen moet je langs een privédomein, vervolgens op een knop op het hek erachter drukken en de straat oversteken. tot zover geen probleem, maar wat dan? op het ene pand staat een bordje met ‘hier is bewaking’ en het andere ziet er ook niet uit alsof het nog bij het arboretum hoort. het zou echt iets voor mij zijn om nu pontificaal het verkeerde huis binnen te stappen, waar dan natuurlijk wel meteen een grote hond naar buiten stuift. ik besluit terug te gaan en een ander lapje groen te zoeken. onderweg zie ik overal gelijksoortige ranke, witte bruggetjes en ook de flora en fauna lijken hier op elkaar, op een gegeven moment heb ik geen flauw idee meer waar ik ben, de volgende keer misschien toch een kaartlezer meenemen. een vriendelijke man wijst me de weg ‘met je gezicht naar de zon en die volgen’, zegt hij. eenmaal terug bij de ingang besluit ik de rest van de tuin te laten voor wat-ie is en door te fietsen naar het kralingse bos, maar in de waterloostraat wordt m’n blik getrokken door de magneet. ik stap af en bestel thee, cola light, water en een stokbroodje met. het is heet in rotterdam.
marjelle


Muziek: Bein’ Green Kermit

























33 Reacties op “‘Marjelle in hortus ambulat’

  1. Wat een geweldige uitzending, zou ik bijna zeggen.
    Die duif……
    Mijn eerste liefde heette ook Martin
    (toch niet dezelfde?)
    Afgelopen kerst was ik in het Kralingse bos
    en ik hoorde er de halsbandparkieten, de rest
    van mijn familie hoorde ze niet……
    Kep toch speciale vogeloortjes denk ik.
    Ook zag ik twee meisjes op IJslandse paardjes
    en dáár ben ik voor verhuisd naar het verre Drenthe
    dacht ik…..
    Fijn om even zo mee te wandelen Marjelle……:)

  2. Prachtig dat gedicht van Hans Andreus……..

  3. @…prachtig, aanbevolen!

  4. *Mooi dat je lekker hebt meegelopen, Annet, het was er ook echt mooi, leuk ook zo’n snelle reactie. πŸ™‚
    Ik dacht vanmiddag nog, jammer dat ik m’n blog niet met geluid kan publiceren, de vogels zongen dwars door m’n gedachten heen. πŸ˜‰
    Het is een andere Martin, hoor, die van jou heet anders (ben even de exacte naam vergeten, iets met een o?). Dat gedicht van Hans Andreus is een van m’n favoriete gedichten samen met ‘Mijn moeder is mijn naam vergeten’ wat jij ook (ik had) in je blog hebt staan.
    *Welcome back, Sjaal, en dank voor prachtig+. πŸ™‚

  5. Kijk nu, een pink lady op de eerste foto. πŸ™‚
    Leuk die groene link, en er zitten weer mooie foto’s tussen.

  6. Leuk idd, Ate (ik wist niet dat ze even pink was als de bloem, dat werd pas op het scherm duidelijk ;)).
    Vond ik ook wel grappig, hoewel ik ook zoiets had van ‘huh!’ Ik begrijp alleen niet waarom die ene link groen(?) blijft en de andere rood. Ik ben wel nieuwsgierig trouwens welke jij mooi vindt. πŸ™‚

  7. Vast erg mooi, Marjelle.
    Maar ik ga eerst een uur lezen voor alles in gedownload. (Zucht.)
    Ceesgegroetjes

  8. Mooie wandeling hoor, alleen liet je geheugen je even in de steek, het was (weet ik nog van het leerboek van de kinderen ‘Marcus et Antonia in horto ambulant’ (of vergis ik meook ergens?). In de hortus van Amsterdam heb ik toen in het bezoekersboek geschreven ‘Marcus et Antonia in orto hambulant’ (dat maakten ze er in de middeleeuwen van, in deze streken).

  9. Mooi!!!! Aanbevolen

  10. Mooi, ik ben gek op botanische tuinen en ben er nu zelf een aan het aanleggen. Ik wou dat bomen wat sneller groeiden….

  11. Marjelle, wat een diversiteit aan kleuren groen zeg!
    Het ziet er goed uit. Ik merk het plezier dat je hebt bij het fotograferen.
    Wat mij betreft is dat waar het vooral om gaat: De lol er in hebben. En daar rollen dan soms vaak de mooiste plaatjes uit.

  12. *Ate, je zult wel begrijpen dat toen ik je titel las, ik besloot je blog over te slaan. ;))
    *Lastig, Cees, dat het downloaden zo lang duurt, even snel wat foto’s kijken is er dan niet meer bij.
    *Dag Kees, toen ik dat Latijnse zinnetje opschreef, vroeg ik me ook af of ik dat goed onthouden had en aangezien ik zoveel mogelijk alles check, ben ik meteen gaan googlen erop. πŸ™‚ Ik kwam een aantal varianten tegen waaronder ‘Marcus et Cornelia’ (Antonia weet ik niet meer), en besloot om Aurelia er lekker in te houden. πŸ˜‰ Kwam trouwens ook je ‘in horto’ tegen naast ‘in hortus’.

  13. *Bedankt, Paco. πŸ™‚
    *Heb ik ook soms, M.O., dan zou je bepaalde dingen / planten / bloemen / mensen wel een zetje willen geven. πŸ˜‰ & Succes met je botanische tuin, zijn er al foto’s? πŸ˜‰
    *Vandaar ook Bob Ross weer in m’n gedachten, Geroma. πŸ˜‰ De basis is idd plezier erin hebben en dingen zíen, verder helpt het ook wel om een beetje goeie maatjes met je camera te zijn (of te worden). :))
    Spelen met woorden en beelden doe ik al lang(er), maar ik heb wel gemerkt de laatste maand hoe veel leuker het is om dat met je eigen foto’s te doen i.p.v. met internetpluksels. πŸ˜‰

  14. Bart (inmiddels goed uitgeslapen)

    Gelukkig droog gebleven, dus….maar wat was het plakkerig en warm, gisteren, vooral tegen het eind van de dag……ik had geen droge draad meer aan mijn lijf van het zweet, toen ik tussen 5 en 7 uur de ex-zwerfkatjes aan het bijvoeren en verzorgen was. Ze kregen van die grote plastic kampeerborden met heerlijk blikvoer, ik voelde me net een ober, de 16 (!) borden uitserverend voor de spinnende en snorrende tevreden cliëntèle…..we hebben zo’n 60 eetlustige gasten…… πŸ™‚
    Leuk die duif, op de laatste foto, was dat een vredestakje, denk je, in zijn bekje? πŸ˜‰

  15. O ja, ik las net je reactie aan Geroma, helemaal mee eens, het is zó veel leuker om met je eigen foto’s aan de slag te gaan…..’internetpluksels’ (die houden we erin…) doe ik ook alleen als het echt nodig is en niet anders kan (maanlandingen en zo…haha!) ;-))

  16. Het werd zelfs nog heel mooi weer ’s middags, Bart, inmiddels was ik toen al bij de Magneet. πŸ˜‰
    Ik zie het bijna voor me, al die hongerige katten & katjes en jij daartussenin balancerend met bordenvol blikvoer. πŸ™‚
    Volgens mij was het z’n speeltakje. πŸ˜‰
    Klopt, soms kan het idd niet anders zoals met shoot-me-to-the-moonfoto’s en googlelogo’s, ze blijven (bijzonder) leuk, die laatste, maar dat zei ik daarnet al in je blog. πŸ˜‰

  17. Mooie fotoserie. Weelderig groen en zoveel diversiteit. Met name de collectie bomen aldaar vind ik leerzaam en imposant. Prettig zijn de bankjes, interessant de kunstobjecten en de vijvers bieden fraai uitzicht. Ja, het is een fijn plekje natuur in hartje Rotterdam. Vraag me af of die volière met al die kleine vogels ook nog altijd aanwezig is.

  18. Bedankt, John. πŸ™‚ Het is idd een mooie plek in het hart van Rotterdam, zeker als de zon ook nog schijnt (maar dan is alles mooier, vind ik ;)). Die volière is er nog, maar ik ben er langs gelopen, ik hou nl. niet zo van dieren achter gaas, daarom zijn de keren dat ik naar een dierentuin geweest ben ook op de vingers van een hand te tellen. Hoewel Blijdorp me laatst wel meeviel wat betreft hun nieuwste accommodatie, gelukkig veel meer ruimte voor de dieren. πŸ™‚

  19. Je opmerking over gekooide vogels doet me denken aan vroeger, Marjelle. Mijn ouders hadden jarenlang een kleine gele kanarie. Pietje noemde we hem. Hoe verknocht ik aan dat beestje was geraakt merkte ik pas goed nadat hij overleden was; dood vogeltje gelegen op de bodem van zijn kooi. Wikkelde hem in een washandje dat ik van mijn moeder kreeg en begroef hem met mijn één jaar jongere broer op een dijk onder klei en zand. Daar kwamen wel een paar tranen bij los. Weet niet meer hoe oud ik was, onder de tien denk ik.

  20. Ik zat net te bedenken dat het een heel bijzondere serie aan het worden is over "ontdekkingreizen in Rotterdam Anders".
    Kon zo maar een boekje worden wat de gemeent als promotie item uitgeeft aan belangstelllenden.
    Ik krijg door deze serie een heel ander idee van Rotterdam wat ik (bevooroordeeld) had!
    Petje af.

  21. Mooi, sommige foto’s zijn net niet-echt.

  22. Marjelle, jawel, op http://www.flickr.com/photos/tanagertourism. De set ‘growing trees’ heeft wat foto’s van onze nog piepjonge boompjes. En de set Dry Season (te vinden onder more sets) heeft foto’s van diezelfde boompjes toen ze nog pieperjongerder waren.
    Die zin van Marcus en Aurelia herkende ik overigens ook direct, hoewel dat inderdaad al ruim dertig jaar gelden is πŸ™

  23. *Als je klein bent, John, en zoiets voor het eerst meemaakt, zal dat idd wel veel indruk maken, denk ik.
    Wij hadden rond die leeftijd geen dieren in huis op wat Guinese biggetjes na (maar dat vond ik vooral zielig voor ze); de 2x 2 honden kwamen veel later. Ja, en toch bang. πŸ˜‰
    *Heel leuke reactie, Aad. πŸ™‚ En ook wel grappig, omdat ik laatst letterlijk een paar keer dacht ‘ik lijk wel een Rotterdam-promotor!’, ik geloof dat ik het zelfs ergens geschreven heb. πŸ˜‰
    Ook leuk om te lezen dat je nu toch een iets ander idee van (iets andere kijk op) Rotterdam hebt, en ik ben nog lang niet klaar, de parken en andere mooie dingen schieten als paddenstoelen uit de grond. πŸ˜‰ Ik zie er steeds meer i.i.g.

  24. *Bedankt, Heyta, en dan heb je het sprookjesbos (Schoonoord aka Muizenpolder) nog niet gezien. :))
    (Ik moest me inhouden om niet te zeggen, ‘knijp er anders even in’. ;))
    *Dan zal ik straks eens naar die piep- en pieperjongerder boompjes surfen, M.O. πŸ˜‰
    Jij hebt het dus ook als Aurelia onthouden. πŸ™‚ Hoe het met de slang afliep, weet ik niet meer, behalve dat Aurelia er nogal van schrok en op z’n Latijns wat gilletjes slaakte. ;))

  25. Marcus et Cornelia in horto ambulant.
    Cornelia subito serpentem videt. Clamat: ,,Marce! Marce!"
    Marcus rogat: ,,quid est, Cornelia? cur clamas?"
    puella clamat: ,,serpentem video!"
    Marcus rogat: ,,ubi serpentem vides?"
    Cornelia serpentem indicat.
    Tum puer et puella clamant: ,,pater! pater! serpentem in horto videmus!"
    pater Marcum et Corneliam audit et cito in hortum venit.
    Rogat: ,,ubi serpentem videtis, Marce et Cornelia?"
    Sed puer et puella serpentem non iam vident; serpens iam procul est.
    Zo heb ik het geleerd, vroeger! Niet dat ik het nog helemaal wist, maar google weet alles, nietwaar.
    Prachtige foto’s!

  26. Leuk, Mo, bedankt, en de slang ging er dus weer vandoor. πŸ˜‰

  27. Ben te moe om die lappen tekst te lezen, maar de foto’s hebben me visueel verwend…

  28. Ik ga voor de derde de vijfde en de laatste.
    Mijn blog overslaan…… tsssss…. en ik heb nog wel zo mijn best gedaan.
    πŸ™‚

  29. *Mooi, Roland. πŸ™‚ Nou, die lange lappen zie ik niet, hooguit lapjes, volgens mij schrijf je zelf meestal langere blogs. πŸ˜‰
    *Ate, leuk om te weten wat je keuze is, zelf ga ik toch voor pink lady, denk ik. πŸ˜‰
    Tja, als je zeker wilt weten dat ik niet langskom, dan moet je het vooral over insecten e.d. hebben en dan levensgrote foto’s erbij bv. πŸ˜‰

  30. Zal ik zijn vleugeltjes uittrekken?

  31. Ik laat net m’n nieuwe blog het licht zien en lees je nu reactie. Hé bah, doe niet zo eng, Ate. :~( Als ze mij niet lastig vallen, dan geldt ‘live and let live’ ook voor hun. πŸ˜‰

  32. Mo: ik kon het nog volgen ook, terwijl ik een 4 (echt waar) voor Latijn had op mijn eindlijst. Hakken over de sloot toch geslaagd. Ik heb laatst die schandelijke cijferlijst maar eens weggegooid, het werd tijd.
    Mooie foto’s ( voor Rotetrdam:))

  33. Bedankt, René, Rotterdam is ook mooi! :)) Ik kom steeds meer groen tegen in m’n nieuwe-oude stad.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.