Dankzij de ontwapenende badeend van Florentijn Hofman*, die een dagje in de NAI-vijver ronddobberde, belandde ik een tijd geleden ook bij z’n andere kunsten.
Een van zijn opvallende werken vond ik het felblauwe huizenblok aan de Beukelsdijk.
Gisteren trapte ik ernaartoe, een deel van Rotterdam waar ik nooit kom. Toen ik aan een voorbijganger vroeg waar de blauwgeschilderde huizen waren gebleven, wees hij naar het rijtje waar ik net langs was gefietst.
Er was geen spoor blauw meer te bekennen, in plaats daarvan staarde dit stukje straat me kleurloos aan. Anderhalf jaar geleden was het veranderd. ‘Ik ben te lang weggeweest’, dacht ik.
Op de terugweg, vlak bij de Alliance Française waar ik volgende week voor het eerst naar een niveauhogergroep ga, staat dit beeld waar ik al eerder een foto van wilde maken.
‘Vooruit dan, je mag er op’, beloofde ik la grande musicienne en toen ik later nog even rondkeek zag ik aan de overkant toch een stukje blauw.
Marjelle
*"Iedereen heeft iets met een badeend. Hij is een glimlach voor de maatschappij in tijden van globalisering, waar de oceaan onze badkuip is."
Haha, en ik meteen kijken waar die foto van de Rotterdamse dienders staat….mispoes! 🙂
Dus je titel is weer goed gekozen! ;~)
;)) Mooi, dat was ook de bedoeling, Bart, ik hou ervan om iets te suggereren wat uiteindelijk toch heel anders is ook al klopt het letterlijk wel. Eerst was de titel ‘Meer blauw op straat!’ maar toen de huizen kleurloos bleken, heb ik ‘m aangepast. Heb je de ‘dobberenden’ nog gezien? 😉
Ja, ik vind het ook altijd fijn als ik een titel vind die de lezer op het verkeerde been kan zetten.
Overigens heb ik voor mijn bijdrage van vanavond zo ongeveer de saaiste en meest kleurloze titel ooit bedacht….en ik laat het maar zo…. ;~)
De dobber eendjes waren inderdaad cute, ze gaan als het frisch wordt, altijd zo leuk onder mama’s verendek zitten, plaats genoeg!! :))
Ik ben benieuwd wat je dan voor een titel hebt gekozen, Bart, kom later nog even kijken. 🙂
Lekker knus onder mama’s donsjasje, was even verbaasd dat er zoveel eendjes onder vandaan kwamen. 😉
Wel een wulpse muzikante.
Er zit beweging in muziek.
Ja, ze is wel wulps, K, ze heeft er zin in. 😉
Dat voelde ik gisteren ook, muziek geeft weer energie, leidt even af, meer in m’n blog van morgen.
Ik dacht eerst, ze staat zich te scheren, tot ik je tekst las.
Dat blauw is mijn kleur niet, Tis goed zo.
Wulps; dat zie ik niet helemaal
Shit, hij pakt geen witregels meer, hij breekt ook midden in de zin af. Derde poging. 😉 Lukt niet, dan maar verdeeld over twee keer.
*Toen ik jouw eerste zin in m’n mailmelding las, Vroems, dacht ik, over wie heeft hij het? 😉 Mooi blauw is niet lelijk. 😉 Het hoeft ook niet echt mijn kleur te zijn om het geheel te kunnen waarderen.
Wat bedoel je eigenlijk met ‘Tis goed zo’?
*’t Is maar wat je erin ziet, Paco. 🙂 Ronde vormen, beweging, muziek, en wulps met een 😉
Meer Geel op het water!!! Is wel in één keer opgelost, zo te zien…. this is Hudge….
Ha ha, daar ben ik natuurlijk ook voor, Grutte, en met dat XXL-badeendje van Florentijn schiet het gelijk al lekker op. 😉 Hudge? You’ve lost me there of bedoelde je huge?
Oeps, -d idd. En de bijdragen blijven maar ‘stromen’, hahahaha…
Ik zag het, Grutte, badeendjes schuimen af op hun overwinning, ze mogen blijven! ;)))
Ik bedoel: Dit is genoeg blauw voor mij.
(Heb gisteren de Google Reader aan de praat gekregen,
Om waar ik wil reacties van andere blogs bij te houden.
Toch wel makkelijk) Ciao
Ik zap even vanuit m’n mailvenster, tussen allerlei andere raampjes die openstaan, naar m’n vorige blog, Vroems. Bedankt, ik snap wat je bedoelt. Blijft soms lastig. 😉
Ja, ik ga dat ook nog uitzoeken/uitproberen met die rss-feeds en Google, heb ooit een Google-adres aangemaakt, maar dat ging mis, sowieso is het een puinzooi op m’n pc qua wat er allemaal voor overbodige programma’s opstaan en het oerwoud aan directories.
Dan krijg ik bijna de neiging om aan een liaan te gaan hangen en de boel de boel te laten. 😉
Niet doen.
Morgen nieuwe kansen.