Na m’n afspraak loop ik terug naar de Hesseplaats. De metro rijdt net voor mijn neus weg, maar tien minuten wachten in de zomerzon is heel wat aangenamer dan weggedoken in je winterjas. Ik kijk naar de strakblauwe lucht en twijfel of ik door zal gaan naar de stad of er al bij Kralingse Zoom uitga. De naam roept associaties op met paarden en groen, maar als ik uitstap komt een zee van studenten me tegemoet en zie ik bordjes met Erasmus MC en Brainpark. Ik besluit terug te lopen en de metro te nemen naar de Voorschoterlaan. Misschien ben ik nog op tijd voor een broodje in het Theehuis van Trompenburg Tuinen en kan ik onderweg alles wat groeit & bloeit vastleggen met m’n camera.
Helaas gaat dat plan niet door, wanneer ik verhit binnenval blijken de broodjes allang op. Ik wandel naar het ernaastgelegen In Den Rustwat, een ultrachique tent, en vraag of ik misschien iets simpels kan eten. Een lunch bestaat er niet uit gewone broodjes-met, aan hun witgedekte tafels worden louter exquise gerechten geserveerd wordt mij verteld, zij het in iets andere bewoordingen. Ondertussen beginnen m’n voeten steeds meer te branden, krijg ik haast visioenen van een ijs- en ijskoude Tonic en is ook m’n maag aan het protesteren. Dat vergeet ik allemaal op slag als ik op een bepaald moment door de kier van een hek opeens een idyllisch hofje ontwaar.
Hier wil ik wonen.
Ver weg van m’n lawaaierige, asociale buren in een oud huisje met de gemeenschappelijke voortuin aan je voeten. Op de Voorschoterlaan 79 staat de wereld even stil, het leven kabbelt in een traag tempo voort. Dé plek om tot rust te komen na alle ellende van het afgelopen jaar en een inspirerende omgeving voor een herstart van m’n freelance werkzaamheden. Na een paar minuten kom ik weer met beide voeten op aarde en herinner me een ander idyllisch plekje, de stadstuin van het Schielandshuis waar ik met de Rotterdampas gratis in mag. Als ik even later door lijn 21 voor de deur word afgezet, gulzig van m’n Tonic drink en in m’n ovenwarme broodje bijt omringd door alle kleuren groen en prachtige paarse bloemen, denk ik, ‘ja, dit is the place to be’.
Marjelle
Foto gemaakt in het Schielandshuis
Loverst Daily Bread
Leuk blog over plekken die ik niet ken,
en een foto als een 17de eeuws schilderij, prachtig!
Rotterdam heeft mooie plekjes, binnenkort ga ik ook weer naar de Muizenpolder, een dromerig parkje dat zich heeft verstopt naast z’n grote broer Het Park. 😉
Afgelopen weekend was ik wel in de Veerhaven, op mijn geliefde schip, waar ik soms scheepskok en, driemaster de Oosterschelde. Maar dat is dan ook alles wat ik van Rotterdam weet: station (nu weer onherkenbaar verbouwd) en dan lijn 7 naar de Veerhaven…
Leuk ook de Veerhaven, wist niet dat je scheepskok was(?). Ik nam er laatst een watertaxi om met vriendin naar hotel New York te gaan. Het station wordt idd steeds meer een doolhof, trams ‘halteren’ (NS-terminologie) daar niet of nauwelijks meer.
Ja, dat komische kleine oversteekbootje.
Ben er circa vijftien jaar geleden mee overgestoken, tsjonge wat een golfbeweging, erger dan storm op de Drake Passage!
Maar ik zag nu nieuwe, erg gestroomlijnde hippe watertaxi’s voorbijsuizen!
Klinkt alsof je hallucineerd Marjelle 🙂 of kan je nu toch echt verhuizen ?
Nee, was met een knipoog die titel, even wegdromen bij het hofje, een prachtig rustpuntje in Rotterdam. 😉
Ik zou er wel heel graag willen wonen, meteen morgen erin! Helaas, ik zit hier nog steeds met die asociale buren. 🙁
De watertaxi’s suizen tegenwoordig over het water, Selma. 😉 Weer een andere vorm van vervoer -maar niet over water- is de tuktuk, heb er ook al een paar keer ingezeten.
Voorschoterlaan ken ik heel goed. Heb daar nog vlakbij op de HES gezeten, Hoflaan. Dat hofje ken ik dan weer niet.
Mooi gedeelte van Kralingen, hofje ook bijzonder.
Fijn, zo’n rustig hofje, om daar in gedachten wat langer te mogen vertoeven… 🙂
Er stond ook een bankje midden in het gras, maar dat is wrs meer voor de bewoners bedoeld. 😉
Ik dacht even je zal toch niet verhuisd zijn en je nieuwe adres hier zomaar posten. Nu is het niet zo heel moeilijk om mij op het verkeerde been te zetten, maar het is je toch goed gelukt. Komt tijd, komt raad, zou mijn oma zeggen. Je vindt vast binnenkort een betere woning. Groetjes!
Dat zou ik zeker nooit doen, maar ik hou er wel van om met m’n blogtitels mensen soms op het verkeerde been te zetten idd. 😉
Gezien mijn zeer korte inschrijvingsduur bij Woonnet en het feit dat ik geen baan heb, etc., iets freelance proberen op te starten telt niet mee, is het bijna onmogelijk om op korte termijn een ander rustig huis te vinden, vandaar dat de situatie ook zo nijpend is… hoe wat nu verder…
Absoluut mooi gedeelte. Als ik nog eens naar R’dam terugkeer, zou ik er zo voor een woning tekenen.
Ik ook meteen!
Fijn blog.
Groet Luuk
Leuk om te horen!
Oh, gelukkig, ik dag al…Fijn plekje daar, inderdaad.
Ik ga echt m’n adres niet op het internet zetten! 😛
Mooi, rustig, groen, zo’n huisje zou ik zo graag willen nu… een eigen plek waar het nog fijn is om thuis te komen.