De afgelopen dagen heb ik vrijwel niets gedaan, veel slapen, weinig huishouden, rustig rondlopen in plaats van de wervelwind die ik normaal ben. Op mezelf teruggeworpen. M’n lijf dat weinig gewend is op medicijngebied werd vrijdag opeens volgepompt met Citanest, Amoxicilline-500 en Ibuprofen-600. Na het bezoek aan de kaakchirurg voelde ik me niet alleen beroerd, behalve pijn en een opgezwollen wang kon ik ook nauwelijks m’n mond meer opendoen. Eten en drinken, één van m’n lievelingsbezigheden, was dan ook amper mogelijk. Dingen die ik nooit eet zoals yoghurt gleden er wel gemakkelijk in, ook een banaan in stukjes geprakt ging vlot naar binnen. Culinair was ik weer in de babyfase beland. Geen onverdeeld genoegen, zelfs m’n favoriete rode wijn moest ik laten staan, al was de zelfgemaakte puree met jus de eerste avond goed te doen.
Klik op de foto voor groter formaat
Inmiddels zijn we drie dagen verder, m’n wang heeft nog geen gewone proporties aangenomen en het gevoel in m’n onderlip en kin is niet helemaal teruggekomen. Bij zo’n ingreep kan de zenuw geraakt worden, maar volgens een medewerkster Kaakchirurgie veroorzaakt dat maar in 1% van de gevallen blijvend letsel. ‘Het kan een paar weken tot zelfs een aantal maanden duren voor het gevoel weer terug is’, zei ze. Ik ga ervan uit dat ik bij die 99% hoor. M’n behoefte aan rust werd danig op de proef gesteld. Ondanks het briefje dat ik bij de buren in de bus had gedaan met de vraag of ze iets stiller konden doen, stampten ze het weekend ’s ochtends vroeg gewoon door en smeten als vanouds met deuren. Gisteravond klonk er opeens luid gebonk en geschreeuw van boven, de buurman ging door het lint. Als je zelfs geen rekening houdt met iemand die pijn heeft en moet herstellen, wat ben je dan voor een mens.
Marjelle
Viima Hedningarna
Neidon Laulu Hedningarna
Onwillige (en onverschillige) buren, het is waardeloos ja.
Ik heb het zelf ook aan den lijve ondervonden.
Hopelijk vordert de genezing voorspoedig, en kun je ook weer snel genieten van o.a. onbekommerd eten en drinken.
Zeker waardeloos, ik hoop dat ik hier zsm weg ben!
Hoop het ook, ben nu al wat meer aan het eten, en dat gaat wel als je het voorzichtig en langzaam doet.
jammer dat je geen rust is gegund, maar je hebt flink wat voor de kiezen gehad zo te lezen.
Ik drukte 2x op de verkeerde knop en toen was m’n reactie weg, Ton. Wilde je in sneltreinvaart het verhaal vertellen vanaf langdurige burenoverlast, blij met nieuwe huis 1 1/2 maand geleden, verhuizing die op laatste nippertje niet doorging (verhuizers waren al besteld) doordat bouwproject van 1 jaar van start ging naast nieuwe huis, alle stress als gevolg daarvan, de hele verhuizing weer ongedaan maken (tot. ca. 50 uur met hele project bezig geweest), vervolgens ging ik weer kaakklemmen, wat resulteerde in een wortelontsteking, door pinopbouw geen tandartsbehandeling mogelijk, naar kaakchirurg, veel pijn afgelopen periode, kortom, ik heb het idd wel even gehad.
Hopelijk krijg ik snel een ander gelijkwaardig huis aangeboden, dat was tot nu toe nog niet het geval.
Maar wel een prachtige foto van een droogvallende zandbank, spiegel van het leven. Kop op Marjelle, je hebt het zeer goed gedaan.
Bedankt, ik vind het ook een mooi beeld. Weet je, ik heb me de afgelopen maanden zo vaak moed moeten inspreken, alles met humor bekijken, etc., dat het op een gegeven moment, vooral met zo weinig steun om me heen, gewoon echt afzien is. En het is goed om die kant ook af en toe te laten zien. Het is niet allemaal rozenschijn en manegeur.
Wat ik nog het vervelendst vond (vind) van al die burenoverlast: op het moment dat je gaat klagen moet je jezelf nog gaan lopen verdedigen, en word je bijna automatisch een zeur gevonden, die niks kan hebben.
Maar onderhand…
Daarom ben ik er ook erg voor om dingen te laten ‘horen’ aan de buren, je kunt wel blijven zeggen hoe hard iets klinkt, maar als mensen het gestamp horen doordreunen wordt het opeens een beetje heel echt en is de grote mond meteen een stuk kleiner.
Je zou die buren wat toewensen …
Ja, je zou het bijna gaan doen… wat ik ze wel toewens is dat ze een fractie meemaken van wat ik met hen op de ergste momenten heb meegemaakt en dan is het verhaal opeens heel anders.
Bedankt voor je like, Lichtbildwerfer.
Erg vervelend als je niet normaal kan eten maar na verloop van tijd zal het hopelijk wel weer goed komen. Geef je buren maar eens een kokje van eigen deeg. Wat dacht je van een paar salvo’s met de bezemstok tegen het plafond op tijden dat het boven jou rustig is ?
Ja, het gaat steeds een beetje beter gelukkig.
Die neiging krijg ik wel af en toe, tot nu toe reageer ik alleen als zij lawaai maken (wat ik ook al niet leuk vind om te doen, maar nood breekt wet).
Weet precies wat je meemaakt Marjelle…je denkt het kan niet erger en dan overkomt het je toch….
Je voelt je alleen op de wereld….
Het allerbeste gewenst!
Annet x
Het kan altijd erger idd, dan ben je net aan het uitblazen, je trekt je terug om vervolgens jezelf weer aan je haren overeind te sleuren, moed in te spreken en ‘hop… we gaan er weer voor!’, zoals met het nieuwe huis waar ik langzaam een beetje blij van werd (eindelijk dan toch echt verlost van de buren na 4 jaar??), en dan gebeurt er weer iets waardoor het hele zaakje als een kaartenhuis in elkaar stort. Soms heb ik het gevoel dat ik in een comedy speel, maar vaak ook in een slechte film. Dank!