Overal paardenstaarten

Half oktober en prachtig nazomerweer, dat vraagt om een fietstocht door het Brabantse land. Huismus spelen kan nog lang genoeg. Hopelijk heb ik binnenkort dan wel een goed verwarmd huis zodat ik niet in de kou zit, maar die onaangename gedachte duw ik meteen weer van me af. Sinds kort ben ik de gelukkige eigenaar van een tweedehands Batavus, wandelen gaat me eigenlijk te langzaam, ik hou er meer van om over paden en lanen te stuiven, haren in de wind, blik op oneindig. Wat ligt de natuur er mooi bij zo midden in de herfst terwijl de laatste stralen van de zomerzon de herfstbladeren een bijzondere gloed geven. Ik rij langs het voormalige Huize Moerenburg waar een grote groep mensen samendromt en bioloog Gert Brunink net zijn openingsspeech afsteekt.

Klik op de foto voor een groter formaat

Een paar maanden geleden had ik een excursie bij hem geboekt, ik was toen de enige deelnemer, met als bijkomend voordeel dat er ook tijd was om het naast bloemen & plantjes over andere dingen te hebben. Onderweg begroet ik af en toe een tegemoetkomende fietser, wandelaar of wollig schaap. Die laatste kijkt alleen maar bête terug. Flarden van Hoe sterk is de eenzame fietser komen in me op als ik naar de lange, slingerende weg voor me kijk, in geen velden of wegen is een levend wezen te bekennen. Op paarden na dan, die vind je er in alle maten, groot, klein en stevig, met zwiepende staarten. Als ik m’n camera tevoorschijn haal komt de voorste nieuwsgierig dichterbij. ‘Sorry’, zeg ik een paar keer verontschuldigend, ‘ik heb echt niks voor je’, en moet om mezelf lachen dat ik tegen een paard begin te praten in the middle of nowhere.

Ik hou van dieren, al ben ik bang voor grote honden en kleintjes met iets te enthousiaste tanden. Glanzende paardenlijven en weelderig groene weilanden, in de verte een enkele boerderij, dit is de kant van Tilburg die ik mooi vind, waar ik van geniet. Rust, stilte, even geen mensen, drukte en verkeer. Al heb ik nog steeds heimwee naar Rotterdam, stad met een groen hart, dit soort tochten maken het gemis een beetje goed. Via de Lovense Kanaaldijk rij ik uiteindelijk door naar Berkel-Enschot, plek waar ik lang geleden heb gewoond. Vanaf de rotonde zie ik De Druiventros liggen, toentertijd een simpel hotelletje, inmiddels uitgegroeid tot een Best Western ****-hotel. Op het zonnige terras drink ik een kop Earl Grey en denk even weer aan toen.
Marjelle

15 Reacties op “Overal paardenstaarten

  1. O, gelukkig weer wat betere berichten dan verhalen over pijn en vervelende buren.

    • Ik heb er bewust voor gekozen om niet te bloggen over de dingen die er aan de hand zijn (ook een van de redenen dat ik al weken niet blog, geen fut meer) maar alleen over de natuur te schrijven.

  2. Praten tegen dieren is niet gek hoor. Ik doe het ook :-).

  3. Mooi blog! Bezig met de natuur is goed voor lichaam en geest. Praten met de dieren prima. Als ze terugpraten even oppassen dat je niks verkeerds zegt.

  4. Mooi verslag, het is fijn de natuur in te trekken, zeker.
    Sinds de zomer heb ik ook een lekkere fiets, een tweedehands Gazelle. Ik had dezelfde ervaring met wandelen, onderhand: te kleine actieradius, op de fiets kom je een stuk verder, en zie je meer… 🙂

    • Ja, en dan vooral met mooi weer, als het koud is en ik sta te rillen in m’n jas, dan vind ik het veel minder leuk. Verkeerde land geboren. 😉 Je begrijpt wat ik bedoel.

  5. Fietsen heeft wel wat weg van paard rijden. Ik doe het ook graag om er eens helemaal uit te zijn. De laatste bewoners van Huize M. zullen dat er vaak gedaan hebben. De korte geschiedenis van het landgoed (?) is vreemd. Niet verwoest, maar door leegstand vervallen en verkocht voor de sloop. Wat is het verhaal erachter vraag ik me af.

  6. Buiten komen en fietsen geeft energie.

  7. Vreemd dat je dan niet via de Moerenburg gaat. Daar loop ik zelf vaak te wandelen, en het is keurig door de gemeente aangelegd. Zou een mooi ritje voor je zijn, in een pico landschap, zo dicht bij huis.

    • Ik ging juist wel via Moerenburg, maar het stond er mss een beetje onduidelijk, dus ik heb de tekst aangepast. 😉 Het is er heel mooi idd en vredig… vooral in de lente/zomer. Ik ben een mooiweerfietser.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.