De laatste dagen, weken, maanden denk ik weer vaker aan mijn vader die nu ruim twintig jaar geleden aan maagkanker overleed. Ondanks onze moeizame band weet ik dat ik in sommige opzichten toch wel echt zíjn dochter ben. Net als hij heb ik een bijzonder groot rechtvaardigheidsgevoel en een afkeer van onrecht. Op zijn advies ben ik toentertijd rechten gaan studeren, al werd het in mijn geval meer feesten dan tentamens doen, wat overigens drastisch veranderde toen ik later een andere studie ging volgen. Hij was meester in de rechten en gespecialiseerd in staatsrecht. Nu ik de afgelopen tijd in m’n eigen leven op huurgebied aanloop tegen alles wat recht en krom is, regelmatig jurisprudentie navors en met medewerkers van het Juridisch Loket en advocaten aan de telefoon hang, moet ik weer vaker aan hem denken.
Klik op de foto voor een groter formaat
Gisteren nog dacht ik: ik wou dat ik je nu om advies kon vragen, om steun in deze moeilijke periode waarin ik in m’n eentje overgeleverd ben aan de heidenen van de woningbouw, jij zou me raad kunnen geven, voor jou zouden deuren opengaan die voor mij gesloten blijven. Het deed me terugdenken aan vroeger, in die periode was ik niet zo geïnteresseerd in zijn werk, maar vooral bezig met studeren en relaties. Ik herinner me dat er af en toe mensen bij ons over de vloer kwamen als Hirsch Ballin en Koekkoek, dat hij ooit afreisde naar de Nederlandse Antillen en het boek waarmee hij bezig was vlak voor zijn dood. Voor het eerst in vele jaren ben ik laatst weer een kerk ingelopen om een kaarsje voor hem te branden, ‘ik zet me even over m’n aversie tegen het instituut kerk en m’n niet-geloven in geloven heen’, twitterde ik. Het was de plek waar ik zijn aanwezigheid het meest voelde, in de maanden voor zijn dood draaide hij niets anders dan Gregoriaanse muziek, een lichtje van mij voor hem ondanks alles dankzij alles.
Marjelle
Come tenderness Lisa Gerrard
Puur en ‘echt’ en met een prachtige foto! Zeer mooi blog, Marjelle,
Dankjewel, fijn om te horen!
Integer verhaal. Maar of hij je als staatsrechtsgeleerde veel over huurrecht had kunnen vertellen? Zijn toch twee heel verschillende disciplines.
Het gaat om steun en advies in veel algemenere zin.
Ja, ik kan me voorstellen dat je die steun, en dat advies soms erg mist…
Misschien kan het (iets) helpen, te proberen je voor te stellen hoe hij er over zou denken. Niet zozeer direct voor concrete oplossingen, maar ook weer als steuntje…
M’n vader* zou de strijd aangegaan zijn met de woningbouw, denk ik. Ik kreeg vrijdag (erna toen het meer tot me doordrong) ook het gevoel alsof ik als een soort van vijand werd gezien: geen excuses, sorry voor alle ellende die je de laatste maanden doormaakt door een fout van ons, geen greintje empathie.
*Ooit heeft hij een fout in een bepaalde procedure ontdekt en heeft die zaak ook gewonnen, wat toen een heleboel mensen extra geld heeft opgeleverd, herinner ik me.
Elk mens heeft steun nodig op z’n tijd en we zoeken er ook naar…..
‘Is de nood het hoogst dan is God nabij’ is een spiritueel kaartje uit mijn kaartenset. Zit ik in de piepzak kan ik daar altijd iets mee…op m’n Hyvespagina heb ik tarotkaartjes staan…jemig wat kloppen die goed voor hoe je je voelt of bent op dat moment.
Het was Wayne Dyer die zei ‘als je naar rechtvaardigheid zoekt moet je op een andere planeet zijn’.
Elke vorm van tegenslag brengt ons iets verder.
Kán ons verder brengen.
Het zegt me in ieder geval dat het zakkenwassers zijn daar bij die woningstichting….en inderdaad gaan er deuren open met een bekende vader of iemand van ‘aanzien’. Wat ook weer wat zegt over de treurigheid van de staat van zijn van het grootste gedeelte van de mensheid.
Zonnegroet van Annet (zo blauw zo onschuldig blauw de hemel hier) hopenlijk ook bij jou….prachtige foto trouwens Marjelle…..
Ik geloof dat het altijd goed is om te vechten tegen onrecht en daarmee proberen de wereld een tikkeltje rechtvaardiger te maken. Nooit te hoge verwachtingen hebben, altijd realistisch blijven. Wat anders is het om te geloven in een rechtvaardige wereld, want dan kom je idd bedrogen uit. Het bekende mantra dat tegenslag je verder brengt, etc., daar gaat het hier niet over, het is ondanks en dankzij een soort van eerbetoon aan mijn vader uit het hart.
Bedankt, hier ook blauwe lucht.
Fotografisch gezien vindt ik de lucht met z’n door de wolken brekende stralen vele malen mooier dan de zandstrook en zou ik de horizon op 1/3 zetten ipv centraal.
Je blog lees ik eigenlijk als een soort van ode/eerbetoon aan je vader.
Mooi geschreven
Er is voor allebei wat te zeggen, ik vind ‘m zo ook mooi.
Klopt, een soort van eerbetoon ondanks dankzij.