De Lipton Ice Tea-reclame op het gebouw tegenover me vangt m’n blik, ik neem nog een slok cola light. De ijsblokjes en het frisse schijfje citroen erin geven een verkoelend tintje aan het geheel, zelf voel ik me na een fietstocht door de hete stad met als voorlopig eindpunt de Oude Haven nu meer een warme spons. Een beker dampende thee staat ernaast, vandaag drink ik alles door elkaar.
Daarnet was ik volledig in gedachten verzonken en fietste op de automatische piloot. Een mailtje zeurde rond in m’n hoofd. Soms kunnen woorden je dag extra kleur geven en soms werken ze als een koude douche. ‘Niet gek met dit weer’, denk ik er grimlachend achteraan. Humor in virtuele communicatie, steeds meer vraag ik me af of mijn humor nu echt zo moeilijk te begrijpen is op papier. Die grinnikende smileys staan er niet voor niets, ben ik intens verdrietig of bloedserieus dan verdwijnen ze als sneeuw voor de zon. Dit wordt nog een verkoelend blog als ik zo doorga. 😉
In de stad ging ik daarstraks driftig op zoek naar een lamp omdat een maatje van Poolse Adam om vier uur voor de deur zou staan. Ik belandde in de Hema en zag een rij vrolijkgestipte plastic kinderlaarsjes staan. ‘Hier zou je acuut van in een zomerdepressie raken’, bedacht ik en besefte dat ik ook uitgerekend vandaag niet in dit soort winkels moest zijn. Als alles goed gaat, hebben ze al een vervreemdend effect. Aangezien er geen lamp te vinden was, wilde ik me al omdraaien en naar de uitgang snellen tot ik iets zag glitteren, het bleek een vaas. Voordat ik het wist had ik hem in m’n armen, ‘een troostvaas’, zei ik net niet hardop.
Vandaag mis ik je, H., en ik word zo moe van het mensen missen.
De cola is inmiddels lauw, het schijfje citroen dobbert lusteloos rond.
‘We willen allemaal begrepen worden’, denk ik, ‘daar gaat het om’.
Wat me wel elke keer weer verbaast is dat mensen zich zo gauw aangevallen voelen en allerlei dingen concluderen zonder vragen te stellen. Vaak lijken ze niet te beseffen dat hun gevoel ook met dingen van vroeger te maken kan hebben en niet per se met de ander op dat moment. Sowieso val ik zelden mensen aan.
M’n tweede glas staat voor me, ijs- en ijskoud, ik vraag me af of ik straks door het huis heen stuiter met al die cafeïne in m’n lijf.
‘Al langer wil ik een blog aan dit onderwerp wijden’, peins ik, ‘humor, communicatie, begrip, virtueel, mensen, lading, verleden, eerlijkheid, rode lap, …, en wat ik eventueel kan doen om beter begrepen te worden’.
De tags heb ik in ieder geval al.
‘Do you have one second?’ hoor ik Mazy roepen terwijl ik m’n laatste zin typ.
‘I have lots of seconds’, glimlach ik.
Marjelle
Limonadeglazen wodka Spinvis
Comuniceren op papier en via de email is een lastig fenomeen. Het eerste gebeurt nog zelden, dus zijn we intussen vaak aangewezen op de tweede.
In email-comunicatie wordt tegenwoordig veel gebruikt gemaakt van smileys en quotes. De 🙂 en de ‘ ‘. In de oorspronkelijkheid waren smileys bedoeld als een ‘onderonsje’, van iemand die je goed kent. En de ‘ ‘ eveneens, als wat subtieler.
Alles overgenomen uit de ‘chat-cultuur’.
Tegenwoordig wordt het te pas en te onpas gebruikt, waardoor in de ‘drive’ naar meer comunicatie het tegenovergesteldel het resultaat is… Misplaatst gebruik, verhullen, grappig willen zijn, etc.
Een blogger had het hier eerder over, kunnen we dat eerst even strippen, en wat blijft er dan nog over. Kan de blogbijdrage helaas even niet zo snel vinden.
Vooral virtuele communicatie is erg ‘vatbaar’ voor mis-interpretatie. Het is me hier wel eens gebeurd dat iemand me had geband. Het bleek dan te gaan om het fout begrepen hebben van een grapje, terwijl het voor mij heel duidelijk een grap leek. :0
Ik ben daar voorzichtiger in geworden.
*Nou, weet ik niet of er zoveel verschil is tussen op papier of via mail, Grutte, hangt denk ik erg af van de ‘schrijvers’, qua non-verbaal maakt het i.i.g. niets uit.
Dat het vaak te pas en te onpas gebruikt wordt is waar, maar dat betekent niet dat iedereen dat dus doet (ik zeg niet dat jij dat zegt). Als het goed is geven die smileys een deeltje non-verbale communicatie weer, het is niet veel, maar het is iets. Dat mensen dat misbruiken door achter echte kutopmerkingen ook zo’n ding te zetten, vind ik jammer, zelf probeer ik toch zoveel mogelijk daarmee aan te geven wanneer ik lach, grinnik, frons of baal.
*Klopt, K, en duidelijk voorbeeld. 😉 –> Ik knipoog naar je, mag dat. 🙂
Ik vind het lastig qua voorzichtiger, als ik over elk woord moet gaan nadenken en over hoe dit of dat opgevat kan worden door deze of gene, dan wordt het wel heel lastig ‘praten’. Ik let er toch al erg op, maar wat ik wel steeds meer weet is dat er tegen bepaalde mensen gewoon niet op valt te typen. Je kunt nl. alles negatief uitleggen als je dat graag wilt. In m’n blog van gisteren had ik ook nog even getwijfeld of ik een bepaalde opmerking zou laten staan… tja, het moet niet gekker worden. 😉
Hm. Limonadeglazen vol Wodka. Hmmm.
Waar, hoe laat en wanneer. Hahaha.
Dan neem ik de tomatensap wel mee.
Tabasco, beetje Worstersauce, Balsamico, Cayennepeper, knoflookpoeier, Paprikapoeier, hmmmm.
I’m daydreaming in the night.
Ik krijg ook zin, Gus. 🙂 Wel wat jus erbij, anders gaat het mis. Ik heb het niet vaak gedronken, maar ik herinner me de eerste keer nog wel dat ik zoet aan de wodka-jus zat en van het een op het andere moment aangeschoten was. 😉
‘Daydreaming in the night’ is mooi.
Een troostvaas… Een nieuwe vinding, maar wel passend.
Ja die communicatie…in e-mails en in reacties gebruik ik ze toch maar graag, de smileys, anders staat het er voor de lezer toch vaak anders dan bedoeld…..of ik tik er toch maar even ‘grapje…’ achter, voor alle zekerheid. Je wilt toch iets van de non-verbale communicatie aan je tekst meegeven, hè…. 🙂
Ik vond deze blog in ieder geval verfrissend en glashelder!
*Idd, Edu, en toen ik thuiskwam vroeg ik me af of ik ‘m eigenlijk wel mooi vond, maar zelfs dat maakte niet meer uit, ach, ik kan om dat soort dingen en mezelf altijd wel lachen. 😉 Inmiddels ben ik helemaal aan ‘m gewend en glinstert-ie me tegemoet. Bloemetjes met dit weer is niet ideaal, maar ik ga het lekker toch doen morgen. 🙂 (De bank ben ik alleen nog niet aan gewend, maar het begint een minikleinbeetje. ;-))
*Ik dus ook, Bart, en net als jij heb ik ook de neiging om er af en toe ‘grapje’ achter te zetten, het moet niet gekker worden (ik zie dat ik dat net hierboven ook al schreef, afijn, de kracht van de HH dan maar). 😉 Kun je nagaan als ik geen smileys gebruikte, dan voelde Jan en alleman zich aangevallen. 😛 Nou blijft het lastig met een verschillend gevoel voor humor en / of bij mensen die je niet (goed genoeg) kent en ik vind het ook nog leuk om af en toe een beetje te plagen (lief plagen dus, maar ja als iemand dat niet begrijpt, zal het lieve ook wel niet overkomen ben ik bang ;)). Dan juist (humor) vind ik ze noodzakelijk omdat ik aan een tekst van een virtuele vreemde niet kan zien of dat grappig bedoeld is als het er bloedserieus staat zoals laatst in de reactieruimte gebeurde.
*En ik jouw reactie verkoelend, Aad! 😉 Ik ben even niet zo op dreef, it’s a bit too hot binnen, dan fiets ik liever hard in de hitte. Straks moet ik zelfs in het Frans gaan denken met m’n warme hoofd. 😉
Graag gelezen en dus aanbevolen.
Daar hou ik van, Roland, duidelijke taal. 🙂
Even tussendoor, ben benieuwd of er nog meer Spinvisliefhebbers zijn?