Zondag
Koortsig fiets ik naar het station, onderweg word ik overvallen door een zomerse stortbui en twijfel even of ik misschien toch niet beter meteen rechtsomkeert kan maken. Een uur lang als een verzopen poes in de trein zitten lijkt me geen goed plan in dit geval. Aan de andere kant is afleiding juist nu welkom, ik heb al een aantal lappenmanddagen achter de rug. Ik besluit m’n grieperig lot in de handen van de goden en godinnen te leggen en rij toch door. Als ik me even later door een overvolle coupé heen geworsteld heb en neerplof op de enige stoel die nog vrij is, merk ik pas goed hoe moe ik ben. Ik vis m’n trouwe mp3-maatje uit die veel te grote tas waarin het een zootje is. Een handtaslijnkundige zou aan mij een goede hebben.
Terwijl ik naar Gjallarhorn luister denk ik aan alle dingen waar ik beter niet aan kan denken. Griep vermindert niet alleen weerstand, ook remmingen, maar wanneer ik eenmaal in Antwerpen ben aangekomen en door het prachtige stationsgebouw loop verdwijnen even alle gedachten als sneeuw voor de zon. Wat is het lekker om hier weer te zijn. Ik waan me in het buitenland als ik vervolgens het centrum in duik en langs straten vol terrasjes slenter. De heerlijkste geuren en vreemdste talen kom ik onderweg tegen. Ik ben ook benieuwd naar Den Engel waar ik met E. afgesproken heb. Het café bevindt zich in een van de vele monumentale panden op de Grote Markt waar net een stuntwedstrijd aan de gang is. De markt ziet zwart van de mensen en ik baan me een weg door de menigte.
e. zit al op het terras van een bolleke te genieten, z’n vrouw houdt het bij cola, ze moeten nog terug naar zwolle. na een paar uur kletsen bij cola, wijn en water, ik drink nu alles door elkaar, neem ik weer afscheid. normaliter was ik ook meegereden naar een barbecue in dordrecht, maar m’n lijf zegt ‘stop, tot hier en niet verder!’ nog even een kijkje nemen in de zoo en dan neem ik de trein terug naar rotterdam waar op het centraal station m’n gazelle hopelijk zoals altijd geduldig staat te wachten. ik verlang naar een heet bad, een ontspannende massage en dan lekker slapen onder een robijntjezacht laken. als ik een toverstokje had, zou ik een magische spreuk opzeggen waardoor ik tussen nu en straks whoesjjj opeens thuis in dat bedje lag terwijl warme handen liefdevol m’n rug kneedden…
marjelle
Quiet German girls Blaudzun
🙂 Nice! Blaudzun! ( de vraag is..kan ik ‘m nu nog wel gebruiken ? ooit? als ik nog eens op vakantie in Duitsland ben ? of is dat not-blog-done?)..
Yai! Die fietser! Eh stond hij daar slechts een split-second of was hij zo iemand die dit uren kan volhouden ?
Vandaag een vrije dag, en f*ck, wat had ik een totale off-day. Zeldzaam. Ik miste alles wat ik maar kon missen. Ik haatte alles wat ik maar kon haten. En ik had nergens zin in. Ik was koud, rillerig en chagerijnig..
Dus, mocht je dat toverstokje gaan vinden, stuur ‘m ook af en toe eens deze kant op..
( hét voordeel van jouw woonplaats, het zo lekker dicht bij een stad als Antwerpen)
Ha, toeval bestaat niet, Flo, ik zat net bij jouw graan te kijken. 😉
Ben je wel met je muis over de titel gegleden.?. 🙂
Natuurlijk kan je hem nu nog wel gebruiken, pas op hoor, anders haal ik ‘m weg!
Het is blog-very-well-done, sowieso ben ik iemand van live and let live, laten we anderen vooral niet voorschrijven hoe ze zich (blogwise) zouden dienen te moeten gedragen. Zo wat een volzin. 😉
De fietser/stunter sprong van blok naar blok – een echte klipgeit 😉 – dit was even een rustmoment, het was overigens na de wedstrijd toen al het volk al weer bijna huiswaarts was gegaan.
Bah, wat een dag! Hopelijk heb je alles zo gemist, gehaat en geen zin gehad dat het inmiddels een beetje bijgetrokken is! 🙂 Het klinkt mss een beetje raar, maar is wel positief bedoeld.
Als ik ‘m vind, stuur ik magische krachten naar jou toe, promise.
(Da’s waar, 65 minuten in de trein.)
Volgens mij was het een goed idee om niet rechtsomkeert te maken. Antwerpen…(zucht)
groet,
cor
ik waan me in het buitenland…
da’s niet zo gek in antwerpen.
Nou, dat met de griep onder de leden, ik was naar huis gegaan en meteen in bed gekropen:-)
Lebonton slaat de spijker op z’n kop. 160 Verschillende nationaliteiten leven in Antwerpen. En dan nog eens ieder weekend al die Japanners, Duitsers, Spanjaarden en Nederlanders die hier rondlopen. Wat je handtas betreft, daar heb ik wel een eenvoudige oplossing voor: zo min mogelijk spullen meenemen :-)!
Hier slaat een verkoudheid (en lichte verhoging) ook toe, sinds een dag of twee…
Altijd jammer, het vreet energie, vind ik altijd….
Hopelijk zet het bij jou (en mij, vooruit dan) niet verder door, ik heb er in ieder geval heulemaal geen zin in… 🙂
Vanmorgen (het is mijn vrije dag) ‘uitgeslapen’ tot half negen – ha, ik hoor je al lachen, noem je dat uitslapen! :-))
Wat zou zo’n toverstokje geweldig zijn. Onbegrijpelijk dat nog niemand dat heeft kunnen maken. Daar moet toch een enorme markt voor zijn? 😉
*Dan (ver)zucht ik even mee, Cor. 😉
*Ik weet niet of je het bedoelt zoals ik het bedoelde (glij met je muis over het woord buitenland) Ton, of in de zin van ZJ, either way, buitenland it is. 🙂
*Ik heb het afgelopen jaar zo vaak in de lappenmand gelegen, dat er (even) aan proberen te ontsnappen soms de beste optie is, Antoinette. 😉
*Klopt, ZJ, al bedoelde ik het iets anders (zie reactie Ton).
Je snapt het niet, het moet natuurlijk allemaal wel mee! :p Zal ik eens een blog schriijven over ‘toon mij uw handtas en ik zeg u wie gij bent’, en ik kom dan natuurlijk als eerste met de inhoud op de proppen. 😉
*Vervelend, Bart, hier is het nog steeds op kwakkelniveau (’t is maar wat je ‘niveau’ noemt), hoop het ook voor jou! Beterschap i.i.g.!
Niet zo lang uitslapen, hoor. :p
*Om dat te maken moet je eerst iemand vinden die kan toveren zonder stokje, Aad, dat zal het probleem zijn. ;))
Ik snap wat je persoonlijk bedoelde met buitenland. Wat je handtas betreft: ik ben zeer benieuwd naar dat blog :-). De zon schijnt vandaag weer eens. Goede reden om naar buiten te gaan. Dan knap je vanzelf weer op. Hoop ik toch.
Voor iemand met griep ben je behoorlijk bedrijvig bezig
*Oke, ZJ, wie weet worden m’n handtasgeheimen nog ontsluierd… 😉
Ik ga zeker naar buiten, de zon roept Marjelle!
*Soms moet je wel, Paco, niet iedereen wordt doodgeknuffeld als-ie ziek is, en verwenkabouters heb ik al helemaal in geen tijden meer gezien. 😉
Handtaslijnkundige is Van Dale waardig! Beterschap, Marjelle!
Vond ‘m zelf ook wel leuk, Blew. 😉 En bedankt!