Roundabout

Zondag
M’n afspraak gisteren ging niet door hoorde ik via een verontschuldigend sms’je. Ik had net zo’n zin om weer eens uit eten te gaan, veel te lang geleden net als seks, liefde en tederheid, dit in willekeurige volgorde. Vandaag zit ik op dezelfde plek, weer in Hoofdstuk II, en wacht op L. Voor me een loom leren hoekje vlak bij de roodgloeiende openhaard, zonder echte houtblokken, maar in deze omgeving stoort dat niet. Donkere meubels, vensterbanken vol antiek leeswerk, theeglazen met sierlijke oortjes, de laatste mooi maar onhandig, zeker voor mij. Alleen jammer van de jazz die uit de boxen neuzelt en nog erger klinkt dan de experimentele variant.

Ik denk aan Floor waar ik vorige week lekker zat te schrijven op de klanken van The Whitest Boy Alive en ook aan E.* die ik gisteren bíjna gebeld had, maar uit zelfbescherming toch maar niet. Ik zag opeens weer haar kille blik voor me toen ik vertelde hoe het met me ging en wist niet hoe snel ik de rest van m’n verhaal in moest slikken. Wat neemt ze mij eigenlijk kwalijk, vraag ik me af, dat het slecht gaat en ik me daardoor meer terugtrek of- Alle dingen die ze laatst onterecht voor me invulde, flitsen weer door m’n hoofd. Vanbinnen sluimert woede, maar ik ben bang voor m’n eigen kracht als ik voluit zeg wat ik ervan vind, iets dat als een rood lontje door m’n leven loopt. In welk ondoorzichtig web ben ik nu beland?

Ook hier wreekt zich wellicht het feit dat ik helemaal niet lethargisch overkom, juist eerder energiek. Maar m’n woorden en ogen zeggen soms ook iets heel anders en beide kanten weerspiegelen wie ik ben. Onder de overlevingsmechanismen humor, zelfspot, relativeren en terugtrekken ligt een werkelijkheid waarin ik vaak niet meer vooruit te branden ben en de stapels op m’n bureau alleen maar groter worden net als de leegte vanbinnen.

Twee keer heb ik samengewoond met een partner die last had van depressies, uiteindelijk blijk ook ik niet immuun te zijn. Al zijn er waarschijnlijk betere woorden om te beschrijven hoe ik me de afgelopen paar jaar voel, …, en zwaar onderbelast bijvoorbeeld. Ik mis uitdaging, stimulans, familie, werk, verbondenheid en alles wat ik nu niet ga opnoemen. Teveel dingen die tot nu toe niet oplosbaar waren, soms draai ik rondjes tot ik sterretjes zie.

M’n tosti blijkt een megatosti, het brood lijkt wel opgespoten en de kaas ontploft. Misschien laat ik de helft liggen als bordvulling, zo lekker is het niet.
Gisteren toen de paniek me even bij de strot greep en ik iets wilde dóen, besloot ik A. te bellen, de beste vriend van H. Aan hem wilde ik altijd nog mijn kant van het verhaal vertellen. De telefoon ging eindeloos over… misschien het verkeerde nummer. Ik bladerde nog eens door m’n verfomfaaide oude adresboekje  met de geesten van vroeger en de doden van nu.
‘Hé Marjelle!’ L. komt glimlachend op me af.

Marjelle



Stone Throwers Johnny Hollow

* Vriendschap die zwaar onder druk staat 

25 Reacties op “Roundabout

  1. Hey Marjel….
    Het leven lijkt haast: http://www.youtube.com/watch?v=XDcC9bnRciQ
    Gooi dat adresboekje nou eens aan de kant…….en klim uit dat WEB voordat de black widow je oppeuzelt…
    (Sorry, ik bedoel het goed met je….)
    Roundabout is een wereldnummer….
    Het wordt hoog tijd dat jij ook eens opnieuw round gaat……;;–))
    Hartegroet en liefs van hier!

  2. Je kan beter maar gewoon zeggen wat je denkt. Dat probeer ik ook. Dat gemaal daar word ik niet goed van.

  3. *Hoi Geroma, het is dat je het erbij zegt, want ik schrok even van je opmerking. Voor de duidelijkheid, ik heb me moeten dwingen om dit blog te publiceren i.p.v. te deleten, het is nogal een taboe voor mij om dit soort dingen echt hardop te zeggen en dan te weten dat iedereen het kan lezen. Het afgelopen uur heb ik ook zitten twijfelen of ik het alsnog zou verwijderen als er niemand reageerde. En ook, dat ik weer de kans loop (terwijl ik even nergens meer energie voor heb) dat mensen er hun eigen invulling en projecties tegenaan kunnen gaan gooien, …, die heel vaak niet kloppen met wat mijn gevoel erbij was en hoe mijn situatie in werkelijkheid eruitziet.
    Was het maar zo simpel als gewoon even een adresboekje weggooien… ๐Ÿ˜‰ (In dit geval zocht ik het nummer van A.) Ik schrijf vaak in beelden en een aantal dingen vertel ik bewust niet, dus wat er precies speelt weet de lezer nooit. En soms is dat maar goed ook.
    Mooi nummer idd. En liefs terug. ๐Ÿ™‚
    *Ik probeer zoveel mogelijk te zeggen wat ik vind, adiah, maar dat valt in dit soort beladen gevallen idd niet mee, zeker niet om goed over te brengen wat je bedoelt zodat die ander het ook werkelijk begrijpt i.p.v. zich aangevallen voelt, etc. Malen valt nog wel mee, ik noem het vooral denken. ๐Ÿ˜‰

  4. Bij je titel moest ik gelijk denken aan de song van YES.."Roundabout".
    Ik lees je morgen wel, moet er nu in, morgen vroeg op, ziekenhuisgedoe.

  5. Klopt, ik ook, Gus. ๐Ÿ˜‰ Was leuk om weer even te horen na al die tijd op Youtube, al heb ik wel een (of twee?) cd’s van Yes ergens staan.
    Bah, ziekenhuisgedoe is nooit leuk (en vroeg opstaan ook niet), veel succes met beide!

  6. @Marjelle: Het inmiddels vertrouwde nachtspookje heeft je gelezen en begrepen.
    En blijft bij zijn woorden die hij al eerder in reacties aan je geschreven heeft…
    Misschien was Close to the edge toepasselijker geweest.
    En daarna keihard Get up, stand up van Bob Marley…
    Groet,
    Kokopelli

  7. Fijn, Kokopelli, dat i.i.g. een ander nachtspookje me begrepen heeft.
    Dit spookje valt bijna in slaap, maar je kent dat, ’t wil toch nog niet naar bed…
    Die woorden beginnen toch niet met een ‘C’ of wel? ;))
    Dat zou zeker heel toepasselijk geweest zijn, mooi nummer ook. M’n blog had eerst nog heel even een andere titel (‘Spider woman’) maar ik was bang voor verkeerde associaties, en toen kwam n.a.v. het draaien in cirkels ‘Roundabout’ opeens in me op.
    Goed idee, mss niet voor nu, want dan word ik wakkerder.http://www.youtube.com/watch?v=JuMlHdxiIZ8
    En welterusten voor straks. ๐Ÿ™‚

  8. Goeimorgen Marjelle,
    Ach, het is er waarschijnlijk het seizoen voor. November was voor mij ook altijd een piekermaand, met die eindeloze rotwinter voor de boeg. Als het even kon stapte ik op een vliegtuig richting Mexico om de winter een paar weken te bekorten.
    Komt wel goed allemaal…
    groet vanuit een openluchtsauna die Bangkok heet,
    cor

  9. antoinette duijsters

    Tja, wat moet ik zeggen, het komt me bekent voor. Toch ga eens na met wie je kunt praten, dat helpt.
    En je niet sterker opstellen dan je bent.

  10. Ik blijf je moedig vinden

  11. Gooi het er maar uit. Dat lucht op. Elke dag is weer een nieuwe dag . Nieuwe ronde, nieuw geluk.

  12. ik denk dat het voor veel bloggers geld
    dat je niet je hele hebben en houwen op het web wilt gooien
    toen ik in US zat ging het nog wel, dan kwam ik toch niemand echt tegen
    maar nu weeg ik ook mijn woorden,
    hoewel jij echt tot op het bot gaat denk ik,
    knap, liefs Moon

  13. En je hebt vast een leuke dag gehad! Mooi blog, Marjelle!

  14. *Goeiemiddag, Cor, vanuit de sauna die Bangkok heet, bijna niet voor te stellen vanuit grijs Rotterdam, ik weet het, ik herhaal mezelf. ๐Ÿ˜‰
    Als het om een dipje ging of seizoensgebonden was, dan zou ik er m’n schouders over ophalen en mss idd even een vliegtuigje pakken naar de zon (‘vliegangst of niet’, sprak zij stoer). ๐Ÿ˜‰ Al versterkt dat laatste het wel, aangezien ik een mooiweermens ben en mijn drempel om dingen te ondernemen in de herfst/winter veel groter is.Maar het gaat in de kern om een samenloop van een aantal essentiële dingen de afgelopen paar jaar waardoor ik uiteindelijk in deze situatie terecht ben gekomen. Inmiddels ben ik al dat vallen en opstaan, doorvechten, steeds maar weer opnieuw beginnen, etc. beu. Als in spuugzat en intens moe.
    Dit even als extra aanvulling en virtuele groeten vanuit datzelfde Rotterdam! ๐Ÿ™‚
    *Er zijn (en dat zal je niet verbazen) heel weinig mensen waarmee ik daar echt goed over kan praten, Antoinette, schrijven is voor mij (ook) een manier om de dingen te uiten, soms lucht dat een beetje op.
    Dat laatste doet me hier aan denken…‘How fragile are the very strong’.

  15. *Ik ook, Paco. ๐Ÿ˜‰ Maar dat is niet genoeg, mss werkt het soms zelfs wel tegen me…
    *Klopt, Aad, en ik ben nog lang niet klaar, er is nog veel meer wat eruit wil, moet… Ongeacht wat mensen ervan vinden, of dat ze het allemaal zat worden, anders ik wel. (Als het me echt niet zou kunnen schelen wat mensen ervan vinden, dan zou ik het niet noemen natuurlijk. ;)) Steeds vaker ben ik blij dat het alweer avond / nacht is.

  16. *Dat klopt, Moonfairy, ik denk dat ik min of meer een balans probeer te vinden tussen niet alles zeggen en toch tot op het bot gaan.
    *Bedankt voor je compliment, Blew, die avond heb ik me opgepept met L., veel frietjes en veel wijn.

  17. Marjelle maar echt nieuw is het niet wat je schrijft voor wie
    je blog leest. Wel dat je het zo recht voor zijn raap naar buiten
    gooit, over ons uitstort. ‘Er zit een knop op je TV.’ Ik kan het ook
    niet lezen. Ik doe het wel, omdat het me interesseert hoe het
    met je gaat en ik hoop dat er wel weer een doel en voldoende
    swung en swing in je leven zit. Misschien is het zo benoemen
    een stap de goede ricnting uit. Het beste!

  18. Voor de aandachtige lezer zal het niet echt als een verrassing komen, Martin, en ik ben blij met m’n trouwe lezers, iets dat ik eigenlijk nooit zeg, bij deze dan. ๐Ÿ™‚
    Steeds meer wil ik dichter bij de kern komen, steeds meer duidelijk maken hoe het werkelijk met me gaat in de stilte tussen de woorden. Schrijven, het uiten daarvan is een noodzakelijke voorwaarde zeker in deze periode, zo ervaar ik dat. Ik heb niet het gevoel dat ik het over mensen uitstort, dat is mijn (schrijf)stijl ook niet, ik ben op een bepaalde manier juist ook heel ingehouden, en zoals je zelf terecht al zegt mensen hoeven het niet te lezen. ๐Ÿ˜‰ Bedankt voor je aardige woorden, ik hoop uiteraard hetzelfde, but it’s a long and winding road en m’n reserves beginnen uitgeput te raken. Time will tell.

  19. Is het gewoon de herfst
    of iets anders.
    Goed dat je het deelt.
    Misschien helpt het.
    Het is ook veel te vroeg donker!
    gr eva

  20. De donkere novembermaand werkt ook nog eens niet mee hè, Marjelle…gelukkig lees ik dat je avond met L. in ieder geval een fijne was.
    En de klassieker van Yes heb ik natuurlijk graag beluisterd. ๐Ÿ™‚
    Groetjes, Bart

  21. *Het is een opeenstapeling van factoren de afgelopen paar jaar die te lang voortduren, Eva, wat enorm veel energie heeft gekost en nog steeds, de herfst versterkt het alleen.
    Dat is helemaal waar! Mensen trekken zich terug in hun donkere holen…
    *Klopt, en de december ‘feest’dagen ook al helemaal niet, Bart. Dat wordt samen met Beer onder een dekbed wegkruipen, denk ik. Ja, het was lekker met L. in die leren fauteuils voor de openhaard.
    Speciaal nog eentje.http://www.youtube.com/watch?v=BWvzZCZF1gw

  22. Nee, de ‘feestdagen’ zijn aan mij ook niet helemaal besteed Marjelle. Eerlijk gezegd ben ik altijd weer blij als ze achter de rug zijn, inclusief dat klere-vuurwerk.
    Dankje voor de Yes-toegift… ๐Ÿ™‚

  23. Ik denk dat er veel meer mensen zijn die hetzelfde met die decembermaand hebben, Bart, al lijkt het soms alsof tout le monde gelukzalig gezellig zit te wezen onder een kerstboom. ;)) Vuurwerk vind ik verder niet erg en soms ook wel mooi in de verrte, al is het voor veel dieren wel schrikken natuurlijk.

  24. mistroostig mooi
    en een lichtpuntje aan het einde
    kon ik maar zo schrijven over P.
    maar ik kan het niet……
    het is te huiverig voor woorden
    dan moet ik erg op zoek naar
    omzeilwoorden en dat gaat soms
    gewoon niet……
    verstrikt in eigen wirwarheid…….
    lfs, A

  25. Dank, Annet.
    Mss komt dat nog, ik weet natuurlijk niet hoe je situatie is, maar soms lukt het pas een (hele) tijd later om dingen en mensen woorden te geven. Sterkte.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.