Tagarchief: adoptiekind

Appaloosa’s?

Het grijze herfstweer staart me mistroostig aan, ik probeer niet aan de naderende winter te denken en ook niet aan andere dingen. In het verleden vroeg ik me weleens af of ik niet per ongeluk in het verkeerde huis geboren was, maar voor een adoptiekind leek ik weer net iets teveel op m’n ouders. De laatste jaren komt daar ook een steeds sterker wordend gevoel bij van in het verkeerde land geboren zijn. Van woeste zandvlaktes met wild galopperende appaloosa’s gaat mijn hart sneller kloppen, net als van exotische bloemenpracht en duizelingwekkende zonnegeuren.


Je familie kies je niet, al zien sommige mensen dat anders, een land ligt wat dat betreft soms iets meer binnen handbereik. Al zou ik Nederland het liefst een stukje opschuiven op de kaart en ergens tussen Spanje en Griekenland neerplanten, die zuidelijke mentaliteit volgt dan vanzelf wel. ‘Met wat temperament en passie wordt het leven een stuk leuker’, overpeins ik en moet meteen denken aan wat m’n fysiotherapeut laatst zei over mannen en mij. Ik neem nog een slok thee en een hapje brood terwijl ik naar retsina en Griekse boontjes verlang. Jammer dat m’n buitenlandse vriendin zo ver weg woont, anders was m’n eerste ik-overwin-nu-mijn-vliegangst-vlucht daarnaartoe gegaan.
Marjelle

Ik denk dat ik nieuwsgierigheid zo belangrijk vind omdat ik niet dood wil zijn van binnen. Ik wil de wereld zien door de ogen van een kind
Wende Snijders in Psychologie Magazine, okt. 2009

Fairytale Sara Bareilles