Uit m’n vorige blog bleek hoezeer ik tégen die afbevelingsknop ben, maar heb ik hem zelf eigenlijk ooit gebruikt? Tijd voor volledige openheid op dat punt, laat ik het woord ‘transparantie’ vermijden. De eerste keer dat ik erop klikte is een ietwat vreemd verhaal, de waarheid klinkt vaak onwerkelijker dan de leugen, ik zei het al eerder.
Midden in de nacht was ik een blog aan het lezen toen opeens die rode pijl me dwingend aankeek. ‘Wat zou er gebeuren als ik daar nu eens gewoon op drukte?’ vroeg ik mij af, ‘zouden donder en bliksem onmiddellijk op mij neerdalen?’
In een opwelling klikte ik erop, het was sterker dan ik zeggen mensen dan altijd, maar die fout maak ik nu niet. Er gebeurde verder niets bijzonders en ik wilde de afbeveling uiteraard meteen ongedaan maken dus klikte ik snel op de groene pijl. ‘Je hebt dit bericht al beoordeeld’ kreeg ik te horen. Shit, besefte ik, je kunt maar één van de twee knoppen gebruiken. Normaliter had ik de bewuste blogger gemaild om dit te vertellen, zo ben ik dan ook wel weer. Het nadeel daarvan is dat mensen algauw denken dat je gek bent als je dit soort dingen ook nog toegeeft, maar ach, mensen vinden zo snel iets wat anders is vreemd. In dit geval lag mailen praktisch gezien een beetje lastig.
Als je dit al een raar verhaal vindt, lees dan vooral niet verder.
Aangezien ik de neiging heb om overal aan te zitten en dingen aan een nader onderzoek te onderwerpen, kon ik op een bepaald moment ook de favorietenknop niet weerstaan. Tot m’n verbazing had ik met één klik meteen de eerste favoriet te pakken, terwijl ik net besloten had om uit mezelf niemand toe te voegen. In een reflex verwijderde ik de persoon ook weer onmiddellijk en begon toen met een rood hoofd aan een bericht waarin ik uitlegde waarom ik dat gedaan had en dat het écht niet persoonlijk was bedoeld. Mijn onderzoeksdrang staat overigens in schril contrast met hoe ik als baby was. ‘Waar ik je ook neerlegde, uren later lag je er nog steeds, alleen voor jou hadden we geen box nodig’. Ik hoor het m’n moeder nog zeggen. Een inhaalslag, wie weet.
Bij het tweede rodepijlincident bleef m’n muis haperen, wat ik vervolgens braaf heb gemeld in het betreffende blog.
De laatste keer, driemaal schijnt scheepsrecht te zijn, waarom mag Joost weten, heb ik bij volle bewustzijn en met overgave op de afbevelingsknop geklikt. Ditmaal vróeg hij erom of moet ik zeggen het.
Kuikens kan ik nu eenmaal niets weigeren.
Marjelle
Muziek: Flamingo
