Tagarchief: Chris Chameleon

Ek herhaal jou

Klik op de foto voor muziek

Ek herhaal jou
sonder begin of einde
herhaal ek jou liggaam
Die dag het ‘n smal skadu
en die nag geel kruise
die landskap is sonder aansien
en die mense ‘n ry kerse
terwyl ek jou herhaal
met my borste
wat die holtes van jou hand namaak
Ingrid Jonker

‘Groeten uit Rotterdam!’

Nieuwsgierig geworden naar de parel aan de Maas besluit ik voor de tweede keer met de Aqualiner naar Heijplaat te varen. Toeval bestaat niet, op het dek zie ik dezelfde vrouw staan als de vorige keer, de Heijplaatse die me op het rivierstrand opmerkzaam heeft gemaakt. Na een zonnige overtocht waarbij ik alles fotografeer wat los- en vastzit op het water legt ze me uit hoe ik vanaf de RDM Campus naar het strandje moet rijden. Een aparte gewaarwording om op dit eiland rond te fietsen, een soort van miniatuur-Rotterdam met vriendelijke mensen en een rustige dorpskern.

Een van de voorbijgangers aan wie ik de weg naar het strand vraag, vertelt ‘ik woon hier al 56, nee, 57 jaar en ik komt er haast nooit’, ondertussen snuffelt haar hond nieuwsgierig aan m’n broekspijp. Ik ga op zoek naar het door haar beschreven ‘poortje in het groen’. Als ik dat eenmaal gevonden heb en het smalle bospaadje op fiets maak ik bijna weer rechtsomkeer. De Strand-pijl wijst naar een nabijgelegen boerderij en ik ben bang om weggeblaft te worden door een enge hond. Ik verman me en rijd het kronkelige pad af waarna ik opeens oog in oog kom te staan met de parel aan de Maas. Zand, zee, zon… Rotterdam op haar best. In het Dokkaffee sluit ik even later deze zonovergoten middag af met Earl Grey en kaascroissant, in m’n gedachten was ik even op vakantie.
Marjelle

Groet Chris Chameleon

Beer wil meer!

‘Schaam je je soms voor mij?’ vraagt Beer enigszins gepikeerd. Ik kijk hem verbaasd aan, ‘hoe kom je daar nu toch bij!’ Hij trekt opeens een verdrietig snuitje en bromt iets in de trant van ‘ik was altijd welkom op het VK-blog, maar mag-niet meebloggen op WordPress.’ Opgelucht haal ik adem. ‘Dat is een misverstand, Beer, natuurlijk ben je hier hartstikke welkom, ik heb alleen zoveel aan m’n hoofd dat ik er niet meer aan gedacht heb om dat tegen je te zeggen. Gelukkig begin je er zelf over, ik heb er een hekel aan als mensen dingen voor me invullen zonder iets te vragen.’ Hij knikt instemmend, ‘daar hou ik ook niet van, het leven is al moeilijk genoeg zonder dat je je tegen de breinspinsels van anderen moet gaan verdedigen.’

Die opmerking doet me denken aan een recente ervaring met een blogger, zelden heb ik meegemaakt dat iemand vrijwel alles wat ik schreef zo volledig uit z’n verband rukte, humoristische opmerkingen steeds letterlijk nam en telkens om de kern heen draaide. Het heeft me iets voorzichtiger gemaakt in het initiële contact met mensen, dit soort personen zuigt alle energie uit je– Beer knijpt in m’n arm, ‘waar zit je met je hoofd?’ vraagt-ie. ‘Nou, niet bepaald in de wolken’, grinnik ik, ‘een aantal nare herinneringen kwam weer boven, maar laten we aan leuke dingen denken, waar heb jij zin in?’ Hij denkt geen seconde na en roept ‘in honing natuurlijk!’
Marjelle

As Jy Weer Skryf Chris Chameleon (tekst Ingrid Jonker)

Foto Witold Riedel

Meer Beer o.a. in:
‘Wát ga je doen?’
Ik heb zo’n zin in je!
Turkse buurtflarden