Tagarchief: festival

Paint it black

Klik op de foto voor een extra lik verf

Duizel in het Park

Rolling Stones

Het beeld knipoogde naar me

Klik op de foto voor een ander beeld

Nieuwe Binnenweg… leeft!

Duizel mij!

Duizel in het park

Een zomerzondag in het park

Nadat ik bij toeval een optredenvan het Manuel di Candinho Quintet meemaak op het overvolle terras van de Kunsthal rij ik door naar Het Park. Vandaag is de laatste voorstelling in de ZomerZondagenreeks, precies op tijd zet ik m’n fiets naast een ijscokar. Op het met bloemen versierde podium op het veld tegenover het koetshuis zijn de Balcony Players net begonnen, hun muziek is een opzwepende mix van klezmer & gypsy. Het is druk in het park, jong, oud, dik, dun, met of zonder hond en kids, alles staat of ligt in het gras, de sfeer is ontspannen en de zon bij vlagen heet.

Onder de bezielende leiding van de violiste wordt het ene na het andere nummer vol overtuiging gebracht. Een stel kleintjes zit inmiddels zelfs al op het podium, mensen dansen, klappen en hebben het naar hun zin. Het enthousiasme spat dan ook van de jonge muzikanten af, een kleurrijke en internationale band, de een heeft z’n wortels in Peru, de anderen komen uit Nederland, België en de VS.  Leuk optreden en een mooi initiatief zo’n gratis festival voor alle Rotterdammers. Volgend jaar ga ik een aantal ZomerZondagen eerder op pad neem ik mezelf voor.
Marjelle

‘Met je hart, met je handen, met je ogen … spreek met elkaar!’

Donkere wolken pakten zich samen toen ik naar Blijdorp fietste waar ik om half zes bij de flamingo’s had afgesproken met een vriendin. Aangetrokken door de namen van Fréderique Spigt, Jules Deelder en Noodweer hadden we besloten naar het ZOOmers Vrijwilligersfestival te gaan ondanks de verwachte toeloop van ruim 5000 bezoekers. Megafestaties zijn niet echt aan mij besteed, Blijdorp komt dan ook het meest tot z’n recht als er zo min mogelijk mensen rondlopen en ik op m’n gemak door de Chinese tuin kan slenteren, onderweg af en toe een onager, lama of ijsberenkind begroetend.

     

Deze keer ging het niet om de dieren, maar werden de mensen in het zonnetje gezet, iedereen die zich belangeloos had ingezet, van taalcoach tot medewerker van de Dierenambulance en alles daartussenin. Nadat we de plattegrond hadden bestudeerd togen we naar de Lepelaar om iets te eten voordat om kwart over zeven Ahmed Aboutaleb de avond officieel zou openen. M’n frieten waaiden even later bijna uit hun kartonnen bekertje, maar de sfeer was goed ondanks het winderige weer en die anderhalve druppel regen die er gevallen was. Net op tijd kwamen we bij de Terraszaal aan waar Aboutaleb met ambtsketting ons al tegemoet glinsterde en even later zijn speech hield.

  

Nergens was meer een zitplaats te bekennen en opeens bevonden we ons pal achter de burgemeester die inmiddels was uitgepraat en werden verwelkomd door een explosie aan geluid, de Burundische band Ropabu  sliertte de zaal binnen. Prachtige mannen met djembés van bijna vijftig kg op hun hoofd die sierlijk en ritmisch voortbewogen en vervolgens drumden alsof hun leven ervan afhing. Daarna kwam Fréderique Spigt aan de beurt, van de eerste tot de laatste minuut een geweldig optreden. Noodweer was de afsluiter, met veel enthousiasme werden nummers als Rotterdam bijvoorbeeld gespeeld. Mooi einde van een leuke avond. Moe, warm en een beetje dizzy na een paar glazen wijn reed ik terug naar Crooswijk.
Marjelle

Spreek Fréderique Spigt