Tagarchief: fotograferen

Hittegolven

Op de heetste dag van het jaar besluit ik uit te gaan waaien op het strand, klinkt logisch maar of het dat ook echt is… De hitte valt op me als ik de deur uit loop, in zomertempo fiets ik naar Rotterdam Centraal waar mijn trein vertraging blijkt te hebben. Als ik uiteindelijk op Den Haag CS arriveer ga ik op zoek naar een OV-fiets. Zelden zo’n onbeschofte man meegemaakt als deze meneer, onder luid gemor draait hij op m’n vriendelijk verzoek – ik ben niet handig en ook niet zo groot – het zadel lager. Slingerend vervolg ik mijn weg, het zadel staat scheef, bij het eerste stoplicht wrik ik ‘m recht en veeg het zweet van m’n voorhoofd. 32 graden en ik heb nog een km of 15 voor de boeg voordat ik weer thuis ben.


‘Parkpop is vandaag’
, zegt het aardige blonde meisje bij de bushalte en legt me uit dat ik beter een andere route kan nemen. Op haar aanwijzing rij ik alsmaar rechtdoor tot ik geen flauw idee meer heb waar ik ben. Opeens zie ik een popperig restaurantje opduiken, Chalet ten Bosch, Hans en Grietje zouden er hun vingers bij aflikken. Ik ben blij dat ik even in de schaduw kan uitrusten en bestel een tonic en een potje thee. De twee mannen naast me zijn verdiept in hun gesprek, af en toe vang ik een flard op, ‘geloof jij in een ziel?’ Als ik wil afrekenen blijkt de pinautomaat stuk. ‘Ik heb geen cash bij me, hopelijk geloof je me op m’n eerlijke ogen, ik maak het geld vanavond over’,  ze ziet dat ik het meen.


Met hernieuwde energie stap ik op de fiets en rij over mooie lommerrijke bospaden, het ruikt er ook heerlijk. Onderweg word ik ingehaald door een leuke man met een paardenstaart, ja ze bestaan nog. ‘This is the place to be’, mijmer ik, schaduw en zon wisselen elkaar af in een prachtig groene omgeving. Het kompas in m’n hoofd wordt wel een beetje tureluurs van al die kronkelweggetjes, gelukkig wordt ‘Scheveningen’ aangegeven met pijlen, daar vertrouw ik meer op dan op mijn richtingsgevoel. Het regent vliegjes en wespen, ik kom bijna in botsing met een vlinder en dan… zie ik in de verte de duinen, m’n vissenhart springt op nu ik zo dicht bij de zee ben.


Als ik even later m’n fiets
op slot heb gezet tegenover het casino herhaal ik als een soort van mantra, ‘Simonis, casino, pier’. Het zou echt iets voor mij zijn om niet meer te weten waar m’n fiets staat. In de brandende zon ploeg ik door het zand om pootje te baden in de verkoelende golven. Het mooiste moment van de dag: met m’n blote voeten in het zilte water, zon in m’n rug, wind door m’n haar… Was het al die moeite waard, flitst door me heen. Dat soort dingen moet je je eigenlijk niet afvragen, anders kom je nooit meer ergens aan toe. Ik drink nog een tonic met ijs en citroen voordat ik de hete terugtocht naar Rotterdam aanvaard. Eenmaal thuis kijkt een zongestoofde tomaat me in de spiegel aan.
Marjelle

We still got the taste dancin’ on our tongues Wild Beasts

‘Run, baby, run!’

Het beloofde mooie weer laat vandaag op zich wachten, maar op het moment dat ik de deur uitga breekt de zon dan toch door. Ondanks het klamme weer fiets ik in een stevig tempo naar het Langepad aan de rand van het Kralingse bos waar de Run for KiKa wordt gehouden. Doel van deze sponsorloop is geld inzamelen om daarmee kinderkanker nóg beter te behandelen en te genezen. Het is kwart over drie, om half vier begint de KidsRun van 1 km. Voordat ik de kleine lopertjes op de foto ga zetten, eet ik eerst nog snel een tosti-zonder-ham op het vlakbij gelegen Taste-terras.

Met een kop thee in m’n hand en de zon op m’n gezicht kijk ik met respect  naar de laatste vermoeide volwassenen die voorbijdraven en er inmiddels bijna 10 km op hebben zitten. Opeens komt er uit het niets een meisje op skates in volle vaart op me af, het gaat zo snel dat ik niet eens iets roep, alleen maar m’n handen bezwerend voor me uitsteek, gelukkig heeft niemand zich pijn gedaan. Op weg naar de start kom ik nog een bekend gezicht tegen, ik twijfel geen seconde en maak een foto van Joanna met haar Engelse bulldog. Daarna zijn de KiKa-kids aan de beurt, klein en groter door elkaar, enthousiast zijn ze allemaal. Ik glimlach terwijl ik het ene plaatje na het andere schiet.
Marjelle

Sun it rises Fleet Foxes

Slaapverwekkend

[slideshow]

This lullaby Queens of the Stone Age

Run… Roparun!

Maandag 13 juni, de 20ste editie van de Roparun, een estafetteloop van 520 km van Parijs naar Rotterdam met als doel geld op te halen voor mensen met kanker. De Coolsingel is een grote deinende massa, mensen op tafels en bankjes, onder de opzwepende klanken van een blaasorkest en aangemoedigd door bloemige spijkerbroekenmeisjes wordt elk team enthousiast binnengehaald. Er hangt een geweldige sfeer, ik geniet en maak de ene foto na de andere al dan niet gehinderd door tegen me aan springende kinderen en een spekgladde ondergrond. Rotterdam, stad met een hart.
Marjelle

‘Leven toevoegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven’

[slideshow]

Summer light The Cave Singers

Wie zie je het liefst, de poes of mij?

‘Wie zie je het liefst, de poes
of mij?’ vraagt ze.

En zoent me, niet om mij,
maar om haar lippen te proberen.

Als ik haar optil, slaat ze haar armen
om me heen omdat ze anders valt.

Als ik haar neerzet loopt ze weg
en ik haar na.

Nader is een comparatief die nooit
eindigt, zoals vader.
Herman de Coninck


Leap The Cave Singers

Bambi

Toen ik vanaf Taste langs het hertenkamp reed zag ik iets pluizigs tussen de spijlen door piepen. Snel zette ik m’n fiets neer en haalde de camera tevoorschijn. Op het moment suprême keek hij me met z’n fluwelen reeënogen aan, ik drukte op de knop… er gebeurde helemaal niets. Ik was vergeten de pas opgeladen batterij terug te stoppen in het apparaat. ‘Fuck’, zei ik niet al te hartgrondig om de hertjes niet voor het hoofd te stoten, ik sprong weer op m’n trouwe Gazelle en reed door naar de Kralingse plas.

Terwijl ik aan kwam rijden zag ik weer iets pluizigs, dit keer op het water. Mama en papa Gans vergezeld van hun donzige kroost gleden majestueus over de schitterende plas. Ik moest meteen aan een tweet van Wiltold Riedel denken.
I see the most amazing things when I do not have my camera with me.’
#Leica #M9 #NipponCameraClinic #photography #NYC #street #observation

Exact dat gevoel had ik nu ook.*
Marjelle

Fallin’ Michael Grimm

*Hertje van vorig jaar

Rollebollen!

Set Fire to the Rain Adele

Dominant!

‘Bokitoproof’ Woord van het Jaar 2007

A funny little feeling DAAU

Hello goodbye!

Hello Evanescence

Hello Goodbye

Dodensprong?

We shall burn bright Husky Rescue