Gratis e-books
Recente reacties
- Marielle op Tilburg spoort wel!
- Ron op Tilburg spoort wel!
-
Recente berichten
Categorieën
MEER LEZEN?
Berichten RSS
Links
Gedachtenwolk
beer blijdorp blog blogger buren burenoverlast crooswijk dieren Diergaarde Blijdorp festival fietsen film foto fotograferen fotografie gedicht gedichten gezondheid ingrid michaelson kralingse plas kunst kunsthal lente liefde Loesje mensen Moerenburg muziek natuur natuurfotografie persoonlijk politiek rotterdam scheveningen strand stress tilburg verhuizen verhuizing vriendschap winter witold riedel zee zomer zoo
Tagarchief: fotografie
Hij komt een druppel later!
Geplaatst in Dieren, Fotografie, Natuur
Tags: eendje, fotografie, Herman van Veen, Spetter Pieter Pater, tilburg
Inpakken & wegwezen: Slovenië!
‘De wekker gaat, even snel ontbijten en dan m’n spullen bij elkaar pakken. De trein vertrekt om 09.37 uur vanuit Tilburg en komt om 18.27 uur in München aan, vervolgens met de nachttrein verder naar Ljubljana, hoofdstad van Slovenië. Om 05.59 uur, extreem vroeg, arriveert de Euronight-trein daar dan de volgende ochtend. Onlangs kwam ik op Reisgraag.nl deze bestemming tegen en m’n interesse was meteen gewekt. Aangezien ik door gezondheidsredenen niet mag vliegen en ook geen auto heb, is de trein de enige optie. Alles bij elkaar is het zo’n vijftien uur reizen van Tilburg naar Ljubljana, het vliegtuig daarentegen doet er maar een kleine vier uur over met een overstap in Wenen.
Na een vermoeiende reis kom ik in Ljubljana aan. Het weer werkt mee, ondanks dat er veel regen valt in augustus is het droog als ik het station uit loop. Een overnachting had ik van tevoren al geboekt, niets is zo vervelend als bepakt en bezakt ronddolen in een onbekende stad. Gelukkig spreken de meeste mensen hier wel Engels of Duits, twee talen waarin ik me goed verstaanbaar kan maken. Een paar Sloveense woordjes heb ik ook al geleerd: pozdrav (groeten), adijo (dag) en dobrodošli (welkom). Op weg naar m’n Ljubljana Center Apartment, dat midden in de stad ligt in een rustig voetgangersgebied, kom ik langs het Ljubljana Castle. Ook het Tivoli-park ligt op loopafstand, zo’n 900 m verderop.
Klik op de foto voor een groter formaat
Het appartement is groot en schoon en heeft zelfs een vaatwasser. Lekker rustig is het hier, ondanks het feit dat je midden in de grote stad zit. ’s Middags besluit ik eerst een hapje te gaan eten in een van de vele restaurantjes die Ljubljana rijk is. Daarna is er nog genoeg tijd om op m’n gemak de omgeving te verkennen. Inmiddels is ook de zon tevoorschijn gekomen en warmt de temperatuur op naar zo’n 25 graden. Al kan het in de zomer best heet worden en is 30 graden geen uitzondering. Onderweg kom ik restaurant Manna tegen dat er wel aanlokkelijk uitziet. Een driegangenlunch voor € 9,90 – bijvoorbeeld met een Caprese salade, op de voet gevolgd door een crèmige soep en gebraden kip gegarneerd met aardappeltjes en diverse groente – dat is echt geen geld.’
In werkelijkheid ben ik nooit in Slovenië aangekomen. Mijn financiële situatie is zodanig penibel geworden dat ik pas op vakantie kan als ik eerst een aantal grotere opdrachten krijg. Na tien lange jaren eindelijk weer op vakantie, dat lijkt me wel wat. Met de camera op stap, langs onbekende plekken dwalen, in andere culturen vertoeven, proeven van exotische gerechten, onderweg bijzondere mensen tegenkomen en luisteren naar hun verhalen. Bij gebrek aan beter heb ik de laatste jaren geleerd om m’n reislust te laven aan programma’s als Floortje Naar Het Einde Van De Wereld en prachtige natuurdocumentaires op Nat Geo Wild. Soms ga ik in m’n hoofd op reis zoals nu naar Slovenië en denk dan aan wat Loesje zei: ‘met mijn gedachten ergens anders ben ik altijd overal’.
Marjelle
Foto Pixabay
Geplaatst in Documentaires, Fotografie, Persoonlijk
Tags: dromen, fotografie, Ljubljana, Ljubljana Castle, Loesje, Reisgraag.nl, Slovenië, Tivoli park, trein, vakantie, zzp'er
Gák!
Geplaatst in Dieren, Fotografie
Tags: dieren, fotografie, gans, kralingse plas, rotterdam
Met Robin in het Sterrenbos
Klik op de foto voor een groter formaat
De zon schijnt, het zomert in Tilburg. Een luie, lome zaterdagmiddag ligt voor me. Dan bedenk ik opeens dat er om 15.30 uur een liveoptreden is bij Grotto, architectonisch juweeltje midden in het Sterrenbos waar rond middernacht misschien ook elfjes rondwaren… Op deze mooie plek in de Oude Warande worden mens & dier vier zaterdagen lang getrakteerd op diverse gastoptredens. Vandaag staan singers-songwriters Robin Haijes en Kris van Son op het programma. Ik heb wel zin om even te fietsen en ben benieuwd naar de muziek. Een halfuurtje later zet ik m’n fiets tegen een boom en loop naar de verzamelde menigte. Barbecuegeuren en muziekflarden met af en toe een hondenblaf komen me tegemoet. Terwijl ik m’n gedachten op ‘hold’ zet, geniet ik van zon en zomerklanken. Straks zijn er weer genoeg moeten-dingen, maar nu even niet.
Marjelle
Grotto live in de Oude Warande
Robin Haijes met een eigen bewerking van Beat it
Geplaatst in Fotografie, Tilburg
Tags: fotografie, Grotto, muziek, optreden, Oude Warande, Robin Haijes, sterrenbos, tilburg
Francis Bacon kwam, zag en overwon!
Deze keer hoef ik geen uren in de trein te zitten, al na twintig fietsminuten kom ik aan bij de Capucijnenstraat in Tilburg. Baasje Kim doet de deur open en wordt op de voet gevolgd door Francis, het roze minivarkentje. Nieuwsgierig snuffelt hij aan mijn hand en legt ook een grote belangstelling voor mijn schoenen aan de dag. Het is mijn eerste interview met een varken, gelukkig is Kim er om te vertalen uit het Knors. Na de kennismaking met Frans, zoals hij in de volksmond heet, 14 maanden oud en 20 kg schoon aan de haak, gaan we in de tuin zitten. Het is mooi weer, hij knort tevreden en bijen zoemen af en aan. Algauw komt zijn lievelingskostje ter sprake. Appels, peren, hij kan er geen genoeg van krijgen, ook is hij dol op smoothies met sojamelk.
Als Frans aan de riem naar buiten gaat, heeft hij altijd veel bekijks. ‘Hoe vind je dat?’ vraag ik. Zijn antwoord laat aan duidelijkheid niets te wensen over. ‘Het interesseert me helemaal niks.’ Bovendien is hij wel wat gewend, hij woont samen met twee poezen en zit op hondentraining. Al geeft hij toe dat het wennen was de allereerste keer. Varkens begroeten elkaar door hun neuzen tegen elkaar aan te drukken en honden, euh … doen dat net iets anders. Hij heeft er wat op bedacht: als een matador springt hij dan in de houding, hanenkam fier rechtop, en kijkt zijn opponent doordringend aan. Bij koeien heeft hem dat al eens een succesje opgeleverd, ze renden allemaal verschrikt weg …
‘Ik ben een celebrity pig en ik kan prima overweg met alle aandacht.’
Frans’ favoriete bezigheid is wroeten en snuffelen in de tuin, in het Kromhoutpark vlakbij of in het bos. Ook de prullenmand oefent een grote aantrekkingskracht op hem uit. Het is dan ook geen toeval dat die zich inmiddels op pig-proof-hoogte bevindt. Verder vindt hij het heerlijk om ‘gekriebeld’ te worden en loom te zonnebaden, zoals een lui varkentje betaamt. Zijn grootste vriendin is baasje Kim, al heeft hij nog wel wat positieve feedback voor haar: ‘Haal meer fruit in huis!’ Esther the Wonder Pig, een plussizesoortgenoot, zou hij graag een keer willen ontmoeten, alleen jammer dat Canada zo ver weg is. Hij denkt soms met weemoed terug aan zijn vakantie in Duitsland. Een paradijselijke plek vol bomen, eikels in overvloed en een uitgestrekt grasveld waarop hij zich aan zijn tienmeterlijn ongegeneerd kon uitleven.
Niet alleen staat hij nooit knorrig op – hij is écht een vrolijke Frans – ook heeft hij een schoonheidstip, want ijdel is-ie wel een beetje. ‘Schuur lekker langs de muur.’ Hij zweert bij deze scrubmethode. Schoon zijn is ook belangrijk en hij gaat met plezier onder de douche. Al zijn de rozijntjes die hij als beloning krijgt wel een extra aanmoediging, geeft-ie toe. Ondanks zijn blakende zelfvertrouwen staat hij ook weleens voor schut. Bijvoorbeeld die keer dat hij elegant op de rand van het bed wilde gaan liggen om er vervolgens met een grote plof vanaf te vallen. Verder houdt hij wel van fans – Saskia is een megafan – maar niet van opdringerige mensen die op hem af komen rennen en ergert hij zich aan ‘mensen die niet doen wat hij wil’.
Liefste wens: ‘Simultaan eten en gekriebeld worden.’
De politiek boeit Frans niet zo, maar als hij dan toch moest stemmen, zou het op Marianne Thieme zijn. Een ‘partij voor de dieren’, dát ziet hij wel zitten en als hij de baas van de wereld was, zou hij ervoor zorgen dat er overal appels aan de bomen hingen. Op het einde wil hij ook nog even een kritische noot kwijt. ‘Mensen nemen soms veel te snel een minivarken in huis, natuurlijk zijn we schattig, slim en grappig, maar eerlijk is eerlijk, ik hou er ook van om af en toe de boel te verbouwen – me lekker uit te leven op het behang – en ik heb heel veel aandacht nodig, dus denk na voordat je eraan begint.’
‘Ben je gelukkig?’ vraag ik ‘m ten slotte. Frans kijkt me aan en kwispelstaart vrolijk.
Marjelle
Foto’s Kim Pattiruhu
Meer interviewseries vind je op Marjelle ontmoet
Verzet begint niet met grote woorden
Klik op de foto voor een groter formaat
Verzet begint niet met grote woorden
maar met kleine daden
zoals storm met zacht geritsel in de tuin
of de kat die de kolder in zijn kop krijgt
zoals brede rivieren
met een kleine bron
verscholen in het woud
zoals een vuurzee
met dezelfde lucifer
die een sigaret aansteekt
zoals liefde met een blik
een aanraking iets dat je opvalt in een stem
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen
Remco Campert
Geplaatst in Fotografie, Gedichten
Tags: foto, fotografie, gedichten, Moerenburg, Remco Campert, tilburg, verzet, Verzet begint niet met grote woorden
Over de grens met Sander!
Na ‘Beeld van een blogger’ en ‘Beeld van een tweep’ komen in de derde serie Facebookers aan bod. Op zoek naar de mens achter de avatar, een ontmoeting met een man/vrouw in zijn/haar stad.
Beeld van een Facebooker (3)
Deze keer brengt de trein me naar Noord-Limburg. ‘Ik haal je wel op bij Blerick’, mailde Sander. Het stationnetje ligt er verlaten bij, ik loop de tunnel door en zie hem al in de verte staan. Lange staart, zonnebril, geen twijfel mogelijk. We begroeten elkaar en ik hoor een Venloos accent. Eenmaal in de auto – ‘let niet op de rommel’ – bespreken we waar we naartoe zullen gaan. De combinatie rustig terrasje & park kent zijn stad Venlo niet echt. ‘Zullen we naar het Landschaftspark in Duisburg gaan?’ vraagt hij. Een trip over de grens lijkt me leuk, het is jaren geleden dat ik in Duitsland ben geweest. Na een half uur rijden komen we aan bij het park, een voormalig hoogovencomplex dat nu een urban park is geworden. Je hebt hier niet het gevoel van drukte, geen hustle and bustle. Sander zoekt graag de rust op als hij niet werkt. Het oude Floriadeterrein, nu Venlo GreenPark, is een van zijn favoriete plekken. Megafestaties zijn niet aan hem besteed, hij heeft een hekel aan gedrang. Op zo’n zomerse dag als vandaag zul je hem dan ook niet in de binnenstad van Venlo vinden.
Onder het genot van een cola en een tonic praten we even later verder aan de picknicktafel van het Hauptschalthaus. Cola is zijn favoriete drank, hij drinkt gemiddeld zo’n twee liter per dag. Als hij m’n verbaasde blik ziet zegt hij lachend ‘ach, er zijn zoveel dingen slecht en het wordt ook vaak enorm overdreven.’ Ik vraag hem naar zijn schooltijd en wat hij erna heeft gedaan. Van de havo moest hij switchen naar de mavo, omdat hij de ziekte van Pfeiffer kreeg. Daarna koos hij voor het MLO (Middelbaar Laboratorium Onderwijs). Na het behalen van zijn diploma wist hij al dat het niks voor hem was. Uiteindelijk kwam hij via een aantal omwegen in de logistiek terecht, bij customer services orders aannemen. Sinds acht jaar werkt hij nu bij Nobel Biocare als business analist en het bevalt hem prima. In de avonduren volgde hij ook nog de hbo-opleiding projectmanagement. Dat was een heel drukke tijd.
Klik op de foto voor een groter formaat
‘Wanneer ben je met fotografie begonnen?’ vraag ik. ‘Zo’n zes jaar geleden heb ik een compactcamera gekocht, al twijfelde ik toen heel erg tussen compact en spiegelreflex.’ In het begin legde hij zich vooral toe op vakantiefoto’s maken – plaatjes van standaard mooie plekjes tijdens standaardexcursies. ‘Ik wilde geen mensen op de foto hebben want ik wilde rust in de foto’, legt hij uit. Uiteindelijk schaft hij een spiegelreflexcamera aan en bezoekt ook een fotodag via het fotoforum, daar wordt onder andere aandacht besteed aan modelfotografie. Zijn interesse is meteen gewekt. Hij plaatst een oproep waarin meisjes worden gevraagd die het leuk vinden om te poseren en hij volgt een paar workshops studiofotografie. Van het een komt het ander, zijn portfolio groeit gestaag, hij doet steeds meer shoots en heeft sinds een paar jaar een fotostudio in Blerick. De naam ‘Focasa’ is de samentrekking van fotocamerasander. Ook schrijft hij af en toe voor Zoom.nl-magazine en heeft plannen om workshops te gaan geven.
Over Frank Doorhof: ‘Wat een big dude! Een van de beste fashion-fotografen die er is!’
Afgelopen maart vloog hij met een vriend naar China, vanuit Beijing reisden ze verder met de hogesnelheidstrein. Hij was enthousiast geworden door de verhalen van een Chinese collega en toen bleek dat een vliegticket slechts € 450,00 kostte, was hij om. Ik wil één keer in m’n leven over de Chinese muur wandelen, nam hij zich voor en voegde het toe aan zijn last-minute bucketlist. China heeft indruk gemaakt, hij vindt het een mooi land met zeer divers landschap en klimaat. Wel érg veel mensen, overal camera’s en in bijna elke straat een politiepost. Wat ook opviel was dat vrijwel niemand één woord Engels sprak. Dat zorgde soms voor hilarische taferelen in restaurants en winkels. ‘Wat is het mooiste wat je daar gezien hebt?’ vraag ik. ‘De muur en het Mutianyu-gebergte’, zegt hij zonder enige aarzeling.
In het algemeen: ‘Het mag niks kosten, maar ik wil het wel hebben. Je bent Hollander of je bent het niet.’
Klik op de foto voor een groter formaat
Inmiddels zijn we na een lange wandeling door het park en de oude fabriekshal weer aanbeland bij het restaurant. Bij een stomende portie friet en broodje megaburger praten we verder over reizen. Hij heeft veel gezien, onder andere landen als Tanzania, Gambia, Jamaica en Mexico passeren de revue. Op een gegeven moment zegt hij: ‘als ik een miljoen win, dan verhuis ik meteen naar Mexico.’ Ook politiek komt nog aan bod, van het enigszins sarcastische ‘onze Geert’ [Wilders komt ook uit Venlo] tot de Partij voor de dieren. Het was leuk om de man achter Focasa te leren kennen, maar het is tijd om terug te gaan naar Tilburg. Ik ben een beetje rozig geworden van zon, wandelen en uren praten. Rond kwart voor negen zet Sander me weer af op het station.
Marjelle
Op het nachtkastje ‘Mannen die vrouwen haten’ van Stieg Larsson
Favoriete quote ‘What the eyes see and the ears hear, the mind believes’
Sander draait Bob Marley
Meer interviewseries vind je op Marjelle ontmoet
Geplaatst in Beeld van een Facebooker, Fotografie, Interviews
Tags: Beeld van een facebooker, china, Duisburg, Facebook, Focasa, fotografie, interview, Landschaftspark, modelfotografie, Sander Rijnders, Venlo
La vache qui rit
Geplaatst in Dieren, Fotografie, Tilburg
Tags: dieren, foto, fotografie, koe, koeien in de wei, Moerenburg, tilburg
Paardenmutsje!?
Geplaatst in Dieren, Fotografie, Tilburg
Tags: dieren, foto, fotografie, Moerenburg, oornetje, paard, paardenmuts, tilburg, vliegenmasker, zomer
Big cat
Geplaatst in Dieren, Fotografie
Tags: big cat, Brabant, dieren, dierenpark, foto, fotografie, hilvarenbeek, leeuw, lion, Safaripark Beekse Bergen