Na ‘Beeld van een blogger’ en ‘Beeld van een tweep’ komen in de derde serie Facebookers aan bod. Op zoek naar de mens achter de avatar, een ontmoeting met een man/vrouw in zijn/haar stad.
Beeld van een Facebooker (3)
Deze keer brengt de trein me naar Noord-Limburg. ‘Ik haal je wel op bij Blerick’, mailde Sander. Het stationnetje ligt er verlaten bij, ik loop de tunnel door en zie hem al in de verte staan. Lange staart, zonnebril, geen twijfel mogelijk. We begroeten elkaar en ik hoor een Venloos accent. Eenmaal in de auto – ‘let niet op de rommel’ – bespreken we waar we naartoe zullen gaan. De combinatie rustig terrasje & park kent zijn stad Venlo niet echt. ‘Zullen we naar het Landschaftspark in Duisburg gaan?’ vraagt hij. Een trip over de grens lijkt me leuk, het is jaren geleden dat ik in Duitsland ben geweest. Na een half uur rijden komen we aan bij het park, een voormalig hoogovencomplex dat nu een urban park is geworden. Je hebt hier niet het gevoel van drukte, geen hustle and bustle. Sander zoekt graag de rust op als hij niet werkt. Het oude Floriadeterrein, nu Venlo GreenPark, is een van zijn favoriete plekken. Megafestaties zijn niet aan hem besteed, hij heeft een hekel aan gedrang. Op zo’n zomerse dag als vandaag zul je hem dan ook niet in de binnenstad van Venlo vinden.
Onder het genot van een cola en een tonic praten we even later verder aan de picknicktafel van het Hauptschalthaus. Cola is zijn favoriete drank, hij drinkt gemiddeld zo’n twee liter per dag. Als hij m’n verbaasde blik ziet zegt hij lachend ‘ach, er zijn zoveel dingen slecht en het wordt ook vaak enorm overdreven.’ Ik vraag hem naar zijn schooltijd en wat hij erna heeft gedaan. Van de havo moest hij switchen naar de mavo, omdat hij de ziekte van Pfeiffer kreeg. Daarna koos hij voor het MLO (Middelbaar Laboratorium Onderwijs). Na het behalen van zijn diploma wist hij al dat het niks voor hem was. Uiteindelijk kwam hij via een aantal omwegen in de logistiek terecht, bij customer services orders aannemen. Sinds acht jaar werkt hij nu bij Nobel Biocare als business analist en het bevalt hem prima. In de avonduren volgde hij ook nog de hbo-opleiding projectmanagement. Dat was een heel drukke tijd.
Klik op de foto voor een groter formaat
‘Wanneer ben je met fotografie begonnen?’ vraag ik. ‘Zo’n zes jaar geleden heb ik een compactcamera gekocht, al twijfelde ik toen heel erg tussen compact en spiegelreflex.’ In het begin legde hij zich vooral toe op vakantiefoto’s maken – plaatjes van standaard mooie plekjes tijdens standaardexcursies. ‘Ik wilde geen mensen op de foto hebben want ik wilde rust in de foto’, legt hij uit. Uiteindelijk schaft hij een spiegelreflexcamera aan en bezoekt ook een fotodag via het fotoforum, daar wordt onder andere aandacht besteed aan modelfotografie. Zijn interesse is meteen gewekt. Hij plaatst een oproep waarin meisjes worden gevraagd die het leuk vinden om te poseren en hij volgt een paar workshops studiofotografie. Van het een komt het ander, zijn portfolio groeit gestaag, hij doet steeds meer shoots en heeft sinds een paar jaar een fotostudio in Blerick. De naam ‘Focasa’ is de samentrekking van fotocamerasander. Ook schrijft hij af en toe voor Zoom.nl-magazine en heeft plannen om workshops te gaan geven.
Over Frank Doorhof: ‘Wat een big dude! Een van de beste fashion-fotografen die er is!’
Afgelopen maart vloog hij met een vriend naar China, vanuit Beijing reisden ze verder met de hogesnelheidstrein. Hij was enthousiast geworden door de verhalen van een Chinese collega en toen bleek dat een vliegticket slechts € 450,00 kostte, was hij om. Ik wil één keer in m’n leven over de Chinese muur wandelen, nam hij zich voor en voegde het toe aan zijn last-minute bucketlist. China heeft indruk gemaakt, hij vindt het een mooi land met zeer divers landschap en klimaat. Wel érg veel mensen, overal camera’s en in bijna elke straat een politiepost. Wat ook opviel was dat vrijwel niemand één woord Engels sprak. Dat zorgde soms voor hilarische taferelen in restaurants en winkels. ‘Wat is het mooiste wat je daar gezien hebt?’ vraag ik. ‘De muur en het Mutianyu-gebergte’, zegt hij zonder enige aarzeling.
In het algemeen: ‘Het mag niks kosten, maar ik wil het wel hebben. Je bent Hollander of je bent het niet.’
Klik op de foto voor een groter formaat
Inmiddels zijn we na een lange wandeling door het park en de oude fabriekshal weer aanbeland bij het restaurant. Bij een stomende portie friet en broodje megaburger praten we verder over reizen. Hij heeft veel gezien, onder andere landen als Tanzania, Gambia, Jamaica en Mexico passeren de revue. Op een gegeven moment zegt hij: ‘als ik een miljoen win, dan verhuis ik meteen naar Mexico.’ Ook politiek komt nog aan bod, van het enigszins sarcastische ‘onze Geert’ [Wilders komt ook uit Venlo] tot de Partij voor de dieren. Het was leuk om de man achter Focasa te leren kennen, maar het is tijd om terug te gaan naar Tilburg. Ik ben een beetje rozig geworden van zon, wandelen en uren praten. Rond kwart voor negen zet Sander me weer af op het station.
Marjelle
Op het nachtkastje ‘Mannen die vrouwen haten’ van Stieg Larsson
Favoriete quote ‘What the eyes see and the ears hear, the mind believes’
Sander draait Bob Marley
Meer interviewseries vind je op Marjelle ontmoet
