Tagarchief: gedicht

Een lege plek om te blijven


‘Ga nu maar liggen liefste in de tuin,
de lege plekken in het hoge gras, ik heb
altijd gewild dat ik dat was, een lege
plek voor iemand, om te blijven.’
Rutger Kopland

Foto Monet gemaakt in Museum Boijmans Van Beuningen

Onverwacht zonlicht is een gebeurtenis

Klik op de foto voor grotere skates

Skatepark Westblaak

This Voice Ane Brun

* De titeltekst van Bei Dao zag ik vanmiddag staan op een Roteb-vuilniswagen

Het verlangen naar een sigaret

Klik op de foto voor meer duin

Ken je het verlangen naar een sigaret,
naar die gelukkige tijd dat je nog rookte?

Niemand begrijpt dit verlangen behalve ik.

Ik herinner mij iemand die altijd
als ik iets zei dat ze niet begreep
antwoordde: op zich is dit heel intrigerend.

En ik herinner mij ook dat ik dan
die uitspraak een aantal malen
in mijn hoofd moest herhalen:
op zich is dit heel intrigerend
totdat de betekenis verdampt was.

God kan ondoorgrondelijke dingen met ons doen
dankzij het feit dat hij niet bestaat

en zo kunnen ook ondoorgrondelijke dingen
worden beweerd dankzij het feit
dat ze nergens over gaan.

Sinds ik dit bedacht begrijp ik veel meer.

Het verlangen naar een sigaret is
het verlangen zelf.
Rutger Kopland

To let myself go Ane Brun

Zoals de pagina’s van een krant


Zoals de pagina’s van een krant
in het gras langzaam om
slaan in de wind, en het is de wind
niet die dit doet,

zoals wanneer een deken in de avond,
buiten, ligt alsof hij ligt
te slapen, en het is de deken
niet, zo

niets is het, niets dan de verdrietige
beweging van een hand, de weerloze
houding van een lichaam,

en er is geen hand, er is
geen lichaam, terwijl ik toch
zo dichtbij ben.
Rutger Kopland

Zonder mij

Zet het blauw
van de zee
tegen het
blauw van de
hemel veeg
er het wit
van een zeil
in en de
wind steekt op
Willem Hussem

Zonder mij Boeijen Hofstede Vrienten

Tjielp


De Mus
Tjielp tjielp – tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp – tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp

Tjielp
etc.
Jan Hanlo

De Mus Tom America

‘In a kingdom by the sea’


Annabel Lee

It was many and many a year ago,
   In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
   By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
   Than to love and be loved by me.
I was a child and she was a child,
   In this kingdom by the sea,
But we loved with a love that was more than love—
   I and my Annabel Lee—
With a love that the wingèd seraphs of Heaven
   Coveted her and me.
And this was the reason that, long ago,
   In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
   My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsmen came
   And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
   In this kingdom by the sea.
The angels, not half so happy in Heaven,
   Went envying her and me—
Yes!—that was the reason (as all men know,
   In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
   Chilling and killing my Annabel Lee.
But our love it was stronger by far than the love
   Of those who were older than we—
   Of many far wiser than we—
And neither the angels in Heaven above
   Nor the demons down under the sea
Can ever dissever my soul from the soul
   Of the beautiful Annabel Lee;
For the moon never beams, without bringing me dreams
   Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise, but I feel the bright eyes
   Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
   Of my darling—my darling—my life and my bride,
   In her sepulchre there by the sea—
   In her tomb by the sounding sea.
Edgar Allen Poe

Annabel Lee Marianne Faithfull

* Voor Hans, liefste ex-vriend
Voor het eerst in jaren luister ik weer naar zijn cd ‘Annabel Lee’ en het gelijknamige nummer, naar liedjes als ‘Tears of amber’, ‘A lovely day’ en mijn eigen stem op ‘Ship’

Zal ik weggaan of zal ik blijven?

Wat zal ik doen? M’n ex bellen naar aanleiding van z’n mail over puzzeldingen en andere dingen die voorbijgaan, een nummer van de Fleet Foxes opzetten, piekeren over de verkeerde dingen en mensen, nog meer toegeven aan m’n Tweetbui, van het kastje naar de muur lopen, kijken of er tussen wolk en zon nu wel een regenboog tevoorschijnkomt, niet aan H. denken en ook niet aan–, googlen op fitness-dvd’s, m’n mail checken, gro(o)t(s)e plannen maken, een duik nemen in de kast op zoek naar chocola, een druilerig zondagmiddagblogje schrijven, Ceylon-thee zetten, hopen dat het morgen niet regent in verband met m’n wandelafspraak, alvast een ei hardkoken voor in de sla, een wereld aan mogelijkheden strekt zich voor me uit, maar om met het begin te eindigen…
Zal ik weggaan of zal ik blijven?

Marjelle

Mykonos Fleet Foxes

Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?
Toon Tellegen

Wie zie je het liefst, de poes of mij?

‘Wie zie je het liefst, de poes
of mij?’ vraagt ze.

En zoent me, niet om mij,
maar om haar lippen te proberen.

Als ik haar optil, slaat ze haar armen
om me heen omdat ze anders valt.

Als ik haar neerzet loopt ze weg
en ik haar na.

Nader is een comparatief die nooit
eindigt, zoals vader.
Herman de Coninck


Leap The Cave Singers

Afscheid

Terugblik
“Bezweet rijd ik ’s middags naar huis, het is volop lente in Rotterdam. Ik kom net terug van een weekend bij I. met dansen, eten, praten, wijn en veel Lisa Gerrard. Voor het eerst in tijden werd ik weer eens echt in de watten gelegd.

‘’s Avonds worden er aardappeltjes uit de oven met geroerbakte spinazie, kaasbestoven broccoli en een glas heerlijke witte wijn voor me klaargezet terwijl we over alles praten wat ons bezighoudt. Als ik de volgende ochtend fris gedoucht naar beneden loop, liggen er op de zonnige terrastafel al een vers belegd broodje, roombotercroissant en een zachtgekookt eitje op me te wachten. De zachte muziek, diepblauwe lucht en felgroene bomen op de achtergrond complêteren het geheel.
Ik voel me welkom.’



Er is nog net genoeg tijd om boodschappen bij AH te halen en een boterham te eten voordat ik weer op de fiets spring naar station Noord. In een opwelling heb ik me opgegeven voor een klankhealing concert. Een beetje healing kan zeker geen kwaad. Op het laatste nippertje kom ik binnenstuiven, de meeste mensen liggen al op een matras. Ik zet m’n verstand op oneindig en ga ertussen liggen.

Vanaf de eerste klanken van trommels en zang word ik meegevoerd door de muziek. M’n lippen beginnen te tintelen, de trillingen gaan door m’n hele lijf. Het is heerlijk om het samenspel van verschillende instrumenten te horen, het opzwepende geluid van de drum met daardoorheen een ijle vrouwenstem en mistige rainstick-geluiden, afgewisseld met de zwaardere klanken van de didgeridoo’s en het getinkel van klankschalen. Ik laat me meeslepen en denk ‘ga door, ik wil meer’. Het is een bijzondere ervaring, bijna lekkerder dan seks.”
Marjelle

Vaarwel
En al die tijd lag daar
Dat heel gewone stukje papier;

Niemand wist
Dat er zo’n vreselijke afscheidsbrief
Op zou worden geschreven.

Rudy Kousbroek