Zondag
Koortsig fiets ik naar het station, onderweg word ik overvallen door een zomerse stortbui en twijfel even of ik misschien toch niet beter meteen rechtsomkeert kan maken. Een uur lang als een verzopen poes in de trein zitten lijkt me geen goed plan in dit geval. Aan de andere kant is afleiding juist nu welkom, ik heb al een aantal lappenmanddagen achter de rug. Ik besluit m’n grieperig lot in de handen van de goden en godinnen te leggen en rij toch door. Als ik me even later door een overvolle coupé heen geworsteld heb en neerplof op de enige stoel die nog vrij is, merk ik pas goed hoe moe ik ben. Ik vis m’n trouwe mp3-maatje uit die veel te grote tas waarin het een zootje is. Een handtaslijnkundige zou aan mij een goede hebben.
Terwijl ik naar Gjallarhorn luister denk ik aan alle dingen waar ik beter niet aan kan denken. Griep vermindert niet alleen weerstand, ook remmingen, maar wanneer ik eenmaal in Antwerpen ben aangekomen en door het prachtige stationsgebouw loop verdwijnen even alle gedachten als sneeuw voor de zon. Wat is het lekker om hier weer te zijn. Ik waan me in het buitenland als ik vervolgens het centrum in duik en langs straten vol terrasjes slenter. De heerlijkste geuren en vreemdste talen kom ik onderweg tegen. Ik ben ook benieuwd naar Den Engel waar ik met E. afgesproken heb. Het café bevindt zich in een van de vele monumentale panden op de Grote Markt waar net een stuntwedstrijd aan de gang is. De markt ziet zwart van de mensen en ik baan me een weg door de menigte.
e. zit al op het terras van een bolleke te genieten, z’n vrouw houdt het bij cola, ze moeten nog terug naar zwolle. na een paar uur kletsen bij cola, wijn en water, ik drink nu alles door elkaar, neem ik weer afscheid. normaliter was ik ook meegereden naar een barbecue in dordrecht, maar m’n lijf zegt ‘stop, tot hier en niet verder!’ nog even een kijkje nemen in de zoo en dan neem ik de trein terug naar rotterdam waar op het centraal station m’n gazelle hopelijk zoals altijd geduldig staat te wachten. ik verlang naar een heet bad, een ontspannende massage en dan lekker slapen onder een robijntjezacht laken. als ik een toverstokje had, zou ik een magische spreuk opzeggen waardoor ik tussen nu en straks whoesjjj opeens thuis in dat bedje lag terwijl warme handen liefdevol m’n rug kneedden…
marjelle
Quiet German girls Blaudzun
