Tagarchief: Havensteder

Laatste bod!

Vanmiddag had ik een afspraak met de teammanager en consulente van Havensteder. Ik zag ertegen op vanwege een aantal redenen. Niet alleen ben ik doodmoe door de nachtmerrie waarin ik ben beland nadat de voorgenomen verhuizing plotseling niet doorging buiten mijn schuld, ook de hele moeizame gang van zaken rond de afhandeling ervan heeft voor veel stress gezorgd. Af en toe zie ik het dan ook niet meer zitten, soms overvalt me een gevoel van pure moedeloosheid als ik voor de zoveelste keer weer van het kastje naar de muur gestuurd word. Ook het terugdraaien van alle regeldingen is geen pretje. Instanties die er ondanks diverse telefoontjes nog steeds van uitgaan dat je op het nieuwe adres woont, energiebedrijven die me bestoken met brieven over meterstanden die ik allang heb doorgegeven.


Klik op De Waslijn voor een groter formaat

Ondertussen stampen de bovenburen als vanouds op het laminaat boven mijn hoofd. Die overlast is nu juist de reden dat ik graag weg wilde. Aangezien opgeven (nog) geen optie is vecht ik dapper door in m’n eentje, tegen de desinteresse, de bureaucratie, het onderling afschuiven van de verantwoordelijkheid. Momenteel sta ik zelfs rood doordat de huur en contractkosten van augustus tegen de afspraak in nog steeds niet zijn terugbetaald en de huur van september ten onrechte is afgeschreven.
Op de afgesproken tijd meld ik me ’s middags bij de balie. De teammanager, een grote man met doordringend blauwe ogen,  maakt meteen duidelijk dat er met hem niet te spotten valt. ‘Misschien komt het wat kort door de bocht over’, zegt hij, ‘maar ik ben niet geïnteresseerd in allerlei details, ik ben pragmatisch en wil tot een oplossing komen die voor beide partijen goed is.’

Tot zover kan ik met hem meegaan, ook ik wil een bevredigende oplossing. Het is tijd dat er nu eindelijk een goede afhandeling plaatsvindt en dat er een regeling voor de gevolgschade komt. ‘Doe een voorstel voor de kosten die je gemaakt hebt’, zegt hij, ‘dan zal ik je laten weten wat mijn grens is, maar aan een bedrag met drie nullen moet je sowieso niet denken.’ Ik vraag bedenktijd en beloof volgende week met een bedrag te komen. Ook essentieel vind ik dat er ter compensatie van de fout van de woningbouw – alleen al de verhuisperikelen hebben mij vijftig uur gekost – een gelijkwaardige woning aangeboden wordt. ‘Tot nu toe is er geen reëel alternatief aangeboden’, zeg ik. De consulente is het daarmee oneens, zij vindt het aanbod van een 3-kamerwoning op vier hoog zonder lift in Crooswijk wel een goed alternatief voor het mooie 2-kamer-appartement op de prachtige locatie aan de Noordsingel.


Klik op de Euromast voor een groter formaat

De manager wil er verder niet veel woorden
aan vuil maken en stelt ‘ik doe je nog één aanbod en dat is het laatste. Als je dat niet neemt, dan houdt het op. Ben je het daarmee niet eens en wil je er een zaak van maken, dan vind je mij tegenover je.’ ‘Het gaat hier ook om een precedentwerking’, zeg ik en voeg eraan toe ‘dan vecht ik door’. Veel stoerder dan ik me op dat moment voel, tegen zulke mastodonten is het lastig opboksen in je eentje en dat weten ze. ‘Ik beschouw dit als jullie eerste en enige aanbod, dus feitelijk geven jullie mij geen enkele keuze. En eerlijk gezegd vind ik dat wel bizar’, concludeer ik. Het huis kan ik nog niet bekijken, ik weet alleen dat het om een 3-kamer parterrewoning in de Agniesebuurt gaat. Dat ik in verband met langdurige burenoverlast het liefst nooit meer bovenburen wil was bekend, dus of ik hier iets mee opschiet is nog maar helemaal de vraag.
Marjelle

Hij had een baksteen in z’n hand

De hitte valt als een warme deken op me als ik naar buiten loop. Zal ik linksaf of rechtsaf slaan, ik heb helemaal geen plannen vanmiddag, alles is blanco. Alleen m’n hoofd zit vol. Ik heb net gesprekken achter de rug met de gemeente, het Juridisch loket en wederom met de teammanager van Havensteder. Van de laatste word ik niet vrolijk, ze gaat niet in op de essentie van dwaling maar blijft benadrukken hoeveel kosten zij wel niet gemaakt hebben nu de verhuizing niet doorgaat. Ze denkt dat we volgende week gewoon om de tafel gaan zitten en dan wat kosten tegen elkaar wegstrepen. Een soort van koehandel. Maar zo werkt dat niet, het gaat hier om een verhuurmakelaar die mij al dan niet bewust essentiële informatie heeft onthouden voordat ik het huurcontract tekende en over de gevolgschade die dat met zich meebrengt. Ook van de gemeente bellen word ik niet blij, ik moet nu weer naar de stadswinkel toe met een geldig huurcontract, uitgerekend het enige document wat ik niet in m’n bezit heb op dit moment.

Wat kan één geval van dwaling grote gevolgen hebben, ik ben nog lang niet uitgeregeld. En al die moeite waarvoor? Om weer terug te komen bij af in m’n door burenoverlast geteisterde huis in Crooswijk waar ik gisteren nog een aanvaring had met m’n Kroatische benedenburen. Ik schrok van hun vijandige reactie toen ik opmerkte dat ik het jammer vond dat ze de cd die ik vijf maanden geleden had uitgeleend niet uit zichzelf teruggebracht hadden. De man en dochter kwamen er ook bij staan, een soort van cordon, en hij riep boos ‘ik vraag je nóóit meer wat!’ Even later zat ik met bonzend hart achter de pc bij te komen. Ik wil hier weg, o god, liever vandaag nog dan morgen. Ik mis de steun van een paar vrienden, waarvan ik anders had verwacht. Zo loop ik doelloos rond, twijfel bij station Blaak even of ik in de trein naar nergens zal springen, maar besluit door te wandelen naar de Boompjes.

Met trage lome passen langs de Maas, de wind in m’n haren, beland ik uiteindelijk bij Loos maar het knagende gevoel blijft. Vandaag heb ik nergens zin in, ik voel me leeg en opgebruikt. Vandaag baal ik nog meer van bepaalde mensen, bedrog en oppervlakkigheid. Vandaag mis ik een echte vriend, de steun en toeverlaat die H. ooit was. Terwijl de mussen van het dak afvallen, mis ik warmte. Als ik terugloop naar huis zie ik opeens een man voor me schuin de straat over rennen en een andere man tegen de muur slaan. Ze beginnen te vechten, dan worstelt de een zich los en rent pal langs me. Ik zit er precies tussenin, weet niet welke kant ik op moet en blijf op de stoep staan, de man komt terug met een baksteen in z’n hand en staat voor me. Ik loop door met m’n handen gestrekt vooruit, de handpalmen naar boven in een instinctief gebaar, gelukkig keert zijn woede zich niet tegen mij.
Marjelle

Foto’s Witold Riedel

Aangetekend!

Als ik ’s nachts doodmoe onder een laken wegkruip, het is veel te warm voor een dekbed, zie ik geen schaapjes voorbijkomen deze keer maar dozen. Aan het begin van de avond heb ik nog een gesprek gehad met de teammanager van Havensteder. Ik nam net een slok van m’n witte wijn op het terras van Prachtig toen ze belde. Even lekker in de zon, ver weg van advocaten, nietigverklaringen en huurcontracten. Ze begon met het bagatelliseren van de bouwoverlast en eindigde met de mededeling dat alle kosten voor mijn rekening waren. Ze had zelfs het lef om te suggereren dat ze één maand huur ‘door mij’ zouden mislopen. Over de boel omdraaien gesproken. Ik maakte haar duidelijk dat het hier een geval van dwaling betrof met gevolgschade die ik níet ging betalen en dat de aangetekende brief onderweg was. Toen ik m’n mobieltje neerlegde kreeg ik acuut hoofdpijn.

Klik op de foto voor meer golven

De volgende ochtend hoorde ik 
een heel ander geluid op m’n Voicemail. Ze had nu opeens meer begrip en benadrukte dat ze speciaal op haar vrije dag belde, de avond ervoor nog het een en ander uitgezocht had en dat ik op m’n huidige adres mocht blijven wonen. Ook de verhuizers konden afbesteld worden. Ik kreeg de indruk dat haar veranderde toon wellicht iets met de aangetekende brief* te maken had. Aan de ene kant ben ik natuurlijk opgelucht dat ik in ieder geval hier kan blijven, aan de andere kant is het bizar om na drie weken van regelen, organiseren en huis opknappen nu weer alle verhuisdingen ongedaan te moeten maken. Voordat elk verhuisspoortje weggewerkt is zullen er nog veel uren overheengaan. Ik ga ervan uit dat Havensteder binnenkort met een nieuw rustig alternatief komt en dat mij deze keer een woning aangeboden wordt zonder verborgen gebreken.
Marjelle

Blog geschreven op het hete Scheveningse strand

* Van
Marjelle
Rotterdam

Aan
Woningbouwcorporatie Havensteder
Rotterdam

Betreft: vernietiging huurovereenkomst wegens dwaling

Rotterdam, 14 augustus 2012

Geachte heer/mevrouw,

op 31 juli 2012 sloten wij een overeenkomst voor het huren van de woonruimte aan xxx (contractnummer xxx). Op grond van de door u verstrekte informatie meende ik een overeenkomst te zijn aangegaan om na jarenlange burenoverlast op xxx (zie dossier xxx) nu te verhuizen naar een rustiger huis en omgeving. Vanwege de overlast heeft u mij dit huis juist aangeboden, het was de enige reden om te verhuizen en daarom ging ik ermee akkoord om van een 3-kamerwoning met berging naar een 2-kamerwoning zonder effectieve bergruimte te verhuizen, iets wat zeker ook in het licht van de herstart van mijn freelance werkzaamheden een grote achteruitgang was. Dit alles heb ik herhaaldelijk kenbaar gemaakt.

Als ik had geweten wat de situatie werkelijk betrof, nl. dat in xxx vlak naast mijn huis woningen gebouwd zouden worden, een project van xxx wat een jaar gaat duren en waarvan u, Havensteder, de opdrachtgever bent, had ik geen overeenkomst gesloten en waren alle stress en extra inspanningen (ook van derden) van de laatste weken mij bespaard gebleven, daarnaast was ik geen twee woningbezichtigingen misgelopen.
Ik beroep mij dan ook op dwaling en vernietig de gesloten huurovereenkomst dd 31 juli 2012. Op grond van dezelfde dwaling is de opzegging van het huidige huurcontract betreffende de woning aan de xxx ook nietig en blijf ik voorlopig in deze woning wonen tot er een passende oplossing is gevonden (zie alinea 4).

De gevolgschade, daaronder valt de extra maand huur (31-07-2012 t/m 31-08-2012) ad xxx €, de contractkosten ad xxx €, xxx verhuizerskosten (contract ondertekend 07-08-2012) ad xxx € in het geval de verhuizing niet kostenloos geannuleerd kan worden, en diverse administratiekosten i.v.m. verhuizing gas en licht, etc., (later nader te specificeren), komt dan ook voor uw rekening.

Deze hele gang van zaken heeft mij veel extra stress, onzekerheid en ellende opgeleverd, ik ben blij gemaakt met wat een dode mus blijkt en ben nu weer terug bij af wat huisvesting betreft. Ik ga ervan uit dat de huidige huurovereenkomst van kracht blijft en dat binnen afzienbare tijd een passende oplossing wordt gevonden voor het zoeken naar vervangende rustige centraal gelegen woonruimte.
Gezien de zeer korte tijd die er tussen nu en de afgesproken verhuisdatum (27-08-2012) ligt verzoek ik u vriendelijk mijn schrijven binnen zeven dagen te bevestigen.

Met vriendelijke groet,
Marjelle

Het inlevingsvermogen van een garnaal

Toen ik de trap opklom om weer een nieuw peertje in de ganglamp te draaien en even later op weg was naar AH om m’n lichtvoorraad aan te vullen was ik in gedachten al een blog aan het schrijven over m’n laatste dagen. Buren-stampen-nooit-meer-slapen en dat dan op de maat van ‘Hoeren neuken nooit meer werken’. Funny how the mind works. Inmiddels thuis staat er nog geen letter op papier en ben ik niet alleen twee peertjes rijker maar ook een groot knapperig stokbrood waarvan ik meteen, jas nog aan, een flinke hap neem. De afgelopen periode staat in het teken van stress en oververmoeidheid veroorzaakt door aanhoudende geluidsoverlast waardoor m’n slaappatroon danig verstoord is geraakt, m’n lijf weinig weerstand meer heeft en rugklachten veel langer voortduren dan normaal. Ook de herstart van m’n puzzelwerkzaamheden heeft eronder te lijden gehad, de laatste maanden zelfs helemaal stilgelegen.


Inmiddels ben ik een aantal telefoontjes met Havensteder, mails en vele gesprekken met diverse buren verder en is eindelijk duidelijk geworden wie die stampende kwelgeesten zijn. De voordeur van m’n bovenburen grenst namelijk aan een andere galerij waardoor ik heel lang geen idee had wie het waren. Tot deze week. Nadat ik eerst een Turkse familie benaderd had, sprak ik gisteren het enige andere gezin op de tweede etage met jonge kinderen en ook hier laminaat op de vloer. De vrouw hoorde me aan, ze vertrok geen spier, ook niet toen ik vertelde dat bij mij de plafondlampen aan de lopende band kapot gaan en ik inmiddels kook bij een schemerlampje. Ze knikte, zei af en toe ‘oh’ en vertelde toen dat ze regelmatig naar Bonje Met de Buren! keek. ‘Mijn god, ze heeft het inlevingsvermogen van een garnaal’, drong langzaam tot me door.
Marjelleh

Two tongues at one time Mariee Sioux

Foto Witold Riedel