Tagarchief: klankhealing concert

‘Aap, noot, mies’

Afgelopen weekend heb ik weer verschillende kanten van Rotterdam gezien. Vrijdag gaf ik in Floor Engelse conversatieles aan L. in ruil voor Spaans, de dag erna lag ik ergens in Noord op een matras met een didgeridoo aan m’n oor. Het was de tweede keer dat ik een klankhealing concert in Djoj bijwoonde en ik vond het heerlijk om me te laten meevoeren op de muziek. Bijzonder ook het samenspel van verschillende instrumenten, het galmende geluid van de gong, de ijle vrouwenstemmen en de mistige rainsticks afgewisseld met de zwaardere didgeridoo’s en tinkelende klankschalen. Een van de zeldzame gelegenheden dat ik zelfs na anderhalf uur nog dacht ‘ga door, ik wil meer!’ 26 mei is het volgende concert, een datum die ik bij thuiskomst meteen in m’n agenda heb gezet.


Zondag was de laatste dag dat het Nationaal Onderwijsmuseum open was, 1 juli  verhuizen ze naar Dordrecht, op de valreep besloot ik ernaar toe te gaan. The Amazing Stroopwafels zongen me tegemoet, het publiek had zo te zien en te horen een hoog lerarengehalte, niet verwonderlijk natuurlijk. In een van de ouderwetse klaslokalen wurmde ik me in een houten schoolbankje. Het bekende plankje met ‘aap, noot, mies’ lag voor me, al hoorde ik daar pas voor het eerst in Nederland van aangezien ik tot m’n zestiende in België heb gewoond. Daar waren blauwe plooirokjes & witte bloesjes de verplichte trend op de lagere school. Hier komt waarschijnlijk ook mijn hekel aan een uniform en dito gedrag vandaan. Na een beker ranja liep ik de zalen door om een fotoshoot te maken. Helaas dachten m’n batterijen er anders over, toen ik net een paar foto’s had gemaakt flitste ‘goodbye’ al over het scherm.
Marjelle

Jim I Nim Moroccan Spirit

Afscheid

Terugblik
“Bezweet rijd ik ’s middags naar huis, het is volop lente in Rotterdam. Ik kom net terug van een weekend bij I. met dansen, eten, praten, wijn en veel Lisa Gerrard. Voor het eerst in tijden werd ik weer eens echt in de watten gelegd.

‘’s Avonds worden er aardappeltjes uit de oven met geroerbakte spinazie, kaasbestoven broccoli en een glas heerlijke witte wijn voor me klaargezet terwijl we over alles praten wat ons bezighoudt. Als ik de volgende ochtend fris gedoucht naar beneden loop, liggen er op de zonnige terrastafel al een vers belegd broodje, roombotercroissant en een zachtgekookt eitje op me te wachten. De zachte muziek, diepblauwe lucht en felgroene bomen op de achtergrond complêteren het geheel.
Ik voel me welkom.’



Er is nog net genoeg tijd om boodschappen bij AH te halen en een boterham te eten voordat ik weer op de fiets spring naar station Noord. In een opwelling heb ik me opgegeven voor een klankhealing concert. Een beetje healing kan zeker geen kwaad. Op het laatste nippertje kom ik binnenstuiven, de meeste mensen liggen al op een matras. Ik zet m’n verstand op oneindig en ga ertussen liggen.

Vanaf de eerste klanken van trommels en zang word ik meegevoerd door de muziek. M’n lippen beginnen te tintelen, de trillingen gaan door m’n hele lijf. Het is heerlijk om het samenspel van verschillende instrumenten te horen, het opzwepende geluid van de drum met daardoorheen een ijle vrouwenstem en mistige rainstick-geluiden, afgewisseld met de zwaardere klanken van de didgeridoo’s en het getinkel van klankschalen. Ik laat me meeslepen en denk ‘ga door, ik wil meer’. Het is een bijzondere ervaring, bijna lekkerder dan seks.”
Marjelle

Vaarwel
En al die tijd lag daar
Dat heel gewone stukje papier;

Niemand wist
Dat er zo’n vreselijke afscheidsbrief
Op zou worden geschreven.

Rudy Kousbroek