Afgelopen weekend heb ik weer verschillende kanten van Rotterdam gezien. Vrijdag gaf ik in Floor Engelse conversatieles aan L. in ruil voor Spaans, de dag erna lag ik ergens in Noord op een matras met een didgeridoo aan m’n oor. Het was de tweede keer dat ik een klankhealing concert in Djoj bijwoonde en ik vond het heerlijk om me te laten meevoeren op de muziek. Bijzonder ook het samenspel van verschillende instrumenten, het galmende geluid van de gong, de ijle vrouwenstemmen en de mistige rainsticks afgewisseld met de zwaardere didgeridoo’s en tinkelende klankschalen. Een van de zeldzame gelegenheden dat ik zelfs na anderhalf uur nog dacht ‘ga door, ik wil meer!’ 26 mei is het volgende concert, een datum die ik bij thuiskomst meteen in m’n agenda heb gezet.
Zondag was de laatste dag dat het Nationaal Onderwijsmuseum open was, 1 juli verhuizen ze naar Dordrecht, op de valreep besloot ik ernaar toe te gaan. The Amazing Stroopwafels zongen me tegemoet, het publiek had zo te zien en te horen een hoog lerarengehalte, niet verwonderlijk natuurlijk. In een van de ouderwetse klaslokalen wurmde ik me in een houten schoolbankje. Het bekende plankje met ‘aap, noot, mies’ lag voor me, al hoorde ik daar pas voor het eerst in Nederland van aangezien ik tot m’n zestiende in België heb gewoond. Daar waren blauwe plooirokjes & witte bloesjes de verplichte trend op de lagere school. Hier komt waarschijnlijk ook mijn hekel aan een uniform en dito gedrag vandaan. Na een beker ranja liep ik de zalen door om een fotoshoot te maken. Helaas dachten m’n batterijen er anders over, toen ik net een paar foto’s had gemaakt flitste ‘goodbye’ al over het scherm.
Marjelle
Jim I Nim Moroccan Spirit
