Tagarchief: Loesje

Schip met geld?

Klik op de foto voor het antwoord van Loesje

Wende Snijders live

Het regent zeehonden

De laatste week slaap ik veel dieper en ontwaak ik steevast ’s ochtends midden in een droom die vaak meer weg heeft van een nachtmerrie. De vreemdste fragmenten komen voorbij, ik worstel me omhoog tegen een wand van water terwijl zeehonden en wolven boven op me vallen en ik snakkend naar adem telkens weer kopje onderga tot ik bezweet wakker word. Of het surrealistische tafereel van vandaag, een huiskamer met onbekende mensen transformeert opeens in een soort van zaaltje waar iedereen een bordje met ‘Live‘ voor zich houdt in afwachting van een optreden dat uiteindelijk niet doorgaat omdat er een woedende vrouw thuiskomt.

Mijn droom eindigt als ik argeloos de verse groenten die ik gekregen heb uit het papier wikkel en tussen de trossen bananen en sperziebonen opeens een spin ontwaar, daarna kruipt er nog een voorbij, tarantulaformaat. Ik probeer koortsachtig te bedenken hoe ik het monster de kop in kan slaan – in m’n droom zoek ik een telefoonboek wat ik in werkelijkheid niet heb – maar dan komt er plotseling beweging in het papier, de opperspider gaat aan de haal met het groentepakket, steeds sneller, tot ze uit m’n gezichtsveld verdwenen zijn. Ik ren de keuken uit en… doe m’n ogen open en kijk slaperig om me heen. Was mijn temperatuur de afgelopen tijd door een te trage schildklierwerking onder normaal beland, 35,5 °C was geen uitzondering, deze dagen is hij weer wat hoger door een ontsteking in combinatie met herfstkou.

Als de blaadjes op de grond vallen, ik van Spanje droom als ik niet nachtmerrie, keldert m’n weerstand. Het enige positieve van verhoging is dat ik meer droom en m’n dromen beter herinner. In plaats van toe te geven aan niet-lekker besluit ik wat regeldingen aan te pakken. M’n ex waar ik zakelijk contact mee heb over een nieuwe puzzelsite en al een paar maanden niets meer van gehoord heb stuur ik een vriendelijk mailtje, bij het bureau waarvoor ik laatst een proefopdracht heb gedaan informeer ik waarom ik ondanks m’n goede beoordeling toch net niet genoeg punten kreeg om met een project te starten. Van die dingen, op een kouwe grauwe dag als vandaag.
Marjelle

Maak van elke dag een sprookje

Klik op de foto als je wilt weten wat er na het sprookje komt

Zuiderparkspelen
[slideshow]

Lezers-top-20

  1. Groeten aan Loesje! 1018
  2. Smokey eyes 795
  3. Als de rook om je hoofd is verdwenen! 604
  4. Fotoshoot 471
  5. Marjelle blogt… 444
  6. Sleepless in Rotterdam 439
  7. Lentemeisjes! 358
  8. Sunny side of sex! 323
  9. Moulin Rouge? 317
  10. Paardenmeisje! 281
  11. Jij is lief! 270
  12. Voor het zingen de kerk uit! 265
  13. Zo moeder, zo dochter… 255
  14. Over leugens, CDA en studievisa 232
  15. Dag! 232
  16. ‘Vróuwen!’ 201
  17. ‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’ 200
  18. Door het oog van de naald 198
  19. Interview 191
  20. To date, or not to date 185

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’

Gisteren ging ik voor het eerst naar een meeschrijfavond van Loesje, maar voor het zover was moest ik op Delft-Zuid m’n weg zien te vinden. Ondanks Google Maps-aantekeningen was het ook voorbijgangers niet duidelijk welke kant ik op moest. Een aardige vrouw gaf me haar 015-nummer voor als ik onderweg verdwaalde en een behulpzame man probeerde de straat te vinden op z’n GPS, maar zonder resultaat. Uiteindelijk koos ik voor rechtsaf en liep vervolgens in het halfduister over een verlaten bospad naar de Provincialeweg. Gelukkig kwam ik geen vervaarlijk uitziende honden tegen – daar ben ik banger voor dan voor loslopende mensen – maar toen ik op het goede adres was aangekomen werd ik wel meteen enthousiast begroet door de hond van Loesje. Eentje van de lieve stempel.
Een aantal mensen zat al aan tafel
, een paar anderen gaf ik nog gauw een hand voordat ze naar elders vertrokken. Theepot, cola en koekjes stonden al uitnodigend klaar en dankzij de felle eetkamerlamp kon je in ieder geval goed zien welke zinnen je zo meteen op nu nog maagdelijk wit papier ging zetten. Al hou ik op zich meer van een zachte kaarslichtsfeer waarbij je niet elk oneffenheidje ziet, maar dat is voor andere gelegenheden. Na een korte kennismaking volgde een opwarmrondje, grappig dat spelen met elkaars woorden en gedachten. Het leukste vond ik om op basis van een aantal actuele onderwerpen zoals ‘Occupy-beweging’, ‘Foute Twitter-berichten’, ‘Gevangenenruil: 1 Israeliër voor 1027 Palestijnen’ eigen teksten te verzinnen, althans een poging te doen tot.
Het was even wennen om op z’n Loesjes te denken, de volgende keer gaat het vast beter. Inmiddels was het laat geworden, ik had nog een hele reis voor de boeg en besloot ditmaal een taxi te nemen. Het vooruitzicht om terug te lopen over een eng paadje en daarna weg te waaien op een verlaten stationnetje sprak me absoluut niet aan. ‘Ik neem wel een taxi’, hoorde ik mezelf dan ook zeggen en besefte op hetzelfde moment dat ik geen cash bij me had. ‘Mag ik een rare vraag stellen’, begon ik, ‘kan iemand me misschien geld lenen? Ik stort het vannacht nog terug.’ De aardige jongen naast me toverde een briefje van twintig tevoorschijn. Even later nam ik afscheid van Loesje en haar medeschrijvers en liep de koude nacht weer in.
Marjelle

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroonLoesje
Uit: Scheurkalender 2012

Meisjes Raymond van het Groenewoud

‘Laten we ophouden met integreren en beginnen met samenleven’

Met dank aan Loesje!

İşim Tarkan

Liever verliefd?

Met mijn gedachten ergens anders ben ik altijd overal, deze spreuk van Loesje is mij op het lijf geschreven. Als ik de fiets in het gras zet en het nest met mamaooievaar bekijk dat zich aftekent tegen de strakblauwe lucht komt opeens de herinnering aan Angistri in me op, een toen nog ongerept Grieks eilandje waar ik ooit was met ex-liefste vriend Hans. Ik proef haast de fasolakia, drink bijna een slokje retsina en geniet net niet van het uitzicht op de baai. Vervolgens dwalen mijn gedachten naar Glil Yam, een van de kibboetsen waar ik geweest ben. Weer zie ik het knappe gezicht van Uri voor me, vakantieliefje met mooie donkere krullen, een echte macho toen al, hij net 16 ik 19.


Het gedachtesprongetje naar Martin, mijn eerste liefde
, is gauw gemaakt. Ik ging juist naar Israel om hem te vergeten nadat er een eind was gekomen aan onze relatie op mijn verjaardag. Ik herinner me een foto waarop ik bruinverbrand in rode bikini op het harde kibboetsbed zit, stokbrood en chocola in een hand, de toekomst aan m’n blote voeten. Cuby en Martin zijn ook onlosmakelijk verbonden, ik heb dat bluesnummer grijs gedraaid toen ik erachter kwam dat hij was vreemdgegaan. Ik toen nog zo jong en onervaren, vol vertrouwen, hij een aantal jaar ouder, energiek en lief, maar ook onbetrouwbaar. Geen toeval dat ik daarna een lange periode alleen maar korte relaties heb gehad. Allerlei namen schieten door m’n hoofd, hoe zou het nu met Louis gaan of met Delano? Ik zou ze allemaal best nog één keer willen zien.
Marjelle

The Fun Powder Plot Wild Beasts

* ‘Liever verliefd’ naar het boek van Simone Lensink en de gelijknamige film van Pim van Hoeve

Groeten aan Loesje!

Toen ik laatst ’s nachts in een droom draken versloeg – in dromen kan dat – moest ik de volgende ochtend meteen aan die ene kaart denken waarop niet draken, maar juist verwende prinsesjes verslagen worden. Terwijl ik even later op de site rondstruinde kreeg ik zin om Loesje in de bloglights te zetten voor fans en passanten. Ik heb altijd een zwak gehad voor het meisje dat door middel van het verspreiden van posters de wereld beter en mooier wil maken. Ze doet het ook niet helemaal alleen, iedereen die mee wil schrijven of deel wil nemen aan een van de workshops die ze organiseert is van harte welkom. Zo’n workshop  zou ik graag een keer willen volgen met een paar enthousiaste mensen, wie weet komt dat er ooit nog van. Als je ook benieuwd bent naar haar activiteiten in het buitenland, dan kun je grenzenloos genieten op Loesje International.
Marjelle

Sim Sala Bim Fleet Foxes

Een greep uit het posteraanbod

[slideshow]

‘Jij hebt écht je huiswerk gedaan!’

In de wachtkamer zitten drie mensen zwijgend voor zich uit te staren, ik strooi groeten rond en schuif aan op de bank. Opnieuw bestudeer ik het A4’tje met bloeduitslagen en maak nog een paar aantekeningen. Na ruim twintig minuten wachten ben ik aan de beurt. Ik schud de uitgestoken hand, vriendelijke man, blauwe ogen, maar m’n vertrouwen in hem heeft een deuk gekregen door een aantal dingen. ‘Hoe gaat het?’, informeert hij. ‘Niet goed’, antwoord ik, ‘helemaal niet goed’. Ditmaal glimlach ik er niet ietwat verontschuldigend bij zoals ik anders wel vaker doe. Ik vertel hem over de afgelopen periode, de vermoeidheid die toesloeg, extra vatbaar zijn voor infecties, nekpijn en stem- en slikproblemen. Juist die dag heeft m’n stem er helemaal geen zin in, hij is een schim van wat-ie was, hees doe ik m’n verhaal.

TSH- en T4-waarden vliegen over tafel, ik vraag om welke vorm van hypothyreoïdie het gaat: primaire, secundaire of tertiaire en of het zin heeft extra jodium te slikken in de vorm van kelptabletten bijvoorbeeld. We praten over de schildklierwerking en -problemen, ik vul af en toe aan. ‘Je weet er meer van dan ik’, zegt hij lachend, ‘jij hebt écht  je huiswerk gedaan!’ ‘Als ik iets doe, dan wil ik het altijd goed doen’, grinnik ik. Wanneer hij even later niet meteen op het woord voor hormoonspecialist kan komen, fluister ik ‘endocrinoloog’. Weer moet hij lachen, schuift z’n receptenboekje naar me toe, ‘ga je gang, wil jij het schrijven?’ Vervolgens raadt hij een specialist aan in het Sint Franciscus Gasthuis, aangezien degene in het Havenziekenhuis wat voor mij veel dichterbij is nogal pinnig is.

‘Dan ga ik liever naar die eerste’, zeg ik. ‘Die andere is te schools, ouderwets en strikt voor jou’, beaamt hij. We glimlachen. Op dat moment besef ik dat ik hem misschien toch het beste als huisarts kan houden, hij geeft me in ieder geval de ruimte en dat is ook veel waard. Tot slot beklopt en beluistert hij m’n longen nog even, hoort iets wat hem niet bevalt en stelt voor om volgende week een longfunctietest te doen. ‘Ik ben een wrak!’ zeg ik met veel zelfspot, ‘gelukkig ben ik m’n gevoel voor humor nog niet kwijt, als ik dat niet meer heb dan houdt het echt op’. Eenmaal buiten stap ik op de fiets, rij naar de bieb toe waar ik midden in een Loesje-tentoonstelling beland, loop door naar café dikT., bijt even later in een baguette met kaas terwijl ik het cholesterolvoedingsadvies doorneem en besluit voorlopig roomboter en 48+-kaas van m’n boodschappenlijstje te schrappen en een vleugje Jozozout eraan toe te voegen.
Marjelle

Bring it on Nick Cave