Tagarchief: melanie

Handtastelijk?

Vandaag was m’n eerste afspraak met S. Met Google Maps had ik gekeken hoe ik er moest komen. ‘Vanaf Langepad immer gerade aus’, daar kwam het zo’n beetje op neer. De route was niet alleen Marjelleproof, ook de zon scheen uitbundig en onderweg genoot ik van al het groen dat voorbijflitste. Opeens zag ik een eend met twee donzige bolletjes in haar kielzog doodgemoedereerd de straat op waggelen. ‘Je loopt verkeerd’, wilde ik tegen haar roepen, ‘ga alsjeblieft snel terug naar de plaskant!’ Maar ze gaf geen sjoege. Voor het eerst bevond ik me diep in het hart van Kralingen op weg naar Prinsenland. Steeds grotere huizen verschenen aan weerskanten, met hier en daar een uit de kluiten gewassen hond voor het hek. Dat soort dingen geeft een iets andere dimensie aan het begrip gastvrijheid.




ruim op tijd kwam ik bij de osteopathiepraktijk aan. voordat er met de behandeling begonnen werd, kreeg ik eerst een intakegesprek met de sympathiek uitziende s. hij vroeg uitgebreid naar m’n achtergrond en klachten. vervolgens moest ik me uitkleden en terwijl ik daar een beetje onwennig in alleen een slipje en bh stond, inspecteerde en beklopte hij mn rug. later, toen ik op de massagetafel tegen hem aan moest liggen, begon hij m’n buik intensief te kneden. het was niet bepaald een prettige gewaarwording. stel je voor dat het iemand is waar je een afkeer van hebt, dan moet je er toch niet aan denken om zo beetgepakt te worden. gelukkig voelde ik me redelijk op m’n gemak, dus ik liet het op een gegeven moment allemaal over me heen komen.




aan het eind zei hij dat de pijn in m’n arm en blokkades samenhingen met bepaalde organen die niet optimaal functioneerden en dat hij me waarschijnlijk wel verder kon helpen. als ik daarnaast weer wat gezonder ging leven, dan vulde dat elkaar goed aan. zijn advies kwam niet bepaald als een verrassing, ik hikte er zelf al tegenaan de laatste maanden. ‘en zwemmen?’ opperde ik met enige tegenzin. ‘prima, maar niet te hard’, antwoordde hij. met een goed gevoel nam ik afscheid en besloot door te fietsen naar het prinsenpark en op de terugweg even langs te gaan bij dylans brasserie. minder koolhydraten moeten nog héél even wachten, dacht ik, toen m’n bestelling werd gebracht en nam een flinke hap van m’n stokbrood rijkelijk belegd met kaas terwijl beautiful people op de achtergrond klonk.
marjelle


Die Tiefe muss man verstecken. Wo? An der Oberfläche

Hugo von Hofmannsthal


Gabriel Lamb


Foto’s Scheveningen eerder gebruikt