Tagarchief: natuur

De ogen van mijn eerste lief


Klik op de foto voor een groter formaat

Rood
Het terras lag soms blank van het water
en in mijn herinnering steeds
blinkend rood
maar in waarheid vaak bemost

Roze
De bleekroze bloemen op oma’s servies
ik kneep er uit een tube hardvochtig mayonaise op
Het behang van de kamer van de meid
Het gezicht van mijn lievelingspop
Die brak toen ik zes werd

Oranje
Een sinaasappel
voor de eerste fruitpap van mijn oudste zoontje
in het oranje bord
In de koralen kinderkamer
zijn pril protest

Geel
Een lepel in een ei
de dooier loopt over de witte
porseleinen rand

Groen
De muntdrank met ijs die mijn moeder bracht
omdat ik hard studeerde
De ogen van mijn eerste lief
het kroos van de vijver waarin mv verdronk

Blauw
Kobaltblauw de flessen op de schoorsteenmantel
en de mantel van het oud mariabeeld
de kristallen voor het raam
en de lucht na regen in april

Violet
Een zeldzame kleur in mijn kindertijd
de zijden bloes in de kast op zolder
En het eerste rouwlint dat ik zag
paars met goud rond witte lelies

Zwart
Zwart heeft vele tinten
diep en vaal en dof en schitterend en blinkend
Het zwartst is het zwart met mijn ogen
dicht voor ik slaap
Patricia Lasoen
(Uit: De witte binnenkant)

Langzame wereld


Klik op de foto voor een groter formaat

Wandeling
Onze gesprekken werden langzaam
onze vragen beantwoordden we met kijken
naar de langzame wereld om ons heen

de dorpen en landerijen in de diepte
de vogels bijna verdwijnend in de hemel

we gingen zitten kijken naar deze prachtige
onverschilligheid van de wereld
naar de overbodigheid van onze vragen
Rutger Kopland
(Uit: ‘Toen ik dit zag’, 2008)

Koetjes & kalfjes


Klik op de foto voor een groter formaat

Foto gemaakt op de grens van Tilburg en De Moer

Houdoe!

Het inburgeren verloopt anders dan ik had gedacht. Toen ik drie maanden geleden vanuit Rotterdam naar Tilburg verhuisde had ik grootse plannen. Helaas gooiden gezondheidsproblemen roet in het eten waardoor er van al die ideeën nog weinig in de praktijk kon worden gebracht. Ik wilde leuke, nieuwe mensen & dito plekken ontdekken, een beetje cultuur opsnuiven, hier en daar een festival bezoeken, ik had zelfs al een weekendkaart voor het International Gipsy Festival, maar moet die nu helaas verkopen vanwege tinnitus. Ook had ik zin om op de fiets (die ik dan nog wel tweedehands moest aanschaffen) tochten te maken naar De Loonse en Drunense Duinen, lange wandelingen door Moerenburg, het Leijpark en de Oisterwijkse bossen om vervolgens uit te puffen bij Boshuis Venkraai. Kortom genieten van al het moois wat Brabant te bieden heeft en de leukste plekjes op de foto zetten.

‘Blijf van m’n staart af!’

Een aantal dingen heb ik nog steeds niet kunnen doen omdat m’n lijf tegensputtert, wel ben ik verschillende keren naar Oude Warande geweest, een mooi sterrenbos waar alles wat hond is losloopt, rent en blaft en me soms met begerige blikken aankijkt. Een waar paradijs voor honden maar niet echt voor mij. Verder heb ik een paar musea van binnen en buiten gezien, zoals De Pont en het TextielMuseum, en lekker geluncht bij de Spaarbank en Bij Maud Eten & Drinken. Ook ben ik recent nog bij Safaripark Beekse Bergen beland, dat vond ik een verademing na De Oliemeulen waar een troosteloze sfeer hing. Dieren moeten niet in kleine hokjes worden opgesloten, ze moeten de ruimte hebben zoals in het safaripark het geval is. Leuk om daar rond te lopen op een doordeweekse zonnige lentedag en onder andere speelse mantelbavianen – van jonkie tot opa – te fotograferen.
Marjelle

Chillen in het klooster Marjelleblogt 02-05-2012

Foto gemaakt in de Beekse Bergen (klik op de foto voor een groter formaat)

Wat hebben Jamie en Floortje gemeen?

http://www.tompkinsconservation.org/news/wp-content/uploads/2013/12/Screen-Shot-2013-12-12-at-11.34.37-AM.png

Lekker eten is een van m’n favoriete bezigheden, of het nu om een knapperig stokbroodje met kruidenboter gaat of een dampend bord fasolakia vergezeld van een glas retsina. Soms praten mensen zo vol enthousiasme over eten dat het water je al in de mond loopt. Jamie Oliver is zo iemand. Laatst zapte ik langs ‘Jamie’s American Road Trip‘ en belandde in de Amerikaanse keuken, niet die van megaporties en Big Macs, maar een keuken met bijzondere smaken en bereidingswijzen, van spicey soulfood tot Cajun-gerechten. Ik moest opeens aan Floortje Dessing denken die in ‘Floortje naar het einde van de wereld‘ reist naar de meest verlaten uithoeken waar mensen soms jarenlang alleen of met z’n tweeën in de meest primitieve omstandigheden wonen.

Ze hebben voor dit leven gekozen. Een warme douche is er een onbekend fenomeen, boodschappen doe je eens per jaar. Yendegaia in Chili en het kleine Restoration Island in Australië zijn daar voorbeelden van. Helaas heb ik het eerste deel gemist, maar tegenwoordig zit ik aan de buis geplakt als Floortje weer op verkenningstocht uitgaat. Prachtige natuurbeelden die een gevoel van Fernweh oproepen, portretten van markante mensen die hun hart hebben gevolgd. Wat Jamie en Floortje gemeen hebben is hun passie en interesse in andere mensen en culturen. Allebei mensen waar ik graag een keer mee zou gaan eten ergens in nowhere land.
Marjelle

Foto internet

Liefste

100_3985

Klik op de foto voor een andere invalshoek

ik zoek een woord
een heel nieuw woord
een woord dat niemand
kent
ik zoek een woord
dat zeggen wil
dat jij de liefste bent
Hans en Monique Hagen

Poëzie om te kussen

Perfect day


Klik op de foto voor een groter formaat

You make Rotterdam


Klik op de foto voor een groter formaat dak

I Make Rotterdam

Deze lente gaat het toch weer over jou

Klik op de foto voor een groter formaat

Deze lente gaat het toch weer
over jou hoewel ik er langzaamaan
wel moe van ben

moe van regen, wind, flarden
bedrieglijk blauw in de lucht,
vage beloften van het einde
van de kou.

Ik weet wel dat ik toch weer
van je hou, maar moeizaam soms,
met dat doelloze

van vogels die er van lijken
te houden in regen en wind
te blijven rondhangen
boven het land.
Rutger Kopland

Kattig!

Een aantal jaar geleden heb ik een vergelijkbare periode meegemaakt, tot ver na middernacht wilde ik niet van naar bed gaan weten, mijn ogen waren vastgezogen aan het scherm waarop brullende leeuwen, prachtige tijgers, logge olifanten en blaffende hyena’s voorbijflitsten. Je krijgt na verloop van tijd ook een iets andere kijk op leven en dood. Normaal ben ik een sucker for sweet, bij alles wat klein en donzig is smelt mijn hart. Ik zou zo álle welpjes en pups van de wereld willen adopteren, maar er staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Ik hou van dieren en ben dan ook faliekant tegen plofkippen, kiloknallers, om maar te zwijgen van foie gras, hierbij worden ganzen via dwangvoeding vetgemest. Ook ben ik tegen ellenlange dierentransporten, want die gaan gepaard met een hoop dierenleed. Toch heb ik geen problemen met vlees eten, al eet ik het zelf weinig, en dus ook niet met het slachten van dieren zolang het maar zo humaan mogelijk gebeurt. Wat ik wel bizar vond was bijvoorbeeld het tumult rond bultrug Johanna, zelfs een stille tocht en condoleanceregister, dat heeft voor mij niet met dierenliefde te maken maar veel meer met een hype.

Foto Beverly Joubert

Ik zou dan ook iedereen en zeker de Marianne Thiemes en Lenie ’t Harten van deze wereld aanraden om eens zonder geromantiseerd Disneywaas voor ogen naar de documentaires van National Geographic te kijken. Prachtige natuurseries waarin wilde dieren de hoofdrol spelen, het is eten of gegeten worden, de een zijn brood is letterlijk de ander zijn dood. Gaandeweg wende ik aan de beelden, al draai ik m’n hoofd nog steeds weg als een leeuw daadwerkelijk met bebloede snuit op z’n gemak een cheetawelp zit te verorberen. Soms kies ik partij zoals in de bijzondere docu The Last Lions en leef mee met Ma di Tau, de leeuwin die tegen alle agressie en verdrukking in haar twee welpen probeert groot te brengen in een vijandige wereld. De afgelopen vijftig jaar is de populatie drastisch teruggelopen, van de 450.000 leeuwen zijn er nu nog slechts 20.000 over. Terwijl ik gefascineerd zit te kijken naar de natuurbeelden maak ik de mooiste foto’s in mijn hoofd. Ooit wil ik ernaartoe, oog in oog staan met een leeuw op de uitgestrekte Okavango Delta in Botswana.
Marjelle

Big Cats Initiative