Op mijn gevoel fiets ik naar Delfshaven, voor het eerst laat ik me door google.maps niet de weg wijzen. Terwijl ik over een eindeloze Beukelsdijk peddel, herinner ik me dat dit juist de weg naar het Vroesenpark was. Als ik op een gegeven moment echt niet meer weet waar ik ben, zwaai ik naar een naderende fietser en trek een bijpassend hulpeloos snuitje. De man legt uit dat als ik door was gereden ik bij de gevangenis was beland. ‘Ga niet langs AF. U ontvangt geen fl. 200′, gaat het door m’n hoofd.
nadat ik nog een paar foto’s van de moskee achter mij gemaakt heb, fiets ik de andere kant op langs het water. onderweg kom ik een vlucht meeuwen tegen die fanatiek boven op de inmiddels verzamelde duivenpopulatie en het uitgestrooide brood duiken. ‘brutalen hebben de halve wereld’*, denk ik.
Het idee voor een minifotoserie ‘Bloggers in beeld’ komt in me op, het lijkt me niet alleen leuk om te doen, maar het kan ook als stimulans werken om te blijven fotograferen. Ik dacht daarnet al aan twee namen toen ik langs een paar ‘objecten’ reed.
een groot vervallen pand met kleurige raampjes doemt op rechts van mij, op het huis ernaast staat een dichtregel. ‘ze moeten allebei op de foto’, besluit ik en zie aan de vrolijkgele parasols vlakbij dat ik ook mijn bestemming bereikt heb. vanaf een andere kant ziet de wereld er soms heel anders uit.
als ik na een broodje kaas – wat precies is wat de naam doet vermoeden op een hardnekkige wesp na die al aan het voorproeven was – de soif-kat op de foto wil zetten, houden m’n batterijen het voor gezien. tijd om naar huis te gaan.
marjelle
lady in spain ingrid michaelson
*Nu doe ik het wéér
