Nadat ik lijn D heb genomen naar het Wilhelminaplein arriveer ik in een supermoderne metrohal, veel chroom en staal, en word daarna op de roltrap een sluis ingezogen. Als ik vervolgens met tas om m’n nek, natte plu in de ene hand en camera in de andere probeer een foto te maken van dit surrealistische tafereel springt m’n batterij onverhoeds op ‘leeg’. Even later loop ik in een troosteloze motregen naar LantarenVenster, een in the middle of bloody nowhere-gevoel bekruipt me. Het is lang geleden dat ik naar de film ben geweest en deze keer nog gratis ook dankzij Rotterdampas.
Toen ik de aankondiging van de premièrefilm ‘Midnight in Paris’ voorbij zag komen in m’n mail, besloot ik ernaar toe te gaan. Ik heb bijzondere herinneringen aan de films van Woody Allen, onder andere ‘Annie Hall’, ‘Interiors’, ‘Manhattan’ en ‘Hannah and Her Sisters’ zijn me bijgebleven en niet te vergeten het gezelschap van m’n liefste vriend. We deelden niet alleen lief en leed, maar hielden ook van dezelfde films. Dat was toen, ook in deze film lopen verleden en heden door elkaar. Om klokslag drie uur wandel ik de halflege zaal binnen en vlij me in een van de zachte kuipstoeltjes. Hopelijk houdt m’n rug deze tweeuurssessie vol.
Na reclame en filmtrailers komt dan eindelijk de hoofdpersoon die schrijver is vol in beeld. ‘Waar ken ik die acteur toch van’, vraag ik me af. Ik verman me en concentreer me op het Parijs van toen en nu dat in al z’n glorie op het grote doek tot leven komt. Al snel blijken de hoofdpersoon, Gil Spender, wiens stem en intonatie heel erg aan die van Woody Allen doen denken, en ik op dezelfde golflengte te zitten, iets wat bepaald niet opgaat voor z’n vriendin en aanstaande schoonfamilie. Ik leun achterover en laat me meevoeren door Parijse straten, krijg een kijkje in het nachtleven van weleer, met veel drank, sigaretten en een enkele cancan.
Ik ontmoet schrijvers en kunstenaars uit de jaren ’20, ondermeer Hemingway, Scott Fitzgerald, zijn vrouw Zelda, Dalí, T.S. Eliot, Buñuel en Picasso. Soms komt er een briljante zin voorbij en moet ik me bedwingen om ‘m niet meteen in m’n aantekenboekje op te schrijven. ‘Goede film met hier en daar prachtige Woody Allen-dialogen, maar m’n hart gaat toch meer uit naar een film als “Annie Hall”’, bedenk ik terwijl langzaam de lichten om me heen weer aangaan. ‘Paris is most beautiful in the rain’, zei Gil vol overtuiging aan het eind, als ik terugloop vind ik de verregende Kop van Zuid daar toch wel schril bij afsteken.
Marjelle
”Gil: ‘I would like you to read my novel and get your opinion.’
Ernest Hemingway: ‘I hate it.’
Gil: ‘You haven’t even read it yet.’
Ernest Hemingway: ‘If it’s bad, I’ll hate it. If it’s good, then I’ll be envious and hate it even more. You don’t want the opinion of another writer.”’
‘Midnight in Paris’ draait voorlopig nog in Rotterdam in LantarenVenster en Wolff Cinerama
Foto: ‘The Bear Goes to Paris’ Witold Riedel
