‘Zoek nooit naar een pasfoto’… als je niet in een ondoordringbaar woud van afbeeldingen in Picasa wilt belanden. Een uur later bedenk ik dat ik misschien beter meteen naar het origineel had kunnen zoeken in plaats van naar de gescande versie. Onderweg ben ik mezelf, vroegere plukjes familie en belangrijke mensen in vele gedaanten en verschillende levensfasen tegengekomen, soms vertederend, soms confronterend. ‘Ik moet die pasfoto vinden’, dramt een stemmetje, ‘anders kan ik de Voordeelurenkaart* niet aanvragen’. Nu ik steeds vaker de trein neem is het doodzonde om elke keer het volle tarief te betalen. Bovendien heb ik het afgelopen jaar exact 0,00 € verdiend, de gedachte eraan trekt m’n stressniveau weer omhoog en de titel van een tv-programma schiet door me heen. Maar waar heeft dat ding zich verstopt?
‘Zoek nooit naar een pasfoto’… als je niet wilt dat bijna vergeten flarden uit je leven voorbijflitsen, in een la ontdek ik nog spullen uit Weesp en eenzame sleutels waarvan niemand meer weet op welk slot ze ooit hebben gepast. Ik smijt het grootste deel weg, loop vervolgens naar de mailstapel op de plank en wil die ook in zijn geheel weggooien, maar bedenk me en blader er toch even doorheen. M’n blik blijft hangen bij een mail van M., iemand waar ik een tijdlang intensief mee heb geschreven. Het verrast me enigszins hoe leuk onze mailtjes waren. Nog steeds denk ik regelmatig aan hem, al is het nu ruim een jaar geleden dat we voor het laatst contact hadden.
‘Zoek nooit naar een pasfoto’… als je je ex niet wilt tegenkomen. Ik zie vertederende berenkaarten en bedenk dat m’n exen behalve iets liefs ook gemeen hadden dat ze ieder op hun eigen manier moeite haddden met confrontatie, dat in combinatie met het feit dat ik weleens feller overkom dan ik werkelijk ben. Door alle ellende van de afgelopen jaren ben ik flexibeler geworden, al heb ik deep down inside nog steeds een stoere kant. Plotseling zie ik een recente naam voorbijkomen, ik leg het A4’tje apart en gooi vervolgens de rest van de mail in de vuilnisbak. Het is nu twee uur later, nog steeds geen pasfoto, wel veel herinneringen. Soms zoek je iets en vind je wat anders. Ik voel me opeens een beetje verloren, al is er door een aantal mensen veel van mij gehouden. Of misschien juist daarom.
Marjelle
Love of my life Queen
Foto Beer Witold Riedel
*Inmiddels is-ie alweer een tijdje in m’n bezit en trein ik door Nederland & België
