Tagarchief: politiek

Meldpunt Kliklijnen


Gisteren was ik nog van plan
om een zinderend betoog te houden tegen het Meldpunt MOE-landers van Wilders of de manier waarop VVD’er Aptroot* alle ruimte kreeg bij P&W om z’n eenzijdige verhaal te vertellen zonder dat ook de andere kant vertegenwoordigd was. Aan echt kritisch commentaar en doorvragen ontbrak het wederom. Zijn er eigenlijk nog wel intelligente, kritische journalisten vraag ik me steeds vaker af. Vandaag probeer ik zonder veel succes nog steeds de griepbacillen van me af te schudden, een duik in m’n administratiestapel waarbij allerlei formulieren me om de oren vlogen, de aanblik van een aanmaning en blauwe envelop doen de temperatuur alleen maar stijgen. Zelfs het idee om een speels blog te schrijven gebaseerd op een aantal veelgebruikte zoektermen zoals ‘jij is lief’, ‘sunny side of sex’ en ‘marjelle blogt’ is een brug te ver. In plaats daarvan besluit ik een beker kippensoep te nemen – dat zou een positieve werking hebben – me niet druk te maken over politieke kwesties, politici in spagaat of anonieme kliklijnen. Vandaag hou ik het dus bij soep en strooi er nog wat positieve gedachten overheen.
Marjelle

*Schultz: mooi rapport, maar geen extra geld naar het spoor Volkskrant 16-02-2012

Home Wintersleep

Wat doen Mo en Amal?

Vrijdag werd bekend dat de Nederlands-Iraakse schrijver Rodaan Al Galidi was gezakt voor z’n Korte Vrijstellingstoets1 terwijl hij diverse Nederlandse boeken en prijzen op z’n naam heeft staan, meermaals een zwartepietenpak heeft aangetrokken en zich op de fiets als een vis in het water voelt, kortom hij is meer ingeburgerd dan de gemiddelde Nederlander. Die eerste twee dingen doe ik hem dan ook niet na en ik werd nieuwsgierig naar míjn inburgeringsscore, de filmpjes van Mo en Amal en andere rare toetsvragen zoals ‘wanneer wordt een vrouw ongesteld na een miskraam?’2 Helaas kon ik geen spoor van beide laatste ontdekken, wel kwam ik Jan en Hanna tegen in de enige twee oefenvragen op de site. Bij gebrek aan beter besloot ik dan maar m’n Kennis van de Nederlandse Samenleving te testen, één van de drie onderdelen van de algemene inburgeringstoets. Meteen kwam er een vraag voorbij waarop ik het antwoord schuldig moest blijven: ‘welk land ligt oostelijk van Nederland?’ Sommige dingen veranderen nooit, m’n leraar aardrijkskunde dreef ik vroeger al haast tot waanzin getuige ook de drie op m’n rapport.


Er zaten ook zwartwitvragen
bij als ‘u gaat op bezoek, maakt u dan een afspraak of loopt u gewoon binnen?’ en ‘waar zijn Nederlanders vaak … binnen of buiten?’ Daarnaast waren er opendeurvragen zoals ‘moet u snel Nederlands leren?’, ‘welke taal leert u in de taalles?’ en vragen waarbij het mij onduidelijk was wat er precies bedoeld werd. Bij ‘Nederland betekent … ?’ gingen m’n wenkbrauwen dan ook omhoog*. Pas toen ik het juiste antwoord zag begreep ik dat je het woord ‘Nederland’ let-ter-lijk moest nemen, ‘laag land’ was het correcte antwoord. Wat verder het nut is om te weten of de koning van Spanje nu katholiek was of protestant of welke kolonie onafhankelijk werd na de Tweede Wereldoorlog ontgaat mij. Bij het schilderij van Rembrandt was ik even in de war met een andere kunstenaar, kortom er moet nog heel wat ingeburgerd worden door ondergetekende.
Marjelle

*Van de irritant-zeurende stem van de vragenstelster ging m’n haar recht overeind staan

1 Schrijver Rodaan is gezakt: half Nederland zou zich schamen voor inburgeringstoets Volkskrant 18-11-2011
2 Wie bedenkt die rare vragen van inburgeringsexamens? Volkskrant 18-11-2011

Foto Internet

‘Bad boys’

In een impuls had ik me een tijd geleden opgegeven voor een rechtbanksessie. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in rechtspraak en heb zelfs ooit een blauwe maandag rechten gestudeerd. Gevangenissen fascineren me op een bepaalde manier, getuige ook de vele docu’s die ik over dit onderwerp heb gezien, waaronder Septembres1,2, Veroordeeld, Inside Death Row en Behind Bars, bovendien heb ik een groot rechtvaardigheidsgevoel. Daarnaast voel ik aversie tegen het sec opsluiten van mensen, in plaats van er beter uit te komen fungeert de gevangenis vaak als kweekvijver voor toekomstige beroepscriminelen.

Afgelopen woensdagavond toog ik op de fiets naar het Wilhelminaplein waar de rechtbank zetelt. M’n tas en ik kwamen geluidloos door beide detectiepoortjes, eenmaal op de vierde etage bleek ik bepaald niet de enige die op dit idee was gekomen. Voor me zag ik opeens Fréderique Spigt met vriendin opduiken, haar optreden3 een aantal maanden geleden in Blijdorp staat nog vers in m’n geheugen. Rond half acht dromden de mensen zaal 14 binnen, ik kwam terecht naast een familie waarvan de dochter pa al snel toesiste dat ze wég wilde en zoonlief steeds irritante knorgeluiden maakte.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=cc7CgSNX8aw&feature=related]

Het was leuk om deze nagespeelde zitting bij te wonen. De politierechter, pal onder het portret van Bea, officier van justitie, advocaat en verdachte speelden hun rol met verve. ‘Ik wil niet de meest recente ringtones horen’, zei de eerste semi-streng. Vervolgens begon de strafzaak waarin het om de mishandeling van de vriendin van de verdachte ging onder invloed van alcohol, hij was al eerder veroordeeld en zat nog in zijn proeftijd. Interessant ook om aan het eind het requisitoir van de openbare aanklager en het pleidooi van de advocaat te horen met hun verschillende opvattingen over de hoogte van de strafmaat.

Wie zelf graag een keer een zitting wil bijwonen kan gewoon langsgaan, de meeste zittingen zijn openbaar. Tot slot was er de gelegenheid om vragen te stellen waar behalve Fréderique ook een aantal anderen gebruik van maakten waaronder een paar jonge kinderen. Grappig om te zien dat ze op die leeftijd al zo’n zitting willen bijwonen, goed geluisterd hadden en slimme vragen stelden. Zelf heb ik de kans aan me voorbij laten gaan, als ik twee uur lang niets kan drinken heb ik geen stem meer over, daarnaast ben ik in dit soort situaties soms ook net niet assertief genoeg.
Marjelle

1 Veroordeeld
2 Tijdens het schrijven van dit blog kwam ik deze bijzondere documentaire tegen Levenslang – 10 jaar later (The Farm – 10 Down)
3 Met je hart, met je handen, met je ogen … spreek met elkaar!

Artikelen
VVD’er twijfelt aan nut lange celstraf
Crimesite.nl  08-09-2011
Rechters vinden invoeren van minimumstraffen onzin Elsevier 23-02-2011
Na een taakstraf is er minder recidive dan bij een gevangenisstraf Trouw 11-02-2011
Werkt gevangenisstraf? Kennislink 14-02-2008

Meantime Astrid Seriese van de cd ‘Condemned’
(‘Bad boys’ was niet te vinden op Youtube)

Over leugens, CDA en studievisa

Nadat de politiek wekenlang in de ban was van Mauro kwam er 1 november een eind aan al het politieke gesteggel over zijn hoofd heen. Het CDA beweerde triomfantelijk de oplossing te hebben gevonden in de vorm van een studievisum, Ad Koppejan’s uitspraak ‘Hier staat een gelukkige christendemocraat’ prijkte hemelsbreed op de voorpagina. Nooit wil ik nog het woord ‘dissident’ horen in samenhang met Koppejan en Ferrier. Als die twee iets duidelijk hebben gemaakt dan is het wel dat ook voor hen geldt dat de D staat voor Draaien, de A voor Achterbaks en dat je de begin-C gevoeglijk kunt weglaten. Met christelijkheid, wat zou moeten gaan over compassie en empathie had deze hele spektakelshow niets te maken.

Verhagen die het congres dreigend toesprak zodat alle schaapjes in de kudde zouden blijven, Bleker met z’n opzichtig geschuif met een briefje in DWDD, het viel me nog mee dat hij geen kralen gaf. Het was van het begin tot het einde een wanvertoning waarbij politieke machtspelletjes, starheid, ego’s en angst voor gezichtsverlies prevaleerden boven menselijkheid. Leers had gemakkelijk gebruik kunnen maken van zijn discretionaire bevoegdheid maar wilde dit per se niet. Leers, de man met twee gezichten, schreef hij als burgemeester van Maastricht nog een hartverscheurende brief inzake de asielzoeker Nezam Azimi†, als minister draaide hij honderdtachtig graden om, wat eerst recht was werd nu plotseling krom.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Uvey-2bXVgk&feature=youtu.be]

Hoe zit het nu werkelijk met de vol trots gepresenteerde studievisum-‘oplossing’? Geeft die Mauro, die gezegd heeft het liefst zo snel mogelijk aan het werk te willen, dan eindelijk de zo nodige zekerheid en duidelijkheid in de toekomst? Twee kernwoorden die steeds weer opdoken in de discussie de afgelopen tijd. Op beide vragen is het antwoord ‘nee, integendeel!’ Het zwaard van Damocles hangt nog steeds boven zijn hoofd, er is alleen gerekt en geschoven, van een werkelijke oplossing is geen sprake. In plaats van de met de mond beleden ‘duidelijkheid op korte termijn’ verkeert Mauro nu juist nog langer in onzekerheid als hij een studievisum aanvraagt. Sowieso is het uitstel van executie, want na voltooiing van de studie moet hij alsnog terug naar Angola.

Voldoet hij überhaupt wel aan de voorwaarden1 om voor een studievisum in aanmerking te komen? Een aantal eisen op een rij:
Voor de opleiding moet Nederland het meest aangewezen land zijn.
De ICT-opleiding op mbo-niveau van Mauro kan ook op andere plaatsen2 worden gedaan.
De aanvrager moet een geldig reisdocument hebben.
Mauro zou (nog) niet in het bezit zijn van een dergelijk document.
De aanvrager moet kunnen aantonen over voldoende geld te beschikken om de studie hier af te ronden.
In het geval van Mauro zou het gaan om een bedrag van € 653,62 per maand als hij hier wil studeren, exclusief les- of collegegeld.
De aanvrager moet een bewustverklaring3 ondertekenen.
Met het ondertekenen van deze bewustverklaring geeft Mauro aan dat hij ‘weet dat hij over een tijdje Nederland weer moet verlaten’. Hij wil Nederland helemaal niet uit, met het aanvragen van een studievisum tekent hij dus ook voor zijn eigen vertrek(!).
De opleiding moet een positieve bijdrage bieden aan de ontwikkeling van het land van herkomst.
Dat betekent dat Mauro dan na beëindiging van de studie weer terug zou moeten naar Angola of eerder als hij niet zou slagen.
Marjelle

1 IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst)
2 Ook studievisum zal Mauro niet baten Trouw 01-11-2011
3 Bewustverklaring

Artikelen
Mauro nog een keer inzet van politieke strijd BNDeStem.nl 08-11-2011
Tweede Kamer neemt Mauro-motie aan NOS.nl 08-11-2011
Uitspraak rechtbank 2010 (1 jaar later pas gepubliceerd) Vreemdelingenrecht.com 04-11-2011
Welke opties heeft Mauro? NOS.nl 01-11-2011
Pieter Hilhorst: ‘Waarom wilde Leers per se in hoger beroep tegen Mauro?’* Volkskrant 01-11-2011
Mauro, het kind van de rekening Marjelle 31-10-2011
Tijdlijn Mauro Krapuul.nl
Een zee van witte paraplu’s… (Wereldvluchtelingendag) Marjelle 21-06-2011

* “Maar waarom wilde Leers per se in hoger beroep? De rechter had geoordeeld dat Mauro met zijn pleegfamilie een gezinsverband vormde en dat dus het recht op gezinsleven van toepassing was zoals is vastgelegd in artikel 8 van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens.
Het meest ontluisterende aan de rechtsgang rond Mauro is dus dat toetsing aan het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens door de minister van Integratie wordt gezien als een bedreiging van zijn beleid! Mensenrechten zijn een obstakel voor ons asielbeleid! Het hoger beroep heeft de minister gewonnen. Niet omdat de Raad van State oordeelde dat Mauro geen gezin vormde met zijn pleegouders of omdat artikel 8 van het EVRM anders werd geïnterpreteerd, maar omdat de lagere rechter het oordeel van de minister dat Mauro moest vertrekken alleen marginaal had mogen toetsen.”

Mauro, het kind van de rekening

Na alle media-aandacht en aan de vooravond van het tweede Kamerdebat heb ik besloten om toch over Mauro te schrijven. Vertel ik iets nieuws, zal het ook maar een greintje extra compassie opleveren aan CDA- en VVD-zijde of de stemming positief beïnvloeden? Die kans acht ik heel klein, maar het laat me niet los, deze Mauro Manuel die het symbool is geworden van alle Mauro’s, slechts 75 in totaal. Waarmee meteen de opmerking van minister Leers voor Immigratie en Asiel¹ over een aanzuigende werking ook naar het rijk der fabelen moet worden verwezen. Ik kan nu op gaan sommen wat er allemaal is gebeurd vanaf het moment dat de toen negenjarige Mauro in 2002 door zijn biologische ouders op het vliegtuig werd gezet, over de procedures die in gang zijn gezet, de rechterlijke uitspraken die zijn gedaan, in 2010 werd ondermeer de aanvraag voor een verblijfsvergunning gegrond verklaard, maar dat ga ik hier niet doen.


Ik wil het over menselijkheid
² hebben, één simpel woord, met grote gevolgen als er (geen) uiting aan gegeven wordt. Mauro, de jongen uit Oostrum met een Limburgse tongval die geen Portugees of Bantoe spreekt, nauwelijks contact heeft met z’n biologische moeder en sinds 2003 een liefdevolle band heeft opgebouwd met zijn pleegouders, Hans en Anita. Ook de rechter zag dat in en gaf hen de voogdij. Angola, het land wat zogenaamd veilig is volgens Leers, maar waarvoor het reisadvies ‘waakzaamheid betrachten’ geldt, in België worden zelfs ‘niet-essentiële reizen ontraden’. VluchtelingenWerk heeft het over ‘gewortelde kinderen’3 en dat geeft de essentie goed weer. ‘Regels zijn er om te worden nageleefd’, roepen ze anderzijds bij het CDA.

Dat is wel erg makkelijk gezegd, ten eerste zijn het de uitzonderingen die de regel bevestigen en kan Leers gebruikmaken van zijn discretionaire bevoegdheid4, maar dat wil hij níet. Ten tweede betreft het hier niet alleen een complexe zaak maar ook falende wetgeving5, over dat laatste zijn ze het ook in het CDA-kamp inmiddels eens. Al moet je dat niet te letterlijk nemen, een aantal partijleden is bedreven in woordverfraaien, zodat de betekenis die er gisteren aan gegeven werd vandaag opeens een andere kan zijn. Dat doet me denken aan de dissidenten Ferrier en Koppejan6, waarschijnlijk stemmen ze ook deze keer uiteindelijk toch mee met de rest van de fractie onder het alziend oog van een intimiderende Verhagen, geen wonder dat slechts 3% hem als partijleider wil. Als ze deze keer geen voet bij stuk houden wordt het ongeloofwaardig, of het Mauro überhaupt nog zal helpen is de vraag.

Toen ik een paar dagen geleden naar P&W keek waar Mauro en z’n pleegmoeder7 aanwezig waren, kwam er weer een andere CDA’er in beeld, Henk Bleker, iemand met veel woorden en weinig inhoud. Tot mijn verbijstering kreeg hij alle ruimte om de overbekende CDA-riedel af te steken en verviel daarbij steeds in herhalingen, zo bleef er voor de anderen nauwelijks tijd over om hun verhaal te vertellen. Toen ik later las dat hij Mauro nog snel een briefje8 had toegestopt met een uitnodiging voor een voetbalwedstrijd overviel me een gevoel van plaatsvervangende schaamte9. Het deed me indirect denken aan een uitspraak van Leers, volgens hem was dit geval wel schrijnend* maar waren er schrijnendere gevallen.

‘Beste Gerd Leers, er bestaat helemaal geen overtreffende trap van dat woord. Weet je wat ik ook schrijnend vind, de transformatie van een ex-burgemeester met een hart naar een minister die zijn principes verloochent. Laten we wel wezen, het gaat in de kern helemaal niet om Mauro, je zou je eigen kind nóóit naar het “veilige” Angola sturen, laat staan dat je je kunt (wilt) voorstellen hoe het is om als kleine jongen10 moederziel alleen op een vliegtuig gezet te worden zonder enig idee van wat de toekomst voor je in petto heeft en óf je wel een toekomst hebt. Het gaat hier niet om principes, wel om starheid, ego’s en macht. Over het hoofd van Mauro worden politieke spelletjes11 uitgevochten of zoals ik een paar dagen geleden twitterde “men kan het niveau van beschaving van een land meten aan de manier waarop dat land met z’n gevluchte kinderen omgaat”.’
Marjelle

Laatste nieuws
Mauro heeft eindelijk zijn verblijfsvergunning Volkskrant 30-03-2013

Hoeveel Mauro’s zijn er? 1, 20, of 1000? Volkskrant 01-11-2011
Pieter Hilhorst: ‘Waarom wilde Leers per se in hoger beroep tegen Mauro?’ Volkskrant 01-11-2011
Weisglas: VVD, laat Mauro niet uitzetten Volkskrant 01-11-2011
Spannende dag: kansen Mauro niet verkeken Volkskrant 01-11-2011
Mauro maakt van kiezers mensen en van politici bureaucraten NRC 31-10-2011
Laatste emotionele oproep Mauro aan Kamer Volkskrant 31-10-2011
Uitzetting Mauro in  strijd met kinderverdrag Nu.nl 31-10-2011
Het CDA, een radeloze partij Volkskrant 31-10-2011

Petitie ‘Mauro moet blijven!’

*14 oktober 2009 De Rijksuniversiteit Groningen (RUG) komt met het ‘rapport Kalverboer’: bij terugzending naar Angola zal Mauro voor een tweede maal worden gescheiden van zijn primaire verzorgers, wat onherroepelijk zal leiden tot een volledige breuk in zijn ontwikkeling. Dit is ‘een onacceptabel en onverantwoord risico’.

¹ Minister Leers Volkskrant 24-02-2011
² CDA brengt mensenoffer om Rutte-rechts te redden Volkskrant 29-10-2011
3 Uitzetting gewortelde kinderen ontoelaatbaar VluchtelingenWerk 28-10-2011
4 Als Leers zijn hart wil laten spreken dan kan dat prima Volkskrant 29-10-2011
5 Absurd debat over Mauro bewijst des te meer dat de regels zélf niet deugen Trouw 29-10-2011
6 Het verwarrende CDA-congres van minuut tot minuut Volkskrant 29-10-2011
7
Pauw & Witteman 26-10-2011
8 Mauro slaat uitnodiging Bleker af Nu.nl 29-10-2011

9 Schaamte NRC 29-10-2011
10 Tijdlijn Mauro Krapuul
11 Analyse: CDA moet gezicht zien te redden Volkskrant 31-10-2011

Een zee van witte paraplu’s… (Wereldvluchtelingendag) Marjelle 21-06-2011
Loesje
29-10-2011

Op Twitter o.a.
KroosSara Sara Kroos
En m’n vader (bijna 70) heeft z’n CDA lidmaatschap opgezegd vandaag.
#mauro
Remko_Iedema Remko Iedema
“Precedent” kan een xenofoob, hypocriet, onmenselijk woord zijn. Van mij mogen 100000 Mauro’s blijven #mauromagblijven
doekle_terpstra
Doekle Terpstra [CDA]
Ben ik op ander #CDA-congres geweest? Vlgs mij zegt 85% van deelnemers “genade voor recht”!En “Mauro moet blijven en los probleem groep op”.
WimKortenoeven Wim Kortenoeven [PVV]
Heb mijn vliegtuig gemist dankzij de linkse mafkezen die het hele kabinet gijzelen voor de individuele zaak van een illegale immigrant.
(Tweet werd later verwijderd)
TheQuoteToday The Quote Today
Man is a clever animal who behaves like an imbecile. Albert Schweitzer (1875-1965) #TQT

Foto’s Internet

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroon’

Gisteren ging ik voor het eerst naar een meeschrijfavond van Loesje, maar voor het zover was moest ik op Delft-Zuid m’n weg zien te vinden. Ondanks Google Maps-aantekeningen was het ook voorbijgangers niet duidelijk welke kant ik op moest. Een aardige vrouw gaf me haar 015-nummer voor als ik onderweg verdwaalde en een behulpzame man probeerde de straat te vinden op z’n GPS, maar zonder resultaat. Uiteindelijk koos ik voor rechtsaf en liep vervolgens in het halfduister over een verlaten bospad naar de Provincialeweg. Gelukkig kwam ik geen vervaarlijk uitziende honden tegen – daar ben ik banger voor dan voor loslopende mensen – maar toen ik op het goede adres was aangekomen werd ik wel meteen enthousiast begroet door de hond van Loesje. Eentje van de lieve stempel.
Een aantal mensen zat al aan tafel
, een paar anderen gaf ik nog gauw een hand voordat ze naar elders vertrokken. Theepot, cola en koekjes stonden al uitnodigend klaar en dankzij de felle eetkamerlamp kon je in ieder geval goed zien welke zinnen je zo meteen op nu nog maagdelijk wit papier ging zetten. Al hou ik op zich meer van een zachte kaarslichtsfeer waarbij je niet elk oneffenheidje ziet, maar dat is voor andere gelegenheden. Na een korte kennismaking volgde een opwarmrondje, grappig dat spelen met elkaars woorden en gedachten. Het leukste vond ik om op basis van een aantal actuele onderwerpen zoals ‘Occupy-beweging’, ‘Foute Twitter-berichten’, ‘Gevangenenruil: 1 Israeliër voor 1027 Palestijnen’ eigen teksten te verzinnen, althans een poging te doen tot.
Het was even wennen om op z’n Loesjes te denken, de volgende keer gaat het vast beter. Inmiddels was het laat geworden, ik had nog een hele reis voor de boeg en besloot ditmaal een taxi te nemen. Het vooruitzicht om terug te lopen over een eng paadje en daarna weg te waaien op een verlaten stationnetje sprak me absoluut niet aan. ‘Ik neem wel een taxi’, hoorde ik mezelf dan ook zeggen en besefte op hetzelfde moment dat ik geen cash bij me had. ‘Mag ik een rare vraag stellen’, begon ik, ‘kan iemand me misschien geld lenen? Ik stort het vannacht nog terug.’ De aardige jongen naast me toverde een briefje van twintig tevoorschijn. Even later nam ik afscheid van Loesje en haar medeschrijvers en liep de koude nacht weer in.
Marjelle

‘Een beetje gedachte springt uit zijn denkpatroonLoesje
Uit: Scheurkalender 2012

Meisjes Raymond van het Groenewoud

‘Laten we ophouden met integreren en beginnen met samenleven’

Met dank aan Loesje!

İşim Tarkan

‘Doe effe sociaal man!’

Via de @volkskrant-tweets werd ik afgelopen week op de hoogte gehouden van oneliners, bijzonderheden en dieptepunten uit het ‘Doe eens normaal man!’-debat. Bij DWDD en P&W deden een aantal gasten het nog eens dunnetjes over. Ik zag Cohen voorbijkomen, te netjes om echt tegenwicht aan Wilders te bieden en moest glimlachen toen Claudia de Breij het gehakketak treffend typeerde met ‘Maaskantje’. Op een van de kamerbeelden was ook Pechtold te zien, hij diende Wilders op een bepaald moment zodanig van repliek dat deze even niets terugzei. Ook al is D66 bepaald niet mijn partij, toch vind ik hem een van de betere debaters, scherp, adrem en humoristisch.



Toen ik hem een keer
de tweet ‘die vergelijking gaat mank’ stuurde naar aanleiding van zijn ‘bij iedere levensfase past een vervoersmiddel, dus naast de fiets, de auto is dat aan het einde de rollator‘, een uitspraak waar ik het mee oneens was, kreeg ik vervolgens een tweet terug in de trant van ‘dan heb je juist een rollator nodig’. Daar kon ik dan wel weer om lachen. Bij politici als Bleker heb ik daarentegen altijd het gevoel dat ze de boel zitten te belazeren, maar dat heb ik met meer CDA’ers, Maxime Verhagen voorop. Laatst zag ik een foto waarop hij breedgrijnzend stond geflankeerd door vriendje Wilders en Rutte. Er hing een bepaald soort van old boys network-sfeertje, de twee oude rotten in het vak met hun zelfvoldane glimlachjes en daarnaast de immer Himmelhoch jauchzende Rutte, kinderlijk blij dat-ie met het politieke spelletje mee mag doen.

Wilders, de enige echte Grote Gedoger, die om te voorkomen dat hij zelf terecht met die benaming geconfronteerd werd nog even gauw met een beschuldigende vinger naar Cohen ging wijzen om de aandacht af te leiden van zichzelf en zijn spagaten. Pauw had er zoals vaker niet zoveel van begrepen, vermoeid schudde hij z’n krullen en kefte iets in de trant van ‘wat is er nou zo erg aan om bedrijfspoedel genoemd te worden?’ Om dat ene woordje gaat het natuurlijk helemaal niet, Jeroen, maar als jouw gasten elke keer als jij je mond opendoet beginnen te rellen en daarmee elke normale discussie onmogelijk maken, dan word zelfs jij op een gegeven moment dat infantiele gedoe meer dan zat.
Marjelle

Foto Witold Riedel

‘Mark, behandel Geert als een vmbo-leerling’ Volkskrant (28-09-2011)

Opvallende oneliners
‘Na 20 jaar Wilders op het Binnenhof kennen we hem wel: Hij blaft wel, maar hij bijt niet’ (Alexander Pechtold)

‘Dit kabinet veroordeelt werknemers in de sociale werkplaats tot de geraniums’ (Emile Roemer)

‘Wilders gooit af en toe een stuk rood vlees de Kamer in’ (Mark Rutte)

‘Straks is het: een gewei aan de muur is ook natuur’ (Alexander Pechtold)

Stemverbod?



Steeds meer besef ik hoe belangrijk
een stem is. Soms doet iemand z’n mond open – aantrekkelijk, leuke uitstraling – en dan komt er een geluid uit waar ik onmiddellijk op afknap. Zeurend, schel, doordringend, krakend of juist sloom, kleurloos en vlak. Niet alleen de klankkleur maakt verschil, ook bepaalde accenten kunnen net iets te veel van het goede zijn. Krijg ik bij een Haagse tongval nog een glimlach op m’n gezicht, bij plat Amsterdams heb ik dat een stuk minder. Wat ook een rol speelt is dat sommige mensen ‘hakkelend’ praten. Dan heb ik het uiteraard niet over degenen die moeilijk uit hun woorden komen of stotteren, het is een ander fenomeen. Een goed voorbeeld is Neelie Kroes, maar ook Ayaan Hirsi Ali doet het, er zit iets hortends en stotends in de manier van praten die op m’n zenuwen werkt. ‘Ga nou door!’ denk ik dan, het is een van de redenen waarom ik niet naar deze vrouwen kan luisteren, over de andere laat ik me nu even niet uit.
Marjelle

Stembevrijding

Overvecht Spinvis

Groeten aan Loesje!

Toen ik laatst ’s nachts in een droom draken versloeg – in dromen kan dat – moest ik de volgende ochtend meteen aan die ene kaart denken waarop niet draken, maar juist verwende prinsesjes verslagen worden. Terwijl ik even later op de site rondstruinde kreeg ik zin om Loesje in de bloglights te zetten voor fans en passanten. Ik heb altijd een zwak gehad voor het meisje dat door middel van het verspreiden van posters de wereld beter en mooier wil maken. Ze doet het ook niet helemaal alleen, iedereen die mee wil schrijven of deel wil nemen aan een van de workshops die ze organiseert is van harte welkom. Zo’n workshop  zou ik graag een keer willen volgen met een paar enthousiaste mensen, wie weet komt dat er ooit nog van. Als je ook benieuwd bent naar haar activiteiten in het buitenland, dan kun je grenzenloos genieten op Loesje International.
Marjelle

Sim Sala Bim Fleet Foxes

Een greep uit het posteraanbod

[slideshow]