De afgelopen weken heb ik in fasen m’n huis opgeruimd, niet dat het nu zo’n zootje was, maar een flinke beurt kon geen kwaad. Er moest gezogen worden, gestoft, vergeten hoekjes vroegen aandacht en lege flessen wilden getrakteerd worden op een rondje glasbak. Ook de ramen zagen er hier en daar wat mistig uit. Gewapend met stofzuiger, spons, duizenddingendoekje en schoonmaakmiddelen ging ik aan de slag. Algauw blonken de vensterbanken me tegemoet, met plezier keek ik ernaar elke keer als ik langsliep. De verlepte tulpen op de beukenhouten eettafel maakten plaats voor gele theeroosjes en de verse jasmijn geurde naar lente…
Door het raam zag je m’n nieuwste aanwinst, een pot witte margrieten, op de balkontafel staan. Nadat ik vanmiddag nog een plantje op de boerenkist had neergezet, wilde ik op m’n gemak door het huis wandelen om m’n eigen harde werken te bewonderen en kreeg toen opeens ontzettende behoefte aan een sigaret. Voor het eerst in tijden kwam dat gevoel weer omhoog. Ik rook al een jaar of acht niet meer, ben zelfs vergeten welk merk, al herinner ik me wel dat Roxy en ik lange tijd onafscheidelijk waren. Nog steeds vind ik het lekker om even een sigaret in m’n hand te houden en dan de geur van pure tabak op te snuiven.
Marjelle
A long flight Wintersleep
