Een kind zet het op een blèren terwijl de moeder krampachtig haar geduld probeert te bewaren op het drukke Kunsthalterras waar alle hoofden nu haar kant opgaan. Ik sla het tafereel gade en vraag me ondertussen af of ik binnen moet bestellen of dat er nog een serveerster uit een hoed getoverd wordt in plaats van het konijn voor me. ‘Kijk, Nijntje’, hoor ik een man tegenover me zeggen.
Aangezien ik niet geloof in wonderen op klaarlichte dag loop ik naar binnen en bestel een panini en een kop thee. Als ik af wil rekenen vraagt het meisje aan de man naast me ‘hoort u bij elkaar?’ waarop hij glimlachend zegt ‘nog niet’ en ik beslist ‘nee’ roep. Ik moet wel om z’n snelle reactie lachen.
de nazomerzon kruipt elke dag vermoeider achter een wolk vandaan. zo’n beetje hetzelfde gevoel als wanneer ik onder m’n warme dekbed uit probeer te komen op een koude dag. ik kijk naar het grasveld voor me waar het konijn inmiddels gebukt gaat onder een zware last, kinderen hangen aan z’n oren, staan op z’n poten en gebruiken z’n rug als glijbaan. er is er één die ook z’n andere kant ziet, hij aait enthousiast over de glimmende snuit.
als roker die niet meer rookt heb ik nu af en toe zelfs last van de sigarettenrook die medeterraszitters mijn kant uitblazen besef ik met verbazing. ook broodjes worden een stuk minder lekker vermengd met dat tabaksaroma, toch verdom ik het om zo’n anti-roken-fanaat als klink te worden, dus neem ik manmoedig nog een hap en blaas in mijn gedachten de rook weer terug.
marjelle
naast jou boudewijn de groot
